donderdag 30 oktober 2008

Lijnen die doen zwijmelen

Ik ben schorpioen, mijn moeder is maagd, mijn vader ... ik zou zeggen iets dat de karakteristieken koppigaard, mooi-kenner, genieter (klinkt beter dan "legt direct na de maaltijd zijn voeten omhoog) en ups&downs-zijn-mijn-levenswandel omvat.

Ik doe iets waarvoor ik moet schrijven, mijn moeder is een krak in het verzorgen van mensen en mijn vader ontwerpt dingen die mooi en creatief worden geacht te zijn.

Ik rij met een Fiat 500, de nieuwe, want ja, in de oude zou het wat krap zijn voor mijn 1m80. Mijn moeder rijdt met de VW Bora van mijn ouders die mijn vader een identiteits- én tweede midlife crisis bezorgde. Mijn vader mag zich sinds kort als arrogante zak op de snelwegen wagen in een nieuwe Audi A4. Van het werk.

Is het dan verwonderlijk dat ik als product van die twee totaal lyrisch word, de wereld even vergeet, mijn aandacht naar alle rest verslapt als ik iets zie op vier wielen, met prachtige lijnen, met een schitterend uitgebalanceerd imago, dat bewijst een staaltje design te zijn dat ze daar wel vaker realiseren, net zozeer als in Apple-Valley, dat land als laars enz.?


Ik ken niets van cilinderinhoud, paardenkracht, motorzuigers en van al dat overige buitenaardse gedoe. Ik ken wel wat van voelen. En het aanschouwen van zoiets voel ik toch wel veel.

Maar nog meer bij liefde en vriendschap. ;)

woensdag 29 oktober 2008

De shoppende drievuldigheid

Nonnen, ze maakten mijn leven niet bepaald gemakkelijker. Het Christendom, ik ken er nauwelijks iets van. Shoppen, een van mijn toch wel favoriete bezigheden, weliswaar na eten, koken, wijn drinken, dansen, tekenen, lezen, film kijken, plat liggen van het lachen, rondrijden in een Fiat Cinquecento, Italiaans studeren, slapen enz. Niet noodzakelijk in die volgorde trouwens.

Heilige dagen zijn er pas binnen een week. Shoppen doe je niet op een zaterdag. Was ons plan dan totaal fout? Neen, integendeel! Want wij waren de shoppende drievuldigheid en wij zouden op een niet-heilige zaterdag de Meir en omstreken verlichten met onze aanwezigheid.

Numero uno -> goedkeurende blikken, wijsheid in de leden, geen zakken
Numero due -> goedkeurende blikken, daadkracht, vele zakken
Numero tre -> goedkeurende blikken, twijfelaar, een zakje hier en daar

Heilige spelen is echt vermoeiend. Een briefing aan halfgoden (ja, ook jij Kevin de Onzichtbare) nog meer, dus als beloning en ter voorbereiding een vroege apero. Die nooit stopte! That's how life should be.

dinsdag 28 oktober 2008

Memorabel

Begrijpelijk... Als je dochter iets te lang aan Kinderen voor Kinderen blijft hangen, wordt het tijd haar wat op te voeden en bij te sturen. Dus schakelde mijn ouders daarmee een versnelling hoger en stond ik op mijn 14e voor de eerste keer op die immense Vlaams-Brabantse weide.

Vriendin Maaike was niet genoeg gezelschap, nee, mijn vader achte het veiliger (eigenlijk was hij zijn wilde haren nog niet kwijt. Nu trouwens - en gelukkig - ook nog niet) dat ook hij een oogje in het zeil kwam houden. Vermijden dat er vreemde jongemannen met joints, lange haren en onduidelijke bedoelingen een vinger op zijn dochter's melkwitte huid zouden leggen.

Nu, dat laatste is wel moeilijk als twee meiden de godganse dag rondhossen van hoofd- naar toen nog zijpodium en jezelf gedoemd bent tot een piknickdeken van 1,5m². Maar pap, geen zorg: we hadden alleen oog voor de muzikanten. Of was dat dat jaar toen die ontzettend mooi jongen me een lekkere tongpiercing liet voelen en ... euhm... Cut!

