donderdag 21 april 2011

A Cube with a view

Of ik geen zin had om de creaties van sterrendragende chef Bart de Pooter (Pastorale in Reet) te beleven in The Cube, bovenop de triomfboog van het Jubelpark? Tegen een uitnodiging om in het hotste pop-upresturant van het land – op dat van Feeling na natuurlijk – te gaan eten, zegt een mens geen neen. Ook niet wanneer die mens totaal uitgeput is, geveld wordt door de ene kwaal na de andere en eigenlijk snakt naar een frisse zomerse salade. Dus agenda’s werden omgegooid en op het uur van de afspraak stond ik popelend te wachten om de lift te nemen, naar de top van het symbool van de 50-jarige onafhankelijkheid van België.




Wanneer ik gewoonlijk uit eten ga, zie ik telkens twee patronen terugkeren. Eén, een psychologisch gevecht voor de stoel met het meeste uitzicht op mensen en omgeving. Twee, een reikhalzend uitkijken naar datgene wat de chef op mijn bord zal toveren. Ik moet er toch geen tekening bij maken, dat wanneer ik sky high dineer, ik dat psychologisch spel met gemak achterwege laat. Uitzicht overal rondom mij: de VRT-toren, de kantoorgebouwen aan het noordstation, dat andere symbool het Atomium … Het summum was de oranjerode ondergaande zon.

Krokantjes van kippenvel - de skyline van Brussel
Carpaccio van vis, komkommer, basilicum, algen
En ik moet toch zeker mijn schetsboek niet boven halen dat wanneer ik aanschuif bij een chef met twee sterren achter zijn naam, ik dan trappel van nieuwsgierigheid, maar ik er ook gerust in ben dat mijn tong dit een heel plezierige avond zal vinden.




Gestoomde kreeft, Belgische asperges, kervelcrème
Zeetong, bloemkool, inktvisinkt, carpaccio van inktvis
Het gepresenteerde menu sloot perfect aan bij de in het wit badende Cube: licht, modern, verrassend en natuurlijk een streling voor de smaakpapillen. Proeven van eten werd meer dan smullen van lekkers. Het was ervaren en experienced based genieten. Iets wat niet had hoeven verbazen voor de kenners van Bart de Pooter zijn werk. De achtergrondmuziek in harmonie met de verticaal groeiende kruidenplantjes, het peper- en zoutstel  en de gestoomde kreeft op mijn bord. Het totaalconcept groeide naar zijn hoogtepunt tijdens het dessert en het theemoment erna. Veel kan ik niet vertellen. Ik zou de verrassing verklappen.

Lam, morieljes, tuinbonen, tarwe en jus met sherry
Want, je kan zelf nog tot eind juni terecht in The Cube. Daarna reist de constructie door naar Stockholm, Zurich en Moskou. In Brussel wisselen chefs Bart de Pooter en Sang Hoon Degeimbre (l’Air du Temps) elkaar af. Reserveren kan op www.electrolux.be 

Verrassend dessert
Kokos all over the place
Chocolade³
 

Jamie Oliver als culinaire reisgezel

De sympathieke en slissende Jamie Oliver heeft een nieuw boek uit. Zijn elfde om precies te zijn. De man die de foodierevolutie op gang bracht en die koken terug op de kaart der hipheid zette - en dat moet dan nota bene van een Brit komen - deelt in Jamie's reizen zijn culinaire reisimpressies en inspiratiebronnen uit Italië, Zweden, Marokko, Spanje, Griekenland en Frankrijk met ons.


Naar goede Jamie-gewoonte trekt de mooie, ruwere lay-out je meteen mee, barst het boek van aanlokkelijke easy-doing recepten, sieren mooie sfeerbeelden het typische papier (cfr. Jamie Magazine), schuilt er een glimlach in een klein hoekje (zo worden deze keer de paginanummers ook telkens weergeven in de taal van het land dat in dat hoofdstuk aan bod komt)en lijkt het alsof the dude himself naast je in de zetel zit en je al de leuke weetjes en tips passioneel vertelt.

Bovenstaande is het instant succesrecept van elk boek dat Jamie uitbrengt. Wat het deze keer weer net dat beetje leuker maakt, is de eenvoudige link: www.jamieoliver.com/cityguides. Hier trek je met hem van de zetel naar je terras, inclusief flesje wijn, citronellakaars (die verdomde muggen) en een avondzon. Want hier vertelt hij je ietwat samenzweerderig, maar vooral dolenthousiast over dé lekkere adresjes die hij tegenkwam op zijn trips en de verhalen van de mensen erachter. Het gesprek zal verder gaan over hoe jij Marrakech, Stockholm of Venetië beleefde. En over jouw favoriete, lokale resto's. Alles op een muisklik van je af!

