Te Gast bij Jamie

Al een tiental jaar lang zaag ik Alan, de Londonse vriend des huizes, de oren van zijn kop om een keertje een reservatie te maken bij Jamie's Fifteen. Ik trakteer. In de Londonse vestiging schijnt het een onbegonnen werk te zijn, want tot nu toe at ik er nog niet. En het is niet dat Alan Jamie niet graag heeft, want everybody likes Jamie. 

Yorkshire pudding met paté van forel

Toen ik dan ook gevraagd werd of ik een perslunch en interview zag zitten met de man die de poort van Alibaba naar kruiden en smaken opende, moest ik amper een nanoseconde - en dat zal nog te lang zijn - nadenken. Hell Yeah! 

Jamie serves amazing pie!

Met een dosis zenuwen, een rugzak puilend van de goesting, een dictafoon en een stel vragen trok ik naar Amsterdam. Hallo wereld, ik was Te Gast bij Jamie! Ja, het journaille schoof in groepjes van 6 à 8 personen als een gezellig zootje ongeregeld aan tafel, en Jamie sloot gewoon aan, tussen ons in. Om samen te genieten van het lekkers uit zijn nieuwste boek (nummer dertien!) en voor een gezellige babbel. Want hoe je het ook draait of keert, de man is uiterst sympathiek, enorm gepassioneerd, heel professioneel, erg benaderbaar en very charming. 

Friszure citrus-posset

Volgende keer is hij uitgenodigd aan mijn tafel. Deze keer serveerde hij - of beter, het Amsterdamse team van Fifteen - de oer-Britse Yorkshire Pudding met een romige paté van forel en mierikswortel (vullend, maar het ideale beginwerk voor de smaakpapillen), gevolgd door Kate & Wills bruidspastei van rundvlees en bier (zacht vlees op de tong, bestaat er iets gezelliger?!) om te eindigen met een dessert dat Jamies voorkeur voor frisse zuren fantastisch onderstreept, de citrus-posset met koek.

Onscherp, but who cares: it's JAMIE & me!

Alle recepten zijn terug te vinden in zijn laatste boek, dat opnieuw een pareltje in Jamie-style is geworden. Het spreekt voor zich dat hier al een exemplaar ligt te pronken en dat het afgelopen weekend al naarstig werd gebruikt. 

Te Gast bij Jamie, Jamie Oliver, Kosmos Uitgevers, € 29,95

Sublieme varkenslende met laurier en azijn

nvdr: helemaal waar "subliem!"

Voor 10 personen

1 stuk van 2 kg uitgebeende varkenslende met zwoerd

olijfolie

2 tl zeezout

2 tl gemalen peper

2 tl venkelzaad

1 hele muskaatnoot, om te raspen

20 verse laurierblaadjes

2 rode uien, grof gehakt

250 ml ciderazijn van goede kwaliteit

Doen

Verhit de oven op de hoogste stand (ong. 240°C). Sijnd het zwoerd over het hele oppervlak, met 2 cm tussenruimte en 1 cm diep, kruiselings in. Sprenkel er een klein beetje olijfolie op. Wrijf er het peper en zout en het venkelzaad in en rasp er de helft van de nootmuskaat over. 

Zet een passende braadslede met een paar scheuten olijfolie op hoog vuur. Leg het vlees op het zwoerd in de braadslede en bak het ongeveer 4 minuten om het zwoerd alvast een beetje uit te laten bakken. Til het vlees met een grote tang op en strooi de laurierblaadjes en de gehakte ui onder het vlees. Draai het stuk vlees met het zwoerd naar boven en sprenkel er de azijn over. Zet de braadslede in de oven, verlaag de temperatuur meteen tot 200°C en bak het vlees 1u20min. Bedruip het vlees gedurende die tijd 2 à 3 keer. Giet eventueel vocht in de braadslede als het te droog wordt. 

Trek als het vlees klaar is voorzichtig de vetlaag los. Als het vlees van goede kwaliteit is kun je het vet weer in de braadslede leggen en 5 à 10 minuten in de oven zetten totdat ook de onderkant lekker krokant is. Leg het vlees op een snijplank. Schenk het vet uit de braadslede, gooi de laurierblaadjes weg. Zet de braadslede met het braadvocht op het vuur, giet er 250 ml water bij, breng het aan de kook, draai het vuur laag en kook al roerend in, terwijl je het aanbaksel van de bodem schraapt. 

Snij het vlees met een scherp mes in fijne plakjes. Leg ze in een waaier op een schaal, schep er enkele lepels van de ingekookte jus over en zet op tafel. Snijd of breek de uitgebakken speklaag in stukjes en strooi bij het vlees.

