Mice and men

Ik ben het type dat enkele jaren terug liep te roepen dat ik mijn weekend nooit zou opofferen voor een dweil en een emmer, maar nu de situatie er is, toch maar sta te kuisen op een zaterdag - of zelfs op Gods heilige rustdag. In plaats van lekker in mijn nestje van vers beddengoed te blijven soezelen, koos ik er zaterdag voor om een late lenteschoonmaak te houden: alle agressieve producten die schuimen, fris ruiken en vooral alle eventueel aanwezige viezigheid (want ik kuis dus wel regelmatig) wegnemen haalde ik boven voor de aanval.

Als ik daar dan uren ijverig bezig ben, wil ik wel dat het even proper en schoon blijft. En verwacht ik toch zeker geen .... muis in mijn stek. Ja, een muis!! Ik woon drie hoog, in een mooi huis, in een net huis, maar wel met spleten en kieren in plafond en vloer. En daar rent dan ineens een doodsbange muis door mijn appartement!

Het beest heeft alle tijd gekregen om de hoeken van de kamer te verkennen: de eerste seconden wist ik niet wat ik zag en ging ik bij mezelf na dat het toch echt water was wat ik gedronken had bij het eten. Toen die verbijstering gezakt was, bedacht ik me hoe ik zo'n sprintrennend beest kon vangen. Ik ben er niet bang van, maar ik ben geen held met beesten, dus ik ga dat ook niet zomaar even oppakken. Nu ja, voordat ik helder was en een oplossing had, was het kleinood al verdwenen.

Ik ga nu op zoek naar muizenvergif, muizenvallen en kaas!