Bloed gaat sneller stromen, hart gaat zwaarder pompen, stem verheft zich een paar octaven hoger, glinsteringen in de ogen worden feller, kaken kleuren roder bovenop mijn blush, lippen worden kersenrood, puberale kreetjes en ideeën flashen door mijn hoofd. Even voel ik me weer 14.Reden is mister Miller, aanstoker is een telefoontje op de vroege ochtend van vriendin Sarah. Ik kreeg niet eens de tijd om het licht in mijn bureau aan te doen of ik hoorde de pertinente vraag in mijn oor galmen: "Kan je geen dagje vrij krijgen vandaag?" Aarzelend overliep ik in gedachten mijn agenda van de komende dagen... Dat zou nipt zijn.
Ze drong aan, want sexy thing (als we dan toch in de puberale bakvis-mood zijn) zou zich ergens ter hoogte van Brussel/Vilvoorde/Medialaan bevinden! Zijzelf zou niet gaan. En wat is er nu leuk aan alleen de bakvis spelen als je al 27 bent?!
Ik moet effe mijn bron in twijfel trekken - sorry Sarah - maar op de website van Q-music is geen spoor van Wentworth te bekennen. Dominic Purcell duikt er wel op. Het kalmeert de gemoedsrust een beetje. :-)
BeantwoordenVerwijderenZoals het een journaliste betaamt check en dubbelcheck ik: "the object of my affection" (puberbakvistaal om in de juiste context te blijven) was niet daar.
BeantwoordenVerwijderenwat jammer... ik werk in brussel, anders hadden we op de middag hotel stalken knn spelen. hihi.
BeantwoordenVerwijderenocharme die celebreties.
Oh goed dat je dat zegt! Volgende keer bel ik je op en spelen we samen bakvissen-stalken-Brusselse-hotels-op-zoek-naar Scofields! :)
BeantwoordenVerwijderenSorry! T was inderdaad den andere... . Chance dat ik niet in de journalistiek ben gegaan, ik zou alleen bij de rioolpers terecht kunnen, haha!
BeantwoordenVerwijderen