Day 11 - Something Blue - #30dayphotochallenge

Eigenzinnigheid & de nagel op de kop

dat is La Fille d'O

Meestal in lingerie en vrouwelijkheid

Ook eens in schoenen en juwelen

Dingen die in hun gehelen een concept zijn

I like

Niet enkel een juweeltje

Maar ook een nagel op de kop

Niet hard

Maar ga voor het hart

Let Your Heart Do The Walking 

Niet perfect

Dat is saai

Maar dus met dt-gedoe

Day 11 - Something Blue - #30dayphotochallenge

 

Day 10 - Childhood Memory - #30dayphotochallenge

Mijn kindertijd was als een zacht donsdeken met heerlijke, net gewassen lakens: veilig, warm en lekker geurend.

Een flink deel van dat fantastische donsdeken werd me lief om mijn kinderlijke schouders gedrapeerd door tante Jeanne. 
Je weet wel, mijn eigenste, liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste, dierbaarste meter en zus van mijn eigenste, liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste en dierbaarste mams (de adjectieven runnen in the family: ik heb ook nog zo'n eigenste paar liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste, dierbaarste nichtjes). 

 Een jaar geleden gleed de aarde onder mijn voeten weg toen ze plots overleed. 
Ik geloof heel graag dat ze hier klaar was; dat ze nadat ze hier haar warmte overgedragen had aan een heleboel mooie mensen, ze goesting had om aan dat donkere hemelfirmament te stralen. 
Ze is (altijd) iemand (geweest) die tot dat clubje behoort van Someone Special I Love en ik koester dan ook een pak mooie, warme, lollige, intense herinneringen aan haar. Al voel ik nog heel dikwijls een diep verdriet dat ze nu een sterretje daarboven is.

Ook liefdevol gedrapeerde donsdekens bij mij thuis: donsdekens runnen immers ook in the family. Een van mijn favoriete kinderlijke heerlijkheden waren de momenten waarop ik met mijn eigenste, liefste, beroemdste, zorgzaamste, leukste, dierbaarste mams cakebeslag en koekjesdeeg stond te maken.
Beetje klungelen met de spatel, eitjes breken, bloem doorheen de keuken blazen. 

Day 10 - Childhood Memory - #30dayphotochallenge

Ik kan me niet echt meer herinneren dat ik die zoetigheid werkelijk at; het kneden, rollen en uitsteken, het door het ovenraam turen en de geur doorheen het huis des te meer. Er kwam voor mij een dosis verwondering bij kijken, een fikse ontspanning, eenvoudige creativiteit en een gevoel van basis-geluk bij die lieve mams.

Het is dat alles, inclusief veilig, warm, geurend donsdeken, dat ik vanuit mijn kindertijd wil overbrengen aan mijn ohzo mooie, pittige, lieve petekindje en haar broertje. 
Ik denk dat ze amper 3 jaar was, toen wij voor het eerst de deegkom en bloem naar ons toe trokken om ermee te kliederen. We hebben ons heerlijk voor de oven gezet om te kijken hoe de koekjes meer vorm kregen, staken onze vinger in de chocoladesaus, versierden onze baksels met zoveel mogelijk glitters en roze suikertjes. En eindigden de dag met roze wangen, twinkelende ogen en een mond vol choco-saus. 

Ondertussen is het prinsesje een stuk over de 4 jaar en vraagt ze me regelmatig popelend: "wanneer komt tante Ruth nog eens koekjes bakken?". 
Zo snel mogelijk, lieverd.



     

Day 9 - Someone I Love - #30dayphotochallenge

Eén gekruiste blik en de luidsprekers in mijn hoofd galmden "dat is'em!" 

Na dat besef heeft het nog wel enige tijd geduurd voor ik mijn kussers op die van hem mocht zetten en alles heerlijk werd ondergedompeld in rozengeur. 

Echter, voordat ik hier afglijdt naar een melig stationsromannetje ...

