Zo belandde ik gisteren - ik zweer het - volledig ongewild op Vitaya, de voorloper van wijf-tv. Daar waar wijf-tv zich meer richt op de dynamische twintigers en dertigers, lijkt het me soms dat Vitaya nog steeds zijn pijlen liever afschiet op verstokte huismussen die graag rond een kop koffie verhalen à la "de zeun van Josette..." uitwisselen. Het is maar een idee.

Nu die laatste zin hoeft niet zo sarcistisch gelezen te worden. Ik heb immers de kans gehad om mevr. Sergeant, die geenszins karaktertrekken vertoont in de omgang als haar naam zou doen vermoeden, te ontmoeten en met haar te werken rond yoga en meditatie. Zij doet dat behoorlijk goed. Maar er is een grens. Vanaf een bepaald in de lucht zwevend moment haak ik af omdat het me te veel geitenwollen sokken en oeroude helende gesteenten theorie wordt.
Ondanks dat Ingeborg die kant net wel, net niet leek op te gaan, bleef ik hangen. Voyeurisme, maar ook verbaasdheid hadden een handje in het spel. Ik stond immers versteld dat deze jonge vrouw haar heil zocht bij een tv-figuur als Ingeborg en dat op de Vlaamse televisie. Ik weet niet hoeveel mensen naar Vitaya kijken, maar ongetwijfeld was ik niet de enige. Zo'n persoonlijk, intiem, complex, diep iets zomaar op tv gooien? Ik zie het mezelf niet doen.
Gelukkig voor de vrouw pakte Ingeborg op een uitzending van een halfuurtje het probleem aan en hoefde ze haar psychische leven niet al te lang te grabbel gooien. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!