Snelle taarten... In de vuilnisbak

Dit boek was nu eens écht iets voor mij! De woorden "op z'n Amerikaans" op de cover baarden me wel enigszins zorgen. Ik bedoel: heb jij ooit al iets van voedingskundige waarde en smaak uit Amerika weten te komen? Maar goed, ik zou me niet laten tegenhouden door een portie vooroordelen. 

Het Snelle Taartenboek van de ludieke Nederlandse uitgeverij Snor zou me troost én moed brengen in donkere patisseriedagen. Het boek belooft immers dat ik geen mixer nodig heb, geen (of nauwelijks) afwas zal moeten doen en dat ik zeker geen gedoe zal hebben. Binnen het uur zou ik een heerlijke taart uit de oven toveren. Klinkt als mijn zoetigheid-paradijs. 

Want ik beleef wat patisserie en zoetigheid betreft donkere dagen. Ik kan het niet. Of: het lukt me gewoon niet om iets geslaagd uit het bakblik te halen. Terwijl ik vroeger een echte snoeper was, kan ik nu dan ook de keren dat ik gesuikerde waren wil smikkelen echt op mijn pinkkootjes tellen. Ik heb er geen zin meer in. Dit boek zou een einde van een era inluiden! Eindelijk!

Een dierbare vriendin met een gebroken hart in de buurt zorgde ervoor dat ik aan de slag ging met pagina 56: The Cure - chocolade cupcakes voor depressieve vriendinnen. Op 1.2.3 had ik mijn chocolademengsel, dat me weliswaar wel érg lopend leek (7 eieren!), klaar. En in 1.2.3 was ik vervolgens een nieuwe patisserie-teleurstelling rijker. 

Het deeg bleek zo lopend dat de papieren cupcakehoudertjes het niet konden tegenhouden. Terwijl ik nummer 8 aan het vullen was, lekten nummer 3 en 4 al deeg. Ik had een prachtige foto van het slagveld, de verloren veldslag. Jammer genoeg - of ter bescherming van mijn ego - liep er (ook nog daar!) iets mis bij Instagram.  Het deeg, cupcakeshouders incluis, eindigden in de vuilnisbak.

Conclusie: vergeet taarten, cakes en andere ongezonde brol. Ik doe er niet meer aan mee! Ik eet het niet, ik deel het niet meer uit, ik bak het niet meer. Taartenkookboeken deel ik vanaf nu uit en de onverlaat die me liefdevol een "Het Ultieme Bakboek" cadeau doet, vliegt onmiddellijk terug naar waar hij of zij kwam. Basta! Gedaan! Over en uit. 

Voor wie toch een poging wil wagen... Of voor wie zo vriendelijk is aan te tonen dat het écht niet aan mij ligt, maar aan het recept: 

 Het Snelle Taartenboek, Elsbeth Louis, Uitgeverij Snor (in België verdeeld door Libridis), € 19.

Kookpotten der kookpotten: Demeyere

Mijn 18e verjaardag was het niet. Toen kreeg ik immers hét kookboek der kookboeken, dat van "den boerinnenbond". Dat was urgenter. Het moet voor mijn 21e zijn geweest. Toen kreeg ik van de mams twee kookpotten van Demeyere, de kookpotten der kookpotten, als je LeCreuset niet meerekent. 

Nu, dolblij als ik toen was met die verjaardagscadeau, zo teleurgesteld was ik toen ik ontdekte dat de inbrekers van nieuwjaarsnacht het niet alleen nodig vonden mijn appartement ondersteboven te halen, in mijn bed te rommelen, de kabel tussen dvd-speler en tv mee te nemen en mijn kapot digitaal fototoestel te stelen, maar dat ze zich ook per se mijn prachtige kookpottentrots eigen moesten maken. 

Sindsdien kook ik in potten van de Lidl en Carrefour. De eerste gekocht, de tweede verzameld met puntjes. Nah! 