Heel af en toe zou ik hem ook met plezier achter het behang - zo'n toffe, gepimpte retroversie - willen plakken. 

Venus en Mars, ze kunnen mijlenver verwijderd liggen, verdekke. Zoals de Kempen van Oost- en West-Vlaanderen.

Als ik hem dan opnieuw van achter dat behang pruts, dan is hij toch heel vooral en helemaal the someone special I love. 

 

Day 9 - Someone I Love @RadioModern - #30dayphotochallenge

 

Day 8 - Routine - #30dayofphotochallenge

Ik ben een slaapkop. Niet lui, ofzo neen, gewoon een epicurist wat slapen betreft. Ik raak niet "zo geweldig goed" - let op de aanhalingstekens - uit mijn bed. Ik kan me zowat elk moment van de dag opkrullen om een dutje te doen (en ik geniet daar intens van). Komt daar nog bij, dat ik er absoluut geen probleem mee heb om "op tijd" onder de wol te kruipen. 

Slapen is voor mij een van de acht zaligheden. De andere zeven: liefhebben, dansen, samen eten, mijn petekindje June en haar broertje Milan, slapen en slapen. Bij benadering lijkt het daar wel op. 

Day 8 - Routine - #30dayphotochallenge

Na dat slapen wil ik bij het ochtendgloren - of enkele uren nà dat gloren - een kopje stevige, donkere espresso. Graag iets Italiaans, maar voor "de George" maak ik met plezier een uitzondering. 

Klein, pittig, krachtig. 

Een kopje routineus geluk. 

Daar word ik blij van, terwijl mijn hoofd als geen ander moment bubbelt en bruist.  

 

Day 7 - Changes to Come - #30dayphotochallenge

Kerst vroeg om een zeker niveau van luiheid, weg van mijn MacBook en lekker dicht bij mijn mooie & liefdevolle familie. Daarom serveer ik je nu 2 Photo Challenges. Twee vliegen in één klap, that is.

Happy, happy, joy joy!

Day 7 - Changes to Come - #30dayofphotochallenge

was niet zo'n gemakkelijke. Dat hoofd op mijn lijf bruist en brubbelt 90% van de tijd dan wel. Dat houdt niet in dat ik het type ben met een carrièreplan, laat staan iets dergelijks voor mijn leven.

Ik ben nogal gesteld op mijn intuïtie, buigevoel en "volg je hart"-achtige drijfveren. Mijn buik, noch mijn hart spreken echter in erg langetermijntaal. 'k Heb trouwens ook niet zoveel zin om op die manier met die stukken van mezelf te communiceren. 

Day 7 - Changes to Come - #30dayphotochallenge

 Edoch, weet ik dat 2014 vol veranderingen zal zitten. Omdat ik hou van nieuwe plannen, projectjes en een aantal dingen graag aangepast zie. Wat dat precies allemaal gaat zijn, daar ben ik nog niet uit. Over de tijd en de rijpheid ervan ...

Ondertussen bruist en bubbelt dat lekker verder. 

  

 

There can never be enough sparkles!

Day 6 - Obsession - #30dayphotochallenge

Ik ben niet zeker of ik het zelf zou betitelen als een "obsessie", 

maar ik ben wel gek op mooie en leuke tijdschriften en notaboekjes. 

Mooie foto's, fijne & inspirerende artikels, een noot humor, gaaf taalgebruik. Flow, VT Wonen, Delicious., The Simple Things, Monocle, Jamie. 

En een rits nu-en-dan-titels.

 

Met roze, zwart, wit. 

Effen of gelijnd. 

Moleskine, Hema, Ikea, overal en nergens. Om te kribbelen en om lijstjes te maken. Want ook daar ben ik gek op: lijstjes.

Kom ik iets van dat alles tegen, dan vind je me negen op de tien na een tijdje wel aan de kassa, met dat leuks in mijn handen. 

Ik krijg er leuke kriebels en bruis van. Mijn hoofd tintelt dan. 

