To do dit weekend: Bierpassie Weekend in Antwerpen

Zit je nog met je frisse smoothie in de hand te bedenken wat je toch in godsnaam dit zonnige, maar winderige weekend zou kunnen doen? Dan heb ik hier voor jou het ideale idee. Midden in't stàd, op de welbekende Groenplaats, vindt nog tot zondagavond het dertiende Bierpassie Weekend plaats. 

Wijndrinker? No excuse! Ook ik ben een fervente fan van het druivenvocht, maar toch smikkelde ik met smaak en plezier en goesting naar meer een volledige bierlunch naar binnen. Dus uit ervaring: geef het een kans om bier stapje per stapje te leren kennen. Tenslotte gaat het hier niet om het zuipen, zuipen. Bier degusteer je. 

Als je daar dan net van een Rodenbach Gran Cru hebt genoten en op weg bent naar een proeverij van La Trappe, neem dan even de tijd om de brouwmeester en de brouwer van St.-Feuillien van harte te feliciteren. Zij slaagden er bij de opening van het Bierpassie Weekend niet alleen in om als eerste de prijs voor de beste bierverpakking - de Sparflex Award - in de wacht te slepen, maar mochten ook de 5e Michael Jackson Award voor de beste brouwer 2011 mee naar huis nemen. Voor de goede orde, het gaat hier niet om de moonwalkende king of pop. Hun gouden vocht is heerlijk hoppig en fris.

Geniet, degusteer en verken. En neem voor 's avonds in je luie zetel, wanneer je bekomt van al dat lekkers uit eigen land, het ontzettend leuke, laatste boek van Ben Vinken mee, uitzonderlijk voor € 15 ipv € 19,95. De man is de verpersoonlijking van wat "bierpassie" is en heeft er zijn levenswerk van gemaakt om iedereen aan te steken met die liefde voor bier. Nu vertelt hij in Bier van A tot Z op een grappige, toegankelijke, plezante manier alles wat je over bier moet weten. Van Afdronk tot Zythologie, met Kraag in het midden. Geen droge kennis-speeches, maar aanstekelijke passie. Natuurlijk met de mooie fotografie van foodfotograaf Joris Luyten. 

Bier van A tot Z, Ben Vinken, Roularta Books, € 19,95 (€15 op het Bierpassie Weekend)

Brief aan mijn burgervader

Geachte meneer Tobback, meneer de burgemeester,

Ik ben fan van uw werk. Ja, ik val maar meteen met de deur in huis. Hoe spreek je immers de burgemeester van je stad aan? Dat blijft toch altijd drempelgevoelig, dus leek me de positieve, complimenteuze benadering de beste. Hoe groot is immers de kans dat ik u dit persoonlijk zal (kunnen) zeggen?

Ik ben fan van uw werk en dus durf ik mezelf de vrijheid te gunnen om u te mailen met enkele kleine voorstellen. Ja, het zijn er slechts enkele omdat ik dus vind dat u (en natuurlijk het schepencollege) het al die jaren al erg goed doet met het bestuur van Leuven. Een fan, ik schreef het al.

Leuven is een prachtige stad om te wonen en te leven, niet alleen qua sfeer, maar ook qua architectuur en stadsomgeving. Alleen, die hondenpoep die je toch dikwijls belet te genieten van al dat moois omdat de blik neergeslagen is.
Recent werd de stationsomgeving van Kessel-Lo heel tof vernieuwd. Jammer dan toch dat ik, met vele andere zigzaggend langs het Locomotievenpad (om nu even te overdrijven) moet wandelen omdat verschillende hondenbaasjes vinden dat ze de poep van hun trouwe viervoeter niet moeten opkuisen. Er zijn er ook heel wat die denken dat de uitwerpselen perfect kunnen dienen als bemesting van de nieuwe groene beplanting. Dat vind ik nu zonde, en vies. Zou het mogelijk zijn om zoiets op een ludieke manier strenger aan te pakken, in de hele stad weliswaar, aub? Het is geen grote criminaliteit, maar het is wel een kleine, stomme ergernis die gemakkelijk kan worden voorkomen, denk ik.

