Zot van het erg mooie "Liens Lichte Klassiekers"

Januari is nog net niet ten einde. We zijn al ver genoeg om te zien dat Goede-Voornemen-1 (gezonder eten) en Goede-Voornemen-2 (meer bewegen) faliekant niét aan het lukken zijn. Echter, we zijn ook nog niet zo ver dat we het kunnen maken om die plannen al in een mooi, gestoffeerd doosje op te bergen. Neem je kleurigste plumeau en stof die voornemens maar af, dus! 

Om er dan het nieuwste kookboek van "madam Verheyen" bij te halen. Lien Willaert verscheen op onze radar toen ze haar man, filmregisseur Jan Verheyen, flink wat kilo's liet verliezen zonder dat het subject in kwestie het door had. Dat vonden wij van Niente di Particolare lollig en merkwaardig. Verder ging dat toen niet. 

Nu is het anders: zot van "Liens Lichte Klassiekers", haar nieuwste (en ondertussen al 5e!!) kookboek. Omdat het lijf er groot plezier van heeft als er eten komt dat niet als een baksteen op de maag valt, dat vult én echt voedt en dat heerlijk smaakt. De hele rist recepten - de klassiekers van onder de hapjes tot het dessert, yes - die Lien meegeeft voldoen een voor een aan die criteria. 

Worden wij ook blij van: de indeling per seizoen. wij willen best ons best doen om seizoensgebonden te eten, maar geef ons dan wat informatie. In de meeste supermarkten word je niet veel wijzer, want daar liggen zomer én winter kilo's tomaten. Hu, tomaten zomergroenten?! Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar de meeste kookboeken doen het nog altijd gang per gang - "van voorgerecht tot nagerecht en de hapjes skippen we even, want wij bescheiden Vlamingen doen het zelden feestelijk" lijkt de idee daarbij wel. Wat een onzin.

Dat is trouwens iets dat ons Lien, pardon Jan Verheyens Lien, eveneens heeft begrepen: wij hebben graag "elke dag feest". Het is niet omdat er waterzooi of lasagne op het menu staat die bepaalde dinsdag, dat het niet vrolijk en glinsterend mag zijn. De gerechten van Lien kunnen zowel op een luie maandag - lees: met pyamabroek aan de tafel zonder veel tierlantijntjes - als op een vrolijke donderdag - lees: met kaarsen, leuke servietten, mooi servies. 

Uiteraard moet daarbij een woordje worden geworpen richting vormgeving. Al vanaf de erg geslaagde, lichte, elegante cover wilde ik dat boek mee naar mijn keuken sleuren. Die trend zet zich mooi verder binnenin (vele kookboeken bewijzen dat zoiets niet evident is). Een heel lichte fotografie, gezellige settings waarbij de familie Verheyen-Willaert perfect figureert, een prachtige styling en mooie, frisse opmaak sluiten schitterend aan bij de stijl van de gerechten. Dit noem ik een geslaagd concept.

Die andere "vrouw van...", Pascale Naessens, krijgt met haar Pure Keuken danige, vrolijke concurrentie. Of laat ons zeggen, "concufriendly". 

Lien Willaert, Liens Lichte Klassiekers, Uitg. Borgerhoff & Lamberigts, € 29,95

Day 22 - flowers - #30dayphotochallenge

Met Nespresso naar de pracht van Ethiopië

Ik ben gehecht aan mijn kopje espresso. Liefst beschikt dat - niet het kopje, wel de koffie - over een robuust karakter, met een intense, stevige body, zonder macho te zijn. Je weet wel, zoals de échte man.  L'Amour, zo je wilt. 

Het doet me ook plezier als dat pittige goedje in een mooi kopje komt. Er staat hier dan ook een resem keramiek, metaal en glas om daarin te voorzien. 

Mijn kopjes espresso brengen me naar Romaanse, drukbevolkte pleinen; naar de Amalfikust aan Napels, waar een stevige zeebries het lawaai meeneemt; naar gezellige, bedrijvige koffiebarretjes in het Zweedse Stockholm. Ik reis zo'n beetje de wereld rond wanneer ik sip van het hete zwarte goud in mijn mooie kopje. 

