Beatnuts!!

Muziek heeft altijd een redelijk prominente plaats ingenomen in mijn leven. Nee, ik ben geen muzikaal talent (ik heb een poging ondernomen om de grungetoer op te gaan en de zes snaren van de gitaar te beheersen, maar dat is jammerlijk mislukt), maar ik heb wel graag muziek in mijn leefomgeving: klassieke muziek om een dag rustig in te zetten, Oosterse tonen om de stress van de werkdag van me af te schudden, pompende beats and vloeiende rhymes om een soort gelukzalige moed naar boven te laten borrelen, some nice rhythms om me al dansend te laten gaan, Arabische tonen voor de sfeer van 1001-nacht en Justin just for the sexiness!

En na een periode die overheerst werd door zachte tonen ontdekte ik opnieuw de geweldige beatprofessors van The Beatnuts! Super! Dit is real hiphop shit and I'm lovin' it!

Beatnuts - No Escapin' This
Uploaded by EUSEBIOLEFOU

met wat hulp...

Dankzij een tip van een techneut, luisterend naar de naam Lieven, ben ik er dan toch in geslaagd het filmpje zelf op mijn blog te posten! Grazie!
;-)

Habibi

Fijn buikdansliedje waar we in de les al eens op dansen... Habibi ya Noor.

(als techseut heb ik er dus geen idee van hoe ik dat filmpje zelf ipv de link op mijn blog kan plaatsen. Dat zou immers leuker zijn!)

Mag niet

Computerprogramma's, laptop, printers, internetverbindingen enz. mogen de geest niet geven net vòòr een deadline! En zeker niet als je net voor die deadline 's avonds probeert door te werken in plaats van te genieten van Sawyer en consoorten op een eiland. Grrrrrrrr!

Maar ze doen het net dan!

Dreams

Komen regelmatig in mijn dromen voor:
- De Iphone van Apple; jammer genoeg nog niet verkrijgbaar op de Belgische markt. En dat ding kraken ligt niet binnen mijn skills.




- De Francis-espressomachine van Illy; prachtig design, lekkere koffie, maar redelijk duur en naar het schijnt een slecht binnenwerk (mijn moeder kan er van mee spreken).




Maar ach, in mijn dromen ben ik superwoman en bovendien kosten dromen geen geld (dat is toch wat mijn vader me voorhoudt in een poging me te behoeden voor een roekeloze aankoop van een Audi TT - ook iets dat mijn dromen regelmatig binnensluipt)!

Hoe een zondag zijn kan...

Theorie:
Lekker lang uitslapen, heerlijke ontspannende en geurende douche nemen, fijne kleren aandoen, uitgebreid ontbijt met vers fruitsap, krant en fijn gezelschap, een ontspannende bezigheid besluiten met een tongstrelende maaltijd waar je zelf niets voor hebt moeten doen, lekkere pulp of heerlijke humor en tot slot een zacht en fris bed!

Praktijk:
Met horten en stoten wakker worden, vergeten dat het winteruur ingevoerd was terwijl je lach te knorren, snel een kommetje Special K binnen werken en met de pas verkregen energie de kcal terug wegwerken door in je stomme badjas je appartement stofvrij te maken, beslissen om dan ineens ook maar alles af te stoffen, de afwas alvast te doen, de douche te kuisen mét het nieuwe flashy BANG-spul, er ook nog wat azijn tegenaan smeren, snel wat kleren bijeen zoeken om aan te doen alvorens te verkleumen onder de azijndampen, de was opruimen, tot de vaststelling komen dat je een Ikea-tafel NIET uiteen krijgt met een Ikea-schaartje, maar dat je echt wel een schroevendraaier nodig hebt (behoort niet tot mijn basisuitrusting), kranten van drie dagen oud weggooien (weer geen tijd gehad), glas naar de daarvoor bestemde groene en witte containers dragen, effe snel een wandelingetje meepikken onder de herfstzon, chocomousse maken voor de gasten die je dinsdag verwacht en met een hectische werkweek voor de boeg is etentjes geven geen goed idee maar dat heb ik meestal te laat door, laptop laten werken om alvast de werkweek vervroegd in te zetten...

Toch leuk die zondagen!

Een glimp van mijn eerste hafla

Met angst voor het onbekende stapten we met drieën de kapel aan Salve Mater binnen... Onze eerste hafla. Een plek waar we alleen met meisjes, vrouwen, liefjes, moeders, vriendinnen... zouden buikdansen.

