FOOD: gegrilde dorade met Ottolenghi's aspergesalade

Ik heb blijkbaar de (slaap-)genen van de paps. Dat is voor mij meestal geen cadeau, want betekent: "nooit genoeg slaap", "eeuwige dutjes" en "elk ochtendlijk uur is te vroeg". Echter, als ik gaan werken moet, werkt de wekker. 

En daarmee sta ik dus op vrijdagochtend 8u45 - voor mij valt dat onder de categorie "chapeau, want up and running op dit uur", dankzij "ik moet gaan werken" - aan de viskraam op de Leuvense vrijdagmarkt. 

Dat laatste maakt veel goed, want ik lijk te kicken op markten, dankzij het rijkelijke aanbod fruit, groenten, bloemen, vis. Happiness tezamen. Vlees sla ik over: not so my cup of tea, per se. 

Verse ingrediënten kopen - kicken, dus - en daarna gaan werken - eveneens kicken, dankzij de niet zo heel nieuwe job en dan het weekend inluiden met een fijn maal. Nog meer kicken, of in het gewoon Algemeen Nederlands: Heerlijk Genieten.

Recept = kicken, met dank aan Mr. Ottolenghi! Check zeker zijn boek "Ottolengi. Het Kookboek."

NODIG

Voor 2 personen

2 doradefilets

Zeste van 1 (bio)citroen

Viskruiden van Dille & Kamille, zooooo goed, en ik zweer "geen marketing doeleinden!" 

Een bussel groene asperges, ontdaan van hun poepke en in stukjes van 2 cm gesneden

Een handvol witte asperges, geschild, ontdaan van het poepke en in stukjes van 2 cm gesneden

Een flinke scheut water, op kamertemperatuur

100 gram zeekraal

Een flinke handvol verse dragon, grof gehakt

2 el sesamzaad, geroosterd

1 el olijfolie

1 el sesamolie

Peper en zout, uit de molen

DOEN

Verwarm de oven voor op 180°C. 

Leg de visfilets in een ovenschaal. Kruid ze met peper, zout, een beetje viskruiden en fijne citroenzeste. Doe er een scheutje olijfolie bij en zet ongeveer 13 minuten in de voorverwarmde oven.

Rooster het sesamzaad in een pan met antiaanbaklaag goudbruin. Stort uit in een koud kommetje en zet opzij.

Verhit ondertussen in een ruime pan een scheut olijfolie. Fruit hierin de stukjes asperge.

Giet een scheutje water in de pan. Voeg de zeekraal toe en laat ongeveer 3 minuten sudderen. Voeg de grof gehakte dragon toe.

Check of de asperges beetgaar zijn door ze te prikken met een aardappelmesje. Wanneer ze gaar zijn, stort je de groenten en dragon uit in een toffe serveerschaal. Bestrooi met de sesamzaadjes en besprenkel rustig met de sesamolie. Kruid indien nodig verder af met peper en zout.

Serveer met de gegaarde, gegrilde witvis.

FOOD: Fantastische inktvislinguine met mosselen, zeekraal, broccoli en courgette

Ik bereidde deze geweldige linguine op een doordeweekse dag, maar dit gerecht is helemaal geschikt voor dat perfecte, übergezellige etentje met je loved ones. 

Door de zwarte inktvispasta verdient deze plât mijn inziens toch het bijvoeglijk naamwoord "gesofisticeerd". Niet overtuigd? Vervang de mosselen dan eens door venusschelpen en je zit geheid met gelukzalig genietende eters aan tafel. 

NODIG

Voor 2 personen

250 gram inktvislinguine (bij Dille & Kamille)

2 kg mosselen (super)

1 kleine broccoli, in roosjes

1 kleine courgette, in blokjes of julienne

Een doosje zeekraal 

1 sjalotje, fijn gesnipperd

1 teentje knoflook, geperst

Olijfolie

Visbouillon

1 glas droge witte wijn (optioneel) 

Peper

Zout

DOEN

Breng een ruime pot water aan de kook voor de pasta. 

Verhit een scheut olijfolie in een grote, ruime (mossel)pot. Stoof de ui en de knoflook aan en voeg de broccoli toe. Laat even sudderen. 

Voeg de courgette toe en blus met de witte wijn. 

Laat de alcohol even verdampen en voeg dan een flink glas (vis)bouillon toe. Laat alles even pruttelen en voeg er vervolgens de schoongemaakte mosselen (of venusschelpen) aan toe.

Kook de pasta al dente volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Vergeet niet ondertussen de mosselen en groenten regelmatig op te schudden. Voeg 5 minuten voor het einde de zeekraal toe. Kruid met peper en een vleugje zout. De mosselen zijn klaar wanneer de schelpen mooi open staan.