In de geschiedenis van de koffie is het niet meer dan logisch - roots, honey, roots! - dat ook Ethiopië wordt aangedaan. Ken je de legende al van geitenhoeder Kaldi en zijn dansende, huppelende kudde geiten? De legende vertelt over waar en hoe het allemaal begon met koffie. 

Nog al wiedes dat Nespresso dan ook eindelijk een Pure Origin samenstelt met enkel Arabica bonen uit het land van Kaldi. De dieporanje-gouden gekleurde capsule schenkt een lungo die luistert naar de mooie naam "Bukeela ka Ethiopia". Mijn kennis van de Ethiopische taal is nog fris, waardoor ik je kan vertellen dat "Bukeela" "boon" betekent in het Amhaars, de belangrijkste economische taal in het land. 

In je kopje ook veel moois - hoe je dat precies in het Amhaars zegt, ontgaat me even, je m'excuse - want de twee gebruikte, heel uiteenlopende Arabicas geven een uiterst zachte, evenwichtige koffie. Er zijn de frisse, bloemachtige tonen - die erg typisch zijn voor koffie uit het Afrikaanse land - zoals jasmijn, bergamot, witte lelie en oranjebloesem. Je proeft echter ook een vleugje hout en muskus. 

Bukeela heeft de zachtste intensiteit van het hele Nespresso-gamma: 3. Aangezien ik de Volluto amper te drinken vond - intensiteit 4, bijna water, volgens mijn bescheiden mening - stond ik nogal sceptisch tegen nummertje 3. Ik zal Bukeela zelf nooit 's morgens uitschenken: te zacht. Ik wil op een ochtendlijk uur een vriendelijke schop onder mijn ronde derrière geen fluwelen handschoen die me verder soezelend aait. Ik vind Bukeela dan wel weer uiterst geschikt voor een zachte, voortkabbelende, fijne zondagnamiddag. 

Iets anders kan dat zijn voor de latte lovers onder ons: een scheutje melk bij Bukeela en het aroma wordt (nog?) zachter, de koffie krijgt meer body (yes!) en de karamelachtige toetsen worden meer uitgesproken. Laat je lekker gaan met die Latte Art van je!

Bukeela is vanaf 23 januari te krijgen. Bestellen doe je hier.

Foto's by Erik Leyman van Studio Dann

Day 21 - Inspirational - #30dayphotochallenge

Waar ik zoal inspiratie haal, door in gang word gezet, door geraakt word? 

Awel (ik probeer niet te melig te worden, maar ik vrees dat het erg moeilijk wordt, gezien mijn dankbaarheid): 

Day 21 - Inspirational - #30dayphotochallenge

 Vriendin Debby: mooi, gedreven, passioneel, vrolijk, bruisend intelligent; en dat allemaal op een heel besmettelijke manier. Geweldig!

 Met haar communicatiebureau Diamonds & Pearls Communication, dat ze samen met husband Fréderic, enthousiast runt, maakt ze de wereld wat mooier. Steevast kiezen die twee immers voor merken met een verhaal, veelal Belgisch, al staren ze zich niet blind op onze navel, en smijten ze zich.

*

Luz de Lux, ofte beter de ontzettend vriendelijke, lieve, kleurrijke en, ja ook, gedreven Babs die het woord "boutique" op geheel eigen wijze een nieuwe, fantastische invulling heeft gegeven. Haar gevoel om via stijl en mode hetgeen van binnen zit, naar buiten te vertalen, vind ik ongeëvenaard. Plus, ongeacht de leukste outfits, was ze al meermaals een geweldig klankbord en duwtje in de rug met klopje op de schouder. 

Boutique 2.0, quoi!

*

Check this Tumblr out: SooDesUne. Totaal vergeten wat de woordengroep betekent, maar het komt uit het Japans. Geen woorden hier, wel beelden. De man erachter, mister D., is een geweldige grafisch vormgever. Ok, niet zò geweldig als de paps, mijn held, maar wel bijna. 

