Ik weet niet of het veel opschudding heeft veroorzaakt - tegenwoordig pendel ik met mijn hoofd van deadline naar deadline én er is de eeuwige nuchterheid van de Belgen - maar deze week verschenen er een aantal krantenstukken over het Grote Amerikaanse Onderzoek dat nu De Grote Conclusie heeft verspreid dat "Bio-voeding maar een béétje gezonder is dan gewone voeding".
Op zich is daar niet veel nieuws onder de zon, ook Blogger-met-een-Mening en tevens groene jongen én biologische moestuinier Paul Nies raakte het idee al mooi aan in een van zijn posts, of moet ik zeggen "bracht het opnieuw onder de spotlights"?
De Boerenbond, het BioForum Vlaanderen, de Amerikaanse wetenschappers (uiteraard!), tante Josette van nonkel Frans, de hond van de buren en ik: iedereen heeft zijn mening en idee klaar. Heel boeiend.
Want hoewel ik geen doorwinterde bio-kenner en -adept ben, ben ik wel pro-bio. Nu ja, hoe kan een mens nu tegen zoiets zijn? Dat zou dan betekenen om voor extra en dikwijls onnodige chemische stoffen te zijn, om voor aantasting van het drinkwater en groene grashalmen te zijn, om voor ontbering van dieren te zijn.
En net omdat ik geen onnodige chemicaliën in mijn lijf wil, ook al blijven die meestal onder de strenge vastgelegde normen; en omdat ik rustig word in een heerlijk geurende en ongerepte groene omgeving; en omdat ik geen probleem heb om een lekker lammetje in de oven te schuiven, maar ik liever heb dat het beestje zijn dagen gelukzalig doorbracht, eerder dan totaal overstuur; en omdat zulk goeds blij maakt. Daarom kies ik mijn ingrediënten en boodschappen het liefst en als het even kan met aandacht voor mens en natuur.
Of raak ik in extase als ik van vriendin/buurvrouw een ontzettende joekel van een biologisch geteelde moestuincourgette krijg. Knalgeel - even dacht ik dat er toch sprake was van een ggo-gemixte-teelt met de banaan - en zeker een halve meter groot. Maar mijn hartslag gaat ook enkele tellen sneller wanneer de schoonouders me naar huis sturen met een wijnkistje boordevol bio-oogst.
Het smaakt echt wel beter, probeer die tomaten maar eens, het bevat nog altijd veel vitaminen en geen viezigheid (op een wormpje na) en niets of niemand moest er een traan voor laten.
Of is het nu nog niet duidelijk?!
Op zich is daar niet veel nieuws onder de zon, ook Blogger-met-een-Mening en tevens groene jongen én biologische moestuinier Paul Nies raakte het idee al mooi aan in een van zijn posts, of moet ik zeggen "bracht het opnieuw onder de spotlights"?
 |
| Ook dit is bio: reuzecourgette en dubbele wortels |
Want hoewel ik geen doorwinterde bio-kenner en -adept ben, ben ik wel pro-bio. Nu ja, hoe kan een mens nu tegen zoiets zijn? Dat zou dan betekenen om voor extra en dikwijls onnodige chemische stoffen te zijn, om voor aantasting van het drinkwater en groene grashalmen te zijn, om voor ontbering van dieren te zijn.
En net omdat ik geen onnodige chemicaliën in mijn lijf wil, ook al blijven die meestal onder de strenge vastgelegde normen; en omdat ik rustig word in een heerlijk geurende en ongerepte groene omgeving; en omdat ik geen probleem heb om een lekker lammetje in de oven te schuiven, maar ik liever heb dat het beestje zijn dagen gelukzalig doorbracht, eerder dan totaal overstuur; en omdat zulk goeds blij maakt. Daarom kies ik mijn ingrediënten en boodschappen het liefst en als het even kan met aandacht voor mens en natuur.
Of raak ik in extase als ik van vriendin/buurvrouw een ontzettende joekel van een biologisch geteelde moestuincourgette krijg. Knalgeel - even dacht ik dat er toch sprake was van een ggo-gemixte-teelt met de banaan - en zeker een halve meter groot. Maar mijn hartslag gaat ook enkele tellen sneller wanneer de schoonouders me naar huis sturen met een wijnkistje boordevol bio-oogst.
Het smaakt echt wel beter, probeer die tomaten maar eens, het bevat nog altijd veel vitaminen en geen viezigheid (op een wormpje na) en niets of niemand moest er een traan voor laten.
Of is het nu nog niet duidelijk?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!