maandag 30 april 2012

Een gemak om te koken

Ik weet het: een dag duurt 24 uur. Of moet ik zeggen: "duurt amper 24 uur". Het is immers weer van dat. Ik heb het gevoel dat ik voortdurend hol, een 3 kg wegend notaboek nodig heb om al mijn voorbijflitsende ideeën in te noteren, dat mijn dag na 4 uur ongenadig eindigt en dus geen enkel van mijn wirwar van ideeën ontward wordt. 

Op zo'n dagen is een snel, eenvoudig, maar zooooooo'n lekker pastagerechtje de ideale bondgenoot. Om niet meer van mijn luttele 4-uur durende dag te verspillen, ga ik niet verder uitweiden, maar beperk ik me tot het recept. Easy does it. Enjoy it.


NODIG
250 gram spaghetti of tagliatelle
1 venkel, in dikke julienne
1 à 2 witlofstronkjes, in julienne
125 gram garnalen
een handvol bladpeterselie, fijn gesneden
een scheutje Pastis
room(vervanger) naar keuze
peper en zout
olijfolie

DOEN
Breng water voor de pasta aan de kook. Doe een scheut olijfolie in een pan. Bak hierin kort de garnaaltjes. Besprenkel met Pastis. Laat kort sudderen en zet de garnaaltjes op een bord apart. Stoof nu het witlof en de venkel. Als de venkel beetgaar is, voeg dan de garnaaltjes opnieuw toe. 

Voeg indien gewenst de room(vervanger) toe. Roer alles goed om.

Doe de pasta in het water en kook al dente. Werk het witlof-venkelmengsel af met de peterselie en kruid met peper en zout.

Giet de pasta af en meng alles onder elkaar. Smakelijk! En je hebt nu nog 3,5 uur om van je dag te genieten.   

vrijdag 27 april 2012

Patisserie, fun?

Toen ik onlangs de aanstekelijke en ravissante Rachel Khoo ontmoette in Amsterdam, kirde ze vrolijk dat patisserie toch een speciaal plekje in haar hart heeft. Patisserie ging immers om being precise, technique and skills, terwijl je bij cuisine meer je intuïtie kan laten spelen, by just throwing things in.

Wel, dat laatste is net waarom ik zo gek ben op cuisine. En dat eerste is net waarom ik soms zo angstig word - als zie ik een kokend hete en alles verzwelgende lavastroom op me afkomen - bij patisserie. 

Net zoals gedragstherapie kan helpen om bepaalde angsten - zoals die van hete lavastromen en gaslekken - aan te pakken, zo helpt mijn cursus patisserie me nu om te ontdekken dat patisserie inderdaad dikke fun kan zijn. I kinda start to like it, zou Rachel zeggen.

Al slaat de twijfel me nu toch wel om het hart. Reden? Ik oefende mijn examenoefening, een recept van bovenstaande ravissante Britse. Het had iets complex, maar ik dacht dat ik het wel aan zou kunnen. Dat het wel gepiept zou zijn. Wrong thinking, kan ik nu besluiten. 

De custard had de neiging te schiften, maar dat kreeg ik nog recht. Achteraf bekeken bleek ik ook veel te veel te veel te veel van het goedje te hebben.  Het deeg wilde met behulp van KitchenAid geen mooi glad deeg vormen, dus hielp ik maar een handje. Spuiten ging ook niet vanzelf door een te kleine spuitmond en stug tegenwerkend deeg. In plaats van 6 vormpjes kreeg ik er amper vier gevuld. Na 13 minuten oven zou blijken dat ik de vormpjes alsnog te vol had gespoten. De suikersiroop kreeg een identiteitscrisis en wilde liever karamel zijn, waardoor het opgeklopte eiwit niet mooi glanzend wit werd, maar wel mooi glanzend bruinig. Ok, iedereen wil een teint, eiwit blijkbaar ook. Maar de stijfkop was toch ook iets te stijf. Maar niets zou me tegenhouden... Ook niet de twee gebroken deegbodems. By the way, een Bretoens recept. Maar dat plan was wel buiten mijn nieuwe gasbrander gerekend. Die wilde niet werken, waardoor mijn andere angst opdook: die voor enorme gasontploffingen in grote appartementsgebouwen. Dat moest de salamander beïnvloedt hebben, want die besloot het hele project op te blazen. 

