Na een wroetende, droomloze, rusteloze nacht gaan dansen op hetgeen ik voor het gemak maar een "gipsy-ritme" noem, is allesbehalve eenvoudig. En Serkan heeft dat mogen merken.
Artemisia (rechts op de foto's) had de Turkse buikdanser Serkan kunnen strikken voor een workshop: mijn nieuwe passie kon weer gevoed worden! Ten eerste keek ik er naar uit om eens les te krijgen van een mannelijke buikdanser (ze bestaan wel degelijk dus) en ten tweede zou Serkan ons laten kennismaken met de Turkish Gipsy style. Die stijl bleek niet het tempo 1-2-1-2 te volgen, maar eerder iets van een rustige 1.2.3 en dan een snelle 4.5. Dat tellen is één ding. Erop dansen is nog helemaal iets anders. Met klunzigheid, zweten, lachen, danspassen en alles erop en eraan ben ik die zondagochtend toch heerlijk in gang geschoten.
ik hoop dat je er weer volop van genoten hebt
BeantwoordenVerwijderenCiao mams
:) Ik heb met volle teugen genoten en geprobeerd frustratie te weren!
BeantwoordenVerwijderen