dinsdag 24 november 2009

Soms moet het "The Epress Way" zijn

Soms moet het snel gaan als je na een hectische dag op het werk, met stevig wat baalmomenten, aan een te kleine tafel wil schuiven met wat goedgestemde zielen om elkaar nog een hart onder de riem te steken, gewoon wat wil genieten van wat toch moet gebeuren, alle frustraties eens wilt weglachen. Dan is er een licht in de duisternis, een baken naar de thuishaven, of beter: naar het kookfornuis, Carrefour Express.

Het was hectisch, dus holden we door de stroom pendelaars naar de kleine Express-winkel. Gele post-it mét ingrediënten er snel opgekribbeld. Het was hectisch, dus hadden we tussen vergadering 1 en review van artikel 2 samen gerechten en ideeën heen-en-weer roepen slingeren, welgeteld 1 minuten en toch 36 seconden. Het was hectisch, dus botsten we tegen mensen op, met paraplu, met winkelmandje ... met daarin: kipfilet, kerstomaatjes, oesterzwammen, Boursin Cuisine, Noordzeezalm, grissini, kaasstrikjes.

Date op het perron, samen de trein op en verbaasd naar de medereizigers kijken. Met blozende wangen eindelijk op die plek die "thuis" heet aankomen en samen rond het eten frutselen. Een apero van grissini met zalm, dippers e.a. maakt de smaakpapillen klaar en stilt de eerste honger. Kletsen bij het koken, bij het versnijden van kip, bij het vierendelen van paddestoelen. Flessen wijn gaan open als de wijnleveranceir eindelijk de bel heeft gevonden, kaarsen aan, look versnipperd, olie in de pan, pasta in het water.

Snel en gemakkelijk geeft dat iets eenvoudigs en gezelligs: tagliatelle met licht aangebakken kerstomaatjes, kippenblokjes met thijm, in een saus van Boursin Cuisine 3 pepers afgetopt met witte wijn, met voor de liefhebber gebakken porcini.

woensdag 18 november 2009

Woord en Wederwoord

Reactie van een fijne bron:

Belga is behoorlijk geschokt door hetgeen er gebeurd is... En wat nog het ergste van al is, is het feit dat de Belga-journalisten zelf nu de kop van jut zijn, terwijl zij er ABSOLUUT niets aan kunnen doen. De hele 'Ihavenews'-campagne is opgesteld zonder het medeweten van de redactie, maar wel door de marketingafdeling en management. Er is op geen enkel moment feedback gevraagd aan de redactie. Dat er geen enkele filter op de berichten staat die 'Jan met de Pet' kan doorsturen, vindt de redactie dan ook te gek voor woorden... Ook het bewuste Fabiola-bericht heeft de redactie op geen enkel moment op de telexen zien verschijnen. Toen alle klanten (kranten, radio's, tv-zenders) plots allemaal begonnen bellen, wisten de journalisten absoluut niet wat er gaande was...

Net daarom is het nu dan ook bijzonder jammer dat de Belga-journalisten zelf geviseerd worden.

dinsdag 17 november 2009

Check en dubbelcheck

"Koninging Fabiola zou gisteren overleden zijn. Ze zou gestorven zijn bij de aankondiging van de scheiding van Laurent en Claire." Die telex lag gisteren te blinken op kranten-, tv en radioredacties overal te lande. Bron: de I Have News- afdeling van Belga, ons nationale persagentschap.

IHN is een nieuw systeem van Belga dat doet aan nieuwsgaring, via de gewone burger, via ons. Vtm heeft zijn sms-kanaal, Het Laatste Nieuws heeft zijn verkort nummer voor burgers met nieuws en nu heeft ook Belga de deur naar jij en ik opengezet. Bedoeling is om met dit systeem tips te verzamelen. Dat is ook gebeurd: Jos Joskens - wie verzint nu zoiets? - had een gouden tip over Fabiola. Alleen zijn ze bij Belga vergeten dat ons land volloopt van de flauwe grappenmakers en dat het dus nodig is de berichten te filteren en te checken als het de bedoeling is correct en volledig nieuws te verspreiden.

Zo'n tien jaar geleden ging er geen weekdag aan me voorbij waarbij er niet gehamerd werd op de basisprincipes der journaille van "Woord en Wederwoord", "Check en Dubbelcheck". Er werd de hele lesweek amper een andere zin uitgesproken. Aanvankelijk dacht ik dat ze daar in het eerste jaar van de opleiding Communicatie & Journalistiek maar weinig kaas hadden gegeten van communicatie en dieptejournalistiek, maar in nog geen nanoseconde begreep ik dat "Woord en Wederwoord" en "Check en Dubbelcheck" onontbeerlijk zijn in goede en correcte journalistiek. En dat alle rest daarna komt. Concreet: in jaar 2 en 3.

Als zo'n vijftiental docenten dat dag in dag uit herhalen moet er wel iets van aan zijn. Of ben ik nu te gezagstrouw, te onrebels, te schools? Maar ik geloof het zelf ook. Ik geloof niet dat de redactie van Belga nooit deze mantra's heeft aanhoord, hoewel deze flater het tegendeel doet vermoeden.

Mag ik dan nu ook zonder meer verspreiden, aan kranten laten weten, overal te lande publiceren dat prins Philippe een hormonenbehandeling aan het ondergaan is om zijn vrouwelijke kant meer tot uiting te brengen ("nog meer", hoor ik u denken, "ja, nog meer"), of dat Al Qaida met een ULM een aanslag heeft proberen te plegen op de boerentoren in Antwerpen (ze hadden genoeg van die Antwerpse arrogantie), of dat ondergetekende volgende week de eed zal afleggen als eerste minister?! Alle nieuwstips zijn welkom!