 

 

Day 5 - After Dark - #30dayofphotochallenge

Omdat ik graag naar buiten staar, 

omdat dagdromen dan zo heerlijk gaat.  

En ook de anderen kan observeren. Heel boeiend.

Ook in het donker. 

Is dat dan nachtdromen? Donkerdromen? 

 

Day 5 - After Dark - #30dayofphotochallenge

 

Day 4 - Something Green - #30dayofphotochallenge

Ik geloof dat het er zeker 100 zijn, de kookboeken in onze boekenkast. 'k Heb ze per kleur gezet: volgens de catalogus van Ikea uit de jaren 90 ergens zou dat rust brengen, als je klein woont. Het magazine VT Wonen heeft die stelling afgelopen maand nog maar eens bevestigd. 't Zal dus zeker kloppen, me dunkt.

Zoek ik een gerecht - of zoekt L'Amour een kookboek - dan weet ik zo uit mijn hoofd te zeggen of het boek een roze al dan niet groene of witte rug heeft. De naam volgt meestal ook wel, maar toch, de kleur primeert. Niks sectie "Italiaans" en sectie "koekjes bakken". 

Day 4 - Something Green - #30dayphotochallenge

 

Day 3 - Clouds - #30dayphotochallenge

Op een decembermiddag in Leuven. 

Day 2 - What you wore - #30dayphotochallenge

't Is niet "what I wore", maar "what I will be wearing". In tijden van kerstbomen en feestlichtjes vult de agenda zich hier al eens met een feestje hier en daar. Zo ook vanavond. 

Feestje of geen feestje, "wat ga ik vandaag aandoen" is voor mij een iets te veel weerkerend dilemma. Nochtans leef ik niet met tekorten op dat vlak en is hetgeen er hangt en geplooid ligt zowat allemaal erg leuk, want afkomstig van mijn "hofleverancier" Luz de Lux.

Even tussendoor: die geweldige, gezellige boetiek van de ravissante, fantastische Barbara is op zichzelf al een trip naar het überleuke Leuven waard.

 Na in mijn nakie ettelijke minuten te staan wikken en wegen, stukken uit te halen en weer weg te hangen, viel de beslissing op een ouwegetrouwe combo met naar I think een dosis stijl en de nodige blingbling. 

This is what I'll be wearing today:

Top - French Connection FCUK

Trousers - Only, maar veranderd in die van French Connection, want pittiger door de aparte, brede snit

Shoes - &OtherStories

(Wauw, ik voel me zowaar een fashion blogger)

Day 2 - What You Wore - #30dayofphotochallenge

 

Day 1 - Self Portrait - #30dayphotochallenge

Beetje oubollig om het zo te stellen: iedereen weet dat zoiets gewoon een #selfie heet. Zelfs in de Stille Zuidzee heeft die lettergroep het geschopt tot Woord van het Jaar 2013. Mijn #duckface ontbreekt nog  - totaal vergeten - maar dat heeft te maken met mijn

#ochtendhumeur #winter #drukkeagenda #nietdemeeststralende #look.

Benieuwd naar jouw eerste beeld van de challenge!

#30dayphotochallenge

 

Day 1 - Self Portrait aka Selfie

  

30 day Photography Challenge - Doe mee!

Ik heb altijd al een zwak gehad voor prachtige beelden en snapshots. Terwijl ik met mijn 16-jarige ass de dansvloer onveilig maakte, schoot ik tussen twee dance moves in de joligste foto's van mijn vrienden: zwetend, drinkend, lachend. Op dat moment leken het telkens onbenullige, maar zeer deugddoende uitjes, maar nadien waren die foto's gegarandeerd voer voor grappen & grollen.

Instagram prijkt - mét fikse voorsprong - op mijn nummer 1 wat favoriete apps betreft. En, 'k heb ze even geteld, ik heb 14 foto-apps op mijn phone geïnstalleerd. Ook, als iemand wat wilt weten over wat te doen met die duizenden Instagrams: bibi is jouw raadgever voor een veilig en droog gevoel met foto's. 