't Is zo iemand bij wie ik heel erg op mijn gemakkige zelf kan zijn. Koffietje en tateren maar, is dat zo. En brainstormen over schoonheid, lettertypes, teksten, tijdschriften, boeken.  Oh ja, en ook verpakkingen: zie de prachtige limonadefles!

Open geest, open gesprekken. Ontzettend tof.

*

Sinds kort kruip ik al eens achter de naaimachine. Het liefst doe ik dat gerakketak bij Workshop, Yours Handmade in Leuven. Geweldig tof naai-atelier, fantastisch mooie, kwalitatieve stoffen, jazzy sfeer en met de grappige, creatieve Marleen aan het roer, euhm stikmachien. Zij straalt zo'n easypeasy positieve vibe uit. Plus, onze conversaties eindigen altijd in gegrinnik en gelach. Ik word blij bij haar en op die plek. 'k Krijg er nog meer goesting in het leven.

*

Liselotte. Creatieve duizendpoot, maakt überschune dingen met een naaimachine (zo, èchte jurkjes en al), mooie madam en boeiende persoonlijkheid. Plus, ze maakte me vorig jaar een kèèèèèi mooi en lief cadeautje! Ik hoop op vele etentjes ten huize Niente di Particolare én bij Casa Liselotte.

*

Zijn er nog: 

La Coquerie & crew. Je moet het zelf ervaren, want het is erg moeilijk uit te leggen wat voor sfeer, vibe, energie er hangt op die kookboot en bij de mensen. Ik ben zo ontzettend gelukkig dat ik van die inspirerende bende deel mag uitmaken.

Miss Pamela Peeters, Eco Hero ten top! Ik had de kans een heel tof gesprek met haar te voeren - Leuven/NewYork, hello! - waarvan je binnenkort een weerslag leest, hier op Niente di Particolare. Je zult zien: straffe madam met pit en bàkken gedrevenheid.

 Family & Friends (niet de sitcom), of course. 

 

  

 

Day 20 - Faceless Self Portrait - #30dayphotochallenge

Weg met de winterblues: vier Valentijn met Lush!

De kerstlichtjes zijn uit, de spar - een kerstboom is normaal geen "oooooh, dennenboom..." - hebben we het afgelopen weekend massaal in de fik gezet en het grote, donkere, zwarte, winterse gat lonkt. 

Of toch niet, want commerçanten overal ter wereld hebben als remedie tegen onze winterse depressie gelukkig net op tijd een nieuwe feestdag ingepland: oh weze welkom, gij licht in mijn winterse duisternis, gij Valentijn! 

 14 februari is een dag die ik in het algemeen eigenlijk kokhalzend en very "anti" doorbreng. Ik hou van roze, niet zo gek op rood. Ik hou van de liefde, niet zozeer van de kleffe zaken. Ik hou van improvisatie en buikgevoel, niet echt van een al te strikte planning. 

Maar dit jaar stort ik me met joelende overtuiging en barstenvol liefde op Valentijn en L'Amour. De 4,5 weken ervoor en de 35 of nog wat weken erachter.  

Parce que Lush - u weet wel, dat ontzettend lollige merk dat goed is voor uw lijf, het milieu en de diertjes - breidt momenteel zijn gamma uit met de leukste, roze-in-tien-tinten, heerlijkste Valentijnsproducten!

Close To You Massage Bar, Neon Love Soap, Prince Charming Showergel, The Kiss tinted Lip Balm, Love Locket Ballistic, Tender is The Night Massage Bar #Lush #Valentijn

Naar goede gewoonte - wat hou ik van standvastigheid - krijgt alles een erg leuke naam (ze haalden hun inspiratie uit de mooiste lovesongs en de leukste romantische films), bevat dit roze paradijs een minimum aan bewaarmiddelen, wordt elk verwenproductje vers gemaakt van zoveel mogelijk natuurlijke, biologische ingrediënten en is een instant happy-gevoel een zekerheid.