Een ander puntje dat hier een beetje bij aanleunt, is de (strengere?) aanpak van sluikstorten en graffiti/taggen. Mijn ervaring komt vooral ook weer uit die Kesselse stationsomgeving waar ik dagelijks de al dan niet politiek gekleurde ("Kooney 2012" etc) tags en achtergelaten vuilnis met lede ogen aanzie. Er staan nochtans al enkele vuilnisbakken, ook langs de Diestsesteenweg, en de stadsdiensten doen hun uiterste best de tags aan het Benedenplein telkens te verwijderen. Maar het lijkt nog niet voldoende. Hoe dikwijls raapt mijn niet te ontmoedigen vriend het vuilnis van een ander niet op om het in de openbare vuilnisbak of in onze vuilniszak te verzamelen? Het blijft jammer, want vaak gaat het om huishoudelijkafval van anderen, wc-potten (serieus, meneer de burgemeester), kattenbakvulling, mosselpotten (opnieuw serieus, meneer de burgemeester)... U begrijpt het plaatje allicht.

Tot slot vernam ik dat er plannen zijn om flink te snoeien in het aanbod van de nachtbussen. Ik vermoed dat dit past in het besparingsplan van De Lijn en dat de stad er niet echt veel aan kan doen. Maar toch. Ik heb vertrouwen. Ikzelf gebruik de nachtbussen niet, omdat ik op wandelafstand van de binnenstad woon. Ik ken echter verschillende zonen en dochters van vrienden die hun uitgaansleven beginnen en wél veilig en frequent gebruik (willen) maken van het openbaar vervoer, ook 's nachts. In een ecologisch en sociaal beleid heeft een uitgebreid openbaar vervoersnetwerk toch een belangrijke plaats, lijkt me. In het Zweedse Stockholm, een stad die weliswaar groter is dan Leuven, rijden de trams en metro's de hele dag en nacht door. Fantastisch gewoon! Een droom.

En nu kom ik aan het gedeelte waar ik u normaal enkele mogelijke oplossingen meedeel. Kuch, kuch. Met schaamrood op mijn wangen moet ik toegeven dat ik niet direct oplossingen weet. Ik stel mijn hoop dus in op u en uw collega-stadsbestuurders om deze punten eventueel mee in rekening te nemen bij het bestuur van de prachtige stad Leuven. Ondertussen zal ik wel proberen deze kleine ergernissen op kleine en constructieve schaal tegen te gaan en te veranderen: het vuilnis oprapen en in de vuilnisbak steken, mensen met hond er eventueel vriendelijk op attent maken dat ze die poep toch het best oprapen, ...

Bedankt voor uw tijd.

Met vriendelijke groeten,

Ruth

Glad midsommar!!

1 plus 1 is 2. Om maar te zeggen: ik zat nog altijd met mijn crush op Zweden, en Stockholm in het bijzonder. Tijdens mijn pauzes ga ik immers nog steeds op zoek naar de goedkoopste, internationale verhuisfirma, ik vraag me af wat ik in Stockholm zou kunnen betekenen voor de economie en voor mijn eigen portefeuille en hoop dat ze daar wel raad weten met de lange, koude, donkere winters.

Onmisbaar: bloemen op tafel

Vooralsnog heb ik nog geen sluitende antwoorden en oplossingen, dus is er nog 2: midzomer, Zweedse hoogmis van het licht, de zomer, bloemen, vriendschap, geurende avonden en zachte temperaturen. België werkt niet echt goed mee wat betreft 3 van de 7 elementen, maar daar laat ik me niet door tegenhouden. Tenslotte is meer dan de helft van de hoogmiselementen wel aanwezig. Die roze bril en het leven, weet je wel. 

Fris drankje

Op gevaar van omver te worden geblazen door de strakke wind, bewoog ik me energiek door de dag om op ons balkon een kleinschalig, maar uiterst gezellig midsommar-fest met vrienden klaar te stomen. Dat is niet zo moeilijk: je moet gewoon een aantal zaken samenbrengen en zorgen dat er genoeg drank is. Ik heb met eigen ogen in het Nordisk Museer in Stockholm gezien dat drank, naast bloemen en licht, een onmisbaar aspect is van Midsommar. Nu ja, gitaar, zang en dans ook, maar dat leidde me naar mijn mening toch iets te ver naar Stonehenge-slash-zweverige-hippie-praktijken. Niet in twijfel trekken dus, die hoeveelheid drank.

