maandag 30 augustus 2010
donderdag 26 augustus 2010
Knieval
Ik heb nogal de neiging om door mijn knie te zakken. Niet doordat er daar een zenuwuiteinde het laat afweten, noch door een andere medische aandoening. Wel omdat ik graag heb dat mensen het goed hebben - ja, ook degene die ik eigenlijk voor geen haar vertrouw, niet kan luchten of domweg idioten vind. Speelt ook een rol: dat ik bij de minste zin die al die personen - ook degene die ik heel graag heb - uitspreken die begint met "Euhm ..." reeds denk dat ik iets grandioos verknoeid heb.
Ik maak dan een vrome knieval en ben klaar om te bidden voor de heilige-moeder-Maria-Jezus-Damiaan-patroonheilige om vergiffenis te vragen... en ik ben niet eens katholiek gelovig. Sorry's slaan dan om hun oren, en gemeend hoor. Ik voel me dan rotslecht.
Een nanoseconde. Want snel daarna daagt het me dat er vaak een andere kant is, een tweede luik aan het verhaal. Dat van hen.
Ik maak dan een vrome knieval en ben klaar om te bidden voor de heilige-moeder-Maria-Jezus-Damiaan-patroonheilige om vergiffenis te vragen... en ik ben niet eens katholiek gelovig. Sorry's slaan dan om hun oren, en gemeend hoor. Ik voel me dan rotslecht.
Een nanoseconde. Want snel daarna daagt het me dat er vaak een andere kant is, een tweede luik aan het verhaal. Dat van hen.
Ik zoek een telefoonnummer
Ik had na mijn energie-slash-motivatie-dip dan wel een nieuw, Obama-inspired paswoord gekozen voor mijn trouwe werkinstrument (denk in de trend van: IkkanhetKeiGoed; met het idee: typ dat elke ochtend en namiddag in en je gelooft er na zo'n 8 weken zelf nog in ook!), dat wilde dus niet zeggen dat het na 48 uren al effect had. Integendeel, de dag vlotte maar matig en ik voelde me net een bokser die meer op het randje van KO balanceerde dan een redactrice die zelfzeker op haar toetsenbord klopt.
En van bijna-KO wordt een mens misselijk, dus trok ik op de apero-tijd met een draaiende maag en brandende ogen slepend, doch vol overgave naar huis. En daar is de lucht stralend, daar stroomt de energie, daar vult mijn lichaam zich met liefde, daar was het ontspannend, daar was het tijd voor wulder & hulder, inclusief sierlijk gedekte tafel én een menu om alle vingers grondig bij af te likken.
Een cava van Seleccion Carrefour had de belangrijke opdracht de smaakpapillen te prikkelen en voor te bereiden op wat komen zou. En dat was een eenvoudige papillot van zeewolffilet met paprikasnippers en kerstomaatjes van eigen kweek, die met - en ik citeer de kok - "vijf en twaolef" kruiden en specerijen op smaak gebracht werd, waardoor ze een zekere complexiteit meekreeg die helemaal in balans was. Dat is nu eens Pimp your Papillot. Ik bleef mijn tong doorheen mijn mond halen om elk stukje smaak te blijven proeven. En ik beken: ik heb gewoon mijn bord afgelikt.
Je zou denken: "ok, heeeel lekker, dat was het". Nope, wrong thinking babes! Het summum van beenhouwerswaar lag te bruinen in de pan om vervolgens met een kruidenkorst de oven ingeschoven te worden: lamskroon. Het smolt in de mond, sappig, de juiste toon roze. Vergezeld van aardappelen die nog geen vier uur daarvoor uit de grond kwamen en die de groenten waren voorgegaan.
Het telefoonnummer van Michelin... Iemand?
En van bijna-KO wordt een mens misselijk, dus trok ik op de apero-tijd met een draaiende maag en brandende ogen slepend, doch vol overgave naar huis. En daar is de lucht stralend, daar stroomt de energie, daar vult mijn lichaam zich met liefde, daar was het ontspannend, daar was het tijd voor wulder & hulder, inclusief sierlijk gedekte tafel én een menu om alle vingers grondig bij af te likken.