Serveer een hoopje linguine met veel groene groenten en verschillende mosselschelpen.

Buon Appetito!

 

 

FOOD: Een favoriete topper, die pasta alle vongole

Ik was niet blij, not at all. Wat wil je: ik kon amper op mijn benen blijven staan, kleren aandoen was al te veel "must do" en eten vond ik die tijd een zwaar overschatte, bijna onnodige bezigheid. Kwam dat dus even goed uit toen ik van de oh zo lieve miss I. een kilogram vongole in mijn handen kreeg geduwd. Voor de duidelijkheid: ik had op dat moment wel degelijk stof rond mijn lijf.

"Voor jou. Een opkikker. Doe er iets fijn mee", luidde de boodschap.

Ik was nu werkelijk ontzettend kei blij: pasta alle vongole, qui vengo! Voor een bord van deze eenvoudige, fijne lekkernij sta ik met plezier midden in de nacht op. En sla ik mezelf tegen het voorhoofd. What was I thinking: "eten een zwaar overschatte, zowat onnodige bezigheid"!?

Fruitende knoflook, stovende tomaten, gehakte bladpeterselie, schone vongole en kokend pastawater... Ze waren op dat moment de essentie van mijn dag. 

Ik kan een halve dag lyrisch "tsjirpen" over wat er allemaal fantastisch is aan dit gerecht: de eenvoud, de pure smaken, bijna-zomer-in-het-bord, het glas frisse, droge witte wijn erbij, de kruidigheid van de bladpeterselie, de zilte verfijning van venusschelpen, de adem van Italië ... Beter is: maak het zelf eens een dezer dagen en proef wat ik bedoel!

NODIG

Voor 2 à 3 personen

1 kg vongole, goed gespoeld

250 gram (volkoren/spelt) pasta (bv. spaghetti, tagliatelle)

Een flinke bussel bladpeterselie, grof gehakt

2 teentjes knoflook, geperst

2 à 3 tomaten, in blokjes

Een snuif peperoncini

Een glas droge witte wijn en/of een scheut visbouillon

Een scheut goede olijfolie 

Peper en zout, uit de molen

 

DOEN

Spoel de vongole grondig. Breng het water voor de pasta aan de kook. Kook hierin de pasta al dente volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Verhit een scheut olijfolie in een ruime (paella)pan. Fruit hierin de knoflook. Voeg de tomaten toe. Laat even bakken.  Strooi er de peperoncini over.

Giet er vervolgens de wijn en/of bouillon bij. Laat kort sudderen.

Doe er tot slot de vongole bij. Roer ze om in het tomatenmengsel en geef ze ongeveer 5 minuutjes (op hoog vuur) om open te gaan. Wanneer alle vongole flink open staan, meng je alles onder de pasta.

Kruid met peper en zout en strooi er de peterselie over. 

 

Klaar in niet langer dan de kooktijd van je pasta! Vero!

FOOD: Vis in een venkel-currysaus + bloemkool- en broccoli met harissa

Dat eten in India leek me nogal eenzijdig, al was het erg smakelijk. Toch voelde ik heel duidelijk dat het mijn lichaam deugd deed. Thuiskomen en de gewoonlijke, gevarieerde kost voorgeschoteld krijgen, was wat anders. Ik heb het idee dat ik tamelijk gezond en afwisselend eet, goed voor lijf en leden. Echter, alles wat door de maag passeerde nà India deed mijn hele spijsverteringsstelsel opschrikken en protesteren. Heimwee. Naar. Rijst.

Die heimwee werd de reden waarom ik koos voor een Indisch geïnspireerd dinertje ter ere van Londonse gasten: zalm in een Bengaalse mosterdsaus. Door een niet nader te verklaren reden betrapte ik mezelf er tijdens de voorbereidingen plots op bezig te zijn met een heel ander recept: dat van venkel-currysaus. Fine by me. 

Absolutely, want met verse gember (een favoriet), kurkuma (helemaal ashram cuisine), venkelzaad (mmmmh!) en citroensap (altijd goed, wat mij betreft). Erbij kwamen basmatirijst en gegrilde broccoli en bloemkool met harissa en komijn (ingegeven door het geweldig mooie kookboek van Louise De Brabandere en Hannes Vandenbroucke, Thursday Dinners.