Zondag pastadag

Ooh, heerlijk die dagen waarop de wereld - met inbegrip van dat stel nitwits zonder begrip, die onverdraagzame sukkels en de egoïstische lui zonder empathie - verder draait en jij binnen je ding kan doen. En na vorige zin, zou volgende zin niet zo moeilijk te begrijpen moeten zijn: chauffage lekker warm, zacht muziekje op (bv. Jason Kingsley Trio) en gewoon doen waar een mens op zo'n dag al eens zin heeft.

Zoals daar zijn: verrukkelijke tajine met kip voorbereiden (goesting van Lover in Crime), focaccia maken en vooral ravioli knutselen. Heerlijk intiem en ontspannend, want samen pasta draaien, het vel dunner zien worden, de vulling kiezen, blenden en spuiten... Het doet wat met een mens en zijn zenuwstelsel. 

De tools

Vanavond op tafel: "ravioli met champignon en truffel, een saus van tomaten, rode wijn, basilucum en carne maccinato (klinkt veel beter dan "gehakt", nietwaar?). Nu een impressie van ontspanning.

Vulling uit de losse hand: ricotta, champignons, truffel, peterselie, peper en zout

Het Zwarte Goud. Deze keer niet zelf gaan opgraven, wel recht uit het potje.

Ravioli freschi

Francis Francis krijgt een welnesskuur

Bij een gelegenheid die een feestje, aandacht en een toffe cadeau verdient, kreeg mijn lieve mams een espressomachine van Illy cadeau. Je kent ze wel: in catalogustaal de "Francis Francis". In Italofielen-taal "die mooie kleurrijke retro-machines". Met de gehele cadeaugevende groep overwogen we eerst nog een fiets. Maar het werd dus dubbel Francis, in het koningsblauw. Keuze van de mams. 

Om een of andere reden boterde het toch niet zo goed tussen de mams en haar Francis. Tja, zij had de paps die haar elke ochtend verse koffie maakte. Francis zag er op de duur een beetje stoffig uit. Toch maar beter voor de tweewieler geopteerd? 

Ik zag Francis daarentegen helemaal zitten: net verhuisd naar mijn nieuwe, coole, hippe stadsappartementje en helemaal into de Italiaanse modo di vivere, espresso incluis. Met veel zorg nam ik het koningsblauwe retro-design in mijn gebroken witte cinquecento richting mijn nieuwe, happy life. 

En ik leerde Francis beter kennen. Zo ontdekte ik dat hij jammer genoeg wel een beau was, maar dat zijn binnenkant niet helemaal je-dat bleek te zijn. De koffie die eruit sijpelde, kon niet tippen aan de koffie uit mijn caffetiere en ik had bedenkingen bij alle vreemde geluiden die hij uitstootte. 

Beau op rust gezet, nieuwe beau - een lekkere menselijke - binnengehaald, samen ons fervent gestort op espresso uit de Bialetti en verder genoten, met koningsblauwe Francis in een hoekje. Want het bleef toch zo'n prachtig design.  


Zo gaat Francis Francis al jaren mee... in stilstand. Ik krijg het niet over mijn hart om het ding weg te doen. Al stond ik al ettelijke keren op dat punt. Zoals gisteren en eergisteren. Maar dan toch nog eens een reddingspoging - ontkalking - ondernomen. En vanochtend mijn eerste Francis-espressootje gedronken. Niet onder de indruk. Wat nu? Hij staat er toch zo mooi pront te wezen.

Meus all over the place, en op mijn bord

Het zou niets worden. Voor op mijn blog. De fut zat er niet in. Dus had ik niets dat foto's nam in mijn buurt. En krijgen jullie nu toch een blogpost, maar dan zonder kleurig beeldmateriaal. 

Want hoewel ik het al wist - je kon er de afgelopen 365 dagen en langer niet onderuit - beleefde ik het deze keer van heel erg dichtbij en deed het me meermaals glimlachen: het Meus-effect. 

Ik neem Dagelijkse Kost dagelijks op en kijk met de Boyfriend in retard. Zo kwam het dat ik mijn moeder aan de lijn had en ze enthousiast kirde dat ze nu toch wel moest ophangen, want Dagelijkse Kost begon en de Jerre zou spaghetti met pancetta maken en dat zag er toch heel lekker uit. Veel liefs, lieve Ruth en tot de volgende. Dag mams, fijn je te horen. 

Een dag later belde mijn - werkelijk - allerliefste meter. Mijn dierbare tante had een culinaire vraag. Onthou: ze is van een generatie waarbij er geen aubergines en olijven in de winkel lagen. Ze had Jeroen Meus toch een heel lekkere soort spaghetti zien klaarmaken, maar ze wist niet precies wat "pancetta" was. Of ik haar dat kon vertellen. Geen probleem, met plezier. 