Hoewel ik dagelijks insta voor een stroom aan woorden, verhaallijnen, teksten en titels, blijf ik steevast geloven in de kracht van beeld. Het is een ingetrapte deur, maar het is ook dat van die koe: 

1 beeld is soms sterker dan 100 woorden

Niet dat ik met mijn iPhone in de hand per se zulke krachtpatsers flits, maar het blijven leuke herinneringen en kleine gedachten. Die dingen maken me blij. Ze helpen me stilstaan bij de Kleine Dingen des Levens, zoals tante nonneke het zou verwoorden.  

Beeld: Pinterest.com

 

'k Vind het dan ook een erg lollig idee om eens een maand lang kleine fotootjes te nemen. Niet per se van grote events en belangrijke mensen, maar van mijn doodgewone leven van dag 1 tot dag 30: van een wolk die voorbij drijft, van de winterse donkerte (die ik midden januari meestal grondig haat) of van de inhoud van mijn handtas (een gemengde zooi). Zo wordt het leven een heel pak minder alledaags, me dunkt. 

Ik ben razend benieuwd naar jou niet-zo-alledaagsheid! 

Doe jij mee? 

Post je foto's op de Facebook-pagina van Niente di Particolare, deel ze op Twitter en/of Instagram met "#30daysphotochallenge"

      

Pimp je dag met deze cupcakes!

De cupcakes van Rudolph - net deze tijd van het jaar niet te verwarren met die met zijn rode neus; het is die met zijn Hollandse tongval, grijs haar en opvallende bril - zijn de beste. Het gaat me niet om de indrukwekkende toppings en decoraties die hij uit zijn beslagkom tovert: daar draait mijn maag veeleer van om, dan dat ze gulzig en vrolijk begint te rommelen. Neen, het is de schat van het kleine cakeje zelf. 

Zacht en luchtig, nooit zwaar, maar wel vol van smaak.

Toppings en ik zijn nog nooit de beste vriendjes geweest: die dingen zijn of te lopend, of werkelijk niet te eten, of veel te vet (wat voor mij eigenlijk bijna hetzelfde is als "niet te eten"). Maar ik ben een doorzetter - anderen verkiezen al eens het woord "koppig", wat ik natuurlijk totààl onjuist vind - en dus klopte ik nogmaals verse kaas met zachte boter en bloemsuiker tot een smeuïg mengsel. Een scheutje - zachtjesaan, je wilt niet dat je cakejes naar oma's zeep smaken - rozenwater erbij om het geheel een stoer-romantische touch te geven. 

& yet again, blijken wij geen duo dat voor vriendschap gemaakt is. Want terwijl ik mijn cream cheese topping gedreven in mijn spuitzak doe, loopt het goedje er door mijn stervormig teutje gewoon weer uit. Zucht. Maar "doorzetter", weet je wel. Alsnog "spuit" ik de  topping vol goede moed (niemand moet me nu ooit nog in het gezicht gooien dat ik niét optimistisch zou zijn) op mijn luchtige, zachte, smaakbommen van cakejes. 

Natuurlijk loopt de topping er olijk van af. Something went wrong, Houston. Het scheelde niet veel of mijn cupcakes hadden in een mooie boog doorheen de keuken vriendjes geworden met de vuilnisbak. Echter, dat karakter stak flink in de weg. Netjes op een schoon bord gingen ze de frigo in. Gelukkig, want de volgende ochtend had ik smulklare, verrassende chocolade cupcakes met een vleugje koffie en een cream cheese topping met een toets rozenwater.

Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar something like that makes my Monday bearable. 

OM JOUW BLAUWE MAANDAG ROZE TE KLEUREN:

NODIG

voor 12 cakejes

140 gram bloem

50 gram cacaopoeder

1 el bakpoeder

220 gram suiker

een mespunt zout

1 ei

120 ml verse, afgekoelde koffie

60 ml melk

60 ml zonnebloemolie

1 el natuurlijk vanille-extract

DOEN

Verwarm de oven op 180°C. 

