Verzoekje van een fijne collega-vriendin in mijn mailbox: of ik zin heb om het nieuwe datingconcept Eten&Daten te testen? Zelf is ze immers erg happy in love met haar wederhelft, en dus stuurde ze liever een échte single het terrein in. Wetende dat ik al wat (niet zo) voorzichtige stapjes heb gewaagd op de vrijgezellenmarkt, van blind dates tot een avondje speeddate, bleek ik het perfecte proefkonijn. Zo gezegd, zo gedaan: op naar de website!
Eten&Daten lijkt een softere variant op speeddaten. Zonder de prestatiedruk om te imponeren in enkele minuten tijd, geeft dit ook de minder mondigen onder ons de kans om “los te komen”. Je hebt namelijk heel de avond (welgeteld drie gangen en een aperitief) de tijd om elkaar te leren kennen. Voor een inschrijvingsprijs van twintig euro word je op restaurant neergepoot met zeven andere mensen, uiteraard met een uitgebalanceerde man-vrouwratio. Net zoals bij een speeddate geef je achteraf op de website aan wie je graag nog eens wil terugzien. Ziet de ander dat ook zitten, dan is er een ‘match’ en krijg je elkaars contactgegevens. Klinkt best oké, tafelen is één van de hobby’s waarin ik uitblink.
Ik schrijf me in voor de 28 tot 35-leeftijdscategorie; met mijn 27 lentes voel ik me toch net iets te oud voor 20 tot 28. Afspraak op een woensdagavond in een hippe loungebar/resto op het Antwerpse Zuid. Nadat de nodige garderobeknopen thuis zijn doorgehakt, arriveer ik netjes op tijd in een mooie, intieme setting. Ik word discreet naar een apart zaaltje achterin geleid, alwaar reeds vier singles op mij zitten te wachten. Het komende kwartier sijpelt de rest van ons gezelschap binnen. Even wachten we nog tot iemand van de organisatie zich aandient, maar dat blijkt wachten op Godot. Net als op “onze negende”, die ook nooit komt opdagen. Dan maar met zijn achten, ook gezellig. Goedlachs merken enkele tafelgenoten op dat ze op die manier ook wel evenementen willen organiseren: easy money.
Het aperitief, een fris glaasje cava, is inbegrepen in de prijs, net als enkele kleine knabbeltjes. Ondertussen trekt het gesprek zich traag en enigszins onbeholpen op gang met de klassiekers: wie ben je, wat doe je en waar kom je vandaan? Een blik rond de tafel leert mij dat zeker niet iedereen voldoet aan het clichématige beeld van de wanhopige single die zijn toevlucht zoekt in datingsites en andere moderne verzinsels om toch maar “van ’t straat” te raken. Tegenover mij zit een sympathiek en verzorgd heerschap, links van me een vlotte jongedame, rechts van me een praatvaar. Binnen het uur weet ik alles over mijn buurvrouw, inclusief de hommeles met haar ex, de recent afgevallen kilo’s en de geluidsoverlast in haar appartement. Zitten nog bij mij aan tafel: een flauwe plezante (altijd goed om de boel op gang te trekken), twee ietwat rustigere types en de stereotiepe verlegen informaticus, die gedurende de ganse avond met moeite twee volzinnen weet te opperen.
De gesprekken gaan niet altijd even vlot, en na het hoofdgerecht verloopt de conversatie meer binnen verschillende kliekjes. Er wordt al eens veelbetekenend gekeken naar A en B, die duidelijk wat beter opschieten dan met de rest van het gezelschap. En er zijn duidelijk enkele sterkere types die de gesprekken domineren, ten koste van de wat meer timide personen. Meteen duikt hier een grotere drempel op: tijdens het speeddaten ben je immers verplicht om enkele minuten one-on-one met elkaar te praten en moet je iedereen wel evenveel aandacht geven. Aan een tafel met acht personen valt het me toch op dat de aandacht oneerlijk wordt verdeeld. Dat wordt nog duidelijker wanneer we na het dessert en de koffie verhuizen naar een nabijgelegen cafeetje: de helft haakt af. Na een paar drankjes word ik uiteindelijk galant naar huis gebracht door mijn tafeloverbuur.
De eindbalans? Zelf had ik een aangename avond, al is dat vooral te wijten aan de sympathieke overbuur en de bijhorende klik. Vanuit de organisatie had er (niet alleen voor mij) wat meer ondersteuning mogen zijn aan het begin van de avond, kwestie van het ijs te breken, en een vast menu, eventueel met enkele opties, zou bij mij extra punten hebben gescoord. Maar het blijft een leuke formule. Zou ik het zelf opnieuw doen? Nee, waarschijnlijk niet, dan kies ik waarschijnlijk liever zelf met wie ik dineer. Zou ik het durven aanraden aan een ander? Zeker en vast. Daar zorgt het bericht “X wil u beter leren kennen” in mijn mailbox wel voor. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!