Che é successo ieri?!

Dat én tristesse zijn de twee zaken die mijn gevoel sinds gisterenavond domineren.

De wereldkampioen werd - het moet gezegd - vakkundig van het veld geveegd door onze oranjegekke noorderburen. Het was overduidelijk dat La Sqaudra Azzurra hun capitano én ijzersterke verdediger Cannavaro misten. Tel daarbij de boomlange Toni die er maar niet in slaagt zijn talenten ten toon te spreiden en daar is het antwoord op mijn vraag.

Toen Del Piero - eindelijk - op het veld gezet werd, steeg mijn hoop. De Juventus-koning slaagde er even in om samen met Grosso het spel in hun voordeel om te draaien. Dat was echter ijdele hoop en van korte duur. De teller naderde dan ook de 90e minuut.

Op de beelden die - veel te weinig- getoond werden van de spelers op de bank zag je Cannavaro nerveus op kauwgom en lip bijten. Erg tergend om als Canna-zijnde dit schouwspel vanaf de zijlijn te moeten meemaken.

De lichtpunten van vrolijkheid werden verzorgd door Gattuso, die gewoon een hilarische vikingaanpak aanwendde om het tij te doen keren: hevigheid, vlammende blik in de ogen en een ondeugende glimlach klaar voor de scheidsrechter! Heerlijk!