Dek de tafel met fleur, verschillende glazen, mooie servietten, veel kaarsjes en leuke strikjes

Ik brouwde zelf een rabarber-rozenlimonade, die puur te drinken was of die een glaasje bubbels kon opfrissen. Maar er stond ook een kruik bosvruchtenpunch op tafel. Dat lijkt gezond (bosvruchten barsten van de antioxidanten) en dat is het ook, ware het niet dat er naast veeeeeel fruit ook een flinke scheut wodka ingaat. Voor de über-gezonde-medemens en om te proberen het drankfestijn niet de verkeerde richting (die naar het toilet) uit te laten gaan, had ik ook een karaf met gekoeld water, komkommer-sliertjes en steranijs klaarstaan. 

Terug naar die elementen. Drank doet het dan wel goed, een mens heeft ook al eens graag iets te knabbelen. De hapjes liet ik over aan de vakkundige handen van miss K. (ze waren verrukkelijk en helemaal Zweuds), ik focuste me op het hoofdgerecht, dat ik even daarvoor van de markt naar huis had versleurd. Ja, want het ging om een hele zalm van meer dan 3 kg. Die zou na een badje in bier, limoen, look, laurier en tijm een dik uur roken in de  - ja, sorry - smoker. Erbij een salade van jonge bladgroenten, sluimererwten, venkel, radijsjes en komkommer en carpaccio van coeur de boeuf. Ernaast jonge gekookte aardappeltjes met zure room, dille en bieslook. 

De gerechten waren niet zo zwaar, maar ze vulden onze buiken toch vlot. Het dessert kwam dus pas na een pauze. We hadden tenslotte een lange dag/avond. Het zag er misschien heel zomers en fris uit, het smaakte alvast niet zo. Ik ben niet het type dat een gerecht eerst drie keer uitprobeert alvorens het aan vrienden te serveren, dus ja, dan kan er al eens iets mislopen: zoals een veel te zoete rozenpannacotta, en dat is nog een understatement. Gelukkig was er nog de royale schotel vers zomerfruit. Ah ja, en veel drank. 

De avond was mooi. Glad midsommar!

Ik spendeer toch centjes

Mijn dagelijkse mantra de laatste weken was: "gij zult geen centjes meer spenderen deze maand". Het werkte goed: elke ochtend vertrok ik met een glazige blik om aan mijn dag te beginnen, vooral om centjes te verdienen, eerder dan ze uit te geven. 

Vrijdagmiddag ging ik zelfs gewoon met verve de verleiding aan door in mijn gelukshotspot bij Lady B. een kopje koffie te gaan drinken ... En (bijna) NIETS te kopen! Ja, dat lees je goed (nvdr, sla dat woord tussen haakjes maar over: de boodschap is dat ik trots mag zijn).

 Maar het vlees is zwak. Of toch, de sprankel in mijn ogen is te sterk om uitgevaagd te worden. Zeker als er een dag later op diezelfde hotspot een braderijstandje te vinden is met een resem schoenen aan ronduit belachelijk lage prijzen. Schoenen die ik ooit al eens aan mijn voet schoof, maar nooit mee naar huis nam. Schoenen die toen een heel wat hoger prijskaartje droegen. Schoenen van het Spaanse merk Frida. Schoenen die het qua comfort dus kunnen opnemen tegen Nike Air sloffen, maar het met een voorsprong van hier tot in Tokio winnen dankzij hun klassieke elegantie. 

Ja, dus een kleine week voor het einde van de maand heb ik alsnog (een beetje) centjes gespendeerd. 

Wat zeg ik nu morgenvroeg tegen mijn spiegelbeeld?

Kruid je eten eens met tranenzout

Ik weet niet of de term "huilebak" écht als mijn middle name zou kunnen fungeren. Drama queen lijkt me soms toch beter. Immers, Je zal me zelden betrappen op het wegpinken van een traantje of twee bij het bekijken van de Disney-klassieker en huilebak-film "Bambi" of bij de intensiteit van de Italiaanse familiekroniek "La Meglio Gioventú". 