Een cava van Seleccion Carrefour had de belangrijke opdracht de smaakpapillen te prikkelen en voor te bereiden op wat komen zou. En dat was een eenvoudige papillot van zeewolffilet met paprikasnippers en kerstomaatjes van eigen kweek, die met - en ik citeer de kok - "vijf en twaolef" kruiden en specerijen op smaak gebracht werd, waardoor ze een zekere complexiteit meekreeg die helemaal in balans was. Dat is nu eens Pimp your Papillot. Ik bleef mijn tong doorheen mijn mond halen om elk stukje smaak te blijven proeven. En ik beken: ik heb gewoon mijn bord afgelikt.
Je zou denken: "ok, heeeel lekker, dat was het". Nope, wrong thinking babes! Het summum van beenhouwerswaar lag te bruinen in de pan om vervolgens met een kruidenkorst de oven ingeschoven te worden: lamskroon. Het smolt in de mond, sappig, de juiste toon roze. Vergezeld van aardappelen die nog geen vier uur daarvoor uit de grond kwamen en die de groenten waren voorgegaan.
Het telefoonnummer van Michelin... Iemand?
woensdag 25 augustus 2010
Een schrijn voor de Insalata Caprese
La bella Italia juicht, is enthousiast, kleppert (cfr. DeMorgen, pagina 10), parla con le mani! La ragione è semplice en voor de food-lovers uit de laars gewoonweg iets wat al jaren in de sterren geschreven stond en voor de hand ligt: de Italiaanse keuken doet een gooi naar de benoeming én dus bescherming van "Unesco immaterieel werelderfgoed".
En ik juich mee, want eindelijk respect, een schrijn en bidkapel voor de Insalata Caprese! Vanaf dan is het nooit nog een zielig bordje rozige, uitgedroogde tomaat, chemische mozzarella, verpieterde basilicum en verzuurde olijfolie voor € 16. Op straffe van beboeting door Giancalo Galan, de enthousiast kleppende Italiaanse minister van Landbouw voor wie de titel al een feit lijkt te zijn. En gezien de maffia-tradities zal die beboeting niet mals zijn! Men weze gewaarschuwd!
Vanaf dan kunnen we ons echt overgeven aan wat die Italiaanse keuken zo fantastisch maakt: pure producten, eenvoud en gemoedelijkheid! Want een goede Insalata in Caprische stijl is goddelijk in balans, bevat zonovergoten tomaten, goed gerijpte olijfolie en diepgroene basilicum. Niemand die daar nog aan mag tornen.
Waar is dat stemhokje?!
En ik juich mee, want eindelijk respect, een schrijn en bidkapel voor de Insalata Caprese! Vanaf dan is het nooit nog een zielig bordje rozige, uitgedroogde tomaat, chemische mozzarella, verpieterde basilicum en verzuurde olijfolie voor € 16. Op straffe van beboeting door Giancalo Galan, de enthousiast kleppende Italiaanse minister van Landbouw voor wie de titel al een feit lijkt te zijn. En gezien de maffia-tradities zal die beboeting niet mals zijn! Men weze gewaarschuwd!
Vanaf dan kunnen we ons echt overgeven aan wat die Italiaanse keuken zo fantastisch maakt: pure producten, eenvoud en gemoedelijkheid! Want een goede Insalata in Caprische stijl is goddelijk in balans, bevat zonovergoten tomaten, goed gerijpte olijfolie en diepgroene basilicum. Niemand die daar nog aan mag tornen.
Waar is dat stemhokje?!
dinsdag 24 augustus 2010
Energie
Energie, ik zou er een hele zak snoep voor kunnen eten. Je weet wel: die suikers. Misschien dat druivensuiker een meer verantwoorde keuze is. Alhoewel, suiker blijft suiker. Dan maar pasta's, toevallig een to-cook-favoriet. Ideaal. Niet zozeer, want trop is te veel. Die wet geldt ook voor dat Italiaans lekkers. Maar er is altijd fruit en er zijn altijd groenten: boordevol goeds, boordevol vitaminen, boordevol energie!
