Tajine van bietjes - euhm, rapen - en nog zoveel meer...

Dat ik groei in mijn liefde en interesse voor bio is geen geheim. Je moet me maar vertellen over die ene "groene spriet in je biologische moestuin" en ik ben een en al oor. Zo ook, bij mister P. Mister P. doet het bio. Hij doet het zelf. Hij ontdekt het zelf. Achter in zijn tuin. Hoe zijn salade zachtjes komt piepen. Ik vind het razend interessant, ook al bewonderde ik zijn moestuin nog maar één keer en kon ik in die late uurtjes amper iets anders dan zand onderscheiden. Ik wilde onze borrelavond gerust daar verder zetten, als het toen niet zo fris was geweest. Razend interessant. 

Dus toen mister P. me twee rapen - al bleef ik de hele week spreken over bieten, kuch kuch - aanbood, uit eigen tuin ja, had ik zowaar een vreugdedans uitgevoerd. Gelukkig voor mijn carrière - P. en ik werken samen - heb ik me kunnen intomen en beperkte ik me tot het meermaals kirrend uitstoten van de "dankje-klank". Kwam er nog bij dat het bieten - verdekke, rapen - waren met een verhaal. Er is het verhaal van eigen teelt, zien groeien en dan plukken. Maar er was bij deze rapen - yes! - ook het verhaal van het experiment: ze waren wat te groot, dacht hij. Sommige rapen uit zijn oogst leken ziek, hoewel deze exemplaren niet. Zijn Amour en hij hadden er een lekkere vistajine mee gemaakt.  Dat verhaal dus. Mijn ogen twinkelden. Razend interessant. 

Het toeval wil nu net dat ook mijn Lover en ik zot zijn van tajines, maar het verhaal van mister P. ging ook over "het buikje al flink gevuld met zo'n flinke raap in de tajine". Aangezien ik twee joekels mee naar huis mocht nemen, besloten we dan maar te doen alsof het stikkeheet en knallende zomer was en numero uno te grillen. Een geslaagd idee: de gegrilde smaak past perfect bij het pittige van de raap en in dunne plakjes gesneden heb je niet eens zoveel tijd nodig. Ik marineerde ze met eenvoudig wat olijfolie, peper en zout. Als gezelschap kreeg de raap nog enkele plakken venkel en courgette naast zich. Heerlijk bij een jummie-papillot van zalm. En zo gemakkelijk!

   
Maar goed, dat idee van een tajine bleef toch sudderen en joekel numero due lag nog te pronken in de koelkast. Dus ging The Lover naar de slager voor mooie lamsboutsneden voor bij de blokjes raap, courgette paprika, tomaat, ui en limoen. En meer dan een handvol kruiden. Jeetje, ook hier was het weer smullen. De gestoofde raap smaakt zachter dan de gegrilde versie, maar blijft een heerlijke, kruidige smaakmaker. En helemaal uit Belgische bodem. Biologisch geteeld. Met de trein vervoerd. Met twinkelogen in ontvangst genomen. Twee keer heel anders klaargemaakt. Twee keer lekker en blij gesmikkeld. Razend interessant toch, die bieten... euhm rapen!