donderdag 31 juli 2014

Een Zweeds ontbijtje

Ik ben echt dol op vers, krokant, wollig, geurend, donker brood. Echter, sinds de term "broodbuik" ook in ons landje gemeengoed is geworden, ga ik bewuster om met de hoeveelheid van dat lekkers die ik in mijn mond stop. Direct gevolg is dat ik het nu regelmatig 's ochtends met havermout, muesli, granola en consoorten moet doen. 

Dat maakt me niet altijd instant blij. Ik vind het iets te "zoet", met dat fruit dat ik erbij doe om het geheel wat interessanter te maken. Doe ik niet aan pimpin', dan vind ik de smaak wat eenzijdig. Op de langere duur word ik meestal wel gelukkig met mijn ontbijtkeuze omdat het me zonder knagend hongergevoel doorheen de voormiddag loodst. Tegelijk voel ik me de hele ochtend veel "lichter". 

Maar toch, soms wil ik gewoon instant vrolijkheid. En geen muesli. Dat vond ik in mijn Knäckebröd met witlofsalade en haring. Het katapulteerde me meteen ook terug naar zalige Scandineuvische vakantieherinneringen. Meer moet dat soms niet zijn om de ochtend gevleugeld te kunnen starten. 


NODIG
Knäckebröd of (glutenvrije) kastanjecrackers
2 stronkjes witlof, fijn gesneden
1 potje magere yoghurt
2 tl mosterd
peper
zout
1 potje opgelegde haring

DOEN
Meng het witlof met de yoghurt en de mosterd. Kruid met peper en zout.

Beleg een cracker met het witlofmengsel en werk af met enkele stukjes haring.

 

vrijdag 25 juli 2014

De Tapijtqueeste

Eigenlijk ben ik een echte huismus. Tussen de drukke todolijstjes en projecten door kan ik enorm genieten van een hele dag "van huizeke spelen". Dat is dan een taart bakken, mijn tuinkruiden en ander groens op ons terras voor de duizendste keer verpotten, dat groen verzorgen, de boekenkast uitmesten (klein wonen en houden van boeken zijn geen ideale combo) of de boel ondersteboven halen voor een flinke schoonmaakbeurt, waarbij ik steevast eindig met onze spullen, decoratie en kamerplanten een andere plek te geven. Vooral dat laatste vind ik héérlijk. 

En frustrerend. 

Ik weet wat ik mooi vind. Maar dat is niet noodzakelijk wat L'Amour mooi vindt en dat huizeke blijft ons beider thuis. Hetgeen ik mooi vind (en met wat geluk L'Amour ook), heeft bovendien niet altijd een even mooi prijskaartje. Zelfs niet als het om zogenaamd "betaalbaar" Scandinavisch design gaat. Ik bedoel maar: € 120 voor een kandelaar?! En dat is dan nog maar iets uit de categorie "accessoires".

Beeld via myscandinavianhome.blogspot.be

Momenteel - de ene maand al wat meer dan de andere - kijken we een beetje uit naar een nieuw tapijt voor in onze woonkamer. Bij het huidige speelde ik op veilig en stelde ik mijn veto voor een effen beige, semi-hoogpollig exemplaar van bij IKEA. Weinig mis mee - lekker zacht, stijltechnisch gezien accordeert het - behalve dat het misschien net wat karakter mist (het is dus saai) en het onze woonkamer een beetje te veel naar een "bosgevoel" doet neigen: zachtgroene muren, bruine kastjes, beige tapijt. 

Het hielp natuurlijk niet echt, toen we ook nog eens twee bijzettafeltjes gemaakt van boomstronken in ons interieur dropten (momenteel wel een van de favoriete items in ons "huizeke"). Ik heb dat bosissue trouwens al aan verschillende interior design lovende vrienden voorgelegd, maar zij beweren dat ik roze olifanten zie. 

Mijn vrienden zijn dus niet eerlijk, maar dat terzijde.

Beeld via myscandinavianhome.blogspot.be


Op de ontzettend mooie designblog van Ergenstussenin viel ik als een blok voor een beige tapijt, met een lichtgeel grafisch patroon. Dit.is.het.tapijt.dat.ik.zocht! Vreemd genoeg herkende ik het van ergens... en 5 minuten later wist ik van waar, van die Zweedse meubelgigant die ik zo graag leegplunder. 