Het resultaat:


Om positief te blijven: deze taartjes hebben wel degelijk overeenkomsten met het voorbeeld. Om negatief te zijn: patisserie, fun?

Morgen weer wel. 

Voor de gelukte versie moet je vooralsnog hier zijn (bij mij nog geen recreation of the Paris patisserie at home):


donderdag 26 april 2012

Franse lekkernijen in een kleedje

Fuck. Fcuk heeft leuke kleding! Niets nieuws natuurlijk. Ik kende het merk French Connection al van mijn vele Londonse trips. Het betoverde me met mooie snits, leuke stoffen, aparte twists en een altijd stijlvolle, soort klassieke uitstraling die nooit saai was. Echter, ik sleurde winkeltassen mee terug het Kanaal over, maar nimmer was er daar eentje van fcuk bij. Het prijskaartje - dat weliswaar terecht is, maar voor een prille twintiger net wat te duur - had er zeker iets mee te maken.

Nu geen prille twintiger meer en een mooie selectie van het merk bij Luz de Lux, zowat op mijn stoep zoals je weet. Bij elke pasbeurt duiken er wel enkele stuks van French Connection mee in het hokje. En hoewel Barbara de prachtigste stukken er perfect uit weet te kiezen voor in haar winkel, blijft rondstruinen op de website van het merk een ware marteling: nog meer moois! Nog meer hebben, hebben, hebben

Ik weet me in te houden. Ik hou van online window shoppen, niet van online shoppen. Maar ook, na uiterst sympathiek, geduldig, uitgebreid en passend stijladvies op mijn stoep vulde ik mijn kast aan met een zoveelste fcuk-item. Met plezier, maar "doseren" was in een ver verleden nog een levensmotto.



Vibrerend knaloranje, frêle met broderie anglaise, soepelvallende stof en die heerlijke Provençaalse touch. Om maar te zeggen: ik zie me al met een baguette en verse olijven in mijn mandje, op mijn Achielle-fiets (een olijfgroene Julie; perfect bij oranje, nvdr), van de geurende boerenmarkt terug naar mijn in de Franse zon badend huisje trappen. 

Welke foodie kan er nu neen zeggen tegen dat beeld?    

dinsdag 24 april 2012

Neen zeggen?!



Zeg hier maar eens nee tegen! Ik heb niets met die Deutsche Sprache: preferisco l'Italiano. Ik val meer voor Morse dan voor Derrick en op ER (George Clooney, komaan!) zal ik al sneller zappend blijven hangen dan op Die Schwarzwald Klinik. 

Maar deze course made zwartewoudtaart maakte toch voldoende indruk om er toch lekker frank mijn tanden in te zetten.

maandag 23 april 2012

Happy Flowers, Happy Thoughts

Bloemen maken me blij en hebben een werking die te vergelijken is met een intense zoen, een liefhebbende knuffel, een vriendelijke babbel wanneer je getroost moet worden, de zon op je huid, het perfecte straciatella-ijs, enkele nachten heerlijk slapen, Mozarts Flute Concerto nr. 1 in G minor, de perfecte pasta al ragu. 

IK weet niet of het de geur, de kleur of hun frisheid is. Ik weet niet of het universeel is en Nyouga in Timboektoe het bijvoorbeeld ook ervaart, iets psychologisch is waar Freud of Jung wel een uitleg voor hebben of het te maken heeft met mijn lieve oma met haar bloemenwinkel waar ik na schooltijd nog meer mocht ravotten? Tussen op te kweken planten in de serre, tussen tulpen in tien kleuren in de reuzegrote tuin of tussen de immer fris ruikende vazen in de winkel. Eens de ravot-leeftijd ontgroeid (het is me niet duidelijk of ik überhaupt al wel op dat punt ben aanbeland), mocht ik zelfs mee vazen vullen, boeketten afrekenen of pakjes inpakken. 

Het Geluk van een Kind, quoi.

 't Was de perfecte dag om knalroze bloemen te planten.   

vrijdag 20 april 2012

Madeleines in négligé

Op normale avonden zie ik er vànzèlfsprèkend meer dan toonbaar uit. Dat heb ik ofwel te danken aan een natuurlijk altijd ravissante outfit, of anders logischerwijs aan een verfijnde, sensuele, dus nog toonbare négligé. Hey, what did you expect?! 