En die muziek, dat was ook headliner REM. Destijds mijn absolute helden, en die van mijn vader (ja, zijn opzet lukte goed). Ze hadden net Monster uit, maar ik was en blijf vooral fan van Automatic for the People. Ze waren steengoed, prachtige lichtflitsen, uitstekende Michael Stipe in vorm, een plekje vooraan, mijn pap naast me. Ik zal het niet snel vergeten. En vader en moeder Sas waren hun dochter elk jaar kwijt op tal van festivalweides aan tal van mooie jongens met tongpiercings. ;-)

En deze blijft een favo klassieker:

dinsdag 21 oktober 2008

This baby will soon be mine!

Nah... unfortunately not this one...


Nor this one... damn it.


Yes, yes... this one!



maandag 20 oktober 2008

Spelletje Monopoly

"ING gered met 10 miljard euro".... Even verder "Ethias zoekt privékapitaal". Het begin is al enkele weken voorbij. Het einde is nog niet in zicht. Bankcrisis.

Er zijn een aantal zaken die niet in mijn voordeel pleiten: ik ben blond, ik heb een diploma hogeschool-van-het-korte-type, ik lees al eens liever in welke outfit Nathalie Portman op de zoveelste filmpremière verschijnt dan wat Bart Somers van't weekend heeft rondgespuid én ik ken geen bal van economie.

Miljoenen en miljarden vliegen maar in het rond. Voor mijn niet-economische-blonde-naïeve-kop lijkt het wel een spelletje monopoly dat hoge piefen van de banken (die inderdaad de schuld van alles lijken te zijn) samen met hun eveneens hoge piefen uit het politieke theater zitten te spelen. "Ik koop die bank!" - er langs passeren voor wat extra cash zit er in dit geval niet in, wie had dat gedacht - en "oh en ik smijt nog een miljardje er tegenaan om dit of dat te redden".

Monopoly met plastic gebouwtjes, straten op papier en allemaal speelgoedgeld. Allemaal papiertjes. Allemaal speltheorieën. Gigantische bedragen die plots van overal en nergens opduiken: gelukkig kennen ze ook in Nederland, Frankrijk en Luxemburg wat Monopoly is.

Het gezelschapspel is voor een reden al jaren een topper onder de spelen. Waarom zou daar nu dan verandering in komen? Doe zo voort, koop nog een straat op, pak de banken in. Zou er iemand in de "gevangenis" vliegen? Wacht maar, het tij zal keren. Het geld blijft stromen (hoop ik als blonde naïveling) En ondertussen kijk ik wel reikhalzend uit naar de nieuwste Elle om te lezen in welke mooie Armani-jurk bekende kop x rondflaneert...

woensdag 15 oktober 2008

Spicy!

Mijn plats préférés zijn nogal Italiaans van aard. Sorpresa, sorpresa.

Maar zo nu en dan waag ik me aan een pittigere, creatievere versie van een nasi goreng, bami pangang of tajine.

Er is een reden voor de "zo nu en dan": de kruidenmix die zo'n gerecht verheffen van een ordinair take-away-kopietje naar een explosie van smaken en een prikkelende ervaring is vaak moeilijk te vinden.

Nu niet meer:
www.thespiceshop.co.uk

Ik dank Jeroen Meus op mijn knieën! I'm a foodie and I like it.

New arrivals

"Het praktische kan niet primeren boven het design. Of nog: een voorwerp omvat meer dan alleen praktisch gebruik; ook het ontwerp is van groot belang. Of nog: schoonheid is minstens even belangrijk als gebruiksgemak." Aan het woord: vader Sas, art director in hart en nieren en notoir liefhebber van mooie dingen (check out mijn moeder).