Kookboek met een plus.

dinsdag 19 april 2011

René Redzepi deed het weer

Met ingrediënten uit een beperkte straal rond het restaurant en trouw aan de Scandinavische traditie van puurheid sleepte René Redzepi van het Deense Noma gisterenavond voor de tweede maal op rij de titel in de wacht van Beste Restaurant ter Wereld.


Tweede en derde in rang zijn telkens Spaanse restaurants, respectievelijk El Celler De Can Roca en Mugaritz. Maar wij mogen ook trots zijn, want Het Hof van Cleve van de alomtegenwoordige Peter Goossens blijft hoge toppen scheren en neemt een 15e plaats in, twee plaatsen hoger dan vorig jaar. De Karmeliet eindigt net buiten de top 50. Sergio Herman, die binnenkort in ons land zijn derde restaurant zal openen, volgt zijn partner in crime Peter Goossens op de voet op nummer 17. Zijn landgenoot Johny Boer (De Librije) siert de 46e plaats. The Fat Duck - winnaar van enkele jaren geleden - sluit de top 5 af.

De lijst met de 50 beste restaurants ter wereld wordt opgesteld door 800 critici en gastronomische experts. Een overzicht en informatie over de restaurants vind je hier.

maandag 18 april 2011

Niente di particolare... dressed by Luz de Lux

De Zara's, H&M's en Massimo Dutti's op deze wereld laten me slechts nu en dan met een euforisch gevoel de pashokjes verlaten. Meestal is het gepaste item te kort voor mijn 1m80, zowel aan enkels, als aan navel. Andere keren begrijpen de Spanjaarden en noorderlingen zelden waarvan ik hou (niet klakkeloos volgen wat de runway en Vogue voorschrijven bijvoorbeeld). Dan weer staan ze er niet bij stil dat een groot deel van de hedendaagse vrouwen echt wel rondingen, lengte en body heeft. Maar het kan ook dat ik doodgewoon het overzicht verlies bij zo'n verspreid aanbod, waarbij het "helpende" personeel een ander adjectief zou moet krijgen... Als in: " het ongeïntresseerde en on-klantgerichte personeel" of enige variatie daarop. De waaier is breed.


Helemaal anders is het in mijn nieuwe shopping walhalla. In de schaduw van de Leuvense Sint-Pieterskerk (inderdaad, dat is toch een eindje van Antwerpen), in de heroplevende Dirk Boutslaan brengt Barbara - Babs voor de goede vrienden - een beetje Barcelonese joie de vivre. Of zoals dat zuiders de vitrine siert: een beetje Luz de Lux... In het licht van de luxe, de luxe om lief te zijn voor jezelf. Vertaald resulteert dat in rekken vol leuke jurkjes, truitjes, vesten, schoenen, t-shirts en tops van een hele rist merken, duur en niet-duur. Denk: Only, French Connections, Soaked in Luxury, Edith & Ella, BZR ... Ik kan nog vier paragrafen verder gaan. 

Maar dat doe ik niet. Want het is één ding om een leuke selectie te verzamelen, het is iets heel anders én uitzonderlijk om al dit moois met een eeuwige glimlach, een aanstekelijk joie de vivre, kennis van stijl, gemoedelijkheid, inzicht in de klant en als persoonlijke styliste te brengen. Hier stap je binnen als vrouw met hier een daar een "love handle" (en dan bekijk je het nog positief), een rimpel of een maatje dat je niet zint, maar stap je buiten met zakken vol glamour, zelfvertrouwen en een brede glimlach. Need I say more? Dit is verdekke een Gouden Adres. De plek waar je je moeder, schoonmoeder, tantes en al je vriendinnen van heinde en ver naartoe zou sleuren.

Liefst niet allemaal tegelijk, zodat ik nog altijd met de nodige schroom rustig uit mijn pashok kan trippelen om Barbara's wijze raad te aanhoren: "Ruthje, dat staat u heel schoon en ik heb nog iets heel leuks voor erbij...". * Gelukzalige lach *

Luz de Lux
Dirk Boutslaan 15
3000 Leuven
016 43 90 51
di-za 10u-18u

vrijdag 15 april 2011

De kookboekenkast


* Gizzi's Keukenmagie (Gizzi Erskine, uitg. Terra/Lannoo, € 24,95): sterretjes, tattoeages, een vleugje magie en veel eyeliner. Koken met een retrotoets. Eenvoudige recepten die toch dat tikje meer hebben, de magie. 

* Mario's Vlaamse keuken, 70 klassiekers van bij ons (Mario Cattoor, uitg. Borgerhoff & Lamberigts, € 24,95): tomatensoep met balletjes, tomaat garnaal, "koekskestaart" en stoofvlees re-invented. Leuke inleiding (of opfrissing) tot ons Vlaams culinair erfgoed.