En toch, het is een kwestie van combineren ... met moed, motivatie, kritiek, complimenten, hulp. Maar moed is er niet na een lading kritiek, motivatie is er evenmin nadat de grondboor is gepasseerd. Er is twijfel en angst. Ik moet op dieet. Om dat te lozen. Het is zoals suiker: niet goed voor je lichaam en geest.
En misschien dat er dan weer wat energie vrijkomt.
En toch, het is een kwestie van combineren ... met moed, motivatie, kritiek, complimenten, hulp. Maar moed is er niet na een lading kritiek, motivatie is er evenmin nadat de grondboor is gepasseerd. Er is twijfel en angst. Ik moet op dieet. Om dat te lozen. Het is zoals suiker: niet goed voor je lichaam en geest.
En misschien dat er dan weer wat energie vrijkomt.
maandag 9 augustus 2010
Rollenpatroon
Mijn bloedsomloop, spieren, beide hersenhelften, vingermotoriek, centraal zenuwstelsel, kleineteenbewegingen, oogknipperingen - kortom, mijn lichaam - komen 's ochtends niet op gang zonder een stevige douche. Een stortbui van douchewater en zeep schudt ze wakker. Het mag dan duidelijk zijn dat het voor mij niet zo bizar is om uitgebreid te douchen alvorens de verfborstel te hanteren in mijn - dat spreekt voor zich - kleurrijke verfplunje.
Dus... toen ik eindelijk mijn wimpers op een centimeter of twee van elkaar kreeg, strompelde ik naar de douche voor een potje "uitgebreid wakker worden op maandag in afwachting van de verfpot", om half 6. Dolgelukkig dat ik kan ademen op dat dodelijk vroege uur kies ik de juiste shampoo... rustig inmasseren en grondig uitspoelen; kies ik een masker voor mijn haar ... rustig inmasseren, laten inwerken en grondig uitspoelen...genieten is belangrijk; tanden poetsen ... 2 minuten turbo ('t is een nieuwe, vandaar). Matching oogschaduw aanbrengen: onopgemaakt aan de te schilderen deuren verschijnen? Nope, alles in stijl!
Dan: verfplunje aan en klaar! "Sweetie pie, zal ik de deuren mee helpen omdraaien?": nope, al gebeurd. "honeyponey, 'k zal mee helpen schuren!": hoeft niet meer, is ook al gebeurd. "Cherrieke, ik heb de verfrol al vast, waar schilder ik verder?": het rolt en ik moet nog maar twee deuren doen. Zorg jij anders voor ontbijt."
Met plezier. Dat rollenpatroon.
Dus... toen ik eindelijk mijn wimpers op een centimeter of twee van elkaar kreeg, strompelde ik naar de douche voor een potje "uitgebreid wakker worden op maandag in afwachting van de verfpot", om half 6. Dolgelukkig dat ik kan ademen op dat dodelijk vroege uur kies ik de juiste shampoo... rustig inmasseren en grondig uitspoelen; kies ik een masker voor mijn haar ... rustig inmasseren, laten inwerken en grondig uitspoelen...genieten is belangrijk; tanden poetsen ... 2 minuten turbo ('t is een nieuwe, vandaar). Matching oogschaduw aanbrengen: onopgemaakt aan de te schilderen deuren verschijnen? Nope, alles in stijl!
Dan: verfplunje aan en klaar! "Sweetie pie, zal ik de deuren mee helpen omdraaien?": nope, al gebeurd. "honeyponey, 'k zal mee helpen schuren!": hoeft niet meer, is ook al gebeurd. "Cherrieke, ik heb de verfrol al vast, waar schilder ik verder?": het rolt en ik moet nog maar twee deuren doen. Zorg jij anders voor ontbijt."
Met plezier. Dat rollenpatroon.
donderdag 5 augustus 2010
Verkopen of niet?