*

VIS IN VENKEL-CURRYSAUS

NODIG

Voor 4 personen

4 zalmfilets

2 tl verse gember, geschild en geraspt

1 tl knoflook, geperst

1/2e tl cayennepeper

2 tl paprikapoeder, mild

zwarte peper, versgemalen

1/4e tl kurkuma

1 el citroensap

2 el olijfolie

1/4e tl venkelzaad

3 el sjalot, fijngehakt

6 el room(vervanger)

200 gram sluimererwten

DOEN

Roer in een kommetje de gember, knoflook, cayennepeper, paprikapoeder, zwarte peper, kurkuma, het citroensap en het venkelzaad door elkaar. 

Verhit de olijfolie in een diepe pan. Fruit hierin de sjalot. Voeg het specerijenmengsel toe en roer 1 minuut. Giet 3 dl water in de pan en breng de saus aan de kook. 

Voeg de stukken vis en de room(vervanger) toe. Laat 12 minuten sudderen terwijl de vis kan garen. Voeg de sluimererwten 5 minuten voor het einde toe. Lepel nu en dan de saus over de vis en de sluimererwten.

*

GEGRILDE BLOEMKOOL- EN BROCCOLIROOSJES (Thursday Dinners)

NODIG

Voor 4 personen

1 bloemkool, in roosjes

1 broccoli, in roosjes

1/2e tl zout

1/2e tl zwarte peper

1/2e tl komijn

een scheut arachideolie

2 potjes magere yoghurt

2 tl harissa

platte peterselie, grofgehakt

DOEN 

Doe alle roosjes in een brede ovenschotel. Besprenkel met de olie en strooi er de kruiden over. 

Grill ze in een voorverwarmde oven gedurende 30 minuten op 180°C.

Meng ondertussen de yoghurt met de harissa.

Dien op met de gehakte peterselie.

FOOD: Linguine met krab, tomaatjes en peperoncini

Dit recept is té goed om niet met jullie te delen. Het is zo ontzettend eenvoudig, maar tegelijk waanzinnig lekker. Natuurlijk voor een stuk te wijten aan de "Heilige Viervuldigheid" van knoflook, bladpeterselie, pepertjes en citroen.

't Is meteen ook het ideale gerecht voor een zonnige nazomerdag. Ik heb het van Sofie Dahl en de kleindochter-van heeft het op haar beurt van het River Café in London.

NODIG

Voor 2 personen

Een bakje kerstomaatjes, gehalveerd

zeezout

1 teentje knoflook, geperst

1 flinke strooi peperoncini (= gedroogde Spaanse peper in vlokjes)

3 el goede olijfolie

Zeste van 2 citroenen

Sap van 1 citroen

170 gram gekookt krabvlees (ik gebruikte King Crab uit blik)

180 gram linguine

Een handvol bladpeterselie, grof gehakt

DOEN

 Doe de halve kerstomaatjes in een kom. Strooi er een beetje zeezout over. Stamp of pers de knoflook en doe bij de tomaatjes. Voeg ook de peperoncini, de olijfolie, de citroenzeste en het citroensap toe. 

Meng goed. Doe er nu het krabvlees bij en hussel alles goed door elkaar. 

Kook de pasta al dente volgens de aanwijzing op de verpakking.

 Laat de pasta uitlekken en schep er het tomaten-krabmengsel op. Strooi er de peterselie over en serveer.

*

 

Vier de zomer met gegrilde sardientjes!

NODIG

Voor 2 personen

8 à 10 sardientjes, schoongemaakt en gespoeld

200 gram linguini

1 kleine broccoli, in roosjes

150 gram prinsessenboontjes

Een bosje bladpeterselie, grofgehakt

1 flinke handvol pijnboompitten, geroosterd

Het sap en de zeste van 1 citroen

Olijfolie

Peper

Zout

DOEN

Breng water aan de kook voor de pasta.

Stoom in een andere kookpot de boontjes en de broccoli beetgaar. Spoel onder koud stromend water en laat uitlekken. 

Rooster de pijnboompitten en zet apart.

Maak de sardientjes schoon en spoel ze goed af. Dep ze droog en besprenkel met olijfolie. Strooi er een snuf zeezout en wat peper over.

Voeg wat visbouillon toe aan het kokende water voor de pasta en kook de linguini volgens de aanwijzingen op de verpakking beetgaar.

Verhit een grillpan. Grill de sardientjes (op het vel) enkele minuten aan elke zijde, in de withete pan. Let op, want dit gaat erg snel: sardientjes vragen slechts enkele minuten aan elke kant.

Meng de pasta met de groenten en de pijnboompitten. Besprenkel met het citroensap en strooi er de zeste over. Verdeel de gegrilde sardientjes over de schotel met pasta en breng eventueel verder op smaak met peper en zout.