De meer gevorderden liepen rond in de prachtigste danskostuums met pareltjes, kleurenpracht en zwier; ik deed het met een zwarte legging en een knalroze sjaaltje mét muntjes. Ze zouden me horen heupwiegen vanavond!

De schuchterheid had de bovenhand vanavond. Maar toch was het erg leuk, heb ik meegedaan en genoten van deze vrouwelijke, lieve, zachte, sensuele, beweeglijke dans. Nog zeseneenhalf jaar les volgen en dan beland ik misschien ook bij de gevorderden in een kleurrijke outfit!

... het resultaat

Foto: Alex Dreesen voor Test-Aankoop

Flat wordt fotostudio

Alex, één van de fotografen van Test-Aankoop, was op zoek naar een model en dan weet hij me altijd te vinden. Nu, het is een mes dat snijdt aan twee kanten: ik vind het een fijne ontsnapping uit mijn dagelijkse consumentenbezigheden.

Vandaar dat ik donderdagochtend in mijn eigen appartement, in mijn eigen pyama, voor mijn eigen artikel over omega 3, aan mijn eigen tafel kon aanschuiven voor een ontbijt.

De nodige producten waren aangeschaft en mooi volgens fotografische Test-Aankoopnormen op de tafel geschikt. Een ontbijt met vers tropisch fruit, een gekookte eitje (verrijkt mét omega 3!), melk, fruitsap, toast, boter (eveneens verrijkt met omega 3) en yoghurt krijg ik niet elke dag voorgeschoteld. Meestal is het een snelle hap muesli.

Nadat Alex alle lichten, beeldhoeken, kleuren en geuren uitgetest had, konden we aan de slag: toast met boter besmeren, eten en tegelijk in de camera lief lachen. Want wat is het toch heerlijk om de dag met omega 3 te beginnen! That's what we like for the restyling of Test-Gezondheid! Bovenstaande foto is een snap shot, geen geflitst beeld. Dat resultaat is te bezichtigen in Test-Gezondheid van december/januari.

Ancora una settimana!

Nog een dikke week en dan trek ik er met Bieke op uit: naar la Dolce Italia, naturalmente!! Ze gaat me laten proeven van Napoli. Hoewel ik niet van plan ben me door een beetje regen tegen te laten houden, ben ik toch maar eens gaan piepen naar het weerbericht. De week die komt ziet er alvast mooi uit, met temperaturen tot 23°! Maar regen, wind of zonneschijn, fijn zijn gaat het toch!

Jef in Belgium

Wat kan ik toch een warhoofd zijn: zou ik na ongeveer anderhalf jaar Jef terug zien, leg ik het evenement van de avond niet eens vast op de gevoelige plaat (of beter: de chip van mijn geheugenkaart). Ter vervanging: een leuke familiefoto in het zwembad, gepikt van hun blog.

Nu ja, waar het echt om draait zijn niet de foto's, maar de vriendschap en het weerzien. En dat was toch wel geslaagd! Te kort, te beperkt, maar erg leuk. De kleine droom om naar Vietnam te reizen en er Jef's nieuwe habitat, Lan en Jill te bezoeken flakkerde weer feller op: hij leeft in een nieuwe, boeiende omgeving; Lan's thuisland en Jill's tweede reeks prille ervaringen. Ik wil naar hun verhalen luisteren!
Wegens vermoeidheid en werkverplichtingen de volgende dag peddelde ik me noodgedwongen na anderhalfuurtje al naar huis. Dries nam vol toewijding en plezier zijn gast verder mee door Leuven. Ik hoop er dit weekend in te slagen een café-uitje te doen met Jef en de rest.

Devi avere tempo per mangiare!

Frank of Sabine beloofde een weekend prachtig herfstweer en de belofte hield stand: zaterdag schitterden de kleuren van de bomenpracht. Het leek wel of de horizon in brand stond. Tegen een knalblauwe hemel staken bomen elkaar de loef af in herfstgeuren in de wind en goudrodegele kleuren in de hoogte. Op mijn fiets en in de bus genoot ik met volle teugen van dit tafereel. België is vaak al zo grijs!

Zaterdagavond mocht ik verrassend mee aanschuiven tijdens een etentje bij mijn ouders. Mijn vader had met veel plezier, gekluns, liefde en smaak zijn succesrecept klaargemaakt en enkele van zijn goede vrienden zouden de kookkunst komen beoordelen (nvdr. Hij had ze het op voorhand niet verteld dat hij de pannen zou beroeren. Ik denk dat er anders niemand durfde te komen). Naar mijn mening is hij zaterdag geslaagd met grote onderscheiding!

