woensdag 2 juni 2010

Niente di particolare

Per tutti, 't is niets voor mij. Nochtans werd het me aangeprezen als een van de beste Italianen uit het Leuvense ... oké, ik geef toe, door een bank boy. De verwachtingen waren dus hoog gespannen en ik zag de plek als ideaal voor een date met goede vrienden: heerlijk eten, puur, lekker kletsen, lachen, drinken.

Het werd: lekker kletsen, lachen en drinken... en ook een beetje mopperen. Want niks puurheid, niks heerlijk eten. Van mijn pasta met spekjes, courgette en champion ontdekte ik pasta drijvend in olijfolie en ander vet, met daarbovenop een molshoop van spekjes. Courgette vond ik terug nadat ik mijn vergrootglas uit mijn volgeladen handtas toverde. Ik meen ook een spoor van champion te hebben ontdekt, maar meer dan twee kleine funghi kan de kok nauwelijks versneden hebben. Hij was waarschijnlijk te eager om aan zijn Peugeot-pepermolen te draaien... En dat deed hij graag, vermoed ik, gezien ik vooral peper proefde. En de dag erna ook nog. En de zondag erna proefden mijn kussen nog altijd naar die peper. Wat dus niet goed is.

Het was geen unicum, die pasta, want de gerechten van die goede vrienden - die ik dus mee naar daar had genomen voor heerlijk eten, puur, lekker kletsen, lachen en drinken - konden evenmin beelden van glooiende Toscaanse heuvels, olijfgaarden en Italiaanse festijnen oproepen. Canneloni die verdronk in een zware, romige Bechamelsaus... Dat is toch niet wat in mijn woordenboek achter "Italiaanse keuken" vermeld staat.

Ik had beter moeten weten: vertrouw nooit op de banken!

1 opmerking:

You make me happy: bedankt voor je comment!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...