Een VIP met munt

Nota aan mezelf: alleen taart bakken als er een gelegenheid is. Tweede nota aan mezelf: het logische vervolg van een vrijdag na een donderdag na een woensdag is géén gelegenheid. Derde nota aan mezelf: toch blijft elke dag een feest. 

Dat wordt een moeilijke les. Ik ben immers gezegend met de karaktertrek dat "als het in mijn hoofd zit, het ook in mijn staart zit", zoals mijn moeder dat zo mooi verwoordt. Zodoende zat ik vrijdagmiddag niet rustig te lunchen, maar stond ik in mijn keuken een bakvorm in te vetten, omringd door alle benodigdheden van haar - mijn mams - haar fantastische plattekaastaart. Ik moest en zou ze maken. Vrijdag was namelijk na donderdag gekomen.

Met een klein nieuw idee voor de plattekaastaart - gehakte munt - ging ik zingend - werkelijk waar - aan de slag. Breken, roeren, mengen, wegen, uitstorten. Ik heb er lang over gedaan om overtuigd te raken, maar bakken maakt een mens inderdaad gelukkig. 


Gelukkig stapte ik na een drukke dag met mijn Amour de vrijdagavond in, plattekaastaart mooi opgesteven in de koelkast. Ja, hoe gaat dat? Een mens smult wat van een lekker pastagerechtje, drinkt een glaasje, keuvelt wat over de dag, de week, het feest en zakt dan lekker in de zetel voor een Scandinavisch stukje spannende televisie. Geeuwt dan toch ettelijke keren en beslist om dan maar te gaan slapen. Morgen weer zo'n feestelijke dag. 

Oeps, plattekaastaart vergeten. Als een ontbijt na een uur een klein beetje doodgaan bij de Club Fiësta-les kan dat mij nu ook weer niet verkoren en 's avonds zouden we al verwend worden met dessert na een buren-grill-feestje. De dag erna zou opnieuw een feestje worden, bij de schoonzus-en-broer-slash-bakkerij. Dan kan een mens toch moeilijk aan komen draven met een plattekaastaart met munt, nietwaar? 

Wat dan gedaan? Dan is het zaak je product te verkopen. Aan buren aka vrienden die een brunch hebben. Het Britse thema van hun brunch moeten ze dan maar even aan de kant schuiven, of ze moeten het witte goed maar presenteren als zijnde very lovely cheese cake. En aan vrienden aka buren voor bij hun zondagse avondje. Cheese cake of plattekaastaart, whatever. En dan ook nog een stukje aan l'Amour. Plus een spie aan het buurmeisje aka vriendinnetje die zo meteen de zieke medemens gaat verzorgen, of ze dat niet fijn zou vinden als tussendoortje. Straks om 16u smul ik dan zelf nog van mijn stukje. 


Een stukje beroemdheid, die taart, met wat munt.