De herinnering aan de geweldige kookkwaliteiten van het Belgische Demeyere is samen met het schorremorrie al lang vervlogen, maar sta het me toch toe hier een portie reclame te maken voor de nieuwe reeks, "Young by Demeyere". 

Ideaal voor die 21-jarige die dankzij de boerinnenbond weet hoe de receptuur luidt, maar nog nood heeft aan fatsoenlijk gerief: 3 kookpotten, 1 soeppot, 1 steelpan en 3 bakpannen. De afmetingen variëren, zodat voor ieders nood wel iets te vinden is, het design oogt strak en fris en het materiaal is degelijk (een geborstelde afwerking, roestvrij stalen handvaten die langer koel blijven, voor de potten een 3 lagige capsulebodem van 3 mm dik en voor de pannen een 5-lagenmateriaal).

Ja, die info over capsulebodems en lagen komt rechtstreeks uit het persbericht en dient vooral voor de techneuten. Elke kok wéét dat koken met Demeyere een plezier is en dat de puree zal smaken. Je betaalt er een duit voor, maar tenzij je ongevraagde gasten krijgt, beleef je er wel een heel leven kooklol mee.

Te verkrijgen vanaf decemeber 2011

3-delige kookpottenset: € 199

Soeppot met deksel: € 99

Steelpan zonder deksel: € 55

Bakpan met antikleeflaag 20 cm: € 89

Bakpan met antikleeflaag 24 cm: € 109

Bakpan met antikleeflaag 28 cm: € 129

Ik doe dat graag!

Koken, ik doe dat graag. En toch stapte ik om 17.45u in Leuven het perron op, uit een trein die van Brussel kwam, met echt tranen die in mijn ogen brandden van een pijnlijke en slopende vermoeidheid. Niet klaar om naar huis te wandelen, met een hete douche de stress van mijn lijf te spoelen, een hapje te eten en dan neer te ploffen in de zetel. 

Neen, ik zou de trap af lopen en vertrekken richting stadscentrum. Richting een oud schoolgebouw met oude lesvoorzieningen om daar te leren wat de oudere klassieke keukens zo'n schitterende basis maakt. Op zijn minst 4 uur lang zou ik daar hectisch en zwetend in de weer zijn met messen, ovens, groenten, vis, vuren, serveren. 

Koken, ik doe dat graag. Want zo stapte ik niet na 4 uur, maar wel na 4,5 uur van bovenstaande beschrijving om 22.45u door het station naar huis, vervuld met contentement. 

Ok, ze hadden me om 23.46u nog altijd niet moeten lastigvallen voor de oplossing van de crisis, een wiskundig bewijs of een sociologisch vraagstuk, want dan zou ik persoonlijk gezorgd hebben voor een lokale Leuvense crisis. 

Maar ik kon me wel doodmoe, steendood, doodop, kapot en met elke spier in mijn lijf die protesteerde naar huis slepen, glimlachend, blij en content. Koken, ik doe dat graag.

Uit mijn kookboekenkast: Lekkers van Sophie Dahl

Ik heb een boontje voor mensen met de naam "Dahl". Dat komt omdat ik als kind heel slecht in slaap viel. Om dat probleem aan te vallen toen ik en mijn broetie zelf nog niet konden wegduiken in een wereld van kinderboekenfantasie, kwam de paps - toen nog papa genoemd - elke avond voorlezen. Hij leerde ons eerst kennismaken met Puk en Otje. Je weet wel, van die krasse Annie. Daarna kwam alles wat uit het meesterlijke vertelbrein van Roald Dahl vloeide. Na die verhalen viel ik gelukzalig en rustig in slaap, dromend dat ook ik ooit objecten zou kunnen verplaatsen met mijn ogen en wil. 

Opa Dahl heeft een kleindochter. Sophietje zocht het niet meteen in de verhalenbundels, maar eerder op de catwalk waar ze naam en faam maakte en door sommige zeurende modeneuters zelfs verguisd werd omdat ze volgens deze uitgemergelde wandelende keerborstels te dik was (cfr. de prachtige reclamecampagne van Yves Saint Laurent voor het parfum Opium).

