Culi-Trends by Niente di Particolare

Of ik iets kon vertellen over de culinaire trends van 2013? Op die vraag van stylish maandblad Feeling trok ik toch even aan mijn oorlelletje: daar zo direct iets zinnigs op zeggen, leek me hetzelfde als proberen de Belgische treinstations van A tot Z te renoveren. Te veel te doen/zeggen, dus nooit af/genoeg. 

Maar na wat denkwerk in een bad vol schuim begonnen er toch een aantal zaken op te duiken, waarover wat te zeggen viel - trendsgewijs. Eens op dreef, daar in mijn schuimbad, had ik een mooie waslijst. Heel wat meer dan de gevraagde 3 à 4 trends. 

De mooiste selectie staat deze maand - tussen ander schoon blogvolk - in Feeling (januari 2013)! Lezen, en dan vooral genieten van al het lekkers dat komend jaar weer op ons af zal komen: geniet ervan ... en smakelijk! 

xx

Parijs meets Stockholm in de Kardemommacaron!

Ik kende de peulen, ik kende het fijngemalen poeder en toch kon een kardemombullar me afgelopen - oh, wat lijkt dat een eeuwigheid geleden - lente me omver blazen. Ik werd niet alleen verliefd op Stockholm, maar ook op het kruidige kardemom.

De pogingen om die bullar na te maken zijn de ene keer al succesvoller dan de andere. Dus ik dacht - Ruth-logica gewijs - "laat ik het eens over een andere boeg gooien met die kardemom en er macarons mee maken". Ja natuurlijk, het feit dat macarons door zowat elke foodie-bakker als ultieme, fijne lekkernij worden bestempeld, maar in één trek door ook als "een hele uitdaging waarvoor een flinke dosis fingerspitzengefühl voor nodig is"... nee, dat jaagt mij geen schrik aan. Vandaag toch niet. 

Bij deze kleine Parijse koffiekoekjes zou het er vooral om gaan de receptuur nauwgezet en stap voor stap strikt te volgen. Jammer wel dat ik tientallen verschillende recepten tegenkwam. "Nauwgezet" en "stap voor stap" lukken me nog wel, met dat "strikt" ligt het al iets moeilijker. Ik ben van de Jamie-stroming, zie je: een beetje kliederen, handenwerk, bij elkaar gooien en oh ja, hier nog een verloren smaakmaker die we er ook nog in verwerken. Gebaseerde nonchalance. 

Zo goed en zo kwaad als dat ik mijn eigenheid de kop in kon drukken, ging ik aan de slag met macarons, spuitzakken, vulling, amandelschaafsel en eiwitten, proberend alle tips in acht te nemen. 

Oké, ik heb mijn toefjes misschien toch een ietsiepietsie te dik gespoten. Maar ze waren wel net zo groot als een 2 euromuntstuk. Oké, helemaal egaal zakten mijn spuiterijen ook niet echt in, maar tenslotte maakt dit toch het verschil tussen "industrieel" en "home made", nietwaar? 

Maar bovenaal: god hemeltjelief! Wat een smaakexplosie in mijn mond! Niks te zoet, niks te kleverig, lekker pittig, friszoet en een dropje instant gezelligheid op donkere, kille dagen. Kardemom, mon amour! 

  

Een makkie voor tussendoor

Eigenlijk zijn we net een beetje te ver gevorderd in het jaar om venkel op het menu te zetten, maar ik ben gek op de knapperige, lichte, anijssmakende groente en dan durf ik wel eens te zondigen. 
Wanneer het hoofd dan ook nog eens feestmenu's om en om maalt, is een makkie op de tafel lekker welgekomen. 

Il mio Amore was zo lief om alle voorbereidingen te doen, dus ik moest enkel de bereiding voor mijn rekening nemen: brunoise van venkel aanstoven in een scheutje olijfolie. Van mijn glas prosecco nippen. Vervolgens knoflook toevoegen en al sierlijk met dat glas aan het fornuis staand, ook nog een beetje peperoncino boven de pan uitschudden. Wel opletten dat het enthousiasme niet de overhand neemt, want dit kan de tong zuur opbreken. 