* De Zomer van de Zilveren Lepel (uitg. Lannoo/Van Dishoeck, € 34,99): op en top Italiaanse zomer met een zinderende zon boven het hoofd, een olijfboomgaard en kraaknette witte tafellakens op een lange houten tafel. 


* Eten met familie en vrienden, elk seizoen vers eten (Sarah Raven, uitg. Terra/Lannoo, € 29,95): uitgebreide, hippe en verlekkerende moestuinkeuken.

dinsdag 12 april 2011

Nieuw restaurant Sergio Herman in Militair Hospitaal (De Morgen)

Nieuw restaurant van Sergio Herman in Militair Hospitaal - cultuur & media - De Morgen

De Zeeuwse chef Sergio Herman strijkt neer in Antwerpen en daar kijken heel Antwerpen én de "parkingbewoners" naar uit. Drie bezochte panden dragen zijn voorkeur weg. Het Militair Hospitaal in Antwerpen-Berchem zou op één staan. De chef zelf bevestigt dit nieuws nog niet. Het blijft dus vol spanning wachten.

maandag 11 april 2011

Jeroen Meus' Dagelijkse Kost in je boekenkast

Nog drie keer slapen en de papieren versie van Dagelijkse Kost ligt in de winkel! Ik tel af, want dit is sexy concurrentie voor het kookboek van de boerinnenbond, zoals Margot Vanderstraeten het verwoordt. En daarbij is vooral het woord "sexy" van belang.

Met dit boek heb je de succesrecepten van het gelijknamige tv-programma altijd bij de hand. Je haalt meteen ook een stukje passie in je keuken: passie voor goede producten, passie voor eenvoudige en smakelijke gerechten, passie voor lekker eten, passie voor je gasten. 
Moet ik écht nog verder gaan? Blokkeer die vrijdagvoormiddag in je agenda!

Want op 15 april loop je in ruil voor € 19,95 de boekhandel buiten met een exemplaar van Dagelijkse Kost. Je kan hem ook al bestellen in de webshop van Eén.

Bring Da Method Man!

We doorkruisten het Vlaamse land. Ik kan wel zeggen dat er een zekere spanning in de auto hing, die van de concentratie. 't Was niet zozeer de ondertussen gekende vermoeidheid die me daartoe noopte, maar wel het gedrag van de anderen die het Vlaamse Land per vier- of tweewieler doorkruisten. De kalender kruiste nochtans geen zondag aan. Voorbij flitsende wegmarkering, schemerende avondzon en focus op de weg,met een soundtrack van Alanis Morissette, een zanglijn van Anouk, een gitaarriff Nine Inch Nails, een baslijn Prodigy ... Niet slecht als road music. De co-bestuurder deed zijn werk lekker.

Het werd nog lekkerder toen de laatste kilometers het volgende nummer door de Mazda 2-luidsprekers trilde...





Mijn moeder verdacht "The Wu" er altijd van diep puberende depressies te veroorzaken en moet dan ook meermaals haar armen zuchtend in de lucht gegooid hebben toen ze de bekende flow en rhymes opving. Het echte plaatje zag er toch een tikkeltje anders uit en voelde ik daar in die vlaag van autorijdende concentratie opnieuw. De beats ontspanden, de flow nam mee op sleeptouw, de hese raps en de rhymes voedden en gaven energie. Music is the food for mind and body. Dat is ook wat toen uit de boxen stroomde. En nu in de auto, zelfs al was het een technoblauwe Mazda 2.

dinsdag 5 april 2011

"Kersen" verslaan Dafalgan als eerstelijnsgeneesmiddel

De Bond zonder Naam heeft er zeker zo'n rechthoekig, fletsgekleurd, afschuwelijk ontworpen spreukblaadje van: gezondheid is je hoogste goed. Iets dat ik al eens durf te vergeten. En iets dat ik dan weer volmondig beaam als ik niet alles getaterd krijg wat ik wil of wanneer ik in foetushouding gebogen van pijn en misselijkheid in bed lig. Nu dus. Een keelontsteking, de griep, ontstoken gewrichten... op zich allemaal onschuldige kwalen, maar ze doen me wel beseffen hoe fragiel - maar ook hoe sterk - en hoe beperkt - maar ook hoe oneindig - een menselijke wezen kan zijn.

Dafalgan paracetamol 500 mg is dan een goddelijk hulpmiddel om terug de sterkte en oneindigheid te omarmen. Mijn trouwe bondgenoot. Die zal nu echter een nieuwe alliantie moeten aangaan: met de snoepkersen!