Toévàllig, was dat net op die ene weekavond niet het geval. Dingdongde daar toch net die deurbel om exact 21.28u. Met een drie maten te grote flanellen pyama aan en wenkbrauwen die al geen maanden meer de vingervlugheid van een schoonheidsspecialiste hadden ervaren, zag ik me genoodzaakt me terug te trekken in een hoekje in de zetel. Ik rende inderdaad niet naar de voordeur, ook al kondigde de man aan de videofoon heel droog aan: "Mevrouw, pakje voor u" en staat die zin meestal gelijk met een sprint waar Tom Boonen een puntje aan kan zuigen. 


L'Amore die net wat verder probeerde te raken in het verhaal van De Sneeuwman slofte dan maar galant en charmant als hij is naar beneden. Terwijl ik behoedzaam uit mijn hoekje van kussens sloop, troonde His Majesty The Lover een onwerkelijk grote doos mee. Toch voor de inhoud die eruit zou komen. 

  
Kuisen?! Yeah right, ik zou betere dingen te doen hebben. Na een supersnelle dienstverlening kon ik immers eindelijk mijn nieuwe madeleine-bakvormen in mijn armen sluiten. Het was werkelijk een noodzaak om deze te bestellen: de voorbije weken kwam ik voortdurend recepten tegen van madeleines. Maar alsof dat niet genoeg was, gaven de lieve Yummy Blog Sisters ook nog eens het dwingende bevel om meteen naar Dille & Kamille te hollen om er het bakblik te gaan kopen.



Je ziet: het is niet omdat ik het wil. Het is omdat het moét. Lévensnóódzakelijk. En vanavond moét ik dan ook gewoon bakken. In mijn négligé, of ravissante outfit. What else?!

dinsdag 17 april 2012

Kip met lavendel uit een kleine Parijse keuken!

Ik ben fan van Rachel Khoo - knappe madam, rode lippen, hoge hakken, vintage stijl, vrolijke lachebek, maar vooral een aanstekelijk kok - en haar "The Little Paris Kitchen". Ik word er blij en vrolijk van. Ik wil mijn Thalys-ticket bestellen en door de regen huppelen. En wie dat laatste bij mij gedaan krijgt, verdient een standbeeld.

Dus ik keek gulzig naar dit:




En kreeg net voordat ik de voordeur uit wilde stappen met mijn gescheurde jeans (jep, down there), antislipsneakers, basic truitje en een zak vol bakgerief en koksoutfit het volgende bericht: 

"Er zal deze avond geen les Nagerechten zijn"

Dus stond ik daar in mijn vuil-te-worden outfit, besluiteloos de gang in te staren. Want dat doet een mens als het ritme onverwachts wordt doorbroken anders?

De verwarring duurde maar even, want in vuil-te-worden outfit snelde ik naar de lokale supermarkt en maakte dit: 

Poulet au citron et lavande

NODIG
1 kip, in 8 tot 10 stukken verdeeld
flinke snuf grof zout

2 el gedroogde lavendel
4 el olijfolie
4 el lavendelhoning (of gewone honing)
2 takjes tijm
fijngeraspte schil en het sap van 1 citroen

DOEN
Maak de marinade. Stamp de lavendel fijn in een vijzel. Doe hem in een grote kom en voeg er de olijfolie, tijm, honing en citroensap bij. Meng alles goed. 

Doe de stukken kip in de grote kom en meng ze goed onder de marinade. Of doe zoals ik (en Rachel blijkbaar) en doe alles in een plastic zak, schud goed en zorg dat de marinade de kip goed bedekt. Leg afgesloten in de koelkast (min. 30 minuten - max. 4 uur)

Verwarm de oven voor op 200°C. Doe de kip en de marinade in een braadslede en strooi er een flinke snuf zout over. Rooster de kip 45 minuten; draai ze halverwege om. Controleer of de kip gaar is. 

Serveer de kip met het lekkere kookvocht, een groene salade en wat krielaardappelen.

"Et voilà! That's it."

maandag 16 april 2012

Vakantie vs. werken

Ik was er lekker en flink tussenuit geweest, een weekje. Zo bewijst het feit dat ik drie pogingen nodig had om opnieuw in te loggen in mijn werkmail. 
 