Zeef de bloem, het cacaopoeder en bakpoeder boven een kom. Meng met een garde de suiker en het zout erdoor. 

Mix in een andere kom het ei met de koffie, de melk, de zonnebloemolie en de vanille. 

Voeg beide mengsels bij elkaar en mix ze, op lage stand, tot een glad beslag. Mix het vervolgens nog 10 seconden op de hoogste stand. 

Zet de cupcakevormpjes in de cupcaketray en vul ze voor driekwart met het beslag. Bak de cakejes in een voorverwarmde oven ongeveer 25 minuten.

CREAM CHEESE TOPPING MET ROZENWATER

 Meng 200 gram zachte boter met 200 gram poedersuiker en 1 el vanille-extract met de keukenmachine. Klop de boter met de bisschophaak luchtig. Dit duurt minstens 10 minuten. 

Roer de roomkaas glad met een spatel en voeg deze geleidelijk toe aan de luchtige boter. 

Giet een klein scheutje rozenwater bij het mengsel en blijf kloppen tot alles gemengd is. 

Afgedekt in de koelkast kun je deze topping zeker een week bewaren.

 

Koffie Kàn heerlijk én eerlijk zijn! - WIN WIN WIN

Ik beheerste nog maar net de maaltafels of ik liep al door het huis te protesteren tegen de ongezonde effecten van roken, op de rokers zelf, maar ook op mijn tengere lijf. Het hele huis werd gedecoreerd met kunstwerken en verbodsborden die roken moesten ontmoedigen, wat overigens niet veel gehoor vond. Mijn eigenwijsheid heb ik dus zeker van mijn ouders.

Tussen mijn protestactiviteiten door had ik nog tijd om apetrots te zijn op mijn net verworven "paspoort tegen racisme". Ik stond dan ook te pas en te onpas met dat ding in het rond te zwaaien als geldig excuus om het op te nemen voor de geviseerde jan-en-alleman en de "dader" de grond in te boren. Wat bij kinderen overigens niet lukt met brede theorieën. Kinderen zijn hard. 

Mijn mams leerde me het plastiekje uit de verpakking van de charcuterie te halen, alvorens het papier in de papiersorteerdoos te doen en in de winter zag ik nooit paprika's of salade verschijnen op mijn bord.

'k Had een beetje schrik van mijn karaktervolle, zwarte kater, maar om het beest nu te gaan pesten om wraak te nemen, dat kwam absoluut niet in me op. Ik bleef verwoede pogingen ondernemen een band op te bouwen met "plushke", ook al viel hij me elke ochtend aan als ik hem eten bracht en lag mijn hand regelmatig open als ik hem wilde koesteren en aaien. 

Om maar te zeggen: ik ben opgevoed met en geloof in het feit dat het belangrijk is om lief te zijn voor jezelf, je naasten, het groen, de lucht, het water, de dieren en de hele mikmak die je omringt langs boven, onder en opzij. Mede door contacten met verschillende inspirerende mensen die elk op hun manier bezig zijn met duurzaamheid is dat geloof voor mij nog meer een vanzelfsprekendheid geworden.

Als ik dan bedrijven tegenkom die dezelfde vanzelfsprekendheid omarmen, word ik erg blij... én hebberig. Ik associeer zowat de hele economie met geld, hebberigheid (de slechte, lelijke variant) en beschadiging. Ze duiken meer en meer op, maar bedrijven die hun filosofie en producten koppelen aan duurzaam ondernemen, waren lange tijd niet zo talrijk. 

Niet zo voor Koffie Kàn, West-Vlaams familiebedrijf dat al 40 jaar (!) op een eerlijke, milieu- en mensvriendelijke wijze koffie brandt. Allemaal ook volgens de principes van Slow Food. Ik herhaal even: "lekker eten en drinken produceren met respect voor de eigenheid en de natuur van het product". 