Gelukkig liet Miss Dahl zich niet te fel de kast opjagen door zo'n bende blinde kiekes en houdt ze nog altijd van al wat lekker en mooi is. Zo getuige haar eerste kookboek Miss Dahls heerlijkheden. Een prachtig kookboek met recepten uit de keuken van de familie Dahl, per seizoen, gezond en barstend van de smaak. Sophie stelt herfst, winter, lente en zomer ontbijt-, lunch- en dinerideetjes voor: gerechten waar ze zelf zot op is, die haar opa graag at of die ze graag aan vriendinnen voorschotelt. Bovendien zijn ze één voor één gemakkelijk te maken zonder dat ze je al te veel tijd kosten.

Tussenin lezen we over haar belevenissen in het leven als model, als kleindochter van, als vrouw... op de manier die de familie kenmerkt: ongedwongen en met humor. Ik heb die stukken gelezen als was het een roman. En dan viel ik vol goesting en motivatie in slaap. Goesting in het leven. 


Onlangs kwam haar tweede boek uit, Sophie Dahl - Van Seizoen naar Seizoen. Het is meer van datzelfde moois, lekkers en verhalends. Ik sta te popelen om erin te lezen, te kijken en eruit te koken. Met boeken van Dahl is het altijd succes verzekerd! Maar voordat het daar allemaal tijd voor was, maakte ik nog een verwarmende, gezonde herfstmaaltijd uit het eerste boek: het heeft nog nooit iemand aan mijn tafel teleursgesteld. En ook deze keer niet.

De Franse uitensoep draaide meteen uit op een oefening eminceren.

FRANSE UIENSOEP

Voor 4 royale porties

3 grote witte uien

1 el boter

een scheut olijfolie

2 l bouillon (rundbouillon is de klassieker, maar ik volgde Sophie in de keuze voor kip- en groentebouillon)

1 el goede, gerijpte, stroperige balsamicoazijn

zout

peper

100 gr geraspte parmezaanse kaas

 Hak de uien fijn. Smelt de boter met een scheut olijfolie in een grote pan op een laag vuur (type Le Creuset). Zorg dat de hele bodem vet wordt door de pan even te kantelen. 

Doe de uien in de pan, roer ze om met een houten lepel en laat ze 40 minuten zweten. Als het vuur op de laagste stand laat staan hoeft er geen extra olie bij. Draai het vuur op het laatst wat hoger. Het is de bedoeling dat de uitjes mooi bruin worden en karameliseren, zonder dat ze krokant worden.

Voeg wanneer de uitjes goudbruin beginnen te worden de bouillon toe en draai het vuur weer laag. Roer er de balsamico door. Dit geeft de soep een mild zoete, aardse smaak. Laat de soep nog 15 minuten pruttelen, proef en breng zo nodig op smaak. Serveer de soep in een kom of diep bord met een getoast stuk brood met geraspte kaas.

KABELJAUWFILET IN EEN SAUS VAN PADDENSTOELEN EN DRAGON

Voor 2 personen

nvdr. Het originele recept is met zeebaarsfilet

2 kabeljauwfilets

zout

peper

olijfolie

75 gr gemengde paddenstoelen

0,6 dl visbouillon

1 el Ricard

1 el room(vervanger)

1 el verse dragon, fijn gehakt

Verhit de oven tot 200 °C. Strooi peper en zout op de filets en kwast ze in met een beetje olijfolie. Ze hoeven amper 10 tot 15 minuten in de oven, dus begin direct met de saus. 

Bak de paddenstoelen in een klein beetje olijfolie in een pan met antiaanbaklaag. Doe er na 4 minuten de visbouillon bij en laat ze 3 à 4 minuten op laag vuur pruttelen. Doe er eerst de Ricard bij, voeg als het vocht een beetje ingekookt is de room en dragon toe en roer goed. 

Haal de vis uit de oven en schep er de saus over. Serveer met al dente gekookte fijne boontjes en/of broccoli.

