Madeleines in négligé

Op normale avonden zie ik er vànzèlfsprèkend meer dan toonbaar uit. Dat heb ik ofwel te danken aan een natuurlijk altijd ravissante outfit, of anders logischerwijs aan een verfijnde, sensuele, dus nog toonbare négligé. Hey, what did you expect?! 

Toévàllig, was dat net op die ene weekavond niet het geval. Dingdongde daar toch net die deurbel om exact 21.28u. Met een drie maten te grote flanellen pyama aan en wenkbrauwen die al geen maanden meer de vingervlugheid van een schoonheidsspecialiste hadden ervaren, zag ik me genoodzaakt me terug te trekken in een hoekje in de zetel. Ik rende inderdaad niet naar de voordeur, ook al kondigde de man aan de videofoon heel droog aan: "Mevrouw, pakje voor u" en staat die zin meestal gelijk met een sprint waar Tom Boonen een puntje aan kan zuigen. 

L'Amore die net wat verder probeerde te raken in het verhaal van De Sneeuwman slofte dan maar galant en charmant als hij is naar beneden. Terwijl ik behoedzaam uit mijn hoekje van kussens sloop, troonde His Majesty The Lover een onwerkelijk grote doos mee. Toch voor de inhoud die eruit zou komen. 

  
Kuisen?! Yeah right, ik zou betere dingen te doen hebben. Na een supersnelle dienstverlening kon ik immers eindelijk mijn nieuwe madeleine-bakvormen in mijn armen sluiten. Het was werkelijk een noodzaak om deze te bestellen: de voorbije weken kwam ik voortdurend recepten tegen van madeleines. Maar alsof dat niet genoeg was, gaven de lieve Yummy Blog Sisters ook nog eens het dwingende bevel om meteen naar Dille & Kamille te hollen om er het bakblik te gaan kopen.

Je ziet: het is niet omdat ik het wil. Het is omdat het moét. Lévensnóódzakelijk. En vanavond moét ik dan ook gewoon bakken. In mijn négligé, of ravissante outfit. What else?!