FOOD: 2e ge-wel-di-ge plattekaastaart

Ik zweer bij de plattekaastaart van mijn mooie mams: fris, een klein zuurtje, beetje zoet, niet te zwaar. Wie oh wie had het ooit kunnen vermoeden, maar er is een concufriend (wat een idioot woord). Heel fijne vriendin miss L. serveerde ze op een van die laatste mooie zomeravonden en bij de eerste hap steeg ik op naar de zevende hemel. 

Dit. moest. ik. ook. zelf. maken. Fris, een klein zuurtje, beetje zoet, beetje kokos (!), helemaal niet zwaar. Kwam dat lekker perfect uit dat die mooie mams van me naar Leuven afzakte voor iets wat een erg gezellig dinertje zou worden. Want wie oh wie is er beter geschikt als eerste proever dan zij? 

Daar liep het echter even niet zo zoals gepland. Heb ik nu toch altijd voor met desserts. Toen mijn nonkel uit Australië enthousiast en vol zoete goesting zijn vorkje in de cheesecake stak, vroeg hij verbaasd: "is het de bedoeling dat dit bevroren is?!".

Wegens stress en vermoedelijk tijdgebrek had ik mijn kommetjes snel even in de diepvriezer gezet met het idee ze er na een uurtje uit te halen: dat werkt meestal perfect tijdens de kookworkshops die ik coach. Echter, ik ging maar door en door en dat uurtje werd wat langer dan het gangbare uur ... In de koelkast raakten ze niet meer ontdooid. 

Wel, ik presenteer u allen hier dan met trots een ge-wel-di-ge freezecake: fris, een klein zuurtje, een beetje zoet, een beetje kokos (8), helemaal niet zwaar. 

NODIG

150 gram kokoszandkoekjes (Colruyt)

50 gram havermoutvlokken

50 gram kokosvet

1 brikje volle room

1 zakje vanillesuiker

500 gram volle plattekaas

10 gelatineblaadjes, geweekt in water

Een scheut (kokos)melk

Evt. blauwe bessen, frambozen, munt ... ter afwerking

 

DOEN

Verkruimel de kokoszandkoekjes in de blender. Voeg de havermoutvlokken en het kokosvet toe en meng tot een massa. 

Stort deze mengeling uit in een ingevette springvorm en druk goed aan, bijvoorbeeld met de achterkant van een lepel. Zet even koud weg (in de koelkast, will do). 

Klop de room op met de vanillesuiker. Zoet in een andere kom de plattekaas met een vleugje stevia. 

Los de geweekte gelatineblaadjes op in een ferme scheut (kokos)melk die je verhit. Voeg dit toe aan het plattekaasmengsel. Spatel er vervolgens rustig de opgeklopte room door. Nu kan je dit mengsel uitstorten op de gekoelde koekjesbodem. 

Laat het geheel opstijven in de KOELKAST.

 

FOOD: Vis in een venkel-currysaus + bloemkool- en broccoli met harissa

Dat eten in India leek me nogal eenzijdig, al was het erg smakelijk. Toch voelde ik heel duidelijk dat het mijn lichaam deugd deed. Thuiskomen en de gewoonlijke, gevarieerde kost voorgeschoteld krijgen, was wat anders. Ik heb het idee dat ik tamelijk gezond en afwisselend eet, goed voor lijf en leden. Echter, alles wat door de maag passeerde nà India deed mijn hele spijsverteringsstelsel opschrikken en protesteren. Heimwee. Naar. Rijst.

Die heimwee werd de reden waarom ik koos voor een Indisch geïnspireerd dinertje ter ere van Londonse gasten: zalm in een Bengaalse mosterdsaus. Door een niet nader te verklaren reden betrapte ik mezelf er tijdens de voorbereidingen plots op bezig te zijn met een heel ander recept: dat van venkel-currysaus. Fine by me. 

Absolutely, want met verse gember (een favoriet), kurkuma (helemaal ashram cuisine), venkelzaad (mmmmh!) en citroensap (altijd goed, wat mij betreft). Erbij kwamen basmatirijst en gegrilde broccoli en bloemkool met harissa en komijn (ingegeven door het geweldig mooie kookboek van Louise De Brabandere en Hannes Vandenbroucke, Thursday Dinners.

*

VIS IN VENKEL-CURRYSAUS

NODIG

Voor 4 personen

4 zalmfilets

2 tl verse gember, geschild en geraspt

1 tl knoflook, geperst

1/2e tl cayennepeper

2 tl paprikapoeder, mild

zwarte peper, versgemalen

1/4e tl kurkuma

1 el citroensap

2 el olijfolie

1/4e tl venkelzaad

3 el sjalot, fijngehakt

6 el room(vervanger)

200 gram sluimererwten

DOEN

Roer in een kommetje de gember, knoflook, cayennepeper, paprikapoeder, zwarte peper, kurkuma, het citroensap en het venkelzaad door elkaar. 