Van Seizoen naar Seizoen, Sophie Dahl, Carrera/WPG Uitgevers, € 24,90

Bier meets kaas bij Vinken & Van Tricht

"Indignados avant la lettre", zo bestempelde het olijke duo van biersommelier Ben Vinken en kaasmeester Michel Van Tricht zichzelf lachend. Ja, dat ze verontwaardigd waren over de slinkende aandacht voor de combi kaas en bier, terwijl dit een historisch gegeven was! Daar zouden zij iets aan veranderen. Geen kruistocht van Madrid naar Brussel of omgekeerd, maar wel een tocht langs patersordes, Franse kaasboeren en brouwerijen. Dat resulteerde in een mooi boek waarin Meneer Bier en Meneer Kaas ons 50 topcombinaties voorschotelen, plus productuitleg. 

Bier en kaas, het is een vanzelfsprekend, liefdevol huwelijk. Geen NV. Het werkt, ze ondersteunen elkaar, houden elkaar in balans en brengen het beste in elkaar naar boven. Kaas is een vet product dat een soort film legt op de tong. De zuren, het bittertje en de CO2 in bier kan die film doorbreken zodat je alles ten volle proeft. Vooral rode wijn heeft het daar moeilijker mee. Niet dat rode wijn not done is bij kaas, maar dan moet je wel goed weten welke kaas kan en welke niet. 

Ik ben een wijntutteraar, geen bierslurper. En hoewel ik weet had van bovenstaande stelling, was het voor mij "eerst zien, dan geloven", dus trok ik naar het magnifieke Brusselse Brouwershuis. Hartje centrum, op de Oude Markt, oude grandeur, geur van houten lambrisering en bier. En nu ook kaas. Vinken en Van Tricht presenteerden er 6 van de 50 combinaties uit hun boek. 

Ik proefde een Gouden Carolus Xmas met een machtige Gorgonzola, Tongerlo Prior met kaas Saint-Félicien Tentation, Palm (hergist op fles) met Noord-Hollandse Gouda, een Bourgogne des Flandre met een geitenkaas uit de streek van Maçon en een Houblon Chouffe met Munster Fermier. Dat het woorden "harmonie" en "complementair" in me opdoken, mag geen toeval heten. 

Bier en kaas: het werkt. Ik ben om: naar mijn gevoel werkt het beter dan met wijn. Niet dat ik die kaas-en-wijnavondjes nu ga schrappen van mijn agenda, maar ik ga toch ook een plekje zoeken voor een kaas-en-bieravond. Het liefst met het Vitaya-programma van de twee heren op de achtergrond. De boodschappen doe ik met het boek van Vinken & Van Tricht in de hand, of course.  

Vinken & Van Tricht, 50 Bier & Kaas combinaties met foto's van Joris Luyten, Uitgeverij Lannoo, € 29,99.

Van het grote scherm naar de kookpotten

Een filmpje weet ik altijd wel te pruimen: ik hou ervan weg te duiken in een wereld die de mijne niet is. Liever geen zeemzoete "I love you, you love me"-verhalen, maar een portie spanning, moorden, intelligente flikken, gedoseerde romantiek, gestileerde martial arts en geproportioneerd drama is wel lekker. Het tijdstip maakt me geen bal uit: hittegolf buiten, de laatste zomerochtend, kletterend onweer of midden in de nacht. Voor verhalen ben ik je man - euhm, vrouw. 

Ik moet je ook niet meer vertellen dat ik me met een kooksessie ook danig kan amuseren. En dan is 1 + 1: me weet zich best te amuseren met het Filmkookboek van Borgerhoff & Lamberigts in samenwerking met Kinepolis.  

Film en eten, een mooie combi. Het gaat dan niet alleen om de bijna obligate pizza tijdens de filmnacht of de begeleidende Cosmopolitan bij een avondje Sex & The City, maar ook om hetgeen in de film wordt getoond. Na Pulp Fiction kon een mens nooit nog onschuldig genieten van een milkshake, om van de plaatselijke gewoonten bij een McDo-burger nog maar te zwijgen. En Morantischer dan de spaghettiscène van Lady & De Vagebond wordt het bij de meesten nooit. Je kan altijd proberen na te spelen natuurlijk.