Trouwens, die geliefde is niet eens een must have, me dunkt. Je eigenste lijf gaat hier zeker en vast ook in z'n uppie van kunnen genieten!

Een favoriet kiezen is moeilijk. De geur van de Neon Love Soap met verse vijgen, passievruchten en sojayoghurt intrigeert me: om de zoveel minuten heb ik de neiging aan mijn blokje zeep te gaan snuffelen. En de lichtkleurende, verzorgende lipbalm - je wilt dat die kussers altijd in orde zijn - is heerlijk! 

 Douchen met L'Amour én Prince Charming - beter voor het milieu, maar wel druk in die douche - kikkert me helemaal op. Kan zijn dat die eerste er voor iets tussen zit, maar sowieso spelen de granaatappel, amandelolie, geranium, grapefruit en sandelhoutolie ook een rol. Nooit gedacht dat iets met vanille in me zo zou kunnen bekoren.

Daarom ook mijn tip: ga toch zelf eens sniffelen in een Lush Shop. De ingrediëntenlijst geeft zeker en vast een aanwijzing. Echter, ik heb al meermaals ervaren dat ik denk iets niet graag te ruiken, terwijl ik zot ben van het potje Happiness van Lush!

* 't Is voor België momenteel dan wel in Gent of Brussel (hier en hier) te doen. De shop in Antwerpen is even dicht om te kunnen verhuizen. Half februari kun je dan in de koekenstad op het nieuwe adres terecht! *

Day 19 - In My Bag - #30dayphotochallenge

Nu en dan zie je zo'n post opduiken in een of ander tijdschrift: "in de fruitmand" of "de handtas van...". Ik ben superfan: de inhoud van wat een mens aan kleine rommel verzamelt of wat iemand de hele dag meesjouwt vind ik reuzefascinerend.

In mijn sjakosj - van het Deense Friis Company, voor een heerlijk prijsje gevonden bij mijn hofleverancier Luz de Lux en de fijne woorden "Love is ..." herbergend op het binnenzakje - vind je:

Portefeuille: oudroze en polkadots, een match made for me in heaven. Gemaakt van paling"huid", wat ik pas achteraf ontdekte en een tikkeltje wansmakelijk vind (ik vind paling niet lekker). Maar, ouderoze en polkadots.

*

Portefeuilleke: let op de "ke". Loop ik sinds begin van dit nieuwe jaar mee rond, want ik wil het financieel allemaal wat slimmer aanpakken: bancontact en Visa werden te goede vriendjes. Dus nu haal ik de banden met cash opnieuw aan. Meer controle, meer overzicht. 

Erop: een meisje op een schommel. Eronder: "mood swings"

Yet Again: A match made for me in heaven! 

*

Zwarte Moleskine-agenda: kan al eens rood zijn ook, maar ik verkies eigenlijk zwart. Goede basics en zot van het hele gamma notaboekjes. 

Ik haat een elektronische agenda. En kom me nu niet af met dat het "erg gemakkelijk, vlot en nog wat" is: ik hou niet van die elektronische dingen, ik wil mijn afspraken in een net of leuk handschrift noteren, op papier, in het zwart en soms in het roze.Dat helpt me trouwens om zowat mijn hele planning van buiten te kennen. 

*

Trein- en busabonnement, rijbewijs en visitekaartjes: je weet niet altijd waar je heen wilt reizen die dag en wie je zult ontmoeten. Een verwittigd vrouw... En ook, voor mijn vaste job trein ik drie dagen per week naar Brussel. 't Maakt de treinbegeleider blij als ik dan kan tonen dat ik - of beter: mijn baas - heb betaald voor het gebruik van hun rollend materieel.

*

Sleutels: autosleutel, fietssleutel, usb-sleutel en huis- en brievenbussleutel. Ik sta niet graag op de stoep.

*

Roze balpennen, waarvan de ene roze schrijft en de andere gewoon knalroze is. J'aime la vie en rose! 