Verhit de olijfolie in een diepe pan. Fruit hierin de sjalot. Voeg het specerijenmengsel toe en roer 1 minuut. Giet 3 dl water in de pan en breng de saus aan de kook. 

Voeg de stukken vis en de room(vervanger) toe. Laat 12 minuten sudderen terwijl de vis kan garen. Voeg de sluimererwten 5 minuten voor het einde toe. Lepel nu en dan de saus over de vis en de sluimererwten.

*

GEGRILDE BLOEMKOOL- EN BROCCOLIROOSJES (Thursday Dinners)

NODIG

Voor 4 personen

1 bloemkool, in roosjes

1 broccoli, in roosjes

1/2e tl zout

1/2e tl zwarte peper

1/2e tl komijn

een scheut arachideolie

2 potjes magere yoghurt

2 tl harissa

platte peterselie, grofgehakt

DOEN 

Doe alle roosjes in een brede ovenschotel. Besprenkel met de olie en strooi er de kruiden over. 

Grill ze in een voorverwarmde oven gedurende 30 minuten op 180°C.

Meng ondertussen de yoghurt met de harissa.

Dien op met de gehakte peterselie.

FOOD: Guerrilla Gardening - The Sequel

Pompoen 1. Of 2.

We zijn nu 3 maanden verder en het is niet echt duidelijk of dit Pompoen 1 of 2 is. Het is in ieder geval wel de enige die de zanderige guerrilla-grond (en de slakken) heeft overleefd, mèt prachtige knalgele bloem. Die mooie, fikse oranje pompoen is wat anders, tenzij het Indian Summer-verhaal nog even wilt doorgaan.

Great Lentil Salad with onions, tomatoes, lemon & parsley

I'm writing this post in English, since the man I owe this recipe to is totally very very British. His name is Alan and he's one of the best friends of my dad. They've met about a "century" ago while travelling in Egypt. My dad accompanied by a bunch of his girlfriends - a Don Juan, he is! - and Alan travelling on his own. They started chatting during a train ride. In real life: I'm talking a century ago, no sign of Messenger or Facebook back then. My dad's mood changed from feeling proud, popular and sexy (the girls!), into feeling eaten by jealousy, since the charming British man wound them all around his finger. 

Apparently, such thing is the perfect base for a longtime friendship.

One night, visiting Alan in London with a friend, he made one of the most perfect dinners I've ever had. The simple, fresh, delicious food definitely had his part in this. But it was Alan's ever charming character, the hospitality he offered, the lovely and profound conversations we had (and still have), the several candles all in different candleholders, the books, magazines and museum passes scattered around on the table, the fine music playing in the background ... Everything being okay and perfect just as it was. No hassle, no stress, just great vibes.

Also, Alan made me go wild and cooing on lentils. You've got to admit: quite an accomplishment. I hope you'll give this salad a try, even if you call lentils "witch food" like L'Amour. It's easy to prepare, lentils our very good for you (great source of proteins, magnesium, calcium, vitamin B etc) and the mix has a very fresh taste.  

NODIG

Voor 3 à 4 personen

1 teacup lentils

2 à 3 tomatoes, cut in little cubes

1/2e cucumber, in little cubes

2 small onions (purple), chopped

parsley, chopped

olive oil

lemon juice

salt & pepper

DOEN

 Boil the lentils, preferably in some stock, according to the indications on the packaging.

Mix all the onions, cucumber and tomatoes together in a nice bowl. Add the lentils and drizzle some olive oil and the lemon juice over the salad. 

Season with salt and pepper. Sprinkle the chopped parsley on top of it.

That's all, really.

   

Tea Party met Alessi

Er was een tijd waarin mijn ouders de Franse lavendelvelden inruilden voor Dolce far Niente in de Toscaanse heuvels. Mijn vader werd er lyrisch van - de man declareerde de hele dag niets anders dan "Una Giornata Particolare", tot dan het enige Italiaans dat hij sprak - en mijn moeder vastberaden. Vastberaden om de hele voorraad aan Alessi-design, aanwezig in het prachtige land, met een fikse korting naar hun moderne woning in het regenachtige België te verhuizen.

Theepot Cha - vloeiend, minimaal design - € 130

En wij, broer en zus, schoffelden in de loden hitte achter die maffe twee aan - ik heb dus een excuus, het is genetisch - in de hoop nà de weloverwogen aankoop aan een heerlijke gelato (doe mij maar stracciatella, per favore) te kunnen likken. 

Er kwam een tijd dat ik de gelato's liet voor wat ze waren - bollen vette calorieën, maar niet te verslaan qua smaaksensatie - en me ook stortte op de mooie spullen van de Italiaanse designfabriek. Leve de citytrips richting de laars! 