Zondag schitterenden en kletterden de kleuren iets minder fel door een donzig wolkendek dat de zon verhulde in wattige atmosferen. Het zou een luie zondag worden. Eén van mijn favoriete bezigheden tegenwoordig. Boeken, tijdschriften, tv-uitzendingen, dutjes en dromen ... ze passeerden allen de revu totdat mijn vader besliste om me richting Leuven te rijden. Mijn moeder vergezelde ons. De rit werd bezegeld in een charmante, gezellige, bijna authentieke Italiaanse trattoria! A la prossima!

Groovy Wednesday

Het begon allemaal in een Brussels Indisch restaurant met een Ierse naam, Shamrock: de groovy woensdagavond. Onze tafel stond vol overheerlijk, lichtpikant tot pikant eten en we kregen het allemaal op!

Met een bolle buik, letterlijk te nemen, trokken Alex, Katrien en ik naar de overkant van de Anspachlaan. Ons doel: de AB, het oude België. Onze missie: een optreden van het Britse dance-funk-soul-beat-collectief Groove Armada overleven.

De beelden zijn vaag, het optreden ook, voor de niet-Groove Armada-adepten althans. De hits scoorden en wisten ons te bewegen tot hier en daar een danspasje, maar de nummers daarbuiten konden enkele onze hoofden ritmisch laten meebewegen, los van ons lichaam.

Nochtans was het een leuk avondje uit: een mooie zaal, regelmatig zinderende beats, een joelend publiek, twee zwarte zangeressen vol soul en funk, een raggende mc en nadien nog een interviewtje. Mijn rol daarin beperkte zich, tot mijn vreugde, tot ja-knikker: "ja, fijn optreden. Ja, voor herhaling vatbaar. Ja, ..."

Op de terugweg leidde Alex ons veilig door nachtelijk Brussel: langsheen de mooie Grote Markt, (zonder horde Japanners), de chocoladewinkels die om 23u nog zoetekauwende en serotonineverlangende toeristen van hun voorraad voorzien, naar het grauwe gebouw van het Centraal Station.

Nog zo'n 34 000

Nog een 34 000 handtekeningen te gaan!!!!
www.reddesolidariteit.be

Op een eiland

Ik had me nooit kunnen inbeelden dat ik me alleen op een eiland, of meer couranter: op de "boerenbuiten" zou vestigen, maar sinds ik in dit boek begonnen ben, is dat helemaal veranderd. Al vanaf pagina 1 zag ik mezelf in een leuke cottage op een Schots eiland. Wanneer het verhaal zich verplaatste naar de andere kant van de oceaan, beeldde ik me in in een leuk vissershuisje aan de rand van een klif in Maine. Dit is alleen maar een voorbeeld om de meeslependheid van dit boek aan te tonen, vanaf het prille begin.

Dit boek is niet algemeen gekend, heeft geen Humo-lijstjes veroverd, maar wat dan nog? Een goede vriendin stopte het in mijn handen met de boodschap dat dit een "must-read" is. En dat was het ook!

Oorlogsfotografe Tirza wordt geconfronteerd met haar verleden, een verleden dat zich afspeelt tegen de achtergrond van WOII. Heden en verleden kruisen elkaar, net zoals in het echte leven. Meeslepend dus, mooie setting, mooi verhaal, sterke opbouw, een zekere spanning, een mooie dosis van alles wat belangrijk is in het leven, mooie personages, ontroerend enz.

Vanaf nu staan de Schotse hooglanden en Maine toch weer hoger op mijn "must-see" lijstje. Hoewel het met Maine gaat zijn zoals met mijn farao's in het eerste middelbaar...

Geprikkeld? Klik op de afbeelding en je wordt omgeleid naar de onlineboekenwinkel bol.com waar het te verkrijgen is voor € 6!

Helemaal zen

Jef die zich tot een acupuncturist wendt? Dan kan ik niet achterblijven en een behandeling zen-shiatsu werd in mijn agenda genoteerd.

Kort uitgelegd maakt Shiatsu gebruik van drukpuntmassage om energiemeridianen in het lichaam opnieuw los te maken. Daardoor zouden kwalen zoals neerslachtigheid, pijnen, slaapproblemen, nervositeit enz. kunnen worden aangepakt.

Ik zat in mijn hoofd met een soort massage en ging dan ook o.a. voor een gevoel van ontspanning. Eén ding heb ik nu geleerd: wil je genieten zoals bij een klassieke massagebehandeling, dan ben je bij shiatsu aan het verkeerde adres. Jee, dat kan pijn doen!!! Je kan het beter shiatsu"behandeling" noemen. Blijven uitademen was de boodschap van de shiatsuman.