De hele mikmak van culinaire uitspattingen van de hedendaagse en oudere cinema lees je in dit Filmkookboek, met tips, weetjes, korte filminhoud en natuurlijk als kers op de milkshake een recept. Denk: Aanrijding in Moscou, Breakfast at Tiffany's, The Godfather III, Kill Bill, Cocktail, Kung Fu Panda, The Motorcycle Diaries, Chocolat, Precious, The Devil Wears Prada. 

Een mens kan niet alles hebben, ik weet het, maar persoonlijke favorieten Julie&Julia, Bella Martha en Fried Green Tomatoes kregen geen plaatsje. Voer voor Volume II, in de stijl van de cinemawereld.

Het Filmkookboek, Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, € 19,95 

Blij van Ikea...

Ik word blij van Ikea. Daarom:

Duvel Design Competition

Creatievelingen te lande en zij die het talent in zichzelf nog willen ontdekken: dit bericht is voor u van groot belang! Neem uw 2HB-potlood in de aanslag, stort al uw duivelse ideeën uit op uw schetsblok en ontwerp een uniek Duvel-glas. Arne Quinze, Emil Kozak, Daan en nog een rist andere internationale sterren gingen u al voor.

Kriebelt het? Surf dan naar www.duvelcollection.com, donwload daar de designkit, upload je ontwerp, laat je hele mikmak Facebook-, Twitter- en LinkedIn-contacten voor je stemmen en wie weet beklim je dan binnenkort wel de Eifeltoren in Parijs met je eigenste Duvel-glas - gevuld uiteraard - in je hand en wordt je ontwerp opgenomen in de gelimiteerde Duvel Collection!

Spread the word! We willen een Belgische winnaar!

Uit mijn boekenkast: een vleugje Marokko

Ik ben gek op kookboeken: mooie prenten en verlekkerende recepten zijn mijn ding. Het gevolg van die gekte is dat de zwaarste verhuisopdracht niet de wasmachine was (maar toch bedankt stoere broer, Lieve Schat en jolige maat), maar de dozen met kookboeken. Ondertussen wil ik niet opnieuw verhuizen. Niet alleen hebben wij het gaafste appartement in de omgeving, maar het aantal zware verhuisdozen is - zonder overdrijven - al zeker vervijfvoudigd. 

En toch grijp ik bij de zoektocht naar inspiratie altijd naar dezelfde verlekkerende boeken. Hoog tijd voor wat verandering dus! En ziehier, een nieuw idee - ofte een creatief gepikt idee - ontsproot aan mijn brein! Be prepared for... me die elke week kookt uit een nieuw of ander kookboek uit de boekenkast. 

 

Beginnen doe ik met een van de eerste kookboeken die ik in de kast plaatste: De Complete Marokkaanse Keuken. Je kent ze wel: een reeks van boeken voor maximaal € 12, te koop in de winkels van Boekenvoordeel. Ja, die winkels met schreeuwerige oranje letters. Het waren destijds trouwens de ideale boeken om als leuk verjaardags-vat-kerst-cadeau te geven (en te krijgen), met een pak couscous, pasta of rijst en eetstokjes erbij. Een aantal van die exemplaren heb ik vervangen door betere versies, andere heb ik gehouden door de gemakkelijke, leuke, vlotte receptideeën. 

Marokko dus. Ik betwijfel ten zeerste dat dit boek de Marokkaanse keuken op een authentieke en complete manier weergeeft, maar met de geuren en kleuren uit deze gebundelde recepten zitten we wel al op koers richting Marrakech. Voor een druilerige weekdag met een waslijst aan taken is dat perfect. Vanavond verschijnt er dan ook uit mijn Ikea-fake-Le Creuset-stoofpot - voor iedereen die me iets cadeau zou willen doen: een ruime eenvoudige tajine staat op mijn wish list, hihi - een tajine van witvis met tomaat, aardappel en home made chemoula! 