Scheutje wijn en/of visbouillon toevoegen aan het geheel. En je niet te fel laten afleiden door die lekkere prosecco, maar ook de pasta nog al dente koken en de vis garen in de oven. Ja, meteen nu, want alles zal zowat samen klaar zijn. Nù, mag je nog eens nippen van de prosecco. 

Wanneer het vocht een beetje ingekookt is - in de venkelpan - alles bestrooien met gehakte bladpeterselie. Eventueel nog kruiden met zout en peper uit de molen. E basta così! 

Oh ja, en nu we toch aan het zondigen zijn - venkel in december - doen we lekker door: vers geraspte parmigiano op een gerecht met vis. Omdat we het waard zijn. 

 

Feestelijke voorbereidingen

Welk gerecht de smaakpapillen van mijn gasten met oudjaar gaat verwennen, weet ik nog niet. Noem het keuzestress: mijn gedachten wisselen tegelijk met het omdraaien van de bladzijden van mijn kooktijdschriften. 

Hoe de tafel er van oud op nieuw zal uitzien, zie ik dan weer wel klaar en duidelijk. En daarbij zullen onder andere deze van de partij zijn:

 

Count Your Blessings #3 - In de boekskes

Ik ben dezer dagen precies vooral bezig met hollen en hollen, om dan wekelijks even mijn gelukzaligheden te tellen. Ja, want in de plaats van het hier vol te pennen met lekkers dat ik bak of maak, rijgen de blessing-posts zich als achtzaligheden aan elkaar. 

Et voila, ik gooi er met plezier nog eentje bij! Eentje over dat wat je in de boekskes wordt voorgehouden, je zelf wel wat vaker wilt doen, maar dat waar je eigenlijk zelden toe komt: koffie, leuteren, stapels leuke tijdschriften doorbladeren. 

Het ziet er op die foto's altijd zo reuzegezellig uit. Verbaasd - eerder jaloers, misschien wel - vraag ik me af wanneer al die lui daar toch tijd voor hebben: voor dat lekker hip, alwetend, creatief doen bij het koffie-leuteren, liefst met een Apple-product zichtbaar in de buurt. 

Nespresso. Leuke koffiekop. Kardemombullar FoodForward. Cadeautje. Mademoiselle Marcel. Vriendinnetjes.

Ze hebben daar waarschijnlijk tijd voor op momenten zoals ik: wanneer een buurmeisje-slash-vriendin een nieuw Nespresso-toestel heeft ontvangen en vraagt om dat dringend mee in te wijden en uit te testen. 

Heeeeeerlijk vind ik dat: uit mooie kopjes nippen van een warme drank, eventueel een schnabbel erbij en gewoon wat gieren en voelen dat je véél meer wilt vertellen dan waarvoor er op dat moment tijd is. Want dat hoeft niet kei lang te duren. Plus, als dat niet ontzettend lang duurt, lukt het je beter er wat tijd voor te maken. 

Die vriendschap, een bakkie troost, lekkers, gelach ... en dan plots zo'n prachtige verrassing... Dat laadt je batterijen op. Dan ben ik niet lekker hip aan het koffie-leuteren, maar gewoon lekker genietend en vrolijk. 

Kerstcadeau-inspiratie nodig?

Check zeker uit: Mademoiselle Marcel!

Count Your Blessings #2 - Bathtub Foam Overload

De slapen bonken, de sinussen bonken en het hart komt niet tot rust. 

De ene gaat dan 10 km lopen en zweten, de ander duikt de boeken in en nog een ander zit apathisch naar een tv-scherm te staren. 

Neen, Miss Niente di Particolare draait dan de badkraan open en wanneer het hete water tot aan mijn bovenste nekwervels staat, voel ik lijf en leden ontspannen. 

 

Heerlijk, vooral als je van dit moment mag genieten met een schandalige overdaad aan badschuim, maar werkelijk een bèrg. Ik ben gek op badschuim en badolie, zie je. Een lieve vriendin, die me erg dierbaar is, moet dat hebben aangevoeld: al hadden we bij een fles bubbels al meermaals hart en ziel blootgelegd aan elkaar, aan de Liefde voor Badschuim waren we nog niet toegekomen. En toch, ze wist wat mijn soms gespannen lijf nodig heeft!