Home made cookies voor bij de thee - in de iconische vormen van Alessi - € 29

  

Al is het vandaag niet àltijd Grote Liefde met de spullen van Alessi, het merk blijft toch een tere plek raken: praktisch, mooi en grappig kunnen een harmonische combo vormen, dat hebben ze daar wel begrepen.

Niet verwonderlijk dat ik dan ook blij werd van hun nieuwste theecollectie. Bye bye, mijn beminde ochtendlijke espresso, en hello, theeceremonie? Met deze items wordt het wel érg verleidelijk...   

(nvdr, ik verjaar op 12 november, u hebt nog even de tijd om dat design bijeen te sparen)

Theezeef, incl. vogelgeluiden - cfr. de vogels als gezelschap tijdens het Chinese theekransje - € 89

  

Regen in juli: rabarbertaart, zeg ik u!

Dat krijg je als je blog posts op voorhand programmeert: 

een plan voor regenachtige zomerdagen,

op zowat de warmste dag van de laatste weken. 

Àls het morgen zou gieten, stormen en regen, 

weet je vandaag wat je in huis moet halen... 

Het is zomer, maar de hemel toont nu al ettelijke dagen na elkaar zijn uitgebreide, schijnbaar onuitputtelijke arsenaal aan regenvormen. Van miezerige waas tot regelrechte drash national. Wat dan te doen? Taart bakken, zeg ik u. En wel de deze. Want friszure rabarber, luchtige ricotta, verse pittige gember en zovéél mogelijk kardemom.

Sinds ik - eveneens in miezerige waas en regelrechte drash - in Stockholm heb vertoefd, ben ik helemaal hooked on kardemom. Lekker kruidig, een vleugje pittig en ergens zit er een zachte zoetigheid. Ik zou het als boterhambeleg kunnen eten, ware het niet dat ik eens een keertje te enthousiast met het kardemombusje over mijn muesli strooide. In té grote hoeveelheden neigt het nogal bitter te worden. Ga dus gewoon voor zovéél mogelijk en stop net voor het bittertje opduikt. Fingerspitzengefühl. 

De mascarpone uit het oorspronkelijke recept kun je gerust weg laten, zo ontdekte ik noodgedwongen. Zoiets overkomt me trouwens voortdurend in de keuken. Dit keer had ik wel de houdbaarheidsdatum van het in de weg staande potje mascarpone in de koelkast nagekeken, maar niet of het al was geopend of niet. Dat was het dus. En daardoor - na al die weken in de weg staan, wachtend op een bestemming - van wit naar donzig groen gekleurd. Maar, niets aan de hand: de smaak blijft geweldig en de textuur smeuïg, terwijl het geheel toch een beetje minder vet is.

Maar wanneer het zomer is en als de hemel ettelijke dagen zijn schijnbaar onuitputtelijk arsenaal aan regenvormen tentoonspreidt, dan is het tijd voor taart, zeg ik u!   

NODIG

Voor een lange taartvorm of een ronde vorm van 20 à 24 cm

180 gram bloem

50 gram amandelbloem

50 gram bloemsuiker

1 pakje vanillesuiker

100 gram koude boter

1 ei

250 gram ricotta

150 gram mascarpone

100 gram room

3 el suiker

1 ei

Merg van 1 vanillestokje

1 duimtop verse gember, geraspt

2 à 3 theelepels gemalen kardemom

3 à 4 stevige rabarberstengels, geschild (eventueel in blokjes gesneden)

DOEN

Meng de bloem met het amandelpoeder, de bloemsuiker, de vanillesuiker, de boter en het ei in een keukenrobot tot een mooi glad geheel. 

Rol het deeg in huishoudfolie en laat 1 uur rusten in de koelkast.

Maak ondertussen de taartvulling. Roer de ricotta samen met (de mascarpone), de room, de suiker, het ei, de vanille, de geraspte gember en de zovéél mogelijk kardemom tot een smeuïg geheel.

Verwarm de oven tot 180°C. Vet een taartvorm in en bestrooi je werkvlak met bloem.

Neem het deeg uit de koelkast en rol uit tot je er je taartvorm mee kunt bedekken. Bak 10 à 12 minuutjes blind af in de oven. Vergeet dat bakpapier niet, voor je er de spliterwten of de bakparels in doet!

Haal de spliterwten (of bakparels) weg en vul de taart met het ricotta-kardemommengsel. Schik daarop de rabarberstengels en bak de taart 30 minuten op 180°C. 

Makes me Happy

Sinds ik de Viking-volkeren achter me heb gelaten en elke ochtend recht krabbel in mijn eigen bed, heb ik dit uitzicht van akkerbloemen, madeliefjes en klaprozen. 

Het ziet er prachtig uit - met een stralende blauwe schijn - en het ruìkt geweldig.

