De eerste jaren dat ik school liep brachten me onder andere tot het besluit dat ik vooral - later als ik groot zou zijn - wilde worden wat mijn mama was. Dat was: mensen die nauwelijks nog zelf kunnen ademen, mensen met ernstige verwondingen, mensen die ergens binnenkort een lugubere afspraak hebben met Magere Hein (medisch) verzorgen, bijstaan, troost bieden en dagelijks proberen die afspraak te verzetten naar een latere datum. Mijn mams stond jaren met passie, geduld en liefde voor de mens op de afdeling Intensieve Zorgen.
Toen ik doorkreeg dat je niet zo'n leuk wit jurkje aan moest, maar een lelijk, veel te groot, slobberig pastelgroen pakje en dat het soms gewoon niet lukt om Magere Hein weer wandelen te sturen, bedacht ik dat ik me maar naar vaders voorbeeld moest draaien. Hele dagen tekenen leek me dan toch wel leuker, hoewel je daarbij de mens niet meteen ter redding bent. Al ging dat bij paps toch de goede richting uit. Tenslotte zorgde hij er maar mooi voor dat medicijnendoosjes er ook kleurig uit zagen en dat dokters aan de hand van sobere, maar knappe presentaties tenminste begrepen waar het bij dat nieuwe geneesmiddel om draaide.
Tekenen en ontwerpen zouden het worden, dus leefde ik me enthousiast uit tijdens de les plastische opvoeding - en deed ik het trouwens zo goed, dat ik bijna een werk verkocht. Ja, aan een nonkel, maar wat dan nog?! - en dook ik vol overgave in de wereld van klei, verf en houtskool op de kunstacademie. Op zondagen weigerde ik lang om naar de jeugdbeweging te gaan, want ik trok liever mee naar het museum. Durf me nu geen salon-seut te noemen. En tijdens mijn opleiding journalistiek was ik het gelukkigst als ik kon samenzweren met de hele Adobe-clan: Photoshop, Premiere, Illustrator en Indesign. Penseel en verf staken ergens ver weg. Je weet hoe dat gaat, de techniek staat niet stil.
Nu natuurlijk ben ik als mens het product van twee personen met een dosis eigenheid. Ik ben de perfecte - uhum - genetische mix van moeder en vader: zorgen en voeden, maar ook kribbelen, schetsen en bedenken. Met koken als ultieme filosofische samensmelting van dat alles. En dus af en toe schilder ik de menu eens. Of gaat paps muisvlug in Photoshop aan de slag voor een uitnodiging van een culinair festijn. Of moet de mams bijspringen met keuken raad-en-daad.
Om maar te zeggen, bekijk zeker het onderstaande filmpje eens. Het is de leuke samensmelting van food, design en Photoshop!
Toen ik doorkreeg dat je niet zo'n leuk wit jurkje aan moest, maar een lelijk, veel te groot, slobberig pastelgroen pakje en dat het soms gewoon niet lukt om Magere Hein weer wandelen te sturen, bedacht ik dat ik me maar naar vaders voorbeeld moest draaien. Hele dagen tekenen leek me dan toch wel leuker, hoewel je daarbij de mens niet meteen ter redding bent. Al ging dat bij paps toch de goede richting uit. Tenslotte zorgde hij er maar mooi voor dat medicijnendoosjes er ook kleurig uit zagen en dat dokters aan de hand van sobere, maar knappe presentaties tenminste begrepen waar het bij dat nieuwe geneesmiddel om draaide.
Tekenen en ontwerpen zouden het worden, dus leefde ik me enthousiast uit tijdens de les plastische opvoeding - en deed ik het trouwens zo goed, dat ik bijna een werk verkocht. Ja, aan een nonkel, maar wat dan nog?! - en dook ik vol overgave in de wereld van klei, verf en houtskool op de kunstacademie. Op zondagen weigerde ik lang om naar de jeugdbeweging te gaan, want ik trok liever mee naar het museum. Durf me nu geen salon-seut te noemen. En tijdens mijn opleiding journalistiek was ik het gelukkigst als ik kon samenzweren met de hele Adobe-clan: Photoshop, Premiere, Illustrator en Indesign. Penseel en verf staken ergens ver weg. Je weet hoe dat gaat, de techniek staat niet stil.
Nu natuurlijk ben ik als mens het product van twee personen met een dosis eigenheid. Ik ben de perfecte - uhum - genetische mix van moeder en vader: zorgen en voeden, maar ook kribbelen, schetsen en bedenken. Met koken als ultieme filosofische samensmelting van dat alles. En dus af en toe schilder ik de menu eens. Of gaat paps muisvlug in Photoshop aan de slag voor een uitnodiging van een culinair festijn. Of moet de mams bijspringen met keuken raad-en-daad.
Om maar te zeggen, bekijk zeker het onderstaande filmpje eens. Het is de leuke samensmelting van food, design en Photoshop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!