Wat ze je niet vertellen is dat je het best je testament op orde hebt, als je ooit beslist je in het Maltese verkeer te begeven. Tenzij je vastgekluisterd zit aan je zwembad (maar daar moet je dan nog wel geraken), is dat dus onontkoombaar.
Zo geldt de wet van de sterkste in de Maltese straten. Voorrang eis je het best op met een stevige claxon. Vergeet je het ding onverwachts te gebruiken en duikt er iets op langs rechts of links, dan bid je maar tot je Maltese God. Die komt meestal toch tussenbeide. Thank God!
Er zijn verschillende "platte" - als in: gelijk met de straat - ronde punten in Malta. Niks toertje draaien, gewoon rechtdoor rijen, over het rondpunt. Waarom immers moeilijk, als je ook makkelijk de verkeersregels aan je laars kunt lappen?
Die enkele reisgids die er over Malta bestaat, durft wel eens aan te stippen dat het openbaar vervoer uitgebreid is, maar dat die reuzen van bussen nooit op tijd zijn. Het zou zelfs een nationale sport zijn in te zetten op wanneer de 212 en de 13 nu eindelijk voorbij zou komen zoeven.
Ik zeg je: ze verspelen hun geld en verdoen hun tijd, want ik zag niet anders dan dat de bussen uiterst stipt rijden. "Men" gebruikt dat uur-excuus gewoon als "vermomming" voor het feit dat de bus nemen op Malta "altijd een beetje reizen is", een avontuur.
Dat zijn 2 heel duidelijke eufemismen, dat ik het je zeg! Ik zag meerdere oude vrouwtjes en mannetjes een kruisteken slaan bij het opstappen. En die mensen staan statistisch gezien al een pak dichter bij hun kist dan wie ook.
Elke bus is verder voorzien van een hoedgeilig plaatje, als bescherming. Om maar te zeggen - indien nog niet duidelijk - Maltese bussen zijn zowaar rijdende doodskisten. Zo'n zin pakt natuurlijk niet op het papier van een reisgids. Van raadseltje spelen wanneer het gevaarte voorbijkomt, is dan een beter alternatief.
U weze gewaarschuwd. Amen.
