De mosselen zijn er weer!

Als alles goed gaat - je weet wel, weer en wind en de grillen van de seizoenen - dan kan ik het mosselseizoen nu voor open verklaren. Naar die opening van het Zeeuwse mosselseizoen wordt altijd reikhalzend uitgekeken. Vooral door wij Belgen dan. Want, het overgrote deel van de uit de Zeeuwse wateren opgeviste schelpdieren wordt niet door de Nederlanders gegeten, maar wel door de Belgische Bourgondiër. 

Als kleine lekkerbek moest ik er aanvankelijk niets van weten. Mijn lieve moeder was zo slim om haar kinderen niet te dwingen en zette ons nooit een pot voor. Het zou wel vanzelf komen, dacht ze wijs. Dat "vanzelf" liep wel enige vertraging op toen mijn leerkracht in het zesde leerjaar het nodig vond een dissectie uit te voeren op het weekdier. Die te ontleden mossel kwam dan ook nog eens bijeengepropt uit zo'n bokaal. Hoewel ik op zich niet - zoals de meeste van mijn klasgenootjes - gedegouteerd was, maar gefascineerd, is "verlekkerend" nu ook weer niet het woord of gevoel dat in me opkwam.

Het duurde dus tot ik ettelijke jaren later op een Ardens scoutskamp een dampende pot mosselen met vers gesneden frieten voor mijn neus kreeg - ja, wij wisten ook te genieten als scouts - dat ik het Zeeuwse exportproduct bij uitstek leerde smaken. Ik was meteen verkocht! Het kon me absoluut niet schelen hoe de voet van het dier er binnenin uit zag. Dit was een traditionele lekkernij die ik de jaren nadien in het mosselseizoen (ongeveer van juli tem maart, want in april beginnen ze te "melken" en zijn ze niet meer lekker) regelmatig op tafel zette. Ook heel gemakkelijk. 

Maar het mag al eens wat anders zijn dan mosselen-friet. Ook snel, ook gemakkelijk, maar met tien keer meer Italiaanse (Napolitaanse) feeling en passie zijn de Cozze e zucchini. Ja, en als je erop let - niet doen - dan besluit ik dat ook de Italiaanse linguisten niet echt helpen bij het smakelijke voorkomen van de mossel. 

Recht uit de nauwe straatjes van het prachtige, ruwe Napoli:

NODIG

2 teentjes knoflook

2 courgettes

1 kleine venkelknol 

225 g pasta, linguini, tagliatelli of spaghetti

scheut olijfolie

bladpeterselie

mosselen (wij hadden 1 kg voor twee personen, wat zeker genoeg bleek te zijn)

witte wijn

peper en zout

eventueel een halve citroen, uitgeperst

eventueel kleine rivierkreeftjes

eventueel wat room

*

DOEN

Kuis de mosselen. 

Doe in een grote pot een flinke scheut olijfolie en fruit daarin de versnipperde knoflookteentjes.

Zet ondertussen een pot water op voor de pasta en kook de pasta al dente.

Snijd de courgettes grof en doe ook deze bij in de pot. Snijd ook de venkel fijn en doe die er ook bij. Laat even sudderen en bakken. Doe de gekuiste mosselen nu bij in de pot en zet het vuur hoog. 

 Giet er een flinke scheut witte wijn bij en je weet, niet nodig om zuinig te zijn met wijn, njam njam. Kruid met peper en zout. Schud op. Doe dit gedurende de volgende 6-8 minuten nog een paar keer.

 Roerbak ondertussen de rivierkreeftjes, als je die zou toevoegen, in een pannetje met wat olijfolie. Kruid ook met peper en zout. Ik heb er ook het sap van een halve citroen opgedaan. 

Doe de gare (open) mosselen in een vergiet dat op een andere kom staat. In de kom vang je het mossel-groentevocht op.  Voeg de rivierkreeftjes bij de mosselen en groenten.

 

 Neem het mossel-groentevocht en voeg eventueel een scheutje room toe. Kruid met peper en zout. Meng in een mooie serveerschaal de al dente gekookte pasta met de groenten, mosselen, rivierkreeftjes en het vocht. Hak een handvol bladpeterselie fijn en strooi het over de serveerschaal. Zorg dat er enkele mosselschelpen mooi bovenaan liggen en dien op.

*

Het mosselvocht is lekker om met een stuk ciabatta in te soppen

Normaal word er geen parmiggiano geraspt over visgerechten, maar je doet natuurlijk wat je zelf het lekkerst vindt