Het moest toch wat zijn, die spaghetti met pancetta van de Leuvense publiekslieveling. En stond ik daar toevallig niet zonder kookinspiratie? Niet meer. Met mijn stoere Achielle-fiets peddelde ik naar mijn favoriete slager om mijn zes sneden pancetta te halen. Stand 7 van de snijmachine, zo had Jeroen me verteld, maar dat zou ik niet eens hoeven te specifiëren. 

Philippe Rondou gaf me al een knipoog bij het beëindigen van volgende zin: "Beste Philippe, ik had graag zes sneden pancetta gehad. Niet te dun, want het is om blokjes van te snijden". De man wist genoeg en vervolgde: "Stand 7,e!". 

Al voegde hij er fijntjes aan toe dat Jeroen iets recht te zetten had. Jeroen heeft het vintage model, terwijl de slager een nieuwere snijmachine heeft van hetzelfde merk. Stand 7 was stand 7 niet meer. "Maar ik heb hem al gebeld". 

Ik was niet de eerste die kwam voor een pakje van dit Italiaanse spek. En ook niet de laatste. Ik kon buurmeisje S. niet plezieren met een kopje Boyfriend made champignonsoep van Jeroen: ter ontspanning had ze  - ja, echt waar - de spaghetti met pancetta gemaakt. 

Thailand bij -4°C

Het bewijs van een goede lunch? Dat je hem om 11u al verlekkerd zit op te smikkelen terwijl je de ochtendkrant nog leest. En zodoende las ik over ijsberen en Di Rupo die nog 1,5 miljard extra zoekt (ik kan me niet eens voorstellen hoeveel dat is) terwijl ik trots de lekker Pad Thai van witloof smakelijk verorberde. 

Een week van wintertemperaturen die mijn strot uitkwamen en die mijn garderobe danig op de proef stelden, vroegen om een remedie: een vleugje exotisme en pittigheid. Dus ging ik 's avonds - hello, working couple - in dubbele modus aan het werk. Eerst de vis van het jaar op een bedje van prei en courgette met een sausje van venkel bereiden, om vervolgens en tussendoor vegetarisch Thailand naar België te halen voor de lunch van de dag erna.

Mission Succeeded. Het blijft nog even fris, om niet te zeggen, berekoud, dus rep je naar de winkel en zet in putje winter, met seizoensgroenten, een beetje zomer op tafel. Bedankt Philippe Van den Bulck en Njam!

Voor 4 personen
4 stronkjes witloof
2 wortelen
1 grote pastinaak
4 lente-uitjes
2 eieren
1 stukje gember van 2 cm, fijngeraspt
1 teentje knoflook, fijngesneden
2 el sojasaus
1 rode chilipeper, fijngesnipperd
Enkele takjes koriander, gescheurd
4 el pindanoten of andere noten, ongezouten
3 el arachideolie
1 el rietsuiker
sap van 1 limoen


Doen
Verwarm de sojasaus op met de suiker en het sap van de limoen. 

Snij de groenten in fijne julienne en dompel ze onder in een kom met ijswater. Ga verder met de mis en place en snipper de knoflook en de chili, rasp de gember, snij de lente-uitjes fijn en scheur de koriander.

Verhit een beetje arachideolie in de wok en wok de wortelen en pastinaak kort totdat ze beetgaar zijn. Zet op zij in een voorverwarmde schaal. 

Verhit opnieuw een beetje olie in de wok en voeg de knoflook en gember toe. Laat kort bakken tot de olie begint te geuren en voeg dan het witloof, de chilipeper en noten toe. Roerbak kort op hoog vuur en voeg nu de andere groenten weer toe. Overgiet met de saus en verdeel over vier kommen. 


Veeg de wok schoon met keukenpapier en verhit een beetje olie. Roer de eieren los met een vork en giet er een beetje sojasaus bij. Giet de eieren in de wok en roer constant met een spatel. Verdeel over de groenten en bestrooi alles met de lente-uitjes en koriander. 

Vervelende, koude dag in leuke schoenen!

Een vervelende, koude dag midden februari 2011 werd plotsklaps en geheel onverwacht in het roze én koningsblauw gedoopt dankzij de hemelse ontdekking van Luz de Lux, en vooral dankzij de heel vrolijke, leuke, maffe, gemakkelijke, originele, prachtige knalblauwe schoenen van Edith & Ella waar ik die vervelende en koude dag plotsklaps verliefd op werd. 

Ik wacht op deze vervelende en koude dag (bijna) midden februari 2012 op opnieuw zo'n gelukzalig moment bij Luz de Lux. Ik wacht geduldig.  Ik hoop het een en ander te treffen en ik wéét gewoon dat ik met de vakkundige hulp van Babsie echt wel meer dan het een en ander zal aantreffen, ook weer schoenen. 

Alhoewel, ik wacht ONgeduldig. Want toch kon ik me niet bedwingen toen ik deze ladies tegenkwam. Op deze foto lijken ze me een beetje "I'm a big, big girl, in a big big world" - truttig en heilig non-achtig dus - maar in het echte leven zijn ze meer retro dan non, en hebben ze meer karakter dan de halve wereld bij elkaar.