Ik ben er nog niet uit wat ik er precies van moet denken, maar ik vond het alvast een boeiende, fascinerende ervaring waar nog zeker een vervolg op komt. Ik oefen mijn uitademing al!

Een Antwerpse zondag

Het schijnt dat God de zondag schiep om te kunnen uitrusten. Ik heb nooit kunnen nagaan of dat klopt, maar in ieder geval vind ik het geen slecht idee, alleen zou ik dat niet beperkt houden tot de zondagen.

Gisteren ging ik dan ook tegen alle kerkelijke regels in (wat leuk toch,e) en stond ik om tien uur - in pyama - af te stoffen, te poetsen, te dweilen en stoelen in elkaar te vijzen. Pas net na de middag had dèze godin tijd gevonden om te genieten van een heerlijk ontspannende douche en "zondagse tijd".

Die tijd zou ik doorbrengen in Antwerpen, bij Sarah en haar vriend Philippe. Maar eerst wilde ik in het Momu de fototentoonstelling zien over Cirque du Soleil en de retrospectieve over Bernard Wilhelm. De eerste was een tegenvaller: leuk, maar niets speciaals. De tweede was een aangename verrassing, te meer omdat ik geen adept ben van deze Duitser, maar wel een adept van visueel sterke tentoonstellingen!

Na de cultuur, de luie-zondag-activiteit: kletsen met Sarah en Philippe op ons privé-terras onder de olijfboom van l'Amitié. Aangezien Sarah's lover een man is van de Antwerpse horeca ("h" niet uitspreken en een vet Antwerpse accent er tegenaan gooien), passeerden er regelmatig bekenden die eveneens met veel plezier plaatsnamen onder de mediterane boom.

Toen iedereen er genoeg van had (lees: toen het echt wel te fris werd en de magen bij iedereen begonnen te grommen), trokken Sarah, Philippe en ik richting een bevriend restaurateur van onze horecaman (zelfde opmerking als hierboven). Die had resto A Point uitgekozen om onze smaakpapillen lekker te laten verwennen. En het moet gezegd: "den Jimmy" is er met verve in geslaagd! Het was heerlijk.

En dan moest de Cambio-auto terug op stal in Leuven en was de lokroep van mijn bed luider dan ooit die dag.

De appel valt niet ver van de boom

Ik denk dat we het allemaal wel kennen: we wisten het tijdens onze peuter-, kleuter-, kinder- en puberteit/tijd zoveel beter dan onze ouders. Wij, wij gaan het helemaal anders aanpakken. Wij zetten ons af en hebben vele leukere hobby's dan zij ooit hadden. Om dan na bijna 27 jaar tot de vaststelling te moeten komen dat we - ok, vanaf hier schakel ik toch maar over op de ik-vorm - dus: dat ik eigenlijk meer op mijn ouders lijk dan ik ooit had durven vermoeden.

Ik hou van wandelen in mooie domeinen (remember de zondagse wandelingen met een hele groep kennissen, met steevast een cola en een chips achteraf), ik hou van tentoonstellingen (idem dito: op zondag trokken we regelmatig, tegen de zin van mijn broer, naar de verschillende Belgische en buitenlandse musea waar we dan verstoppertje speelden tussen de schilderijen van Rubens, Van Gogh, Degas enz.) en zo hou ik ook heel erg van koken (dat is duidelijk mijn moeders werk, aangezien mijn vader zijn eerste stappen in de keuken nog maar net aan het zetten is).

Nu, er is wel degelijk een verschil tussen erg graag koken en kunnen koken. Ik leg me vooral toe op het eerste (mijn moeder op de twee). Dus probeer ik dagelijks aan de slag te gaan met allerlei verse groenten. Vandaag op het menu: risotto met pompoen - de eerste keer in mijn leven dat ik er zelf één aansnij - gorgonzola en rucola. En het mag gezegd: het was heerlijk op deze herfstdag! En in tegenstelling tot wat velen denken: helemaal niet zo veel werk!!


P.S. Het recept staat in de Nederlandse versie van het kooktijdschrift Delicious.







Van de andere driekwart pompoen heb ik noodgedwongen pompoensoep gemaakt. Dat wordt een eentonig menu volgende week! :)

Corso d'Italiano

Joepie!!! Sinds gisteren is mijn cursus Italiaans opnieuw bezig. Ondertussen zit ik in het tweede jaar en moet ik luisteren naar wat Fabrizio (jaja, een echte) allemaal te vertellen heeft!

è divertento!!