Very Nordic, want in Scandinavië is elke heuvelrug wel zo'n bloemenpalet. Heerlijke herinneringen aan mijn zalige reis.

It makes me happy.

 

Count Your Blessings #9

I know, het is ontzettend lang geleden - meer dan een jaar - dat ik het hier nog eens expliciet over mijn gelukzaligheden had. Dat terwijl ik mijn leven door de band genomen als een flow van blessings ervaar. Dat besefte ik (nog maar eens) toen ik gisteren sprak over "Geluk en Hoe Het Te Vinden". Een nieuwe blogpost drong zich op, dat spreekt voor zich. 

Waar ik de afgelopen dagen zoal blij van werd:

*  L'Amour en ik trokken opnieuw naar Scandinavië. Ik hou er van de positieve, sociale vibes. Er wordt daar ook heel wat gelopen in de bossen, rond de (stads)meren en dat lijkt aanstekelijk te werken voor mij. Gevolg: ik sla telkens aan het joggen als ik er ben. Het zou dus goed zijn voor mijn lijf dat ik meer dan 2 weken zou doorbrengen in het Noorden. Dat is (voorlopig) niet het geval, dus ploeter ik in de eigen contreien verder met dat geloop: na de werkdag ging ik woensdag in het lokale park lopen hijgen. Het viel me met de drukkende warmte niet echt mee. Na afloop kon ik geen "pap" meer zeggen, maar ik was wel apetrots op mijn afgepeigerde lijf en lege geest. Very Happy!

* Nog beter werd het toen bij thuiskomst bleek dat L'Amour een geweldig, groentenrijk, roomarm visgerecht had klaargemaakt - mijne dada - waarvan we gezellig genoten met de avondzon op onze snoet. Hij zocht en vond zijn inspiratie hier. That's amore!

Groene Waterzooi met Kabeljauw

*  Na de vakantie opnieuw gewoon worden aan het werkritme, gebeurt bij mij niet zonder slag of stoot. Na de tweede werkdag kwam ik dus werkelijk balend thuis. Een zekere flauwe achterbaksheid, waar ik tegenaan liep tijdens de dag, zat er voor iets tussen. Remedie: post van mijn twee schattebollekes! Instant Intense Vrolijkheid!

* Nog meer leuke, onverwachte post: een cadeautje van Serax en Pascale Naessens, gewoon, zo. Als liefhebber van moois en met een zwak voor keramiek maakt mijn hart hiervan een kirrend sprongetje.

* En na de slag of stoot kon ik toch opnieuw genieten van projecten en uitdagingen. Ik kan er (nog) niet veel over kwijt, behalve dat het een stiekeme droom is, net als een heerlijke creatieve speeltuin en een gedurfd experiment. Ik heb deze week de tijd gevonden om er eindelijk eens volle dagen mee bezig te kunnen zijn - in plaats van tussen al het andere werk - en dat voelt geweldig.

* Onverwachte koffiebarmomenten. 

* Iets minder blessed voel ik me met mijn lokken: door moi ook wel eens naar verwezen als zijnde "pierenverdriet", want met een totaal gebrek aan volume. In een zotte, barmhartige bui (Geef om Haar en schenk eens 20 cm aan Think Pink om pruiken van te maken, geïnspireerd door #teamlulu) liet ik een flink stuk van mijn coiffure knippen. Alleen stom dat ik geen staart van 20 cm had: geen Goede Daad, wel een kort kopje. Een uur na het gebeuren was er van mijn aanvankelijke enthousiasme geen spoor meer te bekennen: dat had plaats gemaakt voor algehele teleurstelling in mijn vormeloze, carrélengte pierenverdriet. Voor wat troost besloot ik richting pedicure te fietsen. Wat een zaligheid was me dat daar! 

* Een kleine verjaardagsviering voor miss L. Met 6'en rond een tafel vol lekker eten, mooie mensen, prosecco in prachtige vintage glazen, lollige cadeautjes ... Lang Leve Vriendjes! 

* Zelf koken en daarmee een gezond, fris zomers gerecht op tafel toveren. Dankjewel, mevrouw Naessens, je bracht deze week aardig wat gezegend geluk aan. 

Tomaat, komkommer, lente-ui, linzen, bladpeterselie en gemarineerde scampi's

Niente di Particolare goes Guerrilla Gardening

Deze 2 kadees bevolken nu het semi-braakliggende grasland onder ons woonkamerraam. Ik sla hen daarmee officieel tot "Ridders in de Orde van Ruths Guerrilla Gardening". De twee brengen meteen - of zouden het veeleer de roze vlaggetjes van washi tape zijn? - wat leven, mooi groen en sfeer in dat dode straateinde.