Een schitterend gerecht. Het zit boordevol smaak, maar het is echt ook nog eens zo klaar. Voor de chermoula moet je een kleine zucht moeite doen, maar je beklaagt het je niet. Integendeel, het is erg bevredigend om zelf zulke lekkere kruidenmengelingen te maken. Je laat het gerecht rustig stoven en ondertussen kan je de kaarsjes aan steken, een tijdschrift lezen of lekker aperitieven. 

Voor 4 personen 

Voorbereiding: ong. 20 minuten

Sudderen: ong. 50 minuten

CHERMOULA:

2 tenen knoflook, grof gehakt

3 el bladpeterselie, gehakt

3 el koriander, gehakt

2 kl paprikapoeder

2 kl gemalen komijn 

1/4 kl cayennepeper

1 el citroensap

2 el olijfolie

VERDER:

Stevige witvisfilet, 4 stukken van 2 cm dik

500 gr aardappelen

375 gr tomaten

1 groene paprika

1 1/2 kl tomatenpuree

1 kl suiker

1 el citroensap

2 el olijfolie

1 el bladpeterselie, gehakt

1 el koriander, gehakt

DOEN: 

Maak de chermoula. Stamp de knoflook met een halve kl zout in een vijzel fijn. Voeg de peterselie, de koriander, het paprikapoeder, de komijn, cayennepeper en het citroensap toe. Stamp alles tot een grove pasta en roer er de olijfolie door. 

Wrijf de vis aan beide kanten in met de helft van de chermoula. Leg de vis in een schaal, dek hem af en zet 20 minuten apart. 

Snijd de aardappelen en tomaten in plakken van een halve cm dik. Verwijder de zaadjes en zaadlijsten van de paprika en snijd hem in repen van een halve cm dik. Verwarm de oven voor op 200°C. 

Vet een ovenschaal van 30 X 40 X 6 cm in met olie. Verdeel een laag aardappelschijfjes over de bodem en leg de vis erop. Schep de resterende aardappelschijfjes om met het restant chermoula en verdeel ze over de vis. Verdeel daarop de tomaat en de paprika. Meng de tomatenpuree met 1,25 dl water en voeg een halve kl zout, flink wat versgemalen peper, de suiker, het citroensap en de olijfolie toe. Giet de saus over de vis en bestrooi met de gemengde kruiden. 

Dek de ovenschaal af met aluminiumfolie en zet hem 40 minuten in de oven. Verwijder de folie en zet de schaal boven in de oven. Bak het gerecht nog 10 minuten, tot de vis en de aardappel zacht zijn en zich op de bovenkant een dun korstje heeft gevormd. Serveer de tajine heet.

 

Cave de Champagne - een impressie

Credits: The Loved One

Cadeautjestijd!

Ok, de donkere decembermaand mag dan nog even veraf lijken, je begint toch al maar beter tijdig met het verzinnen van leuke cadeaus. Want wat geef je toch weer aan die broer van je, of de paps, of je schoonmoeder. Je schoonzusje wil al wel eens lukken en je beste vriendin ook, maar dat leuke extraatje maakt het toch af. 

Dat alles - leuke cadeaus en extraaaaaa's - ontdek je in het mooie boek Kado's uit eigen keuken. Een waar geschenk voor foodies die niet weten wat te kopen en voor zij die graag van het lekkers van hun liefhebbende foodie proeven. 

Trouwens, het boek is niet alleen geschikt om hulp te bieden bij kerst-cadeautjes-koorts. Het is er ook voor picknickuitjes in de zomermaanden (roze-witte vanillemarshmallows! Zomerbessenwodka!), verjaardagen in de herfst (honingmosterd met hele zadan! biscotti met amandelen en vijgen!) en onverwachte, lieve Valentijnsboodschappen (hartjeslolly's! Chocolade-Valentijnscakejes!). 