 

Toen we laatst samenhokten op een koud herfstterras voor een heerlijke barbecue, verraste ze me immers met deze mooie, heerlijk geurende fles, zacht calming Wu Wei schuim van Rituals. Voor mijn verjaardag. En voor de vriendschap. En voor de ontspanning.

 

She is a big blessing for me.

Macaroni Chic

Eentje uit de klas van "geen tijd voor veel gedoe in de keuken", maar toch helemaal In het Seizoen, lekker op de tong en voor elke keukenprins(es)! 

NODIG

4 personen

500 gram macaroni

Paddenstoelenbouillon (1 blokje)

200 gram geraspte kaas, liefst Italiaanse en vers geraspt

bloem

boter

0,5 l halfvolle melk

Een flinke berg bospaddenstoelen, in stukjes

 Peper

Zout

Nootmuskaat

1 el tijm, fijngehakt

1 el oregano, fijngehakt
* Vleugje truffelolie

DOEN

Breng een flinke hoeveelheid water aan de kook, voeg een blokje paddenstoelenbouillon toe en kook de pasta hierin net niet al dente.

Bak ondertussen de paddenstoelenmengeling aan in een scheutje olijfolie en kruid met peper, zout, tijm en oregano. Werk af met een vleugje truffelolie als surplus. Zet even opzij. 

Maak nu de roux als basis voor de kaassaus. Het gemakkelijkste - ik eindig anders met liters en liters kaassaus - is om je hoeveelheid melk af te meten en daaraan de droge, kruimelige roux (bloem en boter) aan toe te voegen om te binden. Let op dat de saus niet te dik wordt, want je voegt nu ook de geraspte kaas nog toe. 

Kruid de saus met peper, nootmuskaat en eventueel een beetje zout (de kaas is al zout). 

Meng de pasta met de kaassaus en de boschampignons en doe het geheel in een ovenschotel. Werk af met nog een beetje geraspte kaas en zet nog enkele minuten in een hete oven onder de grill.

Herfstige Comfort Food ten Top!

Count your Blessings #1 - A cup of Tea

De winter - hoewel officieel nog niet aan de gang - heeft me al aardig bij mijn lurven. Mijn hele lichaam schreeuwt om een soort grot, met veel warm hooi, droge bladeren en een kampvuur en vooral weinig activiteit. Jep, de beer in mij lijkt naar boven te komen: ik sta in winterslaapmodus. Verschrikkelijk vervelend, omdat ik daardoor alleen al zowat mijn wekelijkse Count Your Blessings-Blogsafspraak was vergeten. 

Nochtans, ik mag ze tellen... en koesteren, dat kleine Grote geluk. Terwijl de week naar het einde toe behoorlijk intens, verdrietig en ongelukkig was, dan zijn er toch die kleine momenten die een mens erdoor sleuren, op weg zetten, z'n mondhoeken omhoog doen krullen, al is het in gedachten en niet zichtbaar. 

Eerder deze week was mijn pakketje van de ontzettend leuke webshop van Mme Charlotte toegekomen. Lang heeft de lieve dame mijn geduld niet op de proef gesteld, want enkele dagen na de finale muisklik op haar website stond het al voor mijn deur. Met daarin niet alleen verrukkelijke bouillon van paddenstoelen  - toppertje dit seizoen - maar ook dit ontzettend schattige, eigenzinnige, fijne, goudkleurige theepotje. 

Mijn moeder bracht me tijdens de studerende uurtjes vaak een gelijkaardig potje, zilverkleurig, afkomstig uit Australië. Als ze daarmee opdook, zag ik het in de lucht flikkeren "Gezelligheid!!". Toen ik uiteindelijk het warme, ouderlijke nest verliet en op zoek ging naar mijn potje gezelligheid, kwam ik telkens teleurgesteld thuis. Tot nu! 

Mooie, ouderwetse kop erbij, fijne thee erin en een Moment de Joie is geboren! Het zit 'em echt in de kleine dingetjes.