Het was niet mijn idee: mijn schoonvader die fervent en succesvol biomoestuinier is, kwam er mee op de proppen. Ik geef toe dat ik eerst verbaasd naar zijn plannen luisterde, om snel daarna totaal overstag te gaan en enthousiast kirrend het mogelijke resultaat te bespreken. Tien keer na elkaar, zo enthousiast was ik alweer. Zijn woorden (bij benadering): "breng wat sfeer op dat terrein". Niet voor op ons - al behoorlijk groen en bloeiend - terras dit keer, dus. 

Daarstraks niet zo stiekem geplant, nu ongeduldig wachten tot ze zich wat thuis voelen op hun nieuwe stek om dan volle kracht te beginnen groeien ... en fikse biopompoenen leveren. Lieve schoonpapa, zou een citroen- en/of komkommerplant ook nog kunnen; ik heb nog redelijk wat plaats?

Foert, I'm in charge of my cooking pots!

Een dikke vier jaar geleden had ik minimum 1 keer per werkweek een etentje met vrienden, rond mijn tafel. Op die tafel: aperodrankje én -hapjes, voorgerechtje, hoofdgerecht én koffiezoets na. Ik draaide er mijn hand niet voor om om in het weekend opnieuw lieverds te verzamelen in mijn appartement voor een herhaling van wat er in de week had plaatsgevonden. Een herhaling, maar dan wel met andere plâts. Tussendoor kookte ik gelijkaardig voor moi-même. 

Een dikke vier jaar later lijkt het alsof ik een halve maand bedenktijd nodig heb en spreek ik van een "onderneming" in plaats van "gezellig tafelen". Het is niet dat mijn leven er ondertussen drukker op is geworden, of dat er hier een kind of 2 à 3 rondkruipen.  Er is ook geen sprake dat ik de théorie niet beheers: ik ben ondertussen gediplomeerd (al moet ik dat papier eindelijk eens gaan oppikken zodat mensen niet denken dat ik alleen maar uit mijn nek lul) sous-chef én ik maak deel uit van de geweldige crew van La Coquerie, de "kookboot" waar we samen met de fijnste gasten de pannen van het dak - de kajuit en de kombuis - koken.

Foto via Pinterest

Ik ben nooit echt gestopt met thuis koken, maar L'Amour nam toch wel heel vaak de pollepel in handen. De faalangst kroop mijn potten in: dat mijn approach te nonchalant zou kunnen zijn, niet genoeg hompen vlees-patatten-groenten, te veel gekkigheid op het bord voor de eters, altijd maar die il modo Italiano, niet creatief genoeg, ... Werkelijk, sluimerende verlamming in de keuken. 

Nu zeg ik foert (met dank aan de weerkerende hardcore vriendjes en familie die zelfs met een droge toast met omelet blij zouden geweest zijn). Voor hompen vlees-patatten-groenten moet je niet bij mij zijn. Wel voor babbels, muziek en gelach, terwijl je prikt in iets dat ik met liefde (en plezier) heb proberen te maken. Foert dus. Ik neem terug controle over mijn potten, oven en pannen. 

Please, you all, check even jullie agenda's op gaatjes: ik heb meer dan ooit zin in gekokkerel en etentjes!

Neem op als je moeder belt en nog 99 geweldige tips!

Ik heb een zwak voor de psychologische kronkels van ons brein en zijn. Passeerden dan onder meer al op mijn nachtkastje: Brené Brown en haar studie over schaamte en moed, Dirk De Wachter over de tijd van nu en haar borderline-symptomen, Deepak Choprah en een lichaam en geest in evenwicht, Charles Montgomery over de ultieme Happy City en hoe ons leven er beter uit kan zien door eenvoudig, doordacht en intellligent urban design, filosofe Stine Jenssen die haar licht werpt op het Noorden en het waarom wij allemaal zo jaloers naar hip & happening Scandinavië staren, Arianne Huffington met haar pleidooi voor een nieuwe (en terechte) definitie van succes ... 

De lijst is eindeloos, het leren boeiend. Dat het niet altijd zo serieus moet zijn, bewijst het kleine, jolige boekje "Neem op als je moeder belt" van Nederlands communicatieman Onne Aerden. Ondertitel: "en 100 andere tips om een beter mens te worden". 

Ik ben al een goed mens - moehahaha - maar het kan altijd nog wat beter. In 100 hapklare tips met duiding recht uit het (zijn) leven gegrepen, brengt Onno je een stapje dichter bij Het Ultieme Geluk. Ja, er zijn de ingetrapte deuren - die we hoe dan ook allemaal meermaals moeten herhalen - zoals: wandel, zeg eens nee, focus jezelf, volg je intuïtie. 

Maar Onno zou geen Nederlander zijn - ALERT ALERT, stereotypering - moest hij ook geen waaier tips uitdelen met een fikse dosis humor en (zelf)relativering. 