Prikt het traanvocht op zo'n filmisch moment toch achter mijn ogen, dan zal ik dat met een leger van tien tanks proberen tegen te houden. En zal ik mijn trillende kin en waterige ogen verklaren aan de hand van pijn aan een of ander lichaamsdeel, bij voorkeur mijn knie. Ja, mijn vader was heel verbaasd toen ik als 7-jarige vertelde dat mijn knie toch zo'n pijn deed na het zien van "Annie". De man snapte er geen jota van. 

Niettemin kan ik er een potje van, van dat huilen. Onmacht, woede, frustratie, verdriet, intens geluk, uien fijn snijden... in het echte leven stromen dan de (krokodillen)tranen over mijn roze wangen. Wat kan dat opluchten. 

Dat elke emotie een andere traansamenstelling geeft, wist ik al. Dat je met die variëteiten nu ook je salades, aardappelen of vlees mee kan kruiden, is nieuw voor me. Ik ben ervan overtuigd dat mijn verscheidenheid aan tranen uitermate lekker zullen smaken. Bij gebrek aan bewerkingsapparatuur zoals onder andere een kristallisatietank, zal ik me echter moeten beperken tot tranen van een ander: bij Hoxton Street Monster Supplies bestel je nu salt made from tears. 

Je hebt de keuze uit vijf soorten: in voor blij zout? Of eerder gewonnen voor het zout van tranen van woede? Of toch maar voor het vocht na een niesbui? Voor een stevige £ 30 (voor 80 gram) komen ze richting je kruidenkastje. Leuk om af te wisselen met dat Himalaya-zout, me dunkt. De uitleg op de website klinkt dan wel uniek, de gegevens over de samenstelling doen me desondanks mijn wenkbrauwen fronsen en mijn vinger bóven de muisklik houden. Zo bevatten ze allemaal zeezout. En wat dan met mijn tranenvocht? 

  

Het begin van een nieuw project?

Een try-out, misschien nu dan eindelijk de start van dat ene project. 

Of toch net niet. 

 

Laat maar sudderen.

 

Douwe Egberts doet het weer

Ik leerde het pas drinken tijdens een vakantie op Sicilië enkele jaren geleden: klein, pikzwart en intens. Ondertussen is mijn ochtendlijk kopje koffie een (redelijk) vaste gewoonte. 

Als kind, maar ook als puber kreeg ik het zwarte goedje niet weggeslikt. Ik begreep niets van mensen die de hele dag aan hun kopje konden lurken. Waar ik wel mee voor viel, was de gezellige geur die ons huis vulde. Typisch op zondagochtend, maar net zozeer in de week. Al snel ontpopte ik me tot de koffiezetter van de familie. Niets percolator ten huize Sas, wel moi die met fluitketel, filter en koffiepot aan de slag ging.

Douwe Egberts, natuurlijk! Hoe kon je er ook aan weerstaan? Douwe Egberts is een basisbegrip in onze koffiewereld, als je het mij vraagt. Mijn ouders, en zowat de rest van de familie, waren gek op de smaak, ik op de geur en wij allemaal op de reclamefilmpjes. Welk ander merk wist er anders de gezelligheid van een kopje, het bakkie troost zo goed weer te geven dan dit koffiemerk. Regen, pech, te laat op je werk, rotdag ... niet treuren: Douwe Egberts is je - gezellige - rots in de branding. Ik viel als een blok!

Nu, ochtendlijk koffiedrinkend en een hang naar slow later, staat Douwe Egberts er nog altijd. Meer nog, de koffiebrander gaat helemaal mee verder in de trend van slow coffee - filter vullen, water opgieten en aroma en smaak laten ontwikkelen - en verrijkt de koffiemarkt met vier nieuwe smaken onder de titel Arome 1753. Alles gaat om tijd nemen voor het lekkere aroma.

Voor ieder wat wils, want de Arome Delicate is gemaakt van een milde mélange met een lichtere en lagere branding, waardoor de smaak zacht en elegant is en het karakter verfijnd. De Arome Original heeft dan weer een erg evenwichtig, subtiel smakenpalet met een aroma van caramel en cacao. De deca-variant Sublime geeft u een karaktervol kopje dat pittig en puur is van karakter. En voor mij heeft Douwe Egberts dan het gamma vervolledigd met Arome Black (* grinnikt *): een rijke mélange, met een fruitig aroma, een bloemig, geraffineerd karakter en een volle, krachtige, intense smaak. 

