Hello world, I'm Charlotte

Sinds een tijdje ligt hier het heerlijk roze bakboek Dessert Tables van de zusjes Kühne op de dressoir te pronken. En ik gebruik met recht en reden het woord "pronken". Als je het boek kent, dan snap je wat ik bedoel. Als je het (nog) niet kent, dan snap je het na de volgende zinnen. 

Vanillegénoise

In het boekje bundelen de twee werkelijk sympathieke zussen alles wat je moet weten om een verbluffende dessert table te maken. Wat dat is? Dat is al het beste dat je kan overkomen aan zoet en kleur. Deze prima donna onder de bakhype heeft stijl, bruist, is creatief, is patisserie en design in één, maar is vooral die Alice in Wonderland-tafel in het echt. 

Het ziet er soms complex uit, maar met wat goesting kom je er zeker. Bovendien slagen de zusjes Kühne erin - wat trouwens ook een reden is waarom dit boek zo leuk is - om met lollige humor je faalangst uit te schakelen. Voor je het weet sta je gespat onder het deeg, enthousiast zwaaiend met een klopper, in de keuken. 

Bosvruchten met suiker

Dat was toch wat mij overkwam. Het roze, de humor, het lekkers en het moois... Het trok me mateloos aan. Jammer genoeg waren door ook nog mijn genen. Mijn genen die niet gemaakt lijken om te bakken, om patisserie tot een goed einde te brengen. Ik zou het toch eindelijk moeten beseffen: is het feit dat ik er zelf nooit van eten, dan geen voldoende duidelijke aanwijzing? 

Niet dus. En dus reed ik het halve land rond op zoek naar verse frambozen, om te eindigen met diepvriesvruchten. En spatte ik mijn witte blousje onder de vanillegénoise (gelukkig heeft er iemand de wasmachine en het wasmiddel uitgevonden). En zag ik dat ik er goed in geslaagd was er voldoende lucht in te kloppen, want het deeg rees zelfs boven de vorm uit. En wilden mijn diepvriesvruchten niet snel genoeg ontdooien. En ontdekte ik tot mijn groot ongenoegen dat mijn eerste - jaja, er komen er nog - lading slagroom een zure smaak had. Honey, slagroom blijft niet tot 20 dagen na de vervaldag goed! 

bosvruchtenmousse

Maar als het daar nu eens bij bleef. In de plaats daarvan trok ik in sneltempo en met deeg tot in mijn haar naar de buurtsupermarkt. Het enige dat in de buurt kwam van opklopbare room was een brik van 20 cl volle room, 30%. Tegen beter weten in kocht ik zo dan maar voldoende exemplaren. Honey, 30% krijg je niet opgeklopt, weet je toch! Nu weet ik het weer een beetje meer. 

Dus dan maar tweede lading door de afvoer en naar de grotere buurtsupermarkt voor de echte culinaire slagroom. Gelukkig ben ik omgeven met supermarkten... Die portie verdubbelde zich toch al mooi na enkele minuten geklop. Vruchtensuikermengeling eronder, rustig omscheppen, génoise in twee delen snijden en laagjes maken maar. Na enkele uren rust voor de taart en voor this honey, dan de langevingers errond - sorry geen home made. Hallooo, je snapt toch wel waarom? - en opvullen met vers seizoensfruit. En Of course very ladylike, afwerken met een mooie strik!

Hello world, I'm Charlotte. Will you be eating me? 

Monica en Saskya Kühne, Dessert Tables, Uitg. Terra/Lannoo, €16,99