In een vreemde vlaag van natuurverlangen trok ik onlangs met mede-gekken naar 't Zwin in de meest plastic grand chic van België: Knokke. Het was even zoeken, waar dit stukje duingebied lag, tussen de Mercedessen, BMW's, Audi's, Porsches ... die er allemaal vochten om een plekje langs de artificiële wegen in dit wannabe hautaine kuststadje, maar het is ons toch gelukt.
Vijf euro 20 cent later konden we aan ons uitwaaiproject beginnen, ware het niet dat ze daar vertikten plannetjes uit te delen of enige andere informatie rond te strooien in de strakke zeewind. En dat... dat leidde tot vervelende toestanden: aan de zee is er immers zo'n systeem van eb en vloed. En dat systeem sloot ons in. Daar stonden we dan: echte natuurliefhebbers, een ingeving om uit te waaien in de duinen - pardon het Zwin -, met sneakers aan, in het slikke en schorre (het ís begroeiing! Serieus! Ik dacht ook - blond - dat het een techniek was om een pijnlijke keel te verzachten, uhum). Beschermde begroeiing of niet: we zouden er recht doorheen stappen om toch maar snel op het droge te raken.
Weg uit Zwin, naar de Zwinduinen: daar geen eb en vloed, maar lekkere wandelpaden midden in leuke duinen. Nah! Veel beter! Wat geploeter in duinzand en op strand later, was onze nood aan natuur wel weer effe voldaan.
De kuddes hersenloze, inspiratievergetende, paraderende merken op gebotoxte, zonnebankgebruinde, verrimpelde lijven badend in de een of andere misselijkmakende parfum lieten we voor wat ze waren en we trokken van de duinen naar het binnenland. Damme zou ons de goede dingen van het leven schenken: eten, drinken en plezier. It did.
In een vreemde vlaag van natuurverlangen trok ik onlangs met mede-gekken naar 't Zwin in de meest plastic grand chic van België: Knokke. Het was even zoeken, waar dit stukje duingebied lag, tussen de Mercedessen, BMW's, Audi's, Porsches ... die er allemaal vochten om een plekje langs de artificiële wegen in dit wannabe hautaine kuststadje, maar het is ons toch gelukt.
Vijf euro 20 cent later konden we aan ons uitwaaiproject beginnen, ware het niet dat ze daar vertikten plannetjes uit te delen of enige andere informatie rond te strooien in de strakke zeewind. En dat... dat leidde tot vervelende toestanden: aan de zee is er immers zo'n systeem van eb en vloed. En dat systeem sloot ons in. Daar stonden we dan: echte natuurliefhebbers, een ingeving om uit te waaien in de duinen - pardon het Zwin -, met sneakers aan, in het slikke en schorre (het ís begroeiing! Serieus! Ik dacht ook - blond - dat het een techniek was om een pijnlijke keel te verzachten, uhum). Beschermde begroeiing of niet: we zouden er recht doorheen stappen om toch maar snel op het droge te raken.
Weg uit Zwin, naar de Zwinduinen: daar geen eb en vloed, maar lekkere wandelpaden midden in leuke duinen. Nah! Veel beter! Wat geploeter in duinzand en op strand later, was onze nood aan natuur wel weer effe voldaan.
De kuddes hersenloze, inspiratievergetende, paraderende merken op gebotoxte, zonnebankgebruinde, verrimpelde lijven badend in de een of andere misselijkmakende parfum lieten we voor wat ze waren en we trokken van de duinen naar het binnenland. Damme zou ons de goede dingen van het leven schenken: eten, drinken en plezier. It did.
was er zo geen beeldmateriaal voorzien bij deze gekkenuitstap?
BeantwoordenVerwijderen...'ben niet meegegaan!
BeantwoordenVerwijdereneen vierde madman zou ons gezelschap misschien wel wat in balans kunnen brengen:)
BeantwoordenVerwijderendat komt eraan!
BeantwoordenVerwijderenhoezo? heb je iemand aan den haak geslaan?:)
BeantwoordenVerwijderenNee, het beeldmateriaal komt eraan! Oh ja, in Gent sloeg de een of andere pee me aan zijn haak (lees:rits). Dat hoefde niet echt! haha.
BeantwoordenVerwijderen