Wat eenvoud doen kan

Mijn humeur daalt mee met het kwik. Mijn humeur daalt mee met de afname van het aantal lichtminuten per dag. Mijn graad van krikkelheid stijgt mee met de toename in aantal lagen katoen - of iets synthetisch wil er ook al eens tussen zitten - op mijn huid.

Dat zijn niet zo'n stimuleren, motiverende of andere -erende houdingen. Chill-pillen nemen is een optie, doch liever te mijden wegens lustdodend, haarverdunnend, keeluitdrogend en gewoonweg chemisch noodmiddel. Voor een UV-lamp gaan zitten schijnt volgens de Noren ook een te overwegen mogelijkheid, doch waar zet ik dat ding weer in die overvolle kasten. Mekkeren is een om de hoek sluipende remedie, doch ik maak er geen vriendjes mee en het brengt me geen stap verder bij een goed humeur. Een appartement kopen aan de Costa del Sol zou kunnen, doch mijn hoeveelheid rimpels of plasticness heeft het niveau van de maatstaf - waaronder La Esterella en Berlusconi - nog niet bereikt.

Ander en beter ... plan. Dames en heren, chauffage open, kaarsen aan! Het spektakel kan beginnen: een grote soeppot op het vuur, versnipperde ui aanstoven, blokjes versgeplukte, natuurlijk geteelde pompoen erin, blokjes versgeoogste, natuurlijk geteelde, met de tuin-wc-borstel gereinigde wortelen erin, kippenbouillon erover en pruttelen maar.

(G)hrappen en (g)hrollen vliegen heen en weer, maar het kan nog beter: thijm en zout voor de groene spikkels. En nog beter: warm pompoennotenbrood erbij. En nog beter: snippers Grana Padana, ook voor de spikkels. En dan is het vrolijkheid alom, gezelligheid, het is eenvoudig, het is lekker, het is wat het moet zijn.

maandag 16 november 2009

Misvattingen in de keuken

De grootste misvatting bestond uit het geloof dat de aarde plat was. De tweede grootste misvatting bestaat uit het geloof dat lekker, of beter - anders -, of beter - kookboekkoken veel tijd vraagt. Ik typ hier geen letters over drie- of meergangenmenu's van Oud Sluis-niveau. Ik heb het over een bord lekker eten na een dag van vervelende bazen en storende collega's.

Een lasagna moet geen uren de beroersels van la mamma hebben ondergaan om je smaakpapillen te prikkelen. Ik ken een versie die op minder dan een halfuur de oven in kan. Een steak net even anders én smakelijk én vers én met groenten staat op tafel te lonken binnen het uur. Of tagliatelli met mosselen, vongole en een verrassend eenvoudige tomatensaus kan je verzachten, troosten, blij maken, rustig stemmen, liefde tonen, doen genieten, verontschuldigen, kussen, plezieren na een halfuur. Zelfs zonder kookvocht... ja, ik geef het toe. ;-)

Rooster dat ciabattabrood nu maar snel en strijk er met een lookteentje over! Smakelijk.

zaterdag 14 november 2009

Wat te doen met een verse venkel?

Een venkel belandt niet zo vaak in mijn koelkast. Het is me een groente op onbekend terrein. Ik ken de anijsachtige smaak van de zilveren bolletjes uit mijn kindertijd, of van de kannetjes pastis die telkens hervuld werden op een Zuid-Frans terras, of van de in Ricard geflambeerde rivierkreeftjes op een gezellig, romantisch winteretentje of van de venkel in mijn favoriete Napolitaanse pasta... Maar daar stopt het zo'n beetje.

En nu lag er een kersverse, net uit de grond gesnokte, smalle venkelknol te wachten op mijn keukenmes.

En daar ineens las ik een opsomming van groenten en ingrediënten allerhande, waaronder venkel. Mijn kleine radars trokken elkaar in werking... En daar was het: gegrilde steak met een saus van gorgonzola en venkel, vergezeld van poefpatatjes en gestoofde witloofbootjes rustend op een bedje van rucola. Een zachte Argentijnse rode werkte het geheel af. Jammie!!

donderdag 5 november 2009

Een plek

Ik ken een plek. In de hoek. Waar gezelligheid heerst. Waar ik kom met ouders, vriend en liefde. Waar de muur al eeuwen geeloranje kleurt. Waar simpele houten tafeltjes staan. Waar op die tafeltjes niet de typische roodgeblokte tafelkleedjes liggen. Waar ze wat hebben voor iets dat hen onderscheid: roodoranje geblokte tafelkleedjes.

Er werkte een mister Fantasia. Die serveerde Elixir d'Amore. Met een jongensachtige glimlach. Er stond een replica van de wereldbeker. Er slingerde blingbling va kerst, midden juli. Er werkte een van vriendelijkheid druipende macho, inclusief boots en strakke (écht) jeans. Er flikkerde een rood hartvormige hartenslinger, in november.

De gekste planten staan er nog steeds. De spin is ondertussen weg. Er heerst een beheerste drukte. Het is er klein, maar tegelijk groot. De chef ontvangt en neemt afscheid met Italiaanse warmte. De pizzabakker doet het beste werk van Leuven.

En nu serveert de nieuwe mister Fantasia met zo'n grandeur alsof ik bij Luzin aanschuif. Alsof de wijn uit de kelders van het gerenommeerdse restaurant te lande komt. Hij zou zelfs de karaf met huiswijn laten voorproeven. Arm achter de rug, fles - of karaf - stevig in de hand. Zijn gouden ketting pocherig op zijn trui van De Puta Madre. Zijn nieuwe rode Nikes schitteren in het licht van de peertjes.

Naar die plek ga ik vol genoegen.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...