Als de pasta te droog lijkt, dan kun je er nog een schepje van het pastakookvocht (visbouillon) overgieten.

Werk af met de gehalte peterselie.

 

Inspired by: Feeling

Lekker feestelijk, geweldig zomers: risotto alle vongole

Ettelijke jaren geleden bevond ik me in Napoli. Ik at er fantastisch en  - zoals mijn toenmalige traditie leek te dicteren - genoot ik er van een erg slechte rode huiswijn. Ik bracht de nacht dan ook door in de frisse marmeren badkamer (nvdr). De focus van dit verhaal ligt echter bij dat geweldige eten, niet bij de nacht, noch bij de frisse badkamer. 

Ik heb een zwak voor aromatische visbouillon, smakelijke zeebeesten, kruidige bladpeterselie en de nodige dosis knoflook. Cfr, wat ik verorberde in dat geweldige, kleine, met TL verlichte Napolitaanse restaurantje vol luidruchtige, donkere Italianen: pasta met mosselen net opgevist uit de Tyrrheense zee, courgette en de rest van de smakelijke mikmak.

Risotto alle vongole

Een aantal dagen geleden kreeg ik het bericht dat het officiële seizoen van de Zeeuwse mosselen - aka een type van die lekkere zeebeesten - pas 16 juli (als in "vandaag") van start zou gaan, dus greep ik terug naar hun meer verfijnde soortgenoten: de venusschelpen.  Ietsje duurder, maar ook ietsje fancier. En jongens, bakken meer (Zuid-)Italia in hun genen. De pasta werd dit keer een risotto. Ik ben er verliefd op.

Schatzies, geen schrik hebben van "risotto", gewoon met liefde roeren en vooral genieten. Het is heerlijk en magnifiek voor een zomeravond.

't Is nogal lekker

NODIG

Voor 4 personen

1 kop risottorijst

1 bouillonblokje vis

1 ui, gesnipperd

2 stengels selder, fijn gesneden

2 teentjes knoflook, geperst

1 glas droge witte wijn

1/2e dikke courgette, fijn gesneden

1 venkel, fijn gesneden

1 flinke handvol bladpeterselie, grof gehakt

1 kg venusschelpjes, goed gespoeld

Olijfolie

Peper & zout uit de molen

DOEN

Verhit een flinke scheut olijfolie in een grote kookpot. Fruit hierin de fijn gesnipperde selder, ui en knoflook. 

Voeg een theekop risottorijst toe en roer goed om zodat elke rijstkorrel met olijfolie wordt omhuld.

Blus de rijst met de droge witte wijn. Doe het bouillonblokje erbij, samen met een flinke scheut water. Roer alles om. 

Giet er nog wat water bij, wanneer het water/de bouillon bijna is opgenomen. De rijst heeft ongeveer - afhankelijk van het soort risottorijst - 15 à 20 minuten nodig om te garen.  Dus gedurende die tijd herhaal je het roeren en al dan niet toevoegen van water.

Verhit in een diepe koekenpan een flinke scheut olijfolie. Fruit hierin een teentje knoflook en voeg de courgette en venkel toe. Laat rustig garen. Kruid met peper en zout.

Vergeet niet regelmatig door de risotto te roeren en indien nodig een beetje vocht toe te voegen. 

Voeg het courgette-venkelmengsel toe aan de risotto (ongeveer 8 minuten voor je de risotto zou laten rusten). Doe er nu ook de gespoelde venusschelpjes toe. Roer goed om.

Blijf roeren (en eventueel een beetje vocht toevoegen) totdat de schelpjes mooi open staan. Strooi er de gehakte bladpeterselie over en serveer.

Met de handen eten is toegestaan

Quiche-variant met rode ui, olijven en ansjovis

Als we dan toch aan de quiche zijn, dan gooi ik er gewoon nog een receptje tegenaan. 't Is net zo eentje dat lekker apart is, een mond vol smaak geeft, in hetzelfde straatje qua eenvoud woont en ook nog eens geweldig goedkoop kan zijn (want beperkte, eenvoudige ingrediënten).

NODIG

Voor 1 quiche, klassieke taartvorm (18 cm?)

1 rol kruimeldeeg (mijn tijd was nog altijd kostbaar goed)

4 eitjes

2 dl (soja)room(vervanger

2 handen vol geraspte kaas

3 middelgrote rode uien, in halve ringen

1 handvol zwarte olijven

5 à 8 ansjovisfiletjes (waarom zijn die verpakkingen op olie altijd zo groot?!)

Peper

Zout

DOEN

 Rol het deeg uit en leg het met het bakpapier in de taartvorm. Prik met een vork enkele gaatjes in de bodem. 

