Heeft het zin dit neer te pennen, terwijl frustratie me drijft? Is het niet meer vol van schoonheid en lyriek als gedrevenheid, plezier en vreugde je de pen in de hand doen nemen?
Hoe dan ook, het toetsenbord streelt mijn vingertoppen, dus doe ik lustig verder, frustratie en vreugde kunnen doen wat ze willen.
Donderdag staat gelijk aan buikdansles, voorlopig en hopelijk nog een tijd (tip voor Artemisia ;)). Uren aan de lavabo met tandenborstel in de mond, minuten aan de afwas, seconden aan de printer bracht ik door met een heupbeweging die een acht moest voorstellen: van beneden scheppend naar boven. Uiteindelijk kreeg ik de beweging in zeer lichte mate onder de knie, achteruitgestoken poep en hoekigheid nu en dan te na gelaten.
Kwam Artemisia vanavond af met een nieuwe vorm van achtjes draaien: van boven naar onder in plaats van onder naar boven. Vreugde voor de nieuwe buikdansles sloeg nu en dan over in frustratie. Ik weet weer wat te doen aan de printer, aan de afwas, aan de lavabo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!