Het etiket muurbloempje past niet op mijn hokje. Meestal toch niet. Dat houdt in: "in situaties van een hafla ofte buikdansfeestje voor de leken wil dat etiket wel eens lekker kleven en passen wegens te verlegen". Een workshop improvisatie-op-de-hafla was dan ook erg welkom: ik begin Artemisia ervan te verdenken mijn gedachten te kunnen lezen.Het ging over het ritme, over de melodie, over 1-2-3-4 ... allemaal basisbegrippen. Het ging ook over de zinnen van de muziek en dan niet die van "habibi ya noor..." (excuses, mijn Arabisch is tot ik mijn Italiaans heb beëindigd niet zo vlot). Of over vraag en antwoord van de muziek. Ze legde het allemaal tof, sprankelend, beeldend uit. Maar 1-2-3-4-5-6-7-8 waren na een lange dag werken niet meteen aan miss feeling besteed.
Ik voel de muziek liever aan. Ik laat me er graag door leiden, erdoor wegnemen. Dat probeerde ik dan ook. Een waggelende eend was ik niet, maar evenwichtig, sensueel of gracieus zag het er ook niet altijd uit. En ik kan de schuld niet steken op de verwarring tussen mathematiek en gevoel. Wat het wel was, was een verrijking, een heerlijke ontspanning en vooral plezier!
Op de volgende hafla vind je mij op de dansvloer, met het etiket "bellydancer".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!