Doe iets omdat je partner het wilt, kleur je leven en je auto, gun jezelf (en een ander) een psycholoog, doe een rotklus goed, pak een luchtballon, open vensterenveloppen, scheer je nat, blijf aan tafel zitten, schrijf een brief, neem eens een keertje ontslag, gun elkaar je neurose ...

Geen gezeik, geen preken, maar right in your life tips, die waarschijnlijk je gedachten al eens kruisten, maar waar je verder niet bij bleef stilstaan. Ik heb zo ontzettend gelachen met en genoten van deze Onno-schrijfsels. Soms pak ik het boekje nog eens vast, sla ik het op een willekeurige pagina open en neem ik een van de 100 tips opnieuw in me op. Ja, die luchtballon nemen zit nu in mijn standaard pep-talk-gamma, naast "volg je intuïtie".  Levenslessen van een Nederlander, en dan ook nog eens spotgoedkoop! Deze Belg is fan.

Onno Aerden, Neem op als je moeder belt, BBNC uitgevers (in België verdeeld door L&M Books), € 6,95 

Day 14 - Cannot live without - #30dayphotochallenge

Passie is mijn brandstof. 

Het stuwt me vooruit, 

geeft me moed en daadkracht.

Ideeën.

Het schuilt in kleine dingen. 

Is niet per se spectaculair. 

Ik kan niet zonder. 

 

Day 10 - Childhood Memory - #30dayphotochallenge

Mijn kindertijd was als een zacht donsdeken met heerlijke, net gewassen lakens: veilig, warm en lekker geurend.

Een flink deel van dat fantastische donsdeken werd me lief om mijn kinderlijke schouders gedrapeerd door tante Jeanne. 
Je weet wel, mijn eigenste, liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste, dierbaarste meter en zus van mijn eigenste, liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste en dierbaarste mams (de adjectieven runnen in the family: ik heb ook nog zo'n eigenste paar liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste, dierbaarste nichtjes). 

 Een jaar geleden gleed de aarde onder mijn voeten weg toen ze plots overleed. 
Ik geloof heel graag dat ze hier klaar was; dat ze nadat ze hier haar warmte overgedragen had aan een heleboel mooie mensen, ze goesting had om aan dat donkere hemelfirmament te stralen. 
Ze is (altijd) iemand (geweest) die tot dat clubje behoort van Someone Special I Love en ik koester dan ook een pak mooie, warme, lollige, intense herinneringen aan haar. Al voel ik nog heel dikwijls een diep verdriet dat ze nu een sterretje daarboven is.

Ook liefdevol gedrapeerde donsdekens bij mij thuis: donsdekens runnen immers ook in the family. Een van mijn favoriete kinderlijke heerlijkheden waren de momenten waarop ik met mijn eigenste, liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste, dierbaarste mams cakebeslag en koekjesdeeg stond te maken.
Beetje klungelen met de spatel, eitjes breken, bloem doorheen de keuken blazen. 

Day 10 - Childhood Memory - #30dayphotochallenge

Ik kan me niet echt meer herinneren dat ik die zoetigheid werkelijk at; het kneden, rollen en uitsteken, het door het ovenraam turen en de geur doorheen het huis des te meer. Er kwam voor mij een dosis verwondering bij kijken, een fikse ontspanning, eenvoudige creativiteit en een gevoel van basis-geluk bij die lieve mams.

Het is dat alles, inclusief veilig, warm, geurend donsdeken, dat ik vanuit mijn kindertijd wil overbrengen aan mijn ohzo mooie, pittige, lieve petekindje en haar broertje. 
Ik denk dat ze amper 3 jaar was, toen wij voor het eerst de deegkom en bloem naar ons toe trokken om ermee te kliederen. We hebben ons heerlijk voor de oven gezet om te kijken hoe de koekjes meer vorm kregen, staken onze vinger in de chocoladesaus, versierden onze baksels met zoveel mogelijk glitters en roze suikertjes. En eindigden de dag met roze wangen, twinkelende ogen en een mond vol choco-saus. 

Ondertussen is het prinsesje een stuk over de 4 jaar en vraagt ze me regelmatig popelend: "wanneer komt tante Ruth nog eens koekjes bakken?". 
Zo snel mogelijk, lieverd.



     

Day 9 - Someone I Love - #30dayphotochallenge

Eén gekruiste blik en de luidsprekers in mijn hoofd galmden "dat is'em!" 

Na dat besef heeft het nog wel enige tijd geduurd voor ik mijn kussers op die van hem mocht zetten en alles heerlijk werd ondergedompeld in rozengeur. 

Echter, voordat ik hier afglijdt naar een melig stationsromannetje ...

Heel af en toe zou ik hem ook met plezier achter het behang - zo'n toffe, gepimpte retroversie - willen plakken. 