Dit gaat niet om koffie alleen, dit is gezelligheid, troost en hulp en die zondagochtenden. En dat al voor € 3,49!

Kardemom bullar - top of the bill cadeau

Het is de verjaardag van je chubby en wat doe je dan? Je voorziet een stroom aan cadeaus en plant een rustige borrelnamiddag met de nodige hapjes - zoet en zout of course - en met wat geluk hier en daar in de hoek van je huiskamer een aangename gast. 

Voor de zekerheid, omdat mijn chubby al bij een van onze eerste dates ludiek vertelde dat hij een moeilijke cadeau-ontvanger was (en ik me ludiek afvroeg of dat wel zou gaan werken, omdat ik dolgraag de gekste cadeaus aan iemand geef), had ik tijdens zijn verjaardagstrip richting Stockholm gezorgd voor een dinertje in een verrassend sterrenrestaurant, dat tegelijkertijd ook plaats 41 in de lijst van Beste Restaurants inneemt, lekker vòòr Het Hof van Cleve. 

Zijn bekentenis aan het begin van onze liefde bleek toch redelijk traumatisch, want dat sterrendiner leek me toch ook geen voldoende aanvulling op de borrelnamiddag. Trapje hoger dan: nog een ontzettend leuke portefeuille. Nope, onzekerheid nog niet weg: chubby had ook een keertje gezegd - tijdens een vroegere date - dat portefeuilles cadeau doen not done was. Hij koos ze immers het liefst zelf en het stak nog nauw hoe de indeling zou zijn. 

Dus sleurde ik ook nog een speciale stripeditie van "Rome", een vrolijk t-shirt van een geliefd merk met een stel Vespa's op, een reeks toffe Stickygrams en een prachtig flesje kwaliteitsgrappa het huis in. Nog niet voldoende, want er is ook nog een verrassing onderweg. Bij BPost hebben ze precies niet echt door dat chubby's verjaardag al bijna een week achter de rug ligt. 

En we "sluiten dus af" met een gezellige borrelnamiddag, met hier en daar een gast. Ik wil een blije en gelukkige chubby, maar ook tevreden gasten, dus doe ik mijn best om me toch nog een laatste streep uit te sloven. Om zeker te zijn dat chubby al zijn cadeautjes herinnert, maakte ik (onder andere) het typische, zoete lekkers van Stockholm. Mijn tweede crush in die stad: KARDEMOM BULLAR. Ja seg, ik mag er ook iets aan hebben! 

 

NODIG

(voor ong. 32 middelmatige bullar)

150 gr boter

1/2 l melk

50 gr gist

1/2 tl zout

2 tl kardemom

1300 ml tarwebloem, ik nam 1300 gr bloem

100 gr boter

1 dl suiker

1 el gemalen kardemom

1 ei, losgeklopt met scheutje water

parelsuiker

DOEN

Smelt de boter op laag vuur in een pannetje. Voeg de melk toe en verwarm tot ongeveer 37°C (handwarmte). 

Doe de gist in een beslagkom en voeg een beetje van de melk-boteroplossing toe. Roer tot de gist is opgelost en voeg dan de rest van het melkmengsel toe. 

Voeg het zout, de kardemom en 2/3e van de bloem toe. Kneed (al dan niet in een KitchenAid - nvdr, het mag ook een ander merk zijn) de massa tot een gelijkmatig deeg ontstaat (nvdr. dit is nog vrij lopend). Voeg de rest van de bloem toe en kneed tot het deeg los komt van de kom. Als het deeg nog te nat zou zijn, voeg dan gerust beetje bij beetje extra bloem toe. Bij mij was het wat zoeken. 

Dek de kom af met een keukenhanddoek en laat het ongeveer een halfuur rijzen. 

Meng nu alles voor de vulling - de boter, suiker en kardemom - door elkaar. 

Bestrooi het werkblad met bloem, leg het deeg erop en kneed het soepel. Verdeel het deeg in twee en rol ieder stuk uit tot een rechthoek (ong. 2 à 3 cm dik). 

Verdeel de vulling over de twee plakken die nu zijn ontstaan. Rol de plakken deeg op en snij het in stukken. Leg elk stuk in een cakevormpje van papier. 

Leg de keukenhanddoek er opnieuw over en laat nog eens 30 minuten rijzen. Verwarm ondertussen de oven voor op 250°C. 

