De Bond zonder Naam heeft er zeker zo'n rechthoekig, fletsgekleurd, afschuwelijk ontworpen spreukblaadje van: gezondheid is je hoogste goed. Iets dat ik al eens durf te vergeten. En iets dat ik dan weer volmondig beaam als ik niet alles getaterd krijg wat ik wil of wanneer ik in foetushouding gebogen van pijn en misselijkheid in bed lig. Nu dus. Een keelontsteking, de griep, ontstoken gewrichten... op zich allemaal onschuldige kwalen, maar ze doen me wel beseffen hoe fragiel - maar ook hoe sterk - en hoe beperkt - maar ook hoe oneindig - een menselijke wezen kan zijn.
Dafalgan paracetamol 500 mg is dan een goddelijk hulpmiddel om terug de sterkte en oneindigheid te omarmen. Mijn trouwe bondgenoot. Die zal nu echter een nieuwe alliantie moeten aangaan: met de snoepkersen!
Ik krijg al drie dagen geen hap door mijn keel. Het enige waar ik zin in had waren lichte, verse en frisse gerechten, hoewel het bij hen ook bij kijken naar mijn bord bleef. En ik had ook zo'n zin in van die glimmende snoepkersen. Die lagen voor mijn deur verspreid over de stoep. Er was iemand die er plots geen zin meer in had, denk ik. Toen ik dan ook de boodschappen deed voor het avondeten van the love of my life - risotto van champignons en spinazie - kocht ik voor mezelf als avondeten een zakje rode kersen.
Als zelfverklaarde foodie mag ik hier open en bloot toegeven dat "ja, wanneer ik ziek ben en liever uren in een heet bad soezel om daarna Dafalgans gewijs in een koortsslaap te sukkelen, ik ook nog graag zorg dat er toch een lekker maal op tafel komt voor zij die wel smaakpapillen hebben die niet viraal zijn aangetast. Al moet ik daarvoor op een stoel al zittend koken." Ik weet echter niet of ik hier als zelfverklaarde foodie wel kan toegeven, dat het enige waarvan ik de laatste dagen met smaak geproefd heb, mijn rode glimmende kersen zijn. Mijn dieet: eentje per dag. Die daarenboven het hele viraal aangetaste lichaam ook nog eens verbazingwekkend kalmeerden en beter deden voelen. Leve de rode snoepkersen! Bye bye Dafalgan!
Dafalgan paracetamol 500 mg is dan een goddelijk hulpmiddel om terug de sterkte en oneindigheid te omarmen. Mijn trouwe bondgenoot. Die zal nu echter een nieuwe alliantie moeten aangaan: met de snoepkersen!
Ik krijg al drie dagen geen hap door mijn keel. Het enige waar ik zin in had waren lichte, verse en frisse gerechten, hoewel het bij hen ook bij kijken naar mijn bord bleef. En ik had ook zo'n zin in van die glimmende snoepkersen. Die lagen voor mijn deur verspreid over de stoep. Er was iemand die er plots geen zin meer in had, denk ik. Toen ik dan ook de boodschappen deed voor het avondeten van the love of my life - risotto van champignons en spinazie - kocht ik voor mezelf als avondeten een zakje rode kersen.
Als zelfverklaarde foodie mag ik hier open en bloot toegeven dat "ja, wanneer ik ziek ben en liever uren in een heet bad soezel om daarna Dafalgans gewijs in een koortsslaap te sukkelen, ik ook nog graag zorg dat er toch een lekker maal op tafel komt voor zij die wel smaakpapillen hebben die niet viraal zijn aangetast. Al moet ik daarvoor op een stoel al zittend koken." Ik weet echter niet of ik hier als zelfverklaarde foodie wel kan toegeven, dat het enige waarvan ik de laatste dagen met smaak geproefd heb, mijn rode glimmende kersen zijn. Mijn dieet: eentje per dag. Die daarenboven het hele viraal aangetaste lichaam ook nog eens verbazingwekkend kalmeerden en beter deden voelen. Leve de rode snoepkersen! Bye bye Dafalgan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!