Ik voelde me zoals Sarah Jessica Parker in SATC - iedereen weet ondertussen wel dat dat staat voor Sex and The City. Alleen droeg ik geen 12 cm hoge hakken of designer clothes, maar ging ik op een wandelbare en dansbare 7 cm en in een Zara-meets-Mad-Men-outfit de trein richting Brussel-Zuid op. Wat we wel gemeenschappelijk hadden: we waren onderweg naar het society event van die avond. Bij mij het 2-jarig verjaardagsfeest van Midi Station. Hoewel het evenzeer de preview van The Cube, het pop-uprestaurant op de triomfboog van het Jubelpark kon zijn.
Door planninggegevens werd het dus Midi Station. Ik was benieuwd. Het concept zag in 2009 het daglicht en werd aangekondigd als de grootste brasserie van Europa. De man erachter, interieurarchitect Antoine Pinto, had al een hele resem succesrecepten achter zijn naam staan: Belga Queen, Museum Brasserie, Dock's cafe, Het Pakhuis... De verwachtingen waren hoog gespannen en Midi Station moest de buurt rond het verloederde Brusselse zuidstation een nieuw elan geven. Een te lage opkomst, opstartproblemen met het personeel (ik heb ooit 's ochtends als enige klant een halfuur moeten wachten op een cappucino) en roddels over financiële problemen deden de megabrasserie de das om.
Maar Midi Station is dus terug! Om dat luister bij te zetten, was het hoog tijd om al wie hip en trendy, zongebruind en opgespoten is en een linnen sjaaltje rond de nek heeft, uit te nodigen. Ik kom in de verste verte niet in de buurt van bovenstaande beschrijving, maar vond een uitnodiging in mijn mailbox. Wat ons wachtte, was een Midi Station dat er nog krak hetzelfde uitziet als tijdens "de beginjaren": overwegend zwarte aankleding, een gigantische lamp naast de dansvloer, een indrukwekkende open keuken, een lounge bar met zilveren Chesterfields van zeker twee meter lang, een stijlvolle sigaarlounge, een biljart room met zwarte biljarttafel, een aanlokkelijke oesterbar enz. Veranderd management, gebleven concept.
STAC-gewijs probeerde ik rule number one van "Het Gouden Boek over Het Bijwonen van Society Events" tot een goed einde te brengen: flanneer, maak oogcontact en raak aan de praat met interessante mensen. Voor mij op minder goede dagen hetzelfde als een coloscopie. Het feit dat er nog maar aan één enkel staantafeltje plaats was voor mijn date en mij, hielp me natuurlijk wel in mijn opzet: we raakten aan de praat. Daarbij vergeten we even dat terwijl ik van de lekkere oesters, gerookte vis en andere hapjes smulde, zo onhandig was om mijn eigen glas Taittinger voor de helft over mijn linkerschouder te gieten. Not so SATC? Very me. Gewoon blijven lachen.
Heerlijkheden, m'as-tu vu-people, culinair België in de gedaante van Dirk de Prins (Ambiance magazine), Cubaanse Jazz en veel champagne en mojito: hopelijk houdt dit Midi Station zich deze keer wel recht en alive. De plek heeft potentieel doordat ze de geneugten van het fijne leven verenigen: een verfijnde keuken inclusief een leuke lunchformule, muziek tot in de late uurtjes en funky drankjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!