Résultat: dezelfde vader Sas is een Apple-fan. Zo vader, zo dochter: Apple kent zijn pappenheimers. Jobs en zijn ploeg weten hoe lijnen en kleuren, eenvoud en simpliciteit een prachtig, tijdloos voorwerp kunnen creëren. Al de rest - lees: alle techniciteiten van de informatica - laten me globaal genomen koud. Van Apple-stuff gaat mijn hartslag omhoog, kleuren mijn wangen lichtroze, zwellen mijn lippen op.

Erg jammer dat ze dan nu de bal iets te ver naar het oosten slaan met hun vernieuwde notebooklijn: een zwart toetsenbord? een zwarte rand aan het scherm? Neeeeeeee!!!!!

maandag 13 oktober 2008

Un bicchiere di vino... la felicità

Zeven jaar, het blijkt een prachtig aantal op de teller. Een intens rood kleurde de bolling. Een traan hier en daar, van ontroering. Schittering in de donkerte. Een verrassende, heerlijke sensatie, complex en vol. Kruidige tonen prikkelden en tikkelden. To taste, to drink, to experience...

vrijdag 10 oktober 2008

Meet&Greet

Djivy's work

Soon I'll be meeting this guy. Then, I can finally ask him how the hell he knows to write that brilliant.
I'm also thinking of confiding him that I think he makes some nice, excellent and astonishing pictures...

Ik stroom lekker door

Eindelijk! Een zucht van verlichting, een golf van ontspanning.

waar ben ik?

Néééé, geen rapporten uit te delen, besprekingen met hoofdredacteurs of doktersvisites voor bloeduitslagen.
Wel: de eerste buikdansles van het jaar!
En noem me geen beginner meer...

wat ben ik?

voor een uurtje waan ik me soepel als een rekker, iets sensueler dan een wandelende drilpudding en weg van de alles op de wereld als een astronaut die naar de maan reist.

waarom?

'cause I just like to dance, feel the moves, listen to the rhythms of the East.
And 'cause this girl would like to dance the 16th of January!

wie doet dit?
Artemisia en Anadil make some hips shake with graciousness and lovely smiles

woensdag 8 oktober 2008

The writer in me is blocked

Help! Still struggling with the damn blocked inspiration. You would think that a seminar about "how do you write like a real real journalist" could offer some new imputs... No! Au contraire.

Even for my work I deal with articles another way that the man-with-the-beard-the-real-journalist proclaims here. Maybe he really is right. But for the moment I don't know how I could change a natural feeling of writing down feelings (ok, my work doesn't really contain feelings), facts (that's what my work is about) etc. But I'll find out! Don't you worry (especially directed to myself, 'cause I'm worrying).

Love, peace and writing! Or even better: beach, mojito and writers!

maandag 6 oktober 2008

He's back!

Er is één goed ding aan een slechte zomer en de daling van het kwik in de thermometer: het nieuwe tv-seizoen. Oh ja, en mijn verjaardag! Laat ik het echter op het eerste houden.

Als apero was en is er Lost: saywer en Jack die nog steeds rond Kate dartelen, of is het andersom? Hoe dan ook: ze zijn er nu echt wel totaal lost. Het kon me vorig seizoen allemaal nog niet zo veel schelen, maar nu haak ook ik toch stilletjesaan af, tegen het advies van mijn baas in. Saywer mag dan nog zo de sexy-as-hell-bad-guy spelen, magnetische velden hangen enkel rond Luca Toni die geen goals kan maken, wetenschappers horen thuis in een labo en niet op een eiland en de verhaallijnen kunnen niet blijven draaien alsof ze een reeks van tien cols berijden.

Gelukkig stond mijn favoriete hoofdgerecht klaar te stomen in de oven. En gisteren mocht ik dan smullen. Ok, de man laat zijn rompgrote tattoo helemaal weglaseren. Yeah right. Ok, Sarah staat ineens alive and kicking haar dream boy op te wachten, terwijl haar hoofd tijdens seizoen 3 nog werd bewaard in een doos. Yeah right, maar als dat alles nodig is om mister Scofield terug in mijn huiskamer te brengen: graag. Zwijmel, zwijmel.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...