Het is al een tijdje aan de gang, maar nog steeds zie ik ze overal opduiken: die bollen wol, een duo breipriemen niet ver er vandaag en gezichten die pure rust en heerlijke concentratie uitstralen.
Ik zie het bij mijn lieve mams, die ijverig en vol inspiratie haar kinderen en kleinkinderen voorziet van allerlei warms. Ik zie het ook bij vriendin S. die op één week tijd wel drie sjaals breit. Ik overdrijf niet. Ale, misschien een beetje, maar veel langer doet ze er toch niet over. Ik zie het in de wolwinkeltjes, de breicaféetjes en de handwerkbars of hoe ze al die dingen ook dopen.
Toen dacht ik - enigszins aangevuurd door bovengenoemde miss S. - dat het een leuk idee zou zijn om ook mezelf eens in wat warms te voorzien. Ja, bovengenoemde lieve mams breide al een kilometerslange sjaal voor me, die niet alleen lekker warm is, maar ook met zowat elke outfit te combineren valt. Hoezee! En ja beetje laat, dat idee, aangezien de winter al enige tijd zijn opwachting maakt. Maar hé, het is nooit te laat voor een leuk idee!
Als ik het nu toch ook eens bij het rechte eind zou hebben. En als ik zou leren luisteren naar mijn intuïtie. Zo leerde ik als 9-jarige ooit al de breipriemen te hanteren, maar daar bleef het schitterende succes toch uit. De enige reden dat ik nog een cijfer hoger dan de helft kreeg, was omdat die lieve mams 's avonds lustig mijn op school gebreide stukken overdeed.
Dan dat oudroze... An sich, een prachtige kleur. Op mijn jas en in combinatie met mijn (huidige) muts, ga ik er echter bij lopen als een wandelend kleurboek.
Maar ik wil ook zo'n rust in mijn gezicht, zo'n blik vol concentratie... Daarom doe ik dus - mijn intuïtie, klungelige eigenheid en niet zo'n kleurige jas-garderobe ten spijt - lustig verder met dat breiwerk. Daarom begin ik tot vijfmaal helemaal - als in alles uittrekken en het breiwerk terug opzetten - opnieuw. Daarom zie je hier een mooi rijstpappatroon, zoals dat dan heet onder brei die hards, met om de zoveel tijd toch een duidelijke misser. Ale, een hele rij duidelijke missers.
Maar who cares? Of zoals nonkel P. het verwoordt: "dit is tenminste very authentic!"
En ondertussen breide ik voort.
Ik zie het bij mijn lieve mams, die ijverig en vol inspiratie haar kinderen en kleinkinderen voorziet van allerlei warms. Ik zie het ook bij vriendin S. die op één week tijd wel drie sjaals breit. Ik overdrijf niet. Ale, misschien een beetje, maar veel langer doet ze er toch niet over. Ik zie het in de wolwinkeltjes, de breicaféetjes en de handwerkbars of hoe ze al die dingen ook dopen.
.JPG) |
| Geen gehakt. Wel breiwol. Derde keer, goede keer? |
Als ik het nu toch ook eens bij het rechte eind zou hebben. En als ik zou leren luisteren naar mijn intuïtie. Zo leerde ik als 9-jarige ooit al de breipriemen te hanteren, maar daar bleef het schitterende succes toch uit. De enige reden dat ik nog een cijfer hoger dan de helft kreeg, was omdat die lieve mams 's avonds lustig mijn op school gebreide stukken overdeed.
Dan dat oudroze... An sich, een prachtige kleur. Op mijn jas en in combinatie met mijn (huidige) muts, ga ik er echter bij lopen als een wandelend kleurboek.
.JPG) |
| Welkom stevige concentratie, en soms een misser |
Maar ik wil ook zo'n rust in mijn gezicht, zo'n blik vol concentratie... Daarom doe ik dus - mijn intuïtie, klungelige eigenheid en niet zo'n kleurige jas-garderobe ten spijt - lustig verder met dat breiwerk. Daarom begin ik tot vijfmaal helemaal - als in alles uittrekken en het breiwerk terug opzetten - opnieuw. Daarom zie je hier een mooi rijstpappatroon, zoals dat dan heet onder brei die hards, met om de zoveel tijd toch een duidelijke misser. Ale, een hele rij duidelijke missers.
Maar who cares? Of zoals nonkel P. het verwoordt: "dit is tenminste very authentic!"
En ondertussen breide ik voort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!