Wat deze (h)eerlijke koffie helemaal fantastisch maakt, is het lage gehalte aan cafeïne en de zachtheid van hun koffie. Bij Koffie Kàn hebben ze hun 40 jaar nuttig gebruikt, want momenteel wordt al hun koffie gebrand volgens een uniek, eigen ontwikkeld procédé. Door rustig op lage temperatuur te branden en de ideale brandcurve aan te houden, krijgen ze bij Koffie Kàn een mélange die je maag niet snel overhoop zal halen. Welke mélange je ook kiest uit hun assortiment, alle zijn ze even makkelijk verteerbaar, zonder trouwens aan smaak en aroma in te boeten. I've tried it myself!

*

WIN WIN WIN

En nu is het aan jou om het te proeven!

Niente di Particolare mag tien pakjes van de "Feestmélange" weggeven: een heel evenwichtige, erg zachte, maar heel aromatische koffie voor de fijngevoelige koffiedrinker. 

DOEN

* Like de Facebook-pagina van Niente di Particolare

* En vertel me daar en/of hier hoe jouw favoriete koffiemoment eruit ziet. 

* Woensdag 18/12/2013 zal op geheel onschuldige wijze dan een winnaar worden geloot.

WIN WIN WIN

 

De zoektocht naar de perfecte mascara - Part II

Eyes Right - Lush

 Rodelopergehalte: Meer dan oké voor het Filmfestival van Gent, misschien net niet sterk genoeg voor de Oscars. Eén laagje voor een natuurlijke, fijne look (niks voor mij). 4 of 5 laagjes voor meer drama: heel veel voor mij, want mijn wimpers waaieren mooi uit en zijn lekker dik aangezet. Hallo, expressie!  

Geschikt voor emo-kikkers: Miezer en een korte huilbui brengen deze mascara niet uit balans. Echter, tegen een douche of krokodillentranen lijkt Eyes Right niet bestand. Nu, vind ik al bravo voor een mascara die nergens claimt waterbestendig te zijn. 

Leukigheidje: Dat zijn er meer dan één, een goede gewoonte van Lush! 

Zo bevat deze mascara slechts één bewaarmiddel, daar waar andere exemplaren er gemakkelijk 4 à 5 bevatten. Het potje blijft dus zeker een tijdje goed, terwijl het je tere wimpers niet per se ten gronde richt door te veel, onnodige ingrediënten. Het gaat daarbij om methylparabeen: goedgekeurd en als veilig beschouwd door Europa, dus je hoeft niet in een Spaanse paniek schieten bij het woord "parabeen".

Ook steekt Lush nog een infusie van vers tarwekiemgras bij zijn mascara: terwijl je er als een vamp bijloopt, krijgen je wimpers de beste verzorging. 

De ingrediënten zijn trouwens afkomstig van leveranciers die niet op dieren testen én de mascara is geschikt voor veganisten. 

Heel lollig vind ik de verpakking, want erg atypisch voor een mascara: net zo'n druppelflesje van in de apotheek vroeger. Het borstelsteeltje is erg kort, wat even wennen is wanneer je de mascara aanbrengt. 

Voor uw portefeuille: € 14,95

Een nieuwe favoriet in mijn make-uptasje, maar het kan nog beter. Waterbestendiger vooral. 

And so, the saga continues...

Anti Glamour

Straffe en mooie madammen schrijven schitterend, mooi, inspirerend boek voor andere straffe madammen!

Aan alle testosteron en oestrogenen: in huis halen die handel. 

 Antiglamour, Carice van Houten en Halina Reijn - uitg. Nijgh en Van Ditmar, € 22,50

Over goede koffie sippen bij Lavazza

De Italianen - ze kunnen het als geen ander - verwoorden het ontzettend mooi: 

"un espresso deve essere  

caldo come l'inferno, nero come il diavolo, 

puro come un angelo e dolce come l'amore." 

