Het zout op de patatjes

Als ik eerlijk ben - en ben ik dat niet altijd? - dan heb ik het liefst van al eerlijk, simpel maar geweldig eten. Dat is dat bord spaghetti met een scheut rode wijn en gehakte kastanjes in de saus. Of de Belgische hoevekip, gebraden in de oven met steengoede chorizo onder het vel en een mengsel van broodkruim en kruiden in zijn borstholte. En de huisgemaakte scones als ontbijt, met een flinke dot home made confituur en een kwak zure room. 

 

Het zijn zulke zuiderse, plezante, smakelijke familie- en vriendengerechten (als in "je moet er werkelijk met hen van kunnen genieten; zij zijn het zout op de patatjes") die ik het liefst prepareer. 

Zie het heel filmisch: tafel een beetje kwakkel, ouderwets servies, licht tafellaken, overhangende bomen, gouden zon, eenvoudige wijnen en prosecco, schotels die overlopen van groenten in alle kleuren en maten, diepe schalen met dampende pasta, grassige olijfolie in kommetjes, krokant brood verdeeld over die ietwat wankele tafel en veel, heel veel gelach en gebaren. 

Horen niet thuis in dat filmscenario: gezweet en gezwoeg in de keuken, ingrediënten die niet meer herkenbaar zijn en teruggebracht werden tot een gelleke hier en een mousserend iets daar, een bord waarbij je meer porselein ziet dan pasta en groenten, stress en stijf gedoe. 

Ik was dan ook een flink eind in mijn nopjes toen ik ontzettend ontspannen en zowaar oververhit venkel in - jiha, ongelijke - stukken sneed, dat handgewijs mengde met tomaten en citroen, en zalm met mijn handen kon insmeren met olijfolie. Ik voelde me totaal in touch met this great food.

Geen filmische scène, maar wel het echte leven op mijn (ons, om correct te zijn) balkon: een niet-wankele tafel met dank aan Il Mio Amore, een licht tafellaken, papieren kleurige servietten, een gouden bol aan de hemel, een eenvoudige Italiaanse witte, enkele stukken krokant brood, een grote kom met dampende pasta, een ovenschaal met vis en groenten in verschillende kleuren en veel gelach en gebaren.   

NODIG

4 personen

4 stukken zalmfilet

2 venkelknollen, in grove stukken

3 tomaten, in stukjes 

handvol kerstomaatjes, in twee

1 citroen, sap en in partjes gesneden

flinke scheut olijfolie

peper en zout

bladpeterselie, grofgehakt

ansjovisfilets op olie

broodkruim of panko

1 teentje knoflook, geperst

scheutje olijfolie

350 gram pasta (bv. linguine)

DOEN

Breng water aan de kook en kook de pasta al dente. 

Meng in een kom de venkel, tomaat, citroen, olijfolie, bladpeterselie en olijfolie goed onder elkaar. Kruid met peper en zout. 

Leg dit mengsel op de bodem van een voldoende grote ovenschaal. 

Smeer de zalm in met olijfolie en kruid af. Leg bovenop de groenten in de ovenschaal. 

Zet 30 minuten in een voorverwarmde oven op 200°C. 

Verhit een scheutje olijfolie in een koekenpan. Voeg de ansjovisfilets en het broodkruim toe. Pers de knoflook uit boven de pan. Roer goed. De ansjovis zal "wegsmelten". Als je tevreden bent van de consistentie haal je de pan van het vuur. 

Meng de "persillade" van ansjovis onder de pasta. Serveer de groenten-zalmschotel en de pasta samen in grote, mooie kommen.