IKEA PS 2014

Ik kwam er nog andere tegen ook, die in de smaak zouden kunnen vallen en het bos zouden kunnen helpen doen verdwijnen naar buiten. Uit ervaring - het is zoals gezegd niet de eerste keer dat ik me bezighou met een tapijtenzoektocht - weet ik dat de www-IKEA-ervaring sterk kan verschillen met de echte winkelervaring, dus de verliefdheid is onder voorbehoud.


IKEA PS 2014
Tot ik de tijd heb om, tussen mijn drukke projecten, todolijstjes en "van huizeke spelen" door, zo'n winkel te bezoeken en de tapijten aan een tactiel en visueel onderzoek te onderwerpen. 

Welk exemplaar is jullie favoriet?
  

donderdag 24 juli 2014

Tea Party met Alessi

Er was een tijd waarin mijn ouders de Franse lavendelvelden inruilden voor Dolce far Niente in de Toscaanse heuvels. Mijn vader werd er lyrisch van - de man declareerde de hele dag niets anders dan "Una Giornata Particolare", tot dan het enige Italiaans dat hij sprak - en mijn moeder vastberaden. Vastberaden om de hele voorraad aan Alessi-design, aanwezig in het prachtige land, met een fikse korting naar hun moderne woning in het regenachtige België te verhuizen.

Theepot Cha - vloeiend, minimaal design - € 130
En wij, broer en zus, schoffelden in de loden hitte achter die maffe twee aan - ik heb dus een excuus, het is genetisch - in de hoop nà de weloverwogen aankoop aan een heerlijke gelato (doe mij maar stracciatella, per favore)
te kunnen likken. 

Er kwam een tijd dat ik de gelato's liet voor wat ze waren - bollen vette calorieën, maar niet te verslaan qua smaaksensatie - en me ook stortte op de mooie spullen van de Italiaanse designfabriek. Leve de citytrips richting de laars! 

Home made cookies voor bij de thee - in de iconische vormen van Alessi - € 29
  
Al is het vandaag niet àltijd Grote Liefde met de spullen van Alessi, het merk blijft toch een tere plek raken: praktisch, mooi en grappig kunnen een harmonische combo vormen, dat hebben ze daar wel begrepen.

Niet verwonderlijk dat ik dan ook blij werd van hun nieuwste theecollectie. Bye bye, mijn beminde ochtendlijke espresso, en hello, theeceremonie? Met deze items wordt het wel érg verleidelijk...   

(nvdr, ik verjaar op 12 november, u hebt nog even de tijd om dat design bijeen te sparen)
Theezeef, incl. vogelgeluiden - cfr. de vogels als gezelschap tijdens het Chinese theekransje - € 89


  

zondag 20 juli 2014

Boodschappen doen in Zweden: feest voor de ogen!

Uw boodschappen doen in Zweden, dat is een waar festijn voor de design-lovende mens in mij. Plus, dat eindigt ook als een feestje voor de food-lovende mens in datzelfde mij. Twee vliegen in één klap.

Een supermarktbezoek neemt in het Noorden dan ook dikwijls dubbel zo veel tijd in beslag. Ik kijk mijn ogen uit, wil in dat verdomd lelijke licht wel alles fotograferen en moet er eveneens aan denken het karretje te vullen.

 

vrijdag 18 juli 2014

Regen in juli: rabarbertaart, zeg ik u!

Dat krijg je als je blog posts op voorhand programmeert: 
een plan voor regenachtige zomerdagen,
op zowat de warmste dag van de laatste weken. 
Àls het morgen zou gieten, stormen en regen, 
weet je vandaag wat je in huis moet halen... 

Het is zomer, maar de hemel toont nu al ettelijke dagen na elkaar zijn uitgebreide, schijnbaar onuitputtelijke arsenaal aan regenvormen. Van miezerige waas tot regelrechte drash national. Wat dan te doen? Taart bakken, zeg ik u. En wel de deze. Want friszure rabarber, luchtige ricotta, verse pittige gember en zovéél mogelijk kardemom.