Venus en Mars, ze kunnen mijlenver verwijderd liggen, verdekke. Zoals de Kempen van Oost- en West-Vlaanderen.

Als ik hem dan opnieuw van achter dat behang pruts, dan is hij toch heel vooral en helemaal the someone special I love. 

 

Day 9 - Someone I Love @RadioModern - #30dayphotochallenge

 

Eerder wishlist dan werkpuntjes

Ofte, in mijn wereld: 

1. Slaap meer. Dromen, slapen, soezelen... het hoort dan wel thuis onder het titeltje "hobby's", ik lijk nooit genoeg geslapen te hebben. Zelfs als ik in het weekend tegen 11.30u mijn bed uit kom gerold, zou ik een uurtje later alweer een uiltje kunnen knappen. Te drukke agenda zeggen verschillende dokters met elk hun specialiteit. Er moet wat van aan zijn, ga ik denken. Meer en beter georganiseerd slapen, wordt het!

2. Drink meer water. Met mijn 2 l per dag, vind ik dat ik "foert" mag zeggen tegen dit topic. Mijn nummer 2 wordt - kort, krachtig en eerlijk: drink minder alcohol. 

3. Sport meer. Ergens in juni, tussen het Deunse groen, startte ik éindelijk met joggen. Ik had er dankzij schoonzusje Inge en inspirerende Elfi nog leut in ook! Onder de zinderende zomerzon beliep ik nu en dan nog wel eens de Finse piste in mijn buurt, al leek het vet even van de soep. De herfst zette me opnieuw in gang, al valt er van enige systematiek nog niet veel te merken. Om maar te zeggen: vaker en meer calorieën verbranden en het hoofd leegmaken door de hartslag de hoogte in te jagen, het is werkelijk welkom. 

4. Lees meer. Ik duik graag in verhalen en beelden. Magazines, kranten, romans ... je vindt ze in ons hele appartement, netjes gestapeld en gestald, tot het toilet toe. Velen gelezen of bekeken, maar ook ettelijke (nog) niet opgezogen. Ik ben van het type dat vooral graag in bed voor het slapengaan leest - kwestie van weg te dromen naar een andere wereld - maar dan wel na anderhalve bladzijden de ogen niet meer kan openhouden. 

5. Organiseer je beter. "Stop" en "nee" zijn kernwoorden; "prop de agenda niet overvol" en "ken je grenzen en respecteer ze" zijn mijn kerntaken.

6. Poets meer. Ik poets wanneer ik zin heb. Gelukkig duikt die zin regelmatig op en kan ik intens genieten van orde scheppen en van "van huizeke spelen". Verder geen commentaar en dient puntje 6 zo snel mogelijk te worden vergeten. 

7. Trek meer op avontuur. Ik hou van verwondering en beleef en ervaar graag zo veel mogelijk (vandaar dat "prop de agenda..." bij punt 5 een kerntaak is). Toch betrap ik mezelf erop ook gehecht te zijn aan een zekere comfortzone. Niet meer, de deuren gaan wagenwijd open! 

8. Relax meer. Immer en altijd een wens. Immer en altijd niet even gemakkelijk. Nieuw plan: 'k ga op Yoga Energy Experience Weekend (al is dat nog even aftellen) en ... euhm... euh.... Duidelijk nog werk aan de winkel.

9. Heb meer geduld. "Als ze het in hare kop heeft, dan heeft ze het in hare staart ook". Ik noem dat passie, drive en motivatie, mijn omgeving noemt dat soms ongeduld. 

10. Forget doing "more". Opnieuw een moeilijke, want moeilijk die mijn - naar mijn idee "nauwe" grenzen - te respecteren. En nieuwsgierig naar veel. Plus, nog niet overtuigd van dit puntje. 

Hoe zit het bij jullie?       

  

De grenzen van mijn Italiaanse roots

Ik declareerde al meer dan eens dat ik "wel elke dag (goede) pizza zou kunnen eten!" Het is dat Italiaans bloed in mij. Declareren is één ding. De daad bij het woord voegen een ander. 

Neergestreken aan de Franse kust ter hoogte van Vias Plage, in campingsferen en omringd door L'Amour, ouders, broer, schoonzusje en twee jolige kadees, kreeg ik de kans voor die daad.

Vijf dagen verorberde ik als avondeten een platte, krokante en mooi belegde pizza - uiteraard gebakken in een houtoven - en telkens opnieuw smaakte hij schitterend. 

Slechts 2 keer paste ik mijn avondlijk menu aan en koos ik voor een potje verse Franse mosselen (amper € 9!) en een bord met zomers gegrilde gamba's.