Ik krijg al drie dagen geen hap door mijn keel. Het enige waar ik zin in had waren lichte, verse en frisse gerechten, hoewel het bij hen ook bij kijken naar mijn bord bleef. En ik had ook zo'n zin in van die glimmende snoepkersen. Die lagen voor mijn deur verspreid over de stoep. Er was iemand die er plots geen zin meer in had, denk ik. Toen ik dan ook de boodschappen deed voor het avondeten van the love of my life - risotto van champignons en spinazie - kocht ik voor mezelf als avondeten een zakje rode kersen.


Als zelfverklaarde foodie mag ik hier open en bloot toegeven dat "ja, wanneer ik ziek ben en liever uren in een heet bad soezel om daarna Dafalgans gewijs in een koortsslaap te sukkelen, ik ook nog graag zorg dat er toch een lekker maal op tafel komt voor zij die wel smaakpapillen hebben die niet viraal zijn aangetast. Al moet ik daarvoor op een stoel al zittend koken." Ik weet echter niet of ik hier als zelfverklaarde foodie wel kan toegeven, dat het enige waarvan ik de laatste dagen met smaak geproefd heb, mijn rode glimmende kersen zijn. Mijn dieet: eentje per dag. Die daarenboven het hele viraal aangetaste lichaam ook nog eens verbazingwekkend kalmeerden en beter deden voelen. Leve de rode snoepkersen! Bye bye Dafalgan!

vrijdag 1 april 2011

Midi Station viert feest


Ik voelde me zoals Sarah Jessica Parker in SATC - iedereen weet ondertussen wel dat dat staat voor Sex and The City. Alleen droeg ik geen 12 cm hoge hakken of designer clothes, maar ging ik op een wandelbare en dansbare 7 cm en in een Zara-meets-Mad-Men-outfit de trein richting Brussel-Zuid op. Wat we wel gemeenschappelijk hadden: we waren onderweg naar het society event van die avond. Bij mij het 2-jarig verjaardagsfeest van Midi Station. Hoewel het evenzeer de preview van The Cube, het pop-uprestaurant op de triomfboog van het Jubelpark kon zijn.


Door planninggegevens werd het dus Midi Station. Ik was benieuwd. Het concept zag in 2009 het daglicht en werd aangekondigd als de grootste brasserie van Europa. De man erachter, interieurarchitect Antoine Pinto, had al een hele resem succesrecepten achter zijn naam staan: Belga Queen, Museum Brasserie, Dock's cafe, Het Pakhuis... De verwachtingen waren hoog gespannen en Midi Station moest de buurt rond het verloederde Brusselse zuidstation een nieuw elan geven. Een te lage opkomst, opstartproblemen met het personeel (ik heb ooit 's ochtends als enige klant een halfuur moeten wachten op een cappucino) en roddels over financiële problemen deden de megabrasserie de das om.


Maar Midi Station is dus terug! Om dat luister bij te zetten, was het hoog tijd om al wie hip en trendy, zongebruind en opgespoten is en een linnen sjaaltje rond de nek heeft, uit te nodigen. Ik kom in de verste verte niet in de buurt van bovenstaande beschrijving, maar vond een uitnodiging in mijn mailbox. Wat ons wachtte, was een Midi Station dat er nog krak hetzelfde uitziet als tijdens "de beginjaren": overwegend zwarte aankleding, een gigantische lamp naast de dansvloer, een indrukwekkende open keuken, een lounge bar met zilveren Chesterfields van zeker twee meter lang, een stijlvolle sigaarlounge, een biljart room met zwarte biljarttafel, een aanlokkelijke oesterbar enz. Veranderd management, gebleven concept.


STAC-gewijs probeerde ik rule number one van "Het Gouden Boek over Het Bijwonen van Society Events" tot een goed einde te brengen: flanneer, maak oogcontact en raak aan de praat met interessante mensen. Voor mij op minder goede dagen hetzelfde als een coloscopie. Het feit dat er nog maar aan één enkel staantafeltje plaats was voor mijn date en mij, hielp me natuurlijk wel in mijn opzet: we raakten aan de praat. Daarbij vergeten we even dat terwijl ik van de lekkere oesters, gerookte vis en andere hapjes smulde, zo onhandig was om mijn eigen glas Taittinger voor de helft over mijn linkerschouder te gieten. Not so SATC? Very me. Gewoon blijven lachen.



Heerlijkheden, m'as-tu vu-people, culinair België in de gedaante van Dirk de Prins (Ambiance magazine), Cubaanse Jazz en veel champagne en mojito: hopelijk houdt dit Midi Station zich deze keer wel recht en alive. De plek heeft potentieel doordat ze de geneugten van het fijne leven verenigen: een verfijnde keuken inclusief een leuke lunchformule, muziek tot in de late uurtjes en funky drankjes.




LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...