Ook omdat ik graag schrijf, met pen, op papier, overal en altijd.

*

  Nagellak van Essie: mijn favoriet merk wat lakjes betreft. Vlot aan te brengen, mooie kleurtjes met lollige namen. Daar val ik voor. Plus, ze drogen redelijk snel. Alleen niet snel genoeg: ik breng dan meestal mijn nagellak aan wanneer ik heel wat te typen heb. Mijn handen/vingers zitten dan nergens tegenaan (ik heb weinig geduld met nagellak) en kan de lak mooi drogen.

*

 Zakdoekjes: ja, van Hello Kitty, ja ik ben 33 jaar. Ik zag ze in Delhaize en vond ze perfect voor mijn nichtje van 4 jaar die dikwijls een loopneusje heeft. Kan ze dat snuiten in stijl. 

Mijn neus en sinussen doen ook al eens vervelend - zeker wanneer ik een oververwarmd gebouw binnenstap - en deze doekjes zijn tenminste niet oersaai.

*

Tijdschriften en boeken: deze keer is het een nummer van VT Wonen (een van mijn favoriete woonbladen) en een boek op Moleskine-formaat (leve de kerstman!) van Henning Mankell over Italiaanse schoenen, dat zich afspeelt in het Hoge Noorden. Ik val in herhaling, maar A match made... 

Ik ben dol op lezen en bladeren, dus zeul ik met plezier karrenvrachten aan boeken- en tijdschriftengewicht mee in mijn (grote) handtas. Ik ben alleen een erg trage lezer met weinig tijd, waardoor ik thuis nog een stapel "te lezen" heb liggen.

*

 Lippenstift: mijn lipbalsem is op, wat me eraan doet denken een nieuwe te scoren. 

Deze lippenstift is van Clinique en zat in een van de Deauty-dozen van de voorbije maand. Opnieuw, A match... , u kent het liedje ondertussen wel, want in een rood dat niet te overheersend is. Mijn redelijk smalle lippen zijn daar heel blij mee, want het geeft wel nog altijd de nodige pitch aan mijn bleke, blozende gezicht.

*

Brooddoos: ik probeer niet te veel afval voort te brengen, wat me zeker niet altijd lukt. Damn you, gemakszucht! Deze keer wel, dankzij een cadeautje van mijn schoonzusje: de brooddoos van Dagelijkse Kost. Moet ik het werkelijk nog eens herhalen?! A ... 

*

Briefjes: altijd - als in àltijd - heb ik minstens 1 lief briefje, gedicht of woordje bij van L'Amour. 'k Heb dat nodig, ik vind dat fijn. Zo'n romanticus en dromer ben ik wel.  

Day 18 - What I want - #30dayphotochallenge

Ik kom uit middens waar mensen graag cadeautjes geven en ik doe mezelf ook al eens graag een plezier. Komt nog bij dat ik nog niet zo gigantisch lang geleden mijn verjaardag én ook kerstmis vierde. 

Ik heb dus meer dan wat mijn hartje begeerd. Natuurlijk galmt het wel eens "hebben, hebben, hebben" door mijn westers-kapitalistische kop, maar er is niet veel dat ik per se nog tot mijn eigendom wil maken.

Al zou ik het wel geweldig vinden, als ik morgenvroeg wakker word, ik plots ontzettend lekker en goed zou kunnen dansen. 

Een andere stiekeme (en verre) I Want is een eigen, klein, gezellig bloemenwinkeltje. Moet je weten, mijn oma en opa hebben - nu ja, hadden - er één. Tijdens mijn kindertijd bracht er ik na school ettelijke uren tussen de rozen, vazen en margrieten: er is weinig meer fijns dan de geur van verse bloemen. Plus, dat groen is ontzettend "lief". De prikkers op de rozenstengels niet in beschouwing genomen, auch. 