Verwarm de oven voor op 180°C.

 Strooi een handvol geraspte kaas over de taartbodem. Verdeel er losjes de uiringen over, samen met de olijven. Verdeel de ansjovisfiletjes gelijkmatig over de taart.

Klop de eitjes los met de room. Kruid met peper en zout. Giet het ei-roommengsel over de taartvorm. Zorg dat het zich gelijk over de taart verdeelt.

Strooi nu het 2e handje geraspte kaas over de taart.

Bak in een voorverwarmde oven gedurende 30 minuten in de taartvorm. Haal de quiche na een halfuur voorzichtig uit de vorm (met het bakpapier) en zet hem terug in de oven op de rooster. Laat nog 10 minuutjes verder bakken, opdat ook de bodem krokant kan worden.

En zonder ei-roommengsel, en met pizzabodem maak je hier een schitterende focaccia mee!

  

30°C en een papillot: een fantastiche combi

Patat, 30°C! Een mens kan dan niet anders dan de bbq aansteken, een fris wijntje uitschenken en staren naar het witheet worden van de kolen. Voor erop is de papillot een Niente di Particolare-favoriet: 

Fast (& niet zo furious)

Winkelhollen is niet echt nodig: leve de restjes!

Happy Healthy  zonder vetstoffen

Surprise, surprise, want je steekt erin wat je hebt, elke keer wat anders

Een idee: zalmfilet (kan gewoon uit de diepvries, wel eerst ontdooien dan, dat beestje), aromatische kruiden naar keuze, kerstomaatjes, geplette knoflook of gekonfijte knoflook (niet scherp, wel heel fijn van smaak), scheutje bouillon erbij en dichtvouwen. 

Of heb je het meer voor kabeljauw, ansjovisjes, geroosterde pijnboompitten, schijfjes citroen en plakjes courgette met kruiding en bouillon?

Ik zoek alleen nog een alternatief voor de vervuilende aluminiumfolie. Bakpapier bleek een niet zo'n veilige keuze (een vlammetje en een papiertje, die hebben elkaar graag), dus als je een suggestie hebt, please share it here! 

 

Delicious & Quite Easy: Zeebaars met rozemarijn, citroen en knoflook

Deze is perfect voor het komende zonnige weekend: instant beachgevoel, ontzettend lekker en delicaat van smaak, makkelijk te bereiden. Een topper in onze keuken, want een mee-eter raakt al eens geïmponeerd. 

Ik ben grote fan van "De Zeebaars" omdat het zo'n veelzijdige vis is. Dankzij zijn lichte, elegante smaak, kun je het beest pimpen in de richting van de dag: pittig, kruidig, zomers, in de oven, in de pan, in zoutkorst, gevuld, op de grill ... u vraagt, de zeebaars draait. Nu ja, hopelijk is hij redelijk dood, dus zul jij moeten "draaien". Bijvoorbeeld op deze manier...

NODIG

Voor 2 personen

2 middelgrote vissen, ontschubd en binnenin schoongemaakt (kun je gemakkelijk zelf doen, maar kun je ook gerust vragen aan de visboer om te doen)

1 (bio)citroen, in schijfjes

Een busseltje rozemarijntakjes

Een busseltje verse oreganotakjes

3 teentjes knoflook, geplet

olijfolie

Peper

Zeezout

1 el tijmblaadjes

150 gram sluimererwten

Een kleine bussel groene asperges

1 kleine venkelknol, in schijfjes

Olijfolie

Sap van 1 citroen

1 teentje knoflook, geplet

DOEN

Verwarm de oven voor op 200°C. Spoel de vis goed uit. Breng een kookpot met een bodem water en een stoommandje erin aan de kook. 

Snij de venkel in schijfjes en doe ze in een zakje of kom met de olijfolie, het citroensap en de geplette knoflook. Leg even opzij en laat marineren. 

Dep de vis droog en vul met de rozemarijn, oregano, knoflook en citroenschijfjes. Leg de vissen in een ruime ovenvaste schotel. 

Overgiet met een scheut olijfolie en kruid met peper en zout. 

Strooi er de tijmblaadjes over. 

Zet in de oven totdat de vis gaar is (het witte visvlees is dan niet meer "transparant"), afhankelijk van de visgrootte, ongeveer 25 minuten. 

Verhit ondertussen een grillpan. Grill hierin achtereenvolgens de gemarineerde venkelschijfjes en de asperges. Stoom ook de sluimererwten. 

Serveer de vis op een lekkere oma-serveer-schotel en zet de groenten in leuk bloemetjesservies bij op tafel. 