Vrienden, vaders, broers en familie te lande mogen zich dit jaar dus verwachten aan home made chocopasta in een leuke pot met een toffe strik of een beetje Franse charme in het pakket met varkensrilette, opgelegde groenten en zelfgemaakte broodstengels. En euh... Ik ben ook altijd blij met zulke home made, prachtig verpakte cadeautjes. De inspiratie vind je in de boekhandel. 

Kado's uit eigen keuken, 100 onweerstaanbare zelfgemaakte cadeautjes voor elke gelegenheid, Annie Rigg, Uitgeverij Kosmos, € 18,50

Pomme dauphinoise: gedefriend!

Ik was tien of twaalf en er helemaal gek op. Elk van mijn verjaardagen, toch zeker tot mijn 18e, koos ik voor mijn menu van varkenshaasje met de onontbeerlijke pomme dauphinoise. Heerlijk smeuïge schijfjes aardappel met een fijne knoflook- en nootmuskaatsmaak op de achtergrond en een krokant korstje. 

Op kot wilde ik meer dan Come a Casa en snakte ik naar moeders patatjes, dus ging ik zelf - imiterend - aan de slag. Hoewel pronkend en lonkend, bleek het retro fornuis in de gemeenschappelijke kotkeuken - type Aga, maar dan van Frigidaire - niet zo doeltreffend als oven. Mijn schotel fijngesneden aardappeltjes in room-melkmengsel stond zeker enkele uren te pruttelen... met steeds maar rauwe schijfjes als gevolg. Wegens tien gasten met honger aan tafel en een eendenborst die klaar was, heb ik de pomme dauphinoise dan ook zo maar geserveerd: rauw. Als het na zeker twee uur niet lukt, dan na 3 uur ook niet meer. Keukenfiasco 1.

Ik liet die verdomde aardappelen enige tijd voor wat ze waren en koos voor andere varianten. Maar het smaakt zo lekker... bij bijvoorbeeld lamsbout. En dus ging ik met een grote "foert" en vol goede moed opnieuw aan de slag met room, melk, aardappelschijfjes, look, laurier, nootmuskaat, peper en zout. Deze keer geen rauwe verrassingen meer voor mij, dus werden de aardappelen al een beetje voorgekookt. En goed afgekoeld. Het room-melkmengsel werd secuur samengesteld. Smaakmakers erbij, geconcentreerd laten koken en ook op tijd opzij gezet. Ik was ervan overtuigd: met aandacht en zorg zou het me deze keer wel lukken. Niet dus. Het was geen fiasco te noemen, maar de perfectie zag ik aan de horizon niet eens blinken. Aardappelschijfjes waren gaar, melk-roommengsel te lopend en te veel aanwezig. Het was al eetbaar. Toch, een nummer 2.

Maar deze avond zou het allemaal goed komen! Pomme dauphinoise, wees klaar voor mijn overwinning! Ik stond in een semi-professionele (les)keuken, had een chef voor mijn neus staan en een cursus bij de hand voor de laatste aanwijzingen. Secuur vulde ik beboterde individuele ovenschoteltjes met dakpansgewijze aardappelschijfjes. Volgens het recept dat voor me lag, moest ik kruiden met peper, zout, nootmuskaat en gesnipperde look. Het ging er allemaal op... "Te veel gekruid, Ruth!" hoorde ik de stem van de chef achter me. "Neenee, mensen gaan dat niet eten! Je moet de melk en room kruiden, niet de aardappelen. Dan wordt het te geconcentreerd en is het te ongelijkmatig." En hopla daar startte de chef Reddingsoperatie Pomme Dauphinoise, ofte RDP: schijfjes met kruiden en al uit de ovenschoteltjes, in een deel van het melk-roommengsel. "Begin maar opnieuw". 

De rest van het keukenteam keek met medelijden toe en troostte me nadien aan tafel dat de patatjes toch wel echt lekker waren en er mooi uitzagen. Lief en attent, dat wel. Maar ik geef het voorlopig toch weer even op met die pomme dauphinoise. 