Bestrijk de bollen met een opgeklopt ei en strooi er parelsuiker (en evt nog een beetje kardemom) over heen.  

Bak de bollen gaar in 8 à 10 minuten. 

Je kan de kardemom van de vulling ook vervangen door 3 el kaneel. Dan krijg je de overbekende kanel bullar! 

 

De Yogy Summer start vandaag!!

Wie vandaag nog niet weet wat doen, reppe zijn holy ass naar Gent. Daar opent vandaag de eerste echte Yogy Frozen Yoghurt Bar, hartje stad in de Walpoortstraat.

Bevroren yoghurt op een hoorntje (of in een potje) kende al veel succes bij onze noorderburen, maar nu was er eindelijk een slimme Belg die terecht besliste dat ook wij er hier nood aan hebben. 

Dit verfrissende tussendoortje is niet alleen vriendelijker voor je lijn dan echt roomijs, de smaken zijn ook even gevarieerd (denk niet alleen aan zomerfruit, maar ook aan lekkere naughty, crunchy sweets). Bovendien is de yoghurt verser dan vers, je hoort de koe bijna nog boe-en als je eraan likt. En die koe heet dan nog lekker Belgische Bella! Klinkt toch allemaal verdekke verleidelijk en helemaal guilt-free?! 

Kies je favoriete smaak, topping en genieten maar. Of zoals ze het zelf zeggen: Top it, lick it, love it! 
 

 

Fika-tijd in Stockholm!!

Groot-Brittannië heeft zijn tea time, Belgische kinderen hebben hun vieruurtje, Milanese zakenmannen en andere Italianen hebben hun l'aperitivo (waarbij ze in Bologna trouwens niet eens het gezegende 17u afwachten, maar gewoon de hele dag door genieten van een drankje en een hapje). In Zweden genieten ze met volle overtuiging van hun fika: een kopje koffie of thee in de namiddag met iets lekker erbij. 

Ik raad je aan om niet te wachten voor je eerste fika tot 's namiddags: het aanbod aan leuke koffiehuisjes en stapels home made lekkers is gewoon te groot, zeker in een stad zoals Stockholm. Moeite met die bomen en dat bos? Een rijtje - pardon, grote parade - van mij favorieten: 

Cafe Monaca
Fleminggatan 22a
112 32 Stockholm (Kungsholmen)
www.cafemonaco.se

Tof houten buitenterras langs een (drukkere) mooie brede laan op Kungsholmen, inclusief de obligate fleece dekentjes voor kille avonden. Lekker gebak met een Italiaanse inslag (cannoli, sfogliatelle, ...), staaltje van de Stockholmse vrolijke vriendelijkheid, koffie en thee, maar ook een fijne wijnkaart. Wij hadden hier onze eerste fika om 17.51u en werden op slag verliefd op de stad.

Bistro Fotografiska

Stadsgardshamnen 22

Stockholm (Södermalm)

www.fotografiska.eu

De bistro op de bovenverdieping van het mooie fotografiemuseum. Eerst cultuur opsnuiven, daarna genieten met uitzicht over het water en de oude stad (Gamla Stan). Luchtige open ruimte, met houten balken, zwarte accentmuren en veel wit. Ideaal voor een gezonde lunch, maar ook voor een koffie. Trouwens, koffie tap je gratis bij aan de "koffie- en watertafel" in het midden van de zolderverdieping. Hippe Zweedse mama's, oude vrienden, toeristen en werkende Stockholmers komen hier even ontspannen. Niemand die je immers lastig valt wanneer je hier gewoon wegzinkt in je boek.

Gilda

Nytorget (in de straat schuin tegenover de Urban Deli, Nytorget 4)

116 40 Stockholm (Södermalm)

Mijn absolute favoriet! Een koffiehuisje zoals ik er zelf eentje zou willen (dromen kost geen geld). Gezellige tafeltjes op de stoep, binnen nog gezelliger met een oude fluwelen bank, houten tafeltjes, knalroze muren, een arsenaal aan fotokadertjes, overal chique kaarsen en oud servies. Kers op de taart: het zoete buffet is ronduit indrukwekkend. Net zoals de keuze aan thee. Zoals bijna overal in Stockholm krijg je hier ook gratis kraantjeswater (maar met een smaakje dankzij de verse frambozen, limoenen en/of appels). Hier werd ik voor de tweede keer verliefd... op de kardemom bullar. 

