Slechtste pizza-ervaring ooit met Boze Grommende Maag

Een goede pizza - voor de duidelijkheid, dat is er dan één met een dunne krokante bodem, voldoende tomatensaus, maar niet te veel, een beetje beleg, waarbij alle exotismen zoals ananaes, knackworsten en kebabvlees non lo fatto zijn, een zwaai oregano en wat mozzarella, warm verorberd - is een kostbaar goed. Nochtans is het nu ook weer niet zo moeilijk te realiseren, me dunkt. Toch vindt je ze niet zo vaak, niet eens in La Dolce Italia, laat staan op Belgische grond. 

Ik moet bijvoorbeeld al bijna een missie die de proporties van een Marsreis aanneemt op poten zetten, wil ik mijn tanden zetten in zo'n heerlijke stuk Italiaans armelui-eten. Het argument dat ik afgelegen in een bosrijke omgeving zou wonen, gaat niet op, wat de vaststelling van de Marsreis alleen maar erger maakt. 

En we weten allemaal dat, als je dan een Marsreis onderneemt, het een dramatische belevenis is wanneer die mislukt. 

Bijvoorbeeld wanneer je bij gebrek aan beter uiteindelijk beslist om naar de pizzabakkende Thai te bellen voor je stukje smakelijk Italië. Stapje meer richting drama gaat het wanneer die na vijf keer proberen, zijn telefoon nog altijd niet beantwoordt en je je gedwongen ziet contact op te nemen met de Turkse buren - gespecialiseerd in werkelijk lekkere kebab - voor een schijf deeg met tomatensaus, iets waar deze buren minder sterk in zijn. 

Helemaal verschrikkelijk wordt het - zeker wanneer ik mijn zinnen heb gezet op die smaak van gesmolten mozzarella met oregano in mijn mond - de klok verder tikt en de Turken de familie in Turkije gedag blijken te zijn gaan zeggen. Het Huiselijk Rampenplan treedt dan in werking. Alle middelen worden ingezet en ik breng de telefoon aan mijn oor om met bevende stem - ik heb ondertussen Grommende Honger - mijn bestelling te plaatsen bij Pizza Espressa. Steeds tot uw dienst (tot 2u 's nachts), leveringen aan huis zonder morren, uitermate vriendelijke telefonist en een Italiaanse naam die vertrouwen inboezemt (de benamingen en het voorkomen van "banaan" op de kaart negeren we wijselijk. Ik heb tenslotte Grommende Honger en Goesting in Pizza). 

Slechtste pizza ever. Jammer.

Nooit. Je. Intuïtie. Negeren. 

Hoewel Pizza Espressa op ocharme 900 meter van het controlecentrum van de Marsmissie ligt, vertelde de uiterst vriendelijke telefonist - ik benadruk graag het positieve, jammer genoeg voor u als lezer is dat in dit geval maar één ding en moet dus vaak hetzelfde lezen - dat het hen drie kwartier zou kosten om twee pizza's samen te stellen, te bakken en gemotoriseerd te brengen. Flexibel als ik ben, vond ik dat oké. Er stond ten slotte nog een lekkere fles prosecco voor mijn neus, en als ik verder keek dan die fles, zag ik mijn Allerliefste Liefde voor me zitten. Perfect dus. 

Alleen werden drie kwartier een uur. En werd een uur, een uur en een kwartier. En dan anderhalfuur. Scusi, maar je moet het maar doen met Grommende Honger en Goesting in pizza. Een kort telefoontje met de nog altijd immer vriendelijke telefonist leerde me dat het nog slechts 2 minuten zou duren. Ze moeten er echt een andere tijdsberekening hebben, want het duurde uiteindelijk nog een extra kwartier: net toen we de - echt waar - nog altijd vriendelijke telefonist belden met de boodschap dat we zijn pizza's niet meer wilden, want dat we ons als wilde honden hadden overgegeven aan het verorberen van een handvol noten en oude kaas, belde de pizzakoerier aan. 

Neen, dat zijn hier geen sexy jongemannen die je naar binnen wilt sleuren, terwijl de pizza buiten aan de voordeur koud wordt. Jammer genoeg was de pizza wel al koud en smaakte die naar... euhm... rubber? Ook een beetje naar tomatensaus. Ik wil ook eerlijk zeggen dat het wel een van de weinige keren was dat de champignons op mijn exemplaar echt naar champignon smaakten. Ja, zelfs op die koude rubberen lap. 

Aangezien ik een beetje medelijden kreeg met de niet-sexy, wel zachtaardige pizzakoerier, die ik met vuur en passie de volle lading gaf, heb ik betaald voor die twee rubberen lappen. Uiteindelijk werd er me immers een product geleverd, waarvoor economisch gezien een prijs moet worden betaald (de buikpijn van 's nachts is géén economische prijs). Al leek de pizzakoerier ook medelijden te hebben - of was het angst? - met mij, want ik mocht die twee lappen voor amper € 10 aannemen. 

Ik hoop alleen uit het diepst van mijn hart dat zijn baas hem hiervoor niet laat opdraaien, zoals hij angstig zei. Het is immers zijn baas die niet correct informeert en plant. Meneer de Espressa-baas, met aandrang verzoek ik u om uw schema's en bakplanning alsjeblieft aan te passen en uw personeel niet te laten opdraaien voor boze klanten door uw slechte planning en informatie?! Ik verzeker u dat het u veel meer geld zal opbrengen dan nu. 

Misschien moet ik het restbedrag toch maar even in mijn vuile pizzadoos terug gaan bezorgen... 

Herhaal: nooit. je. intuïtie. negeren. en. nooit. nog. een. marsreis. plannen. naar. pizza. Espressa.