Bloemen, hun puurheid en schoonheid, maken een en deze mens gewoon intens blij. Fantastisch als je dagelijkse werk daaruit kan bestaan. Echter, ik heb een beetje de pech dat ik de namen van alle bloemenrassen maar moeilijk kan onthouden. Daar zou ik dan met een mond vol tanden staan tussen mijn vazen. Komt ook nog bij dat my current hometown eigenlijk al een aantal van die dromerige, mooie bloemenwinkels heeft. En, niet te onderschatten: ik heb ook gewoon het lef niet. 

Maar om te dromen heb je geen lef nodig. 

Donc, on avance... 

'k Heb immers nog meer van die stiekeme graag-willen-fantasieën. Zoals daar is, een leuk, klein huisje met veel hout en een frisse, moderne Scandinavische inrichting aan "Het Meer". 

Zowat het hele jaar, al dan niet flink ingeduffeld, kan ik dan van mijn klein kopje espresso sippen op de steiger, waar een lollig bootje aan de rand van het water ligt. Erna ga ik dan heerlijk gedreven en geconcentreerd verder werken aan allerlei schrijfsels, tekeningen en maaksels in mijn lichte, ruimtelijke atelier.

En nu ga ik even een klein koffietje drinken, opdat ik nog even verder kan genieten van plannen, dromerijen, fantasieën en projecten. 

That's what I would want for now. 

Tomorrow? We'll see.     

Day 17 - Your Shoes - #30dayphotochallenge

Day 17 - Your Shoes - #30dayphotochallenge

 Well, not really "your", but mine. 

Zot van heels én ballerina's.

De natuur in een potje: kies het koren, niet het kaf

Of we het nu willen of niet - ik wil - in de toekomst zal iedereen (nog) een pak duurzamer moeten omspringen met wat we gratis en voor niets krijgen van Moeder Aarde. We zijn dat kostbaar goed immers al jaren flink aan het - pardon my french - aan het "verneuken" en dat zal ons flink wat kosten. Niet alleen in euro's, that is.

Het is nu niet dat er geen stappen worden ondernomen, natuurlijk. Het is evenmin het geval dat ik hier als goedheilige vrouw een donderpreek mag afsteken en kan fulmineren tegen jan-en-alleman. Ik doe mijn best, niets goedheiligs aan. Zo neem ik immers ook de auto om 2 km verder boodschappen te doen en ben een geweldige aanhanger van kerstboomverbrandingen. Kei veel CO2, kei slecht. 

Er doen er veel hun best. Niet alleen diene met zijn pet en zijn clubje van "alleman", ook fabrikanten. U weet wel, die reuzen die dikwijls met de vinger worden gewezen (al dan niet terecht) en die nu en dan ook met goede bedoelingen producten op ons af sturen. Zo zie je het laatste jaar een geweldige boost aan cosmetica-merken die "hun best doen". 

Een resem zogenaamd "groene", "natuurlijke" of "biologische" cosmetica kwam er de laatste maanden op ons af. Heel tof, word ik  heel blij van: lief voor je lijf en tegelijk ook lief voor de diertjes, de gehele natuur en met wat geluk ook voor de mensen die de smeersels en crèmes gemaakt hebben. Hoe kan dat nu niet goed zijn?! Dat wil ik in mijn badkamerkastje en ik ben bereid daar voor te betalen.

Wel, dat weten die fabrikanten ook. En dat geeft hen macht, want velen van hen zien het liefst die cijfers in lelijke Excell-sheets stijgen en aandikken. Gevolg: zij vertellen hun marketingafdeling om de verpakking een tint groen of een afbeelding van een bladje mee te geven en zij dicteren hun copywriters toch vooral ergens het woord "natuurlijk" te laten vallen. Zodat ik met zwier en plezier hun product naar de kassa loods, wanneer ik met mijn winkelmandje voorbij hun doosje kom.

Hoe u het kaf (de niet-zo-echt-heel-natuurlijke-producten) van het koren (de betere natuurlijke producten) scheidt: 

* Stoffen die in het Latijn worden vermeld, zijn sowieso van natuurlijke oorsprong.