Sinds ik - eveneens in miezerige waas en regelrechte drash - in Stockholm heb vertoefd, ben ik helemaal hooked on kardemom. Lekker kruidig, een vleugje pittig en ergens zit er een zachte zoetigheid. Ik zou het als boterhambeleg kunnen eten, ware het niet dat ik eens een keertje te enthousiast met het kardemombusje over mijn muesli strooide. In té grote hoeveelheden neigt het nogal bitter te worden. Ga dus gewoon voor zovéél mogelijk en stop net voor het bittertje opduikt. Fingerspitzengefühl. 


De mascarpone uit het oorspronkelijke recept kun je gerust weg laten, zo ontdekte ik noodgedwongen. Zoiets overkomt me trouwens voortdurend in de keuken. Dit keer had ik wel de houdbaarheidsdatum van het in de weg staande potje mascarpone in de koelkast nagekeken, maar niet of het al was geopend of niet. Dat was het dus. En daardoor - na al die weken in de weg staan, wachtend op een bestemming - van wit naar donzig groen gekleurd. Maar, niets aan de hand: de smaak blijft geweldig en de textuur smeuïg, terwijl het geheel toch een beetje minder vet is.

Maar wanneer het zomer is en als de hemel ettelijke dagen zijn schijnbaar onuitputtelijk arsenaal aan regenvormen tentoonspreidt, dan is het tijd voor taart, zeg ik u!   


NODIG
Voor een lange taartvorm of een ronde vorm van 20 à 24 cm
180 gram bloem
50 gram amandelbloem
50 gram bloemsuiker
1 pakje vanillesuiker
100 gram koude boter
1 ei

250 gram ricotta
150 gram mascarpone
100 gram room
3 el suiker
1 ei
Merg van 1 vanillestokje
1 duimtop verse gember, geraspt
2 à 3 theelepels gemalen kardemom

3 à 4 stevige rabarberstengels, geschild (eventueel in blokjes gesneden)


DOEN
Meng de bloem met het amandelpoeder, de bloemsuiker, de vanillesuiker, de boter en het ei in een keukenrobot tot een mooi glad geheel. 

Rol het deeg in huishoudfolie en laat 1 uur rusten in de koelkast.

Maak ondertussen de taartvulling. Roer de ricotta samen met (de mascarpone), de room, de suiker, het ei, de vanille, de geraspte gember en de zovéél mogelijk kardemom tot een smeuïg geheel.

Verwarm de oven tot 180°C. Vet een taartvorm in en bestrooi je werkvlak met bloem.

Neem het deeg uit de koelkast en rol uit tot je er je taartvorm mee kunt bedekken. Bak 10 à 12 minuutjes blind af in de oven. Vergeet dat bakpapier niet, voor je er de spliterwten of de bakparels in doet!

Haal de spliterwten (of bakparels) weg en vul de taart met het ricotta-kardemommengsel. Schik daarop de rabarberstengels en bak de taart 30 minuten op 180°C. 

woensdag 16 juli 2014

Lekker feestelijk, geweldig zomers: risotto alle vongole

Ettelijke jaren geleden bevond ik me in Napoli. Ik at er fantastisch en  - zoals mijn toenmalige traditie leek te dicteren - genoot ik er van een erg slechte rode huiswijn. Ik bracht de nacht dan ook door in de frisse marmeren badkamer (nvdr). De focus van dit verhaal ligt echter bij dat geweldige eten, niet bij de nacht, noch bij de frisse badkamer. 

Ik heb een zwak voor aromatische visbouillon, smakelijke zeebeesten, kruidige bladpeterselie en de nodige dosis knoflook. Cfr, wat ik verorberde in dat geweldige, kleine, met TL verlichte Napolitaanse restaurantje vol luidruchtige, donkere Italianen: pasta met mosselen net opgevist uit de Tyrrheense zee, courgette en de rest van de smakelijke mikmak.