Jep, I like! Ik kan niet wachten er de grote boze wereld mee te verkennen. Alleen willen die ijzige plekken niet smelten en die temperaturen niet dalen. Babsie  zal op zo'n vervelende en koude dag midden februari ook geen met schapenwol gevoerde botjes meer hebben, zeker? Maar wel massa's ander moois waar ik dan met deze beauties naartoe huppel.

Ik heb een droom

Ik droom van en fantaseer over: 

- leuke Vespa-winkels

- met lekkere lunches

- en mooie fotoboeken

- en heerlijkheden om mee te nemen

- of fris ingerichte werkplekken

- met een "Ruth's lunch"

- en dan ook een zoet of hartig vieruurtje

- home made of course

- en van een klein persbureau met enkele vrienden (ik heb er al eentje in mijn hoofd)

- waar de inspiratie van de muren druipt

- en als dat niet is, waar de creativiteit van velen ieder versterkt

-  of van Table d'Amis' in het weekend

- en later misschien ook in de week

- aan een mooi gedekte tafel

- met vrienden van vrienden en vrienden

- is er wat mooiers?

- misschien een eigen dessertencreatie

- en van lekkere koffie

- met een donkere pittigheid

- en zoals ze het zo mooi in Italië zeggen "nero come la notte, dolce come l'amore e caldo come l'inferno"

- die uit zo'n mooie machien loopt

- en een echte barista erbij

- of kan ik dat ooit zelf nog doen

- en over dat het plan werkt

- over de zoektocht, het borrelen, de uitwerking, het groeien

- Over veel... 

Een vleugje Spanje in koude tijden

Het was een tijdje geleden, maar plots wist ik die zaterdag tijdens een heel fijn aperitief: ik heb zin in lamskroon. En ik heb ook wel zin in skrei met zeekraal en stoemp met prei. Want dat rijmt zo mooi op skrei. Wist ik veel dat het nog een tikkeltje te koud is voor deze vis. Oh ja, en ik had echt ongelofelijk veel zin in gebraden kip. Voila, een half weekmenu has born. 

Ik ga even terug naar die gebraden kip. Een van de favorieten is het beest vol te steken met rozemarijn, lookbollen en citroen. Andere favoriet van de redactie is om de kakelende vogelsoort onderhuids te benaderen met een mengeling van groene kruiden en look. Intense smaak. Doorgewinterde favorieten of niet, iedereen kent het, dus werd het tijd dat we die gebraden kip eens to the next level brachten.

Spaanse vulling maken - olé!

Zo gedacht, zo gedaan en dus werd er een vleugje Viva España aan toegevoegd. Ik zou er niet meteen aan gedacht hebben, The Boyfriend wel. Alle credits zijn dus te sturen naar zijn adres... Dat toevallig ook wel net het mijne is. Stuur maar door!

Onder de huid kruipen

 Terwijl hij dus alle Spaansachtige smaken in een zinderend zuiders geheel vermengde - we kunnen het deze dagen wel gebruiken, nietwaar - maakte ik werk van de omkadering: kleur en kitch op tafel en Cesaria Evora op de achtergrond.

En smullen dat ik deed. Jij? 

Dit heb je NODIG: 

1 el olijfolie + extra voor erbij

50 g boter

1 kleine ui, fijngesnipperd

1 stengel bleekselder, fijngehakt

6 sneetjes witbrood, gescheurd en zonder korsten

1 el salie, fijngesneden

4 plakken jamon of rauwe ham, grofgehakt

1 ei

50 g geraspte manchego

1 grote scharrelkip

6 dunne plakjes chorizo

En dit moet je DOEN:

Verwarm de oven voor op 200°C. 

Verhit de olie en de boter in een pan op middelhoog vuur. Bak ui en selder al roerend 2 tot 3 minuten tot de ui glazig is. Laat ze iets afkoelen. 

Maal intussen het brood in de keukenmachine fijn. Voeg de salie, ham en het uimengsel toe en maal alles grof. Doe er ei, kaas en zout en peper naar smaak bij en maal alles kort tot het goed is vermengd. Laat het koud worden. 

Begin aan de kant van de nek (van dat gevolgelt, of course) e, haal met de vingertoppen het vel los van de borst. Voorzichtig zodat het niet scheurt. Leg de plakjes chorizo onder het vel. Vul de buikholte met het broodkruimmengsel en bind de poten op met keukentouw. 

Leg de kip in een braadslee, besprenkel met olijfolie en bestrooi met zout en peper. Braad de kip in de oven in 1u en 15 min gaar.

Lekker met: winterse salade, gebakken aardappeltjes patatas bravas style met gerookter paprika.