Januari en februari duren me altijd net iets te lang. Ik kijk al van eind oktober uit naar de lentemaand maart en hoewel ik een geduldig persoon zou kunnen zijn, heb ik het na drie maanden wachten wel gehad. Kwam daar nog bij dat de bevallige Sabine voor the day after ook nog eens sneeuw voorspelde: in mijn ogen enkel schuuune als ik lekker aan het houtvuur in mijn chalet kan blijven zitten.
Je snapt dus wel dat de mood vooral stond op cocoonen en lui in de zetel hangen. Zolang het maar niets doen was, geen vinger uitsteken en de boel de boel laten. Sometimes a girl's gotta do what a girl's gotta do.
Secret Spicy kruiding |
Dat deed ik dan ook ettelijke uren met plezier, in gezelschap van My Very Loved One, lekkere en foute Viggo Mortensen in Eastern Promises, de steengoede politieke Deense thrillerserie Borgen, een plateau vol druipkaarsen, een beige plaid en smakelijke junk. De avond afsluiten deed ik geheel in stijl in een heet bad met heerlijk geurend schuim en de nieuwste Jamie Magazine.
En plots was daar datgene dat niemand nog had verwacht, dat waar niemand na een week van slapeloze nachten nog van kon dromen: energie! Kriebelende vingers! En ideeën! Stop uit de badkuip, water weg, handdoekdroog de badjas in (Neen, geen roze satijnen geval voor mij) en in een spurt die Usain Bolt zou doen opkijken richting taartvorm. Yours truly ging inderdaad op die luie laatavond Tarte Tatin bakken!
Omdat ik nogal een aanhanger van de waarheid en eerlijkheid ben, moet ik wel bekennen dat ik aan de start van dit projectje verscheen met een rol kant-en-klaar deeg. Dat betekent dan ook geen uren werk, maar gewoon wat appels schillen, vierendelen, boter en suiker smelten, in de vorm schikken, overgieten met de "karamel", kruiden met mijn speciale bad-ingeving die de taart een werkelijk subliem spicy kantje geeft, bedekken met het deeg en hopla, de oven in.
Het wachten waard |
A girl's gotta wait for her cake, dus wat dan anders gedaan dan nog maar lekker bij de Loved One kruipen, met die plaid en de andere mikmak om helemaal verontwaardigd te genieten - ja, toch, want we herkennen oa. inspecteur Zen - van de macht van de Kerk en de willekeur van de Engelse koningen in het nieuwste middeleeuwse drama op televisie, The Pillars of the Earth.