C'est tout, mes amis!

How much is the fish?

Er stond vis op het menu. In de kookles "dagschotels met vis" is dat natuurlijk niet zo'n opmerkelijke gebeurtenis. Wat wel opmerkelijk was die avond, was dat het om tonijn ging. Geen idee blauw, groen, geel, oranje of roze, maar ik vond wel dat de vraag gesteld moest worden:

"Is dat wel ethisch te verantwoorden om hier nu tonijn op het menu te zetten?"

In een groep van 15 personen, die een voor een passioneel met voeding, eten, koken, ingrediënten bezig zijn, werd ik door niemand geruggesteund. Integendeel, mijn bemerking werd weggezwaaid (zie de hand die het gebaar over de schouder doet) en weggelachen. 

Daar zat ik te apegapen: heel frappant en schokkend vond ik dat. Ik krijg het ethisch vraagstuk meermaals op mijn bord - euhm, bureau - door al mijn werk. Al noem ik het liever "al die boeiende bezigheden die ik heb". Hoe dan ook, ik ben ermee bezig: op mijn bord, aan mijn bureau, op de markt, met mijn boodschappenlijstje, in de supermarkt ... 

Ik dacht dat dat voor iedereen telde. Niet helemaal juist, zo blijkt. Waarom ik geloof dat toch beter iedereen hier zijn hoofd (en menu) eens over buigt:

Wat vinden jullie?

Surf 'n Turf mosseltjes!

We bevinden ons nog altijd in hartje najaar en dus nog in hartje tijd-van-de-lekkere-volle-mosselen. Ik val in herhaling als ik je zeg dat deze zeebeesten niet alleen lekker zijn, maar ook nog goed voor je, want mager (amper 200 kcal in een portie, 10% eiwitten, 4% koolhydraten en slechts 1,5% vet) en rijk aan kalium, fosfor, selenium en jodium. 

Al gedacht om ze eens anders te bereiden dan de klassieker met ui, selder en witte wijn? Hier een topper van een surf 'n turf-variant, "gepikt" van L'Amour...

NODIG

Voor 2 personen

200 gr chorizo, degene om mee te koken (vers en niet gedroogd), in snippers gesneden

2 sjalotten, fijn gesnipperd

2 preistengels, fijn gehakt

1 flesje Trappistbier

DOEN

Chorizo, sjalotten en prei in olijfolie aanstoven. 

 Blussen met het bier. Mosselen toevoegen en opschudden. Kruiden met peper en zout.

Op hoog vuur met deksel op laten staan en af en toe schudden. Na ongeveer 10 minuten zullen de mosselen open gaan staan en zijn ze gaar. 

2 minuutjes niets doen

Hoe dikwijls spreek jij de woorden "druk, druk druk" uit? Per week? Per dag? Ik durf erom te wedden dat het meer dan eens over je lippen rolt. Of dat je "eens wat meer zou moeten kunnen ontspannen", of iets in die aard. Dat volgt dan meestal in de minuten na de "druk, druk, druk".  

Join my club.

Look no (much) further, want hier is muizenstapje nummer 1: Do Nothing for 2 Minutes. Dat lijkt een makkie. Is het niet per se. Maar zet je door, dan word je beloond met het heerlijke geluid van ruizende golven en een een beetje rust. En zelfs na 2 minuten heeft dat al een fijn effect. 

Smoke 'em, smoke 'em

In zowat elke brasserie in het stadscentrum betaal je gemakkelijk € 21 voor een kilogram of wat mosselen. Ze zouden uit het Zeeuwse water komen, maar helemaal zeker ben je daar nooit van. 

In het ontzettend warme - zouden die houtovens daar voor wat tussen zitten? - Frankrijk aan de Middellandse Zee telde ik amper € 9 neer voor een potje lekkere schelpdieren. Niet Zeeuws, maar wel net opgevist en lekker.

Echter, thuis tufte L'Amour Vespa-gewijs naar de supermarkt, legde een bakje van 2 kg in zijn kar en zag nauwelijks € 5 van de rekening gaan! Bijkomend voordeel: we aten ze eens een keertje niet stijl "moules classics". 

De zuiderse zon hadden mijn culi-gedachten doordrenkt met een ander idee. Nog nooit geprobeerd, nog niet gegeten, maar het proberen waard: bereid op de bbq/grill/smoker. 

Ik rekende op de sappigheid van een mossel door een flink glas droge witte wijn, op de frisheid van het gerecht dankzij de schitterende gele joekel van een courgette (dankjewel, mister Paul! Nvdr, die man deelt niet alleen de lekkerste raapjes en courgetten uit, maar schrijft ook een prachtige, gedreven blog vol) en op een rokerige kruidigheid door de peperoncini en de rook van de - duh! - smoker. 