Donker, duister en zwart, maar ook puur, mooi en zacht. Voor mij is zo'n beschrijving klaar en duidelijk, maar er lopen hier ook minder intuïtieve personen rond. Mensen die zowaar een gelukzalige gewaarwording ervaren bij het aanschouwen van een gigantische Excel-tabel en waarbij de vingers beginnen kriebelen en de hartslag de hoogte in gaat bij een resem cijfers en wiskundige logica. Speciaal voor hen - en dat is een ware opgave voor de op emo-en-buikgevoel-drijvende kikker die ik ben - vertaalt bovenstaande gezegde zich in volgende cijfers:

7,5 gram espresso-koffie

Dat is koffie met een fijne maalgraad (komaan, "fijn" kun je nu toch wel inschatten?!)

waardoor 3 à 4 cl water doorloopt

met een druk van 9 bar

gedurende 25 seconden

Meestal hou ik me bij de mooispraak van de Italianen voor mijn kopje espresso of twee. Blijkt nu wel dat ik de cijfertjes best ook onthou, zo leerde ik van Lavazza's huisbarista Jeroen Clauwens. Hij toonde me tijdens een ontzettend leerrijke workshop wat één gram meer of een enkele bar minder doen met het zwarte goud in mijn kopje. Veel. Onvoorstelbaar veel.

Een espresso tappen met koffie waarvan de verpakking amper vijf dagen geleden werd geopend (en niét in de koelkast werd bewaard, ook dodelijk voor je koffie): maar half zo lekker én met een bijna blanke crema. Een kopje maken zonder de koffie goed aan te drukken: arrivederci body en salve platte koffie. De smaak zal ook wranger zijn. Een te groffe maalgraad: dan loopt het water er veel te snel door en pik je nooit de rijke aroma's op die de fabrikant er met zoveel zorg probeert in te leggen. 

Het zit 'em in de details: de "moulure" is de nieuwe cuisson! Jeroen heeft het gezegd en als aan zijn lippen gekluisterde koffie-amateur kan ik dat nu alleen maar beamen: de crema van een verse, perfecte espresso is egaal van kleur, herstelt zich terug nadat je in je kopje roerde en heeft een redelijk vaste consistentie. Ook nog, je zou je espresso eerst aan je verhemelte moeten proeven en daarna pas midden-vooraan op je tong. Proef je bitterheid ter hoogte van je huig, dan kun je een nieuwe kop vragen: die espresso voldoet niet aan de regels van de kunst.

Nu, de kunst is uitgebreid, maar ook ontzettend boeiend. Jeroen legt je het hele koffie-gebeuren graag uit. Wil je gewoon weten waar het misloopt bij het opschuimen van je melk of wat het verschil is tussen een arabica en robusta, dan kun je de man bij zijn kraag vatten op zaterdagmiddag 11 januari, 8 februari, zaterdag 5 april, zaterdag 10 mei en zaterdag 14 juni tussen 14u en 17u. Plaats van actie is de Lavazza Boutique in Brussel.

Op dinsdag 7 januari, donderdag 6 februari, dinsdag 11 maart, maandag 7 april, donderdag 8 mei en dinsdag 3 juni kun je 's avonds van 20u tot 22u dieper de wereld van de Lavazza-koffie induiken. Jeroen vertelt het verhaal van boon tot kop, legt je het verschil uit tussen de populairste zetmethoden en zet je zelf aan het proeven en tappen. Hiervoor schrijf je je het best in. De workshop kost € 15.

De zoektocht naar de perfecte mascara - part I

De enige die me zonder mascara gezien hebben, zijn mijn moeder (een baby met mascara is toch maar een gek gezicht), Mon Amour (soms voel ik me zo zelfzeker dat ik zeg dat hij me maar te nemen heeft zoals ik ben, basta) en mijn babbel-dokter (als je je ziel blootlegt, dan is wel of niet een laagje mascara geen issue). 