Toch is de to-do-lijst erg realistisch, lang en aanwezig. Geen betere manier om het vakantiegevoel vast te houden, dan vakantie-aankopen voor je neus pronkend uit te stallen.  Ik heb een boel om met fonkelende ogen dromend naar te staren als de writers block zijn kop op steekt.
Hoezeeeee!

dinsdag 10 april 2012

Boodschappenlijstje

Ik ga op reis en ik neem mee.... terug

Espressokoffie, gemalen en bonen (vooralsnog geen semi-professioneel espressotoestel)
Prosecco
Pasta in alle vormen en maten
Bloem, tipo 00
Semolina
Grappa
Prachtige lederen schoenen
Goede olijfolie (wat is het nut van slechte olijfolie, no?!)
een massa kousen en panty's van Calzedonia
Tomaten op blik
...

In een Fiat 500.
 
 

donderdag 5 april 2012

Een klein en fris succes

Mijn onzekerheid bleek ongegrond - ja, paps, zoals zo vaak - want hoewel ik omringd was door alles behalve zoetebekken, kon het dessert op heel wat bijval rekenen. Het was zoals de Titanic die dan toch zijn bestemming zou halen: een bescheiden succes. Of toch een groot? Aangezien de Titanic naar de diepte van de zeebodem zonk op een heel dramatische wijze in plaats van de steigers te bereiken.


Ik weet niet of het echt zo moeilijk was om die niet-zoetebekken enthousiast te krijgen. Het voorgaande maal was immers doordrongen van een intens, subtiel en tintelend smakenpalet. Zoiets stemt een mens al gelukkig en vreugdevol, nietwaar. Het was mijn Loved One die die klus met verve en niet-aflatende energie heeft geklaard. 

Als teaser fijne charcuterie, gevolgd door een verrassende en heerlijke venkelsoep met snippers chorizo en als topper een prachtig gegaarde lamsbout die subtiel doordrongen was van de smaken van prosciutto, salie, rozemarijn en knoflook. Mijn hemel op aarde! 


Back to business. Ik had immers beloofd dat als er zelfs maar sprake was van een erg bescheiden succes, ik jullie het recept zou geven. Hier is het dan: be ready to bake!

Nodig: 
100 gram bloem
40 gram poedersuiker, plus extra om te garneren
70 gram gemalen amandelschaafsel
1 tl citroenzest, fijn
1 tl sinaasappelzest, fijn
100 gram koude boter
garnering: crème fraîche en een handvol frambozen

Voor de vulling: 
3 eieren
4 el citroensap
225 - 280 gram fijne kristalsuiker (ik nam 235 gram)
1 el sinaasappelzest
55 gram boter, gesmolten

*
Doen: 
Verhit de oven tot 180°C. Doe voor de vulling de eieren met citroensap, suiker en sinaasappelrasp in de blender. Sluit hem en meng alles op hoge snelheid. Voeg de boter toe, sluit de beker en meng de boter op hoge snelheid door de eimassa. Zet opzij

Doe voor het deeg de bloem met poedersuiker, gemalen amandel, citroen- en sinaasappelrasp en de boter in de foodprocessor. Sluit hem en laat de motor draaien tot er een deegbal is ontstaan. Druk het deeg uit op de bodem en tegen de wand van een niet ingevette, ondiepe taartvorm met een gegolfde rand en een losse bodem (omdat ik zelf nog nooit zo'n taartbodem ben tegengekomen, gebruikte ik een gewone taartvorm met gegolfde rand, die ik beboterde en bebloemde. Komt ook los).

Giet de vulling in de met deeg bekleedde taartvorm. Bak de taart 25 - 30 minuten tot de vulling in het midden stevig is. Laat hem in de vorm op een rooster afkoelen. Zet de taart op een schaal en bestuif indien gewenst voor het serveren met poedersuiker. Garneer elke punt met een lepel crème fraîche en een framboos, ook indien gewenst.
*

 

Making of: dessert

 De bakkriebels steken steeds vaker de kop op, en natuurlijk - weer ontzettend typisch - op de meest gekke momenten. Als ik in de auto richting reisbestemming tuf, als ik net de dansvloer onveilig maak op de tonen van Dr. Albans Sing Hallelujah en andere retro house (jep, ik weet het, foute schijven, maar mag niet ontbreken op een maf dansfeestje!) of als ik net in een schuimend bad heb plaatsgenomen. 

Gelukkig deze keer alleen de kriebels en geen van die zaken in de onmiddellijke omgeving. Viel dat even mee. Er stond immers een etentje op de agenda en tegenwoordig voelt het toch niet meer zo passen, een etentje zonder dessert. 
 