Vandaag kan ik boekstaven als de dag waarop ik voor het eerst, zelf, al is het 1 seconde, serieus overwoog om mijn schat van een Fiat 500 te verkopen. Reden: de idioten die zich op de weg begeven. En dan heb ik het niet over die ene breinloze, puistende boomcar die eens wat komt plakken. Nee, ik heb het over zowat alle andere wagens op mijn weg.
Ja, ik vind van mezelf - net zoals meer dan de helft van de Belgen dat waarschijnlijk denkt - dat ik goed rij: rustig en defensief. Goed, vraag me niet om het op te nemen tegen The Stig in een reasonnable priced car, noch in Bugatti's snelste wagen: het zal me niet lukken. Maar laat me rustig "voorttuffen" zoals het hoort en dat gaat toch vlotjes. Ik vind dus dat mijn idee over mijn rijkwaliteiten terecht is; zoals waarschijnlijk meer dan de helft van de Belgen dat denkt... Over zichzelf.
Maar... Ik reed onlangs heen en terug naar de Kempen. Wat ik op die twee uur, 180 km (ik doe de snelle ommetoer), allemaal gezien heb! Ik heb meermaals gewenst dat ik de filmploeg van VT4 bij had. On-ge-loof-lijk! Mijn adrenalinepeil schoot het maximaal aantal pieken per dag om gezond te zijn ver voorbij.
Ik zou dan ook graag vragen dat vanaf heden de volgende individuen thuis blijven, of te voet gaan of desnoods een fiets kopen als ze zich willen verplaatsen: aanstormende BMW-rijders, vliegende Mercedes-lullen, cocks in een Audi (daar kan ik formeel bevestigen dat er uitzondering zijn!), boerenpummels in witte camionetten, huisvaders en -moeders die denken dat ze met de nieuwste Ford in een Aston Martin lookalike rijden en bakkersnerds in een Caddy. Oh ja, doe er ook de compensatie-kakkers met hun SUV's maar bij.
Zodat ik terug kan genieten van mijn cruisin' en sjeezen in mijn Fiat 500 op de Vlaemsche (snel)wegen. Zoniet, zie ik me toch genoodzaakt om de verkoop van mijne stoere, sexy vierwieler bij een fles wijn serieus te overwegen.
Ja, ik vind van mezelf - net zoals meer dan de helft van de Belgen dat waarschijnlijk denkt - dat ik goed rij: rustig en defensief. Goed, vraag me niet om het op te nemen tegen The Stig in een reasonnable priced car, noch in Bugatti's snelste wagen: het zal me niet lukken. Maar laat me rustig "voorttuffen" zoals het hoort en dat gaat toch vlotjes. Ik vind dus dat mijn idee over mijn rijkwaliteiten terecht is; zoals waarschijnlijk meer dan de helft van de Belgen dat denkt... Over zichzelf.
Maar... Ik reed onlangs heen en terug naar de Kempen. Wat ik op die twee uur, 180 km (ik doe de snelle ommetoer), allemaal gezien heb! Ik heb meermaals gewenst dat ik de filmploeg van VT4 bij had. On-ge-loof-lijk! Mijn adrenalinepeil schoot het maximaal aantal pieken per dag om gezond te zijn ver voorbij.
Ik zou dan ook graag vragen dat vanaf heden de volgende individuen thuis blijven, of te voet gaan of desnoods een fiets kopen als ze zich willen verplaatsen: aanstormende BMW-rijders, vliegende Mercedes-lullen, cocks in een Audi (daar kan ik formeel bevestigen dat er uitzondering zijn!), boerenpummels in witte camionetten, huisvaders en -moeders die denken dat ze met de nieuwste Ford in een Aston Martin lookalike rijden en bakkersnerds in een Caddy. Oh ja, doe er ook de compensatie-kakkers met hun SUV's maar bij.
Zodat ik terug kan genieten van mijn cruisin' en sjeezen in mijn Fiat 500 op de Vlaemsche (snel)wegen. Zoniet, zie ik me toch genoodzaakt om de verkoop van mijne stoere, sexy vierwieler bij een fles wijn serieus te overwegen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
LinkWithin
