Een dag Italiaans studeren zorgde ervoor dat ik zondagochtend met een ontzettend verkrampte nek present moest tekenen op mijn eerste workshop van het jaar, Love your Veil. Maar dat zou me dus niet tegenhouden. Daarvoor geniet ik te veel van het dansen.Waar ik niet bij stil had gestaan, was dat deze pijn nog maar het begin was. Armen omhoog, schouders licht naar achter en ontspannen (hoe doe je dat in godsnaam?), hoofd rechtop, blik open en elegant dansen maar, pijn of geen pijn. Artemisia liet ons sierlijk zwaaien en draaien met haar zijden sluiers.
Ik kan niet veel leukere dingen bedenken om een zondagochtend te beginnen. Ook al ben ik nog maar beginner plus, ik heb van het begin tot eind met volle teugen genoten. Oh, ik hoop dat ik het geduld heb om nog meer en meer en meer te leren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!