Leuk idee #1 is de deur uit!

Ja, je komt op dat smoelenboek een heleboel onzin tegen, maar ik kom op Facebook ook stapels leuke nieuwtjes, prachtige foto's, grappige statusupdates en fijne berichtjes tegen. Zoals deze: 

*

Omdat leuke ideeën inspirerend werken (alle credits voor Peppi!), omdat geven minstens zo leuk is als krijgen en omdat ik niks liever doe dan creatief bezig zijn. Daarom...

De eerste 5 FB maatjes die reageren op deze post krijgen van mij in 2013 een kado. Iets zelfgemaakt - om te dragen, te eten, om te koesteren - een verrassing! Wanneer je het krijgt is nog niet bepaald. Het zal komen als bij mij de inspiratie komt!

*

Nou, daar liet ik me maar al te graag door aansteken, dus verscheen er even later een gelijkaardige status op mijn persoonlijk profiel. Vijf vriendjes reageerden supersnel. En dan waren er nog lieve enkelingen die dingden voor de titel van "nakomeling". 

Die kon ik - met mijn melig hart - toch niet zomaar links laten liggen, dus voegde ik hun namen netjes toe aan het lijstje.

Het was niet lang wachten op de eerste inspiratie. Voor een werkelijk niet zo'n zomaar nichtje zou ik geurzakjes maken voor in de kast. Haar moeke en mijn fantastische tante Jeanne deed me kennis maken met zulke zakjes in zachte geuren en de mooiste stoffen. Ja, de frivoliteiten des levens, daar hadden we wat mee. En nog. 

Bovendien had dus mijn ontzettend na aan het hart liggend nichtje me afgelopen zomer haar gesnoeide lavendeltakken gegeven. Weliswaar was het eerste idee om die onbespoten bloemetjes te gebruiken in de keuken, maar zeg nu zelf, zoveel lavendel draai je nu toch ook weer niet in de potten?! Je zou anders nog gaan denken dat je een hap neemt van je oma's zeep, juk. 

Eerste opdracht: zakjes naaien. Ik ga hier niet te diep op in. Ik moet immers toegeven dat ik echt wel een aantal dommigheden heb weten uit te halen met stof, naaimachine en zakje. Onthou gewoon dit: ik heb twee zakjes in frivole stof weten te stikken en af te werken met een meisjesachtig lintje. 

Volgende stap: geduldig de inimini-petieterige - denk ook "tijm" - lavendelbloemetjes strippen. Ik had blijkbaar de praktijk achter het werkwoord "dorsen" niet echt door. Mijn kindertijd bracht ik dan ook niet door op een boerderij, maar achter een tekentafel. Om vervolgens, met nog altijd een engelengeduld, de twee zakjes traag, maar gestaag te vullen. 

Wel, mijn liefste L., ik heb het met veel liefde en fijne gedachten aan ons en aan jou gemaakt en ik hoop werkelijk dat ze je badhanddoeken of ondergoed die typische, zachte linnengeur kunnen geven. Maar, sorry aan alle anderen, ik waag me voorlopig geen tweede keer aan het "geurzakjesplan". Te veel geduld gevraagd, te veel hoofdpijn van die overheersende lavendelgeur. Nog lijkt het alsof hier in huis een pot etherische lavendelolie is ontploft. 

Maar L., ik zie je graag. Daarom.