Omdat er al ettelijke uren van de dag op een niet altijd aangename manier waren versleten, ik nog een filmpje wilde meepikken en toch ook op tijd in bed wilde belanden (daar heb je het weer, én en en en en en en en en en... én!), moest het vooruit gaan en mocht de KitchenAid een stukje van het werk leveren, en de blender. 
 

Eigenlijk moest ik dus zelf niet zoveel doen. Toch ben ik doodnerveus: perfect, kan ermee door of totale Titanic-ramp?! In geval van het eerste, krijg je hier binnenkort het recept. Bij "zozo" krijg je een volgende blogpost over een nieuwe poging tot perfectioneren. Is het een drama, dan begeef je je het best samen met mij naar de dansvloer om gewoon wat te shaken.

woensdag 4 april 2012

Mensen zijn geen koopwaar!

Ik hou wel van een sterke campagne die verrast, intelligent is, raakt ... En als die dan nog eens in één klap een menselijk doel dient, dan ga ik helemaal overstag. 

't Is genetisch: paps als art director en man van schoonheid, stijl en smaak. Mams als verpleegster op intensieve zorgen/spoed en vrouw van zorg, menselijkheid, empathie. 

Sta hier even bij stil... People shouldn't be bought and sold.

maandag 2 april 2012

Brunch met een British vintage touch

Op een globale weekendochtend vind je me zelden voor 10 uur alive and kicking in huis. Als je me nodig hebt, haalt bellen of berichtjes sturen geen bal uit. Ik reageer niet. Ik lig immers snorrend en soezelend verstopt in een warboel van heerlijke katoenen lakens, hopend dat het moment dat ik echt niet langer kan blijven liggen en mijn dromen vaarwel moet zeggen nooit komt. Dat moment komt gegarandeerd toch. Af en toe, en tegenwoordig steeds vaker, zelfs nogal energiek om 5 over 10, vergezeld van een portie ideeën en goesting. Goesting om die ideeën in realiteit om te zetten. 

Versgebakken, home made scones
Tja, dat krijg je ervan als je de avond voordien gulzig het ontzettend leuke, inspirerende en aanstekelijke kookboek Het Vintage Tea Party boek van Angel Adoree - die naam alleen al - doorbladert, en nog eens, en nog eens, en nog eens... en nog eens. Kwam daar nog bij dat ik Yummy Blog Sister 1 (of is het 2?) "sprak". Ja, over Angel Adoree en haar boek. En over Yummy's geplande babyborrel-slash-Tea Party  Moest een chatprogramma meer geluid voortbrengen dan de obligate "plong" bij een nieuw bericht, dan zou je denken dat je op een kippenboerderij was. Om maar aan te geven hoe enthousiast en blij vintage, een Tea Party, online contacten en aanstekelijke ideetjes ons maken! 

Chocolade hartjeskrokantjes - klaar om te bakken
Ik sloeg de lakens weg, want ik was klaar voor mijn vliegende de-ochtend-heeft-goud-in-de-mond-start, om al gauw tot de serieuze vaststelling te moeten komen dat ik dus echt niet én kan liggen dromen tussen mijn katoen, én een impressive ontbijt kan fiksen, én dat met een beperkt aanbod van de buurtwinkel. Dekke, nochtans ben ik het type vrouw van "en, en, en". Ik doe zelden aan "of, of, of". Ik heb mijn gulzige momenten, ja. 

Muffins met spek en feta
"En, en, en", dus ik zou op zijn minst een poging wagen. Na een zorgvuldige selectie - ik zag het nogal groots en zou zowat alles uit het boek hebben gemaakt als ik de tijd had gehad, maar je weet.. die beperking... - ging ik voor de onontbeerlijke verse scones, de geroosterde chocoladeharten en de muffins met feta en spek. Natuurlijk verschenen er ook crumbled eggs, versgebakken brood, vers fruitsap en lekker beleg op tafel.


Na deze kleine try-out kon om een uur of 3 de dag beginnen. Heerlijk, weekend! Maar ik broed toch op meer, groter, verscheidener. Je weet wel, "en, en, en, en, en, en, en, en, en, en, en ... en!"

Het Vintage Tea Party boek, Angel Adoree, Fontaine Uitgevers, € 29,95
 

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...