De Oude Markt rockt en shaket

Marktrock past eigenlijk ideaal bij de stad Leuven: gezellig, gemoedelijk, niet te groot, gezonde ambities. Al 24 edities lang wisten ze die waarden hoog te houden, tot na de festiviteiten in 2006 duidelijk werd dat het financieel te krap werd. Gevolg: boeken toe en geen Marktrock meer in Leuven. Maar dat was zonder een paar enkelen gerekend, die de ziel levend wilden houden. Oef!

Dankzij hen kon ik zondagavond samen met Dries de sfeer van de binnenstad weer gaan opsnuiven. Weer vaststellen dat Leuven toch meer is dan alleen de studenten, dat Leuven best weet hoe te feesten en dat Leuven dat combineert met manieren en stijl. Af en toe dan toch.

Heerlijk vond ik dat: me onderdompelen in de massa, met op de achtergrond Kanye West die het Ladeuzeplein met beats and rhymes in vuur en vlam trachtte te zetten. Als toeschouwer zònder bandje - aan de rand van het plein - klonk het alvast niet echt denderend. Alle bastonen leken wel om een plaatsje te vechten. En in het midden van die "survival of the strongest bass" hoorden we vaag iemand erg enthousiast "Ruthje!" roepen: Ranja, een fantastisch leuke collega van me.

Effe lekker kletsen, zoals we dat zo goed kunnen, en dan Ranja terug gaan shaken en Dries en ik verder het festivalparcours gaan verkennen. En daar hoorde voor hem natuurlijk een steekproef bij naar de vette festivalburgers: smakelijk.

Terwijl de ketchup, mosterd en mayonaise nog de peristaltische bewegingen van Dries' keel aan het volgen waren, was mijn gsm al drie keer overgegaan zonder dat ik er iets van merkte. Afzender: mijn dierbare collega. Ze wist me te verrassen met twee tickets, dankzij haar eega die - zonder namen te noemen - wel wat te zeggen heeft als het aankomt op de sponsoring van een telecommunicatiebedrijf dat voor particulieren in actie schiet in Vlaanderen en Brussel. Uhum.

Blij als kleine kinderen met én cadeaus van Sinterklaas én paaseieren én een reuzeverjaardagspak trokken we terug richting Ladeuzeplein. Deze keer om binnen de festivalwanden te genieten van optredens, in gezelschap van Ranja en bovengenoemde persoon X aan wie we dit te danken hadden! Superformiweldigomnifantastisch.







Maar luxebeesten als we zijn, wilden we meer: we wilden shaken, onze benen strekken, lekker bootylicios loos gaan, enz. (Wat Incopy o.a. al niet met een mens kan doen). Eén missie: richting Oude Markt waar Daan en vervolgens Discobar Galaxie naar goede gewoonte alle bellen van de hemel lieten klingelen en het een echt feestje werd! Dries vergat even alle rariteiten die zonnecellen in spe kunnen forceren, Ranja vergat op slag dat Incopy een programma van Adobe is dat langs geen kanten werkt op TA en ik, ik vergat gewoon dat er mensen rondom mij stonden die misschien een tikje verbaasd keken naar we hoe we dansten. Maar ach, wat maakt het uit?! Grazie mille voor de fijne avond nog!