De dokter ging dus inderdaad in de weer met buisjes, aanspanners en een soort van spuit - ale, het ding dat het tegenovergestelde doet - om wat van mijn bloedrood bloed af te tappen. Het zou worden getest op een hele opsomming van gebreken en overschotten.
Het verdict moet ik samenvatten tot "alles is piekfijn in orde; je cholesterol is zelfs heel goed", omdat ik het geratel over rode en witte bloedcellen, leverwaarden en reuma-verklikkers amper kon volgen.
Dat zowat alles op zijn niveau zit, is dan ook schitterend nieuws. Alleen... Ik heb nu geen excuus meer om me 's avonds te verheugen op een rustige avond, op mijn glas wijn en op het zelfgebreide dekentje