Met die vijf keer benaderde ik wel de grenzen van mijn Italiaans bloed. Want eenmaal terug op Belgische bodem en in huiselijke sferen snakte dat lijf van mij naar krokante blaadjes sla, frisse komkommer, sappige tomaten ... Allesbehalve gesmolten kaas en deeg in al zijn soorten. 

 

 

Alzo geschiedde. 's Morgens betekent dat kommetjes muesli met magere yoghurt. En "knoedels", zoals ik ze als kempense kadee noemde terwijl ik ze enthousiast plukte bij mijn liefste meter in de tuin. Voor de rest van Vlaanderen zijn ze wellicht beter bekend als "kruisbessen" of "stekelbessen". 

 

 Knoedels dus. Een portie kindergeluk, liefde en veiligheid. Daarom kon ik het niet laten om de voorbije lente zo'n plant mee naar mijn kleine terras te sleuren, dat al vol stond met kruiden en bloemen allerhande. Edoch, die plant moest er absoluut bij. 

Hij heeft het er naar zijn zin. Niet alleen steekt hij immers zijn armen wijdgespreid in alle richtingen uit, hij gaf me ook opnieuw een portie kindergeluk, liefde en veiligheid in een herinnering. Ik plukte mijn eerste oogst!

 

Voor bij de muesli. Je begrijpt dat die bessen op een pizza niets te zoeken hebben.

 

Het zout op de patatjes

Als ik eerlijk ben - en ben ik dat niet altijd? - dan heb ik het liefst van al eerlijk, simpel maar geweldig eten. Dat is dat bord spaghetti met een scheut rode wijn en gehakte kastanjes in de saus. Of de Belgische hoevekip, gebraden in de oven met steengoede chorizo onder het vel en een mengsel van broodkruim en kruiden in zijn borstholte. En de huisgemaakte scones als ontbijt, met een flinke dot home made confituur en een kwak zure room. 

 

Het zijn zulke zuiderse, plezante, smakelijke familie- en vriendengerechten (als in "je moet er werkelijk met hen van kunnen genieten; zij zijn het zout op de patatjes") die ik het liefst prepareer. 

Zie het heel filmisch: tafel een beetje kwakkel, ouderwets servies, licht tafellaken, overhangende bomen, gouden zon, eenvoudige wijnen en prosecco, schotels die overlopen van groenten in alle kleuren en maten, diepe schalen met dampende pasta, grassige olijfolie in kommetjes, krokant brood verdeeld over die ietwat wankele tafel en veel, heel veel gelach en gebaren. 

Horen niet thuis in dat filmscenario: gezweet en gezwoeg in de keuken, ingrediënten die niet meer herkenbaar zijn en teruggebracht werden tot een gelleke hier en een mousserend iets daar, een bord waarbij je meer porselein ziet dan pasta en groenten, stress en stijf gedoe. 

Ik was dan ook een flink eind in mijn nopjes toen ik ontzettend ontspannen en zowaar oververhit venkel in - jiha, ongelijke - stukken sneed, dat handgewijs mengde met tomaten en citroen, en zalm met mijn handen kon insmeren met olijfolie. Ik voelde me totaal in touch met this great food.

Geen filmische scène, maar wel het echte leven op mijn (ons, om correct te zijn) balkon: een niet-wankele tafel met dank aan Il Mio Amore, een licht tafellaken, papieren kleurige servietten, een gouden bol aan de hemel, een eenvoudige Italiaanse witte, enkele stukken krokant brood, een grote kom met dampende pasta, een ovenschaal met vis en groenten in verschillende kleuren en veel gelach en gebaren.   

NODIG

4 personen

4 stukken zalmfilet

2 venkelknollen, in grove stukken

3 tomaten, in stukjes 

handvol kerstomaatjes, in twee

1 citroen, sap en in partjes gesneden

flinke scheut olijfolie

peper en zout

bladpeterselie, grofgehakt

ansjovisfilets op olie

broodkruim of panko

1 teentje knoflook, geperst

scheutje olijfolie

350 gram pasta (bv. linguine)

DOEN

Breng water aan de kook en kook de pasta al dente. 

Meng in een kom de venkel, tomaat, citroen, olijfolie, bladpeterselie en olijfolie goed onder elkaar. Kruid met peper en zout. 

Leg dit mengsel op de bodem van een voldoende grote ovenschaal. 

Smeer de zalm in met olijfolie en kruid af. Leg bovenop de groenten in de ovenschaal. 

Zet 30 minuten in een voorverwarmde oven op 200°C. 

Verhit een scheutje olijfolie in een koekenpan. Voeg de ansjovisfilets en het broodkruim toe. Pers de knoflook uit boven de pan. Roer goed. De ansjovis zal "wegsmelten". Als je tevreden bent van de consistentie haal je de pan van het vuur. 

Meng de "persillade" van ansjovis onder de pasta. Serveer de groenten-zalmschotel en de pasta samen in grote, mooie kommen.