Op ons bord: mooi gevulde mosselschelpen met smaak, sappigheid en frisheid. De rokerigheid koos blijkbaar voor het hazenpad, richting openlucht. Lekker gegeten dus, maar het experiment is een beetje de mist - rook, sorry - ingegaan.

Stiekem hoop ik nu dat origineel barbecuetalent en mede-kempenaar-blogger Sid Frisjes mij een niet te overtreffen tip toe zal spelen...  Alsjeblieieieieieieft!

Oh, en mister Frisjes, als je dan toch bezig bent: die zalm die ik laatst op je blog - of was het je Instagram - tegenkwam, zag er verrukkelijk uit. Tips? Recept?

 

Getest en goed bevonden

Ze lieten een beetje op zich wachten, maar nu zijn ze er dan toch: de Zeeuwse mosselen uit bodemcultuur. 

De schelpen zijn mooi gevuld, de prijs op de veiling (en in mijn lokale brasserie) blijft voorlopig quasi gelijk aan die van vorig jaar en de smaak is heerlijk ziltig. 

De frietjes niet meegerekend, is deze lekkernij trouwens goed voor je lijf: amper 200 kcal, met veel eiwitten, koolhydraten en amper vet. Bovendien zijn deze schelpdieren ook rijk aan kalium, selenium en jodium!

Een van de negen beste!

Je agenda staat deze week waarschijnlijk vol afspraken, dingen die je moet doen en zeker niet mag vergeten, maar De Mosselweek staat daar hoogstwaarschijnlijk niet in aangeduid. Of was het u al opgevallen, dat we dit kleine, zilte, zachte weekdiertje deze week op het ereschavot zetten? 

Maar de mossel krijgt gezelschap op dat ereschavot: van de Beste Mosselkok van België. Toen dat nieuws me ter ore kwam, voelde ik een stevige shot onder mijn gat, zoals je wel weet. Die shot werd een heuse nippon nadat ik wereldwijdeweb-gewijs sprak met foodblogger Yves aka Sid Frisjes over recepten insturen enzo. Ik ben er niet zo zeker van dat onze conversatie voor de buitenwereld bestemd is, maar het kwam er ongeveer op neer dat ook deze stoere rocker wel eens een klein hartje heeft. Shhht, ik heb niets gezegd! 

Mijn eigenste moeder gaf de doorslag: als eeuwige, eerlijke supporter kirde ze vrolijk na een glas wijn én een volgens mij mislukt en volgens haar heerlijk mosselmaal dat ik absoluut het gebruikte recept moest insturen. Ik weet niet of haar kirrende woorden voor de buitenwereld bestemd zijn, maar het kwam er ongeveer op neer dat ze eindigde met "laat ze maar eens een Sas-poepie ruiken!"

En ja hoor, ze houden daar bij Het Mosselkantoor wel van dat Sas-poepie, me dunkt. Oké, ik weet het, waarschijnlijk was het toch gewoon mijn ingestuurde recept van de Napolitaanse Cozze e zucchini dat de aandacht trok. Niettemin was ik oprecht verbaasd toen ik het nieuws vernam dat ik met acht anderen in de finale zou mogen strijden voor de titel van Beste Mosselkok van België. Het recept is immers poepsimpel. Sas-poepie-simpel, want het is waar ik van hou: lekker, kruidig, met een zuurtje, puur, Italiaans en eenvoudig, maar anders. 

Noem het speling van het lot of een ingreep van mijn beschermengel, maar de dag van de finale heb ik kookles. En die kookles mis ik niet graag, want ik leer er nog veel. Verder bevindt er zich momenteel een ware hooizolder op mijn vork, de nodige stress incluis. Vijf deadlines die samenvallen doen een mens geen deugd. Ik laat dus enigszins met een zekere opluchting (ik hoef niet nog meer stress en faalangst op mijn hooizolder te stockeren), maar ook met de nodige spijt (ja, hier is dat Sas-poepie!) de strijd aan me voorbijgaan. 

Dat neemt niet weg dat ik deze week, en misschien ook nog de volgende... en die erna, vrolijk mag pretenderen toch bij de negen beste Mosselkoks van België te horen, nietwaar?!
 

L'Amour des Moules - Mosselen hebben de hoofdrol te pakken

Het mag ondertussen al wel duidelijk zijn: over de mosselen niets dan goed. Op een stukje plastic en een kleine algenvergiftiging na dan misschien, maar zo snel ben ik niet van de wijs te brengen. (stoer, e? Ik blijf eraan werken.)