Ik en mascara, wij zijn een onafscheidelijk duo; we vormen zowaar een symbiose. Ik ben blond en heb dan ook erg lichtblonde wimpers. Het is de aanduiding "licht" die in dat woord zo bepalend is. Immers, met een rozig geblost, bleek velletje, blauwe ogen, een blonde haardos en lichte wimpers ben ik maar een "platte" verschijning. Mascara haalt het "platte" voor "verschijning" weg. 

Ik geloof steevast in het bestaan van de perfecte mascara. Ik dacht ooit dat ik hem gevonden had, met de M.A.C. Zoom Waterfast Lash - zwarter dan zwart. Bijna, bij benadering, héél dichtbij, niet helemaal. And so, the saga continues. 

Ik wil een mascara die mijn wimpers én een beetje verlengt én maxi volume geeft. Ik wil de kleur zwart voor de ultieme, expressieve blik. Èn hij is het liefst waterfast (ik heb soms mijn emo-momenten en dat is hier nog altijd België). 

Fan van en vertrouwen in make-upmerk M.A.C., dus snuisterde ik in hun rekken nog even rond. Met niet minder dan 22 varianten mascara ben je daar wel even zoet mee. Kiezen is moeilijk. 

False Lashes Waterproof - M.A.C.

Rodelopergehalte: Zou 2 keer zoveel kleur - intens zwart: check - afgeven van wimperwortel tot puntje en daarbij de wimpers aardig verdikken. 

Eén borstelstreek geeft bij mij een allesbehalve indrukwekkend valse-wimper-resultaat. Dan zijn mijn wimpers dus wel echt ragfijn?! 3 tot 4 streken helpen, een beetje. Ik zou me beter bekwamen in het aanbrengen van echte valse wimper. 

Of ik moet de tijd eens vinden om de overige mascara's uit te proberen, zoals de Opulash Optimum Black Waterproof. M.A.C., here I come!

Geschikt voor emo-kikkers: Tot 12 uur bestand tegen water, tranen en vocht: helemaal waar! Geen panda-ogen-risico bij de waterproof mascara van M.A.C! De Belgische Drama Queen in mij loves it, ook omdat hij met een tweelagige oogmake-upverwijderaar toch vlot weg te vegen is. 

Leukigheidje: Op de website van het make-upmerk kun je op zoek naar dè mascara voor jou, door te selecteren op bepaalde eigenschappen. Het systeem is natuurlijk niet sluitend: ik koos zo deze False Lashes Waterfast. In 1 klik bestel je het ding en krijg je het even later thuis aan. 

Voor uw portefeuille: € 17

And so, the saga continues...

Feel Good in 2014 met mijn tips!

Geen enkele digitale agenda die opkan tegen een leuk papieren exemplaar. Zeker niet als die er erg leuk uit ziet en je wekelijks een fijne tip meegeeft, van yours truly. 

"Schoonheid ligt nooit in perfectie, want perfectie is saai." (Wabi Sabi)

"Schenk niet te veel aandacht aan kritiek die je neerhaalt, maar grijp je des te meer vast aan complimenten en de mensen die voor je applaudisseren. Je zal zien dat net dàt je dichter bij je dromen brengt."

"Zorg dat je altijd - als in àltijd - een fuchsia lipstick en paarse oogschaduw in je make-uptasje hebt: het eerste doet je tanden witter lijken, met het tweede maak je je ogen optisch groter en stralender."

"Lopen is de perfecte remedie tegen stress, maar bal dan niet je handen tijdens je rondje. Hou ze ontspannen en beheerst."

"Als je tijd hebt om de onzinnige statusupdates van de vriendin van een vriendin te volgen op Facebook, dan heb je ook tijd om aan sport te doen. Een halfuurtje volstaat immers al!"

Jup, advies voor je glamoureuze verschijning, voor je sporty you en voor een mindfulness leven: kies jouw favoriet (of ga voor datgene waarbij je nog een steuntje in de rug kunt gebruiken) en begin die afspraken maar te boeken. 

Het belooft een leuk nieuw jaar te worden!

Zoen!  

*

 

Feel Good 2014 - Sport, Glamour of Mind - Uitg. Brepols - € 13,95