Winterblues aangespoord door werkgever

Sinds dat de Verenigde Psycholen, Artsen, Werkgevers, Ziekenhuisdirecteurs en Journalisten - kortweg, de VPAWZJ - tijdens de herfstvakantie van 1987 hebben rondgetrokken in noordelijk Scandinavië, is het concept "winterblues" ook in ons land algemeen aanvaard. Het staat op hetzelfde schavotje als de "seizoensgriep", ook algemeen aanvaard dat die aanvalt tijdens de najaarsmaanden in de aanloop naar de winter. Voor de seizoensgriep hollen we met z'n allen naar de huisarts voor de befaamde prik. Voor de winterblues moeten we allemaal een zonnebankabonnement nemen.

Licht. Daar gaat het - gesimplifieerd - dus om. Maar ook kleur. Het blijft nog simpel: licht en kleur. Alles is donker en alles is grijs, dus duiken velen de donkere analen der minidepressie in wegens gebrek aan licht en kleur.

In een bedrijf waar het aantal uitgeputte zielen niet meer op één hand te tellen is - ze kunnen volgens mij een extra divisie in het Belgische voetbal oprichten met die mensen - lijkt het mij logisch dat de werkgever a) de muren op tijd en stond in het knalroze verft, met een bloemenveld on top en b) ze van die dergelijke speciale winterblueslampen installeren als verlichting.

Het lijkt dat ik een andere logica en bekommernis heb, want a) de muren zijn er nog saaier dan muisgrijs en b) ze lijken er niet beter op gevonden te hebben dan de ganglichten - die geen verdrijf-de-winterblues-capaciteit hebben - na 3 minuten te doven; en dat na een al uitzonderlijke sombere maand met alleen maar donkerdere maanden in aantocht en een Belgische eredivisie van neerslachtigen in de gelederen.How bizar...