Risotto alle vongole
Een aantal dagen geleden kreeg ik het bericht dat het officiële seizoen van de Zeeuwse mosselen - aka een type van die lekkere zeebeesten - pas 16 juli (als in "vandaag") van start zou gaan, dus greep ik terug naar hun meer verfijnde soortgenoten: de venusschelpen.  Ietsje duurder, maar ook ietsje fancier. En jongens, bakken meer (Zuid-)Italia in hun genen. De pasta werd dit keer een risotto. Ik ben er verliefd op.

Schatzies, geen schrik hebben van "risotto", gewoon met liefde roeren en vooral genieten. Het is heerlijk en magnifiek voor een zomeravond.

't Is nogal lekker

NODIG
Voor 4 personen
1 kop risottorijst
1 bouillonblokje vis
1 ui, gesnipperd
2 stengels selder, fijn gesneden
2 teentjes knoflook, geperst
1 glas droge witte wijn
1/2e dikke courgette, fijn gesneden
1 venkel, fijn gesneden
1 flinke handvol bladpeterselie, grof gehakt
1 kg venusschelpjes, goed gespoeld
Olijfolie
Peper & zout uit de molen


DOEN
Verhit een flinke scheut olijfolie in een grote kookpot. Fruit hierin de fijn gesnipperde selder, ui en knoflook. 

Voeg een theekop risottorijst toe en roer goed om zodat elke rijstkorrel met olijfolie wordt omhuld.

Blus de rijst met de droge witte wijn. Doe het bouillonblokje erbij, samen met een flinke scheut water. Roer alles om. 

Giet er nog wat water bij, wanneer het water/de bouillon bijna is opgenomen. De rijst heeft ongeveer - afhankelijk van het soort risottorijst - 15 à 20 minuten nodig om te garen.  Dus gedurende die tijd herhaal je het roeren en al dan niet toevoegen van water.

Verhit in een diepe koekenpan een flinke scheut olijfolie. Fruit hierin een teentje knoflook en voeg de courgette en venkel toe. Laat rustig garen. Kruid met peper en zout.

Vergeet niet regelmatig door de risotto te roeren en indien nodig een beetje vocht toe te voegen. 

Voeg het courgette-venkelmengsel toe aan de risotto (ongeveer 8 minuten voor je de risotto zou laten rusten). Doe er nu ook de gespoelde venusschelpjes toe. Roer goed om.

Blijf roeren (en eventueel een beetje vocht toevoegen) totdat de schelpjes mooi open staan. Strooi er de gehakte bladpeterselie over en serveer.

Met de handen eten is toegestaan

maandag 14 juli 2014

Makes me Happy


Sinds ik de Viking-volkeren achter me heb gelaten en elke ochtend recht krabbel in mijn eigen bed, heb ik dit uitzicht van akkerbloemen, madeliefjes en klaprozen. 

Het ziet er prachtig uit - met een stralende blauwe schijn - en het ruìkt geweldig.

Very Nordic, want in Scandinavië is elke heuvelrug wel zo'n bloemenpalet. Heerlijke herinneringen aan mijn zalige reis.


It makes me happy.

 

vrijdag 11 juli 2014

Voor na het joggen: orecchiette met tonijn, tomaat en citroen

Bij regen in juli slaan heel wat Belgen aan het jakkeren en jammeren. Iets over "zomer" en "eindelijk vakantie"Ik distantieer me volledig van dat clubje mopperaars. Toch op die enkele dagen dat ik door mijn Nike-coach wordt aangemaand een paar kilometer rondjes te joggen. Met wat regen heb ik namelijk meer zuurstof om naar te happen tijdens mijn hoogst onaantrekkelijke, ploeterende toer door het park.  

Regen of geen regen, ploeteren, hijgen, happen, struikelen en strompelen, dat blijft het wel een beetje. Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat ik na die zware arbeid een beloning mag binnen rijven. Zoals een fantastisch avondmaal met mijn L'Amour, gemaakt door diezelfde L'Amour. 'k Heb echter een beetje pech dat de man zelf ook zijn aanmanende coach heeft - voor ongeveer het driedubbel aantal rondjes - en dat zijn kompas natuurlijk ook niet altijd op kokkerellen staat.