Kaffekoppen 

Stortorget 18

Stockholm (Gamla Stan)

Ideaal toevluchtsoord voor tijdens een regenbui, want lekker knus, oud, klein, donker, met overal kaarsjes. Het pand is karakteristiek voor de oude panden op Gamla Stan. Als het weer opklaart, is het heerlijk vertoeven op het terras. Lekkere verse soep, salades en broodjes, maar ze hebben hier natuurlijk ook alles voor alweer een geweldige fika. Gud, vad jag älskar den staden!

Under Kastanjen

Södra Benickebrinken (hier in de buurt)

Stockholm (Gamla Stan)

Wil je het toch wat lichter en luchtiger, dan is Under Kastanjen je place to be voor een pauze op Gamla Stan. Jolige barista en opnieuw keuze zat aan lekkers dat ter plaatse wordt gebakken. Romantische plaats, zo onder de kastanjeboom. Ook hier laten ze je heerlijk je ding doen, ook al is je kopje al lang leeg. Trouwens, dat vul je - als je lichaam nog een shot cafeïne kan verdragen, gewoon bij met de warmgehouden koffie. 

Rosendals Trädgardskafé

Djurgarden (Stockholm)

Djurgarden is een prachtig groen eiland waar het heerlijk wandelen (of fietsen) is. Laat bij mooi weer de musea links liggen en slenter naar Rosendals Traädgarden: een moestuin tot de derde. Alles wordt zo veel mogelijk biologisch geteeld: groenten, bloemen, appels. Het gebak en de lunches die ze hier serveren zijn dan ook gemaakt met ingrediënten uit eigen "tuin" ("park" lijkt me meer op zijn plaats). Zijn de weergoden je goed gezind, dan kan je tussen de appelbomen een plekje zoeken. Zit het wat tegen, dan slurp je van je thee in de teeltkast. Op de terugweg kan je in de butik nog een potje jam, sap of honing kopen. Of neem wat groen mee voor in je eigen moestuin. 

Zink Grill

Biblioteksgatan 5

111 46 Stockholm (Östermalm)

zinkgrill.se

In het chiquere Östermalm stootten we op Zink Grill. Laat je niet misleiden door de naam. Je kan hier inderdaad terecht voor een diner in het prachtige kader dat doet denken aan een Parijse brasserie/bistro. Veel hout, veel zink. Niet zo vreemd: het interieur is dan ook afkomstig uit Frankrijk en dateert van 1933. En een pluim voor onze hoed: ze deden onder andere inspiratie op in Brussel. Ze serveren hier echter ook met plezier ontbijt, lunch of een namiddagsipje, alles met Franse en Italiaanse schwung. Wij kozen voor het verwarmde buitenterras om de chique Stockholmers te kunnen bekijken.

 


 

Beyond Retro: vintage scoren in Stockholm

Eigenlijk was ik op zoek naar wat te drinken en te eten. Ik zou het kruispunt net dwars (in vogelvlucht, niet in de praktijk) oversteken, toen ik het gekende gele bord met anker en wimpel de hoek om zag piepen. 

Stop! Change of plans. Mijn dorst én honger verdwenen vlot naar de achtergrond en maakten plaats voor een soort jacht-modus. Beyond Retro, de winkel achter dat gele bord dus, is niet Stockholms goedkoopste plaats om vintage te scoren (dat zijn waarschijnlijk de filialen van Stadsmission, een soort Leger des Heils), maar wel de plaats met een heel divers, uitgebreid en kleurrijk aanbod. 

Ik wandelde na een dik halfuur duikelen tussen vintage-kleding toch blij, opgewekt, met een knorrende maag en een droge keel buiten met een leuke buit: blauwe glitterjurk en zwart kanten jurkje zijn nu de mijne.

De keten is van oorsprong Brits, maar in Stockholm vind je verschillende filialen. Jagen deed ik op de Brännkyrkgatan 82, 118 23 Stockholm. Op adem komen en alles drie keer uit je winkeltas halen om het nog maar eens te bewonderen kan bij Pane Vino, Brännkyrkgatan 93 (op de tegenoverliggende hoek).