Zo van die perfecte avonden... Met koekskestaart!

Ik doe niets liever dan al dan niet verwachte vrienden en kennissen rond onze eettafel verzamelen, ze iets lekker smakelijks voorschotelen dat ik zelf heb bereid zonder dagen en uren te hebben moeten voorbereiden en de avond te laten brengen wat die wil brengen. Op mijn verlanglijstje zijn dat dan veel vreugde, onstopbare lachbuien, diepgaande, filosofische of vertrouwelijke gesprekken, algehele gelukzaligheid, onverwachte dans moves en de wijdverspreide vraag naar meer van dat. Niet geheel toevallig - ik vormde de helft van het ontvangende comité - kruiste exact zo'n avond mijn pad. 

Een dessert is voor mij op zulke avonden geen must. Hoewel ik wekelijks van bakkertje speel tijdens mijn kookles, module patisserie, en ik als kind en puber om de maand bij de tandarts zat  omdat mijn tanden niet blij waren met al die zoetigheid (zwakke tanden, het is genetisch, ik tref dus geen schuld), ben ik geen snoeper. Geef mij maar een royale aperitief, een fris en licht voorgerecht en een tongstrelend hoofdgerecht. 

Eerdere gelegenheden toonden me echter al dat dit zeker niet voor iedereen geldt. Op zoek dus naar een smakelijk, geen oerzwaar nagerecht. Apero: check. Voorgerecht: foert. Hoofdgerecht: check. Nagerecht... Euhm..... Check: koekskestaart!!!

Tijd om in mijn naar Brabantse streken uitgeweken bestaan deze Kempische klassieker te introduceren. De keren dat ik met een van mijn lolligste nichtjes (we plasten met de regelmaat van de klok onze broek nat van het lachen) een gigantisch exemplaar van petit-beurkes, crème au beurre en muizenkorreltjes maakte, zijn ontelbaar. Voor opa's verjaardag, voor de verjaardag van oma, omdat we die week nog niet koeken gegeten hadden, omdat de kat verjaarde, omdat we even genoeg hadden van pipi-broeken, omdat het kerst was, omdat de kerstboom buiten vloog, omdat de paashaas was geweest, omdat het Vosselaar kermis was, omdat het gewoon kei lekker is! 

Tot twee weken geleden ging ik er dan ook van uit dat koekskestaart een nationaal gekend fenomeen was. Bleek dat de andere helft van ontvangende comité - roots: Oost-West-Vlaanderen - geen flauw benul had van wat dat wel niet moest zijn. Een korte, doch zeker heel representatieve navraag, leerde me dat eigenlijk niemand buiten de stoere Kempenaars en hier en daar een verloren Limburger de lekkernij kende en ooit geproefd had. 


Koekskestaart is na die bovenstaande niet geheel toevallig gepasseerde avond nu ook een fenomeen in Vlaams-Brabant. Dankbetuigingen zijn welkom, maar niet verplicht! 

NODIG

2 pakken Petit Beurre

250 gr bloemsuiker

1 zakje vanillesuiker

250 gr (smeer)boter, op kamertemperatuur

sterke koffie, espresso'tje

DOEN

Meng de zachte boter met de bloemsuiker en de vanillesuiker tot een smeuïge massa. 

Leg de onderste laag koekjes in de gewenste vorm en grootte van de uiteindelijke taart. Smeer een laag crème au beurre. Dop voor de volgende laag koekjes de Petit Beurre in de koffie. Vorm dus een nieuwe laag. Smeer opnieuw met crème au beurre. 

Ga zo verder tot de gewenste hoogte bereikt is. Besmeer de boven- en zijkanten van de taart in met crème au beurre. Bestrooi royaal met muizenkorrels. Het is normaal dat de helft van het pak naast de taart eindigt. 

Zet enkele uren koel weg zodat de koffie in de crème kan trekken en de crème in de koekjes. 

*

Bedenking aan mezelf: Zou ik hiermee kunnen scoren op een examen "hulpkok - module patisserie"? Het is toch wat anders dan een moelleux...