Ah dan! Dan duik ik fris gedoucht, maar nog altijd afgepeigerd en zwetend in de frigo en in de keukenkast om me achter de kookpotten te installeren met allerlei lekkers. En niet moeilijk, dat moet ik toch niet meer vertellen? 
NODIG
Voor 2 personen
230 gram speltorechiette of volkoren pasta
2 handen vol kerstomaatjes, in halfjes
Zeste en sap van 1 biologische citroen
1 blikje tonijn in eigen nat
2 teentjes knoflook, geperst
Flinke bussel bladpeterselie, grof gehakt
Een snuf peperoncini
Een glas droge witte wijn
Peper & zout uit de molen
DOEN
Kook de pasta in ruim water met wat visbouillon volgens de aanwijzingen op de verpakking al dente. 
 Fruit de knoflook, samen met de bladpeterselie, de peperoncini en de citroenzeste al roerend in een flinke scheut olijfolie in een hete pan. Sprenkel er wat citroensap over.
Voeg de tomaatjes toe en laat even sudderen. 
Doe er nu de tonijn bij, kruid met peper en zout en blus met de witte wijn. Laat nog 5 minuten pruttelen of totdat de alcohol is verdampt en het vocht een beetje is ingekookt.
Schep de pasta onder de saus in een mooie, grote kom, sprenkel er wat goede olijfolie over en geniet!  

maandag 7 juli 2014

Count Your Blessings #9

I know, het is ontzettend lang geleden - meer dan een jaar - dat ik het hier nog eens expliciet over mijn gelukzaligheden had. Dat terwijl ik mijn leven door de band genomen als een flow van blessings ervaar. Dat besefte ik (nog maar eens) toen ik gisteren sprak over "Geluk en Hoe Het Te Vinden". Een nieuwe blogpost drong zich op, dat spreekt voor zich. 

Waar ik de afgelopen dagen zoal blij van werd:

*  L'Amour en ik trokken opnieuw naar Scandinavië. Ik hou er van de positieve, sociale vibes. Er wordt daar ook heel wat gelopen in de bossen, rond de (stads)meren en dat lijkt aanstekelijk te werken voor mij. Gevolg: ik sla telkens aan het joggen als ik er ben. Het zou dus goed zijn voor mijn lijf dat ik meer dan 2 weken zou doorbrengen in het Noorden. Dat is (voorlopig) niet het geval, dus ploeter ik in de eigen contreien verder met dat geloop: na de werkdag ging ik woensdag in het lokale park lopen hijgen. Het viel me met de drukkende warmte niet echt mee. Na afloop kon ik geen "pap" meer zeggen, maar ik was wel apetrots op mijn afgepeigerde lijf en lege geest. Very Happy!

* Nog beter werd het toen bij thuiskomst bleek dat L'Amour een geweldig, groentenrijk, roomarm visgerecht had klaargemaakt - mijne dada - waarvan we gezellig genoten met de avondzon op onze snoet. Hij zocht en vond zijn inspiratie hier. That's amore!

Groene Waterzooi met Kabeljauw


*  Na de vakantie opnieuw gewoon worden aan het werkritme, gebeurt bij mij niet zonder slag of stoot. Na de tweede werkdag kwam ik dus werkelijk balend thuis. Een zekere flauwe achterbaksheid, waar ik tegenaan liep tijdens de dag, zat er voor iets tussen. Remedie: post van mijn twee schattebollekes! Instant Intense Vrolijkheid!



* Nog meer leuke, onverwachte post: een cadeautje van Serax en Pascale Naessens, gewoon, zo. Als liefhebber van moois en met een zwak voor keramiek maakt mijn hart hiervan een kirrend sprongetje.


* En na de slag of stoot kon ik toch opnieuw genieten van projecten en uitdagingen. Ik kan er (nog) niet veel over kwijt, behalve dat het een stiekeme droom is, net als een heerlijke creatieve speeltuin en een gedurfd experiment. Ik heb deze week de tijd gevonden om er eindelijk eens volle dagen mee bezig te kunnen zijn - in plaats van tussen al het andere werk - en dat voelt geweldig.

* Onverwachte koffiebarmomenten. 



