Als een mens beslist om te gaan naaien en stikken, ja, dan heeft dat mens ook een speldenkussentje nodig. Vaak hoort dit trouwens tot een van de eerste zaken die een naaiend mens maakt.
Nou, ik had eerst dat speldenkussentje - met handig vingerlipje - alvorens ik begon te naaien. Gekregen van de schoonmamaaa. Die het trouwens kreeg van haar eigenste mamaaa. Ook gekend als "de meter". Dat is dan als in "de meter van mijn Amore".
Maar nu ligt het dus bij mijn naaigerei. Ik koester dit kleine, jolige erfstuk. Polkadots, I like. Dierbare familiegeschiedenis, I like.
Ik kon gewoon niet anders dan die naaigeschiedenis verder zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!