* Daarnaast zijn er nog andere ingrediënten van natuurlijke oorsprong zoals titaniumdioxide, zinkoxide of panthenol. 

* Hoe eerder ze in de ingrediëntenlijst worden vermeld, hoe hoger hun concentratie in het betreffende product. 

* Vermijd bewaarmiddelen zoals DMDM hydantoine, imidazolidinyl urea, diazolidinyl urea, BHT, BHA en triclosan. 

* Ook niet zo geweldig in je product zijn: polyethyleenglycoleen (PEG), petroleumderivaten of minerale oliën (paraffinum liquidum), silicone (bv. dimeticone en andere "-one"), chemische kleurstoffen (te herkennen aan een CI plus nummer), chemische parfums, ftalaten en aluminiumzouten.

Steek alvast een briefje met geheugensteuntje in je portefeuille. Ik kan zo'n technische taal en oplijsting niet onthouden, waardoor ik me amper nog wat herinner wanneer ik met een dagcrème in mijn handen sta. Of, ga een keertje lotions shoppen bij BIO-Planet, Essenza, Cosmeticary, Lush, Big Green Smile (online) of BiotyLab (online): zij hebben een brede waaier aan leuke, mooie en fijne natuurlijke en soms ook biologische verzorgingsproducten in hun gamma en hun mensen kunnen je zeker en vast helpen.

Test-Aankoop heeft ook een erg leuk boekje met massa's begrijpelijke en concrete info over schoonheid en gezondheid, ofte: de juiste verzorging voor een gezond lichaam!

nvdr. Natuurlijke ingrediënten zijn niet per se onschadelijker dan synthetische. Zo kunnen verschillende natuurlijke stoffen eveneens  allergische reactie veroorzaken: citronella, lavendel, bergamot ... 

In het algemeen geldt wel dat natuurlijke ingrediënten minder agressief zijn voor de huid. 

Day 16 - Technology - #30dayphotochallenge

Koffietechnologie @Mok - Leuven

Day 15 - A Good Habit - #30dayphotochallenge

U weet het misschien niet meer. Ik, mijn schuldgevoel en mijn energiepeil nog wel: op een eerdere bruisende woensdag vorig jaar zette ik een tigste projectje op poten - ik zou verdekke een uitstekende project manager kunnen zijn -  waarbij ik resoluut voor meer energie ging. Pardon, "ga": still going on, you know.

 Verder dan Stap 3,5 raakte ik niet echt. De dokter stak enkele naalden en bloedbuisjes in mijn arm om te kijken of ik lichamelijk niets mankeerde, ik deed de boekhouding van de bakker om de hoek (noch mezelf, trouwens) geen plezier door ineens muesli op mijn ontbijtmenu te zetten en in een ontzettend onregelmatig ritme ging ik een toertje of drie joggen. 

Nu ja, dat lijkt eerder op schildpadachtig kruipen, maar het doet de hartslag de hoogte in schieten, de poriën danig zweten en het bloed en dus ook zuurstof flink door het lichaam pompen. 

Dat schijnt allemaal erg gezond te zijn en meer energie op te leveren. 

Meer energie?! My ass!  

Day 15 - A Good Habit - #30dayphotochallenge

 Tot daar zich plots Stap 4 aandiende (hoor het tromgeroffel op de achtergrond). Ik bande allerlei vreselijk lekkere, deugddoende, smakelijke, tintelende alcoholische dranken uit mijn wekelijkse leven. Aangezien ik leef in de rotsvaste overtuiging van "A prosecco a day, keeps the doctor away" en daarbij meteen het aperitief als het leukste hoogtepunt van de dag bestempel, kunt u zich toch wel inbeelden dat de 4e stap geen evidente was. 

But I took it!

Overdag giet ik gemakkelijk en al jaren zonder problemen gemakkelijk 1,5 liter water door mijn keel, and I love it. 's Avonds doe ik er dan nog eens 1 liter bij. Niet altijd vlotjes: ik heb het dan immers meestal wel gehad met dat eenvoudige vocht en verlang naar iets meer body. Een zoetebek ben ik niet, dus frisdranken en de meeste fruitsappen noem ik geen waardig alternatief. 