* Iets minder blessed voel ik me met mijn lokken: door moi ook wel eens naar verwezen als zijnde "pierenverdriet", want met een totaal gebrek aan volume. In een zotte, barmhartige bui (Geef om Haar en schenk eens 20 cm aan Think Pink om pruiken van te maken, geïnspireerd door #teamlulu) liet ik een flink stuk van mijn coiffure knippen. Alleen stom dat ik geen staart van 20 cm had: geen Goede Daad, wel een kort kopje. Een uur na het gebeuren was er van mijn aanvankelijke enthousiasme geen spoor meer te bekennen: dat had plaats gemaakt voor algehele teleurstelling in mijn vormeloze, carrélengte pierenverdriet. Voor wat troost besloot ik richting pedicure te fietsen. Wat een zaligheid was me dat daar



* Een kleine verjaardagsviering voor miss L. Met 6'en rond een tafel vol lekker eten, mooie mensen, prosecco in prachtige vintage glazen, lollige cadeautjes ... Lang Leve Vriendjes

* Zelf koken en daarmee een gezond, fris zomers gerecht op tafel toveren. Dankjewel, mevrouw Naessens, je bracht deze week aardig wat gezegend geluk aan. 

Tomaat, komkommer, lente-ui, linzen, bladpeterselie en gemarineerde scampi's

zaterdag 5 juli 2014

Thuis koffiebar spelen met Saeco Gran Baristo

Ik heb het twee weken - dat zijn 14 dagen! - moeten doen met percolatorkoffie. Koffie die traag en gestaag uit een filter druppelt en  - als je het zou willen, jak - ettelijke uren warm wordt gehouden. Het was niet geheel vrijwillig: ik bevond me in de streken der Vikingen en hoe stoer dat ook klinkt, qua koffiecultuur zijn die lui daar iets minder tough. Immers, percolatorkoffie heeft de neiging vlak en plat te zijn. Mijn koffieneiging is vol en sterk. Dat is méér Viking dan wat de stoere binken in het Hoge Noorden dus nu door hun keel gieten.

Ik moet bekennen - eerlijk duurt het langst - al bij al viel dat wel mee. Het went. Een beetje. Zeker wanneer ik zo ongeveer de helft van een pakje koffie in de filter schepte. Een volle body bereik je er niet mee, maar stevig wat pit wel.  

Twee weken - 14 dagen! - gezellig onder de Vikingen en dan komt onvermijdelijk het moment dat je je hebben en houden (moi is slecht in travelling light) opnieuw in die valies moet proppen. Het liefst had ik de hele zomer in ons Scandi huisje in het bos vertoeft, maar je weet wel, naast de Vikingeconomie moet ik ook die van ons landje helpen draaiende te houden én er lag werk te wachten.


Godzijdank, stond ook de Saeco Gran Baristo parmantig te wachten. Mijn Grote Pleister op de Vertrekwonde, mijn Zacht Troostend Fleecedekentje, mijn Stoere Knuffelbeer: met één druk op de designknop zet hij 16 verschillende koffiespecialiteiten, gemaakt van vérs gemalen bonen van mijn keuze, volgens de maalgraad van mijn keuze, met de hoeveelheid koffie en/of melk naar mijn goesting. Een hemel op aarde, te vinden op ons (thuis)appartement. Om daarvan te sippen, ruil ik het Scandinavisch moois graag in.

Opnieuw body, pit en volle kracht in mijn kopje, terwijl miss S. gaat voor een fluwelen zachtheid en vriendin L. het graag alla Latte heeft. De stijlvol vormgegeven Gran Baristo maalt er niet om: al onze wensen klaar in een wip en een flik. Toch als het waterreservoir gevuld is, de koffiebonen aangevuld, het lekbakje niet te vol en het bakje met de koffiedrap netjes geleegd.

Als die hele reutemeteut net 's morgens aangepakt moet worden, dan loert mijn professioneel weggedoucht ochtendhumeur toch al gauw om de hoek en durf ik al eens niet zo stiekem opnieuw te verlangen naar mijn capsuletoestel. Tot Sig. Baristo aan het malen gaat en het aroma de lucht in kringelt! Ik kan niets bedenken dat daar tegenop kan. Ja, welkom thuis.


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...