Mams, ik heb al een ideetje voor onze volgende eetdate: varkenshaasje met broccoliroosjes en andere groenten... maar ook met van die ovenaardappeltjes! In room en melk, met look en laurier. En zo'n heerlijk korstje.

Iedereen chef!

De hausse van kookprogramma's allerhande is nog niet voorbij: koken blijft hot, de hotelscholen kunnen amper volgen met de inschrijvingen. Maar daar hebben de kookboekenmakers iets op gevonden. Bye, bye hotelschool, welkom kookles uit het boek.

* Het meest opvallende boek in deze categorie is toch wel dat van de bekende hotelschool Spermalie. U moet geen moeite meer doen om er in Brugge een volledige opleiding te vervolmaken. Vanaf nu kunt u met vertrouwen strijden om een stageplaats bij Peter Goossens als u het boek van pagina 1 tem pagina 552 grondig doorneemt. De achterflap belooft immers dat zowel starters als ervaren hobbykoks dankzij deze kookbijbel chef kan worden. 

Het boek biedt inderdaad een stevig alternatief, met 130 gebundelde gerechten van bij ons en uit de wereldkeuken. De opbouw is zo aangepakt dat u begint bij "eenvoudige gastronomie" (focus op basistechnieken, zoals versnijdingen) en gaandeweg - samen met uw kunnen - evolueert naar culinaire hoogstandjes. Technieken, materiaal, productinfo, stap-voor-stap begeleiding... Alles komt aan bod. Tegen kerst serveer je vol zelfvertrouwen zelf een gastronomisch maal!

Kookbijbel voor de Hobbykok, Hotelschool Spermalie, Stichting Kunstboek, € 29,90

* In hetzelfde genre kwam ook pas het meer ludieke en minder droge Wat te koken en hoe het te koken uit. Een sterrenchef zal je na het doornemen en -koken van deze klepper niet worden, maar je raakt wel aardig op weg om je favoriete gerechten perfect te bereiden. 

 Zowel beginners als gevorderden zullen zich in hun sas voelen met de stap-voor-stap uitgelegde receptuur, de grote en duidelijke foto's en de variëteit aan gerechten die zowel tijdens de etentjes in het weekend als bij het ontbijt, als op die blauwe maandag, als voor het dessert geserveerd kunnen worden. Minder uitgebreide productinformatie en minder streven naar de ware gastronomie, maar wel verlekkerend. 

Wat te koken en hoe het te koken, Jane Hornby, Borgerhoff & Lamberigts, € 34,95`

* En de voorraad is nog altijd niet uitgeput. In Koken neemt James Peterson de functie van je persoonlijke leraar-chef op en leert je je mannetje of vrouwtje te staan in de keuken. Hij doet dit telkens met een uitgebreide inleiding over gerecht, gebruikte producten en technieken en toont met foto's de verschillende fasen van het bereiden. Lam versnijden en opbinden was nog nooit zo haalbaar. 

En Peterson weet wat hij je leert. Hij werkte in de jaren '70 als kok in Parijs, is nu al jaren culinair columnist, kookboekenschrijver én docent op het prestigieuze Institute of Culinary Education in the Big Apple.

Koken, het standaardwerk met meer dan 600 recepten en technieken met ruim 1500 foto's, James Peterson, Karakter Uitgevers, € 34,95

Het beste exemplaar kiezen, is moeilijk en zal vooral afhangen van persoonlijke goesting. Heb je de meeste technieken al wel eens gehoord en/of geprobeerd, maar wil je een no-nonsens, geordend overzicht, dan is het boek van Spermalie zeker wat voor jou. 

Hou je van een iets frivolere lay-out, hoeft het allemaal niet zo chiq, maar wil je wel de juiste technieken leren en hou je van grote foto's, dan is het boek van Jane Hornby je ding. 

De mooie tussenweg is het standaardwerk van de Amerikaan Peterson.