Die zoektocht is misschien iets voor Stap 5?

Ma ciao! Daar is wel mijn extra energie. Nu en dan.

 

Typo-Packaging for Toast

Toast for Cheese @DelhaizeBelgium

Good food: YES!

Good food with Lovely Packaging: YES & YES, please!

Ik zou mijn tas en karretje vol gooien met producten in een mooi jasje, en die dingen moeten niet eens per se eetbaar zijn. 

Steek wat werk in de verpakking, lay-out, fotografie van je goods en ik koop je hele batch op. 

Ik mankeer immers schoonheid in de wereld. D'er is hier en daar te weinig van, naar mijn bescheiden mening. Dus die batch deel ik dan uit: overal schune en mooie dingen.

 

 

Day 14 - Cannot live without - #30dayphotochallenge

Passie is mijn brandstof. 

Het stuwt me vooruit, 

geeft me moed en daadkracht.

Ideeën.

Het schuilt in kleine dingen. 

Is niet per se spectaculair. 

Ik kan niet zonder. 

 

Day 13 - Silhouette - #30dayphotochallenge

Koken is ook een beetje wachten. 

Day 13 - Silhouette - #30dayphotochallenge

 

Liefde tussen twee plettende deegwalsen

Op zo'n zot, koopgraag moment hebben wij ons eens een pastamachien aangeschaft, the Real Thing: een blinkende Imperia.  Inderdaad, muggenzifters, zo'n ding staat meer ìn de kast, dan dat je aan de hendel staat te draaien, maar als je draait ... 

Het is liefde tussen twee plettende deegwalsen, het is La Vità è Bella, het is een zegen voor een mens en zijn zenuwstelsel. Hoewel het niet zo moeilijk is, is het meestal wel enkel weggelegd voor meneren en mevrouwen die enkele vrije uren thuis kunnen spenderen. Gelukkig kun je in die enkele uren wel meteen pasta draaien voor een heel regiment. Dus, de investering loont: drie uur kneden en draaien, voor drie weken pasta. Of zoiets. 

Vooral niet te vergeten: het streelt je ego mateloos. De meeste mensen laten nog altijd 250 tot 500 gram (harde) pasta uit de supermarkt - trouwens niets mis mee - in het kokende water zakken. Zet je ze een bord van de meer verrassende, mooie, verse pasta voor hun neus, zijn het enkel ijskoninginnen en koele kikkers die geen "Ooooh" en "Wauw" uit hun strot geduwd krijgen. Meteen een reden om ze digitaal én analoog te defrienden, me dunkt. 

Helemaal oké met papardelle en tagliatelle, maar zeker en vast een mission accomplished met ravioli of andere deegpakketjes. Immers, dankzij de vulling kun je helemaal uit je Italiaanse bol gaan: rode biet, paddenstoelen, spinazie en allerlei extra's! Geen Delhaize of Colruyt die dat in hun rekken hebben. 

Omdat ik altijd kilo's te veel pompoen lijk te moeten kopen - hallo, dwangneurose? - ging ik voor een vulling van geroosterde pompoen, ricotta en dragon. Voor erbij een lekker kaassausje met pasta van pijnboompitten. 

Voor wie dit jaar geen Imperia pastamachine onder de kerstboom vond, een goeie tip: momenteel zijn 't solden. Trouwens, als je dan toch on the shop bent, de beste ravioli-vormen hebben ze bij happy winkel Dille & Kamille! Inspiratie voor pastadeeg en vullingen vind je in overload tijdens de geweldige Dolce Italia Workshop van La Coquerie, bij de immer slissende, sympathieke, Britse, naakte Jamie O of als je geluk hebt, bij je Italiaanse schoonmama. Dolce far Pasta!

 

Day 12 - Eye(s) - #30dayphotochallenge

Day 12 - Eye(s) - #30dayphotochallenge