Ik ken een plek. In de hoek. Waar gezelligheid heerst. Waar ik kom met ouders, vriend en liefde. Waar de muur al eeuwen geeloranje kleurt. Waar simpele houten tafeltjes staan. Waar op die tafeltjes niet de typische roodgeblokte tafelkleedjes liggen. Waar ze wat hebben voor iets dat hen onderscheid: roodoranje geblokte tafelkleedjes.
Er werkte een mister Fantasia. Die serveerde Elixir d'Amore. Met een jongensachtige glimlach. Er stond een replica van de wereldbeker. Er slingerde blingbling va kerst, midden juli. Er werkte een van vriendelijkheid druipende macho, inclusief boots en strakke (écht) jeans. Er flikkerde een rood hartvormige hartenslinger, in november.
De gekste planten staan er nog steeds. De spin is ondertussen weg. Er heerst een beheerste drukte. Het is er klein, maar tegelijk groot. De chef ontvangt en neemt afscheid met Italiaanse warmte. De pizzabakker doet het beste werk van Leuven.
En nu serveert de nieuwe mister Fantasia met zo'n grandeur alsof ik bij Luzin aanschuif. Alsof de wijn uit de kelders van het gerenommeerdse restaurant te lande komt. Hij zou zelfs de karaf met huiswijn laten voorproeven. Arm achter de rug, fles - of karaf - stevig in de hand. Zijn gouden ketting pocherig op zijn trui van De Puta Madre. Zijn nieuwe rode Nikes schitteren in het licht van de peertjes.
Naar die plek ga ik vol genoegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!