Mosselen zijn lekker, gezond, niet duur, snel klaar en je kan er alle kanten mee op. Dat wisten we dus al. Wat ik niet echt wist, is dat Grote Chef Sergio Herman een haatliefdeverhouding had met dit kleine weekdier, hoe dat er nu uitziet: een mossel die bemint en dat mossel-lijm uitstekend geschikt is om het leven van ongeboren kinderen te redden. Not kidding you.

     

De Nederlandse deernes Willemiek en Reinette maakten er met een klein team een prachtige documentaire over. Over Sergio, het beminnen (ontzettend mooi om te zien), de gynaecoloog en zijn mossel-lijm. Natuurlijk komen ook de Zeeuwse mosseltelers en -vissers, de enige echte mosselprinses, de Belgica-mossel, de levenscyclus van het diertje en het dorpje Yerseke aan bod. 

Het is trouwens geen louter Nederlands product, want onze eigenste muziekvirtuoos Tuur Florizoone stond in voor de ontzettend mooie muziek.

De documentaire komt half september in de Nederlandse zalen en zal in ons land normaal zijn première beleven op het Filmfestival van Gent, begin oktober. Een boeiende reportage voor alle foodies en mosselliefhebbers. Have a sneak preview! 

Kortrijk ligt aan de zee

Ik had een dubbel gevoel. De lente was in het land en ik sprong een gat in de lucht.  Het seizoen kondigde zich immers in zijn beste gedaante aan: met een blauwe lucht en een zonnetje. Maar 'k mocht niet naar Brugge trekken voor een lente-etentje in de fameuze Karmeliet. Niet getreurd, want om de lente welkom te heten, trokken my loved one en ik naar koninklijke badstad Oostende. Twee dagen zon, wind, grijze flatgebouwen, vlakke kustlijn, zand, zilte lucht en marginaliteit. Heerlijk!

In de Stad Kortrijk

Want, Oostende draagt zijn royale titel enigszins gehavend. De stad baadt in een gloed van vergane glorie, die het stadsbestuur plotsklaps lijkt te willen oppoetsen door de hele stad in een werf om te toveren. "Thermae Palace" galmt nog sierlijk na, maar van dichtbij kies je toch voor een ander slaapverblijf. De nieuwe straatstenen in het stadscentrum blinken nog, maar hondenpoep overal maakt er voor de wandelaar een soort hinkelbaan van. Winkelen is een aangenaam tijdverdrijf, maar amper een winkel die ik niet ken van thuis. En toch trekt deze stad aan. In zijn doffe glorie die ik nog voel schitteren hier en daar. In zijn volksheid die rondedansjes maakt met de chichi. In het ruisen van de oneindige wind en het stralen van de horizon. In het ontdekken van sfeervolle parels.

Salade Garnaal - letterlijk

Een parel die op mijn te-ontdekken-lijstje pronkte was het restaurant In de Stad Kortrijk, waar "een open keuken" wel erg letterlijk genomen mag worden. Nog voor menig bekende Vlaming zijn liefde voor dit volkse restaurant geuit had in De Morgen of ander sociaal aanvaard medium, fluisterde vriendin Rita me opgetogen en lyrisch toe: "Als je nog eens naar Oostende trekt, moét je met je liefde de tongetjes van In de stad Kortrijk proeven! Mét huisgesneden frieten en zelfgemaakte mayonaise: romantisch, volks, de top!" Wanneer Rita lyrisch is, dan weet je dat het goed is.

Vissoep

 De verwachtingen waren hoog gespannen. Door Rita, maar ook door het feit dat je niet kon reserveren, doordat de kaart beperkt was, doordat het interieur niet achter de een of andere hype holde, doordat het zo authentiek was, doordat het in geblutst Oostende lag. De grijze garnalen "van bij ons" waren oh zo eenvoudig, maar oh zo lekker. Verwachting 1 check. De vissoep kon qua smaak niet tippen aan de door mij aanbeden Vosselaarse variant en was net dat beetje te sterk afgekoeld, maar deed het toch nog goed. Verwachting 2 kreeg ook een vogeltje.

Op het moment suprême liet René ons toch in de steek. De in boter gebakken tong was heerlijk, romig en zacht. Check. Het waren de frieten. Onze Belgische culinaire trots miste net dat beetje krokante bijt dat een superfriet onderscheidt van een gewone smakelijke friet. Maar we klonken nog eens met onze frisse Entre-Deux-Mers: op een gezellige plek, op een smakelijke plek, op een eerste lenteavond! Die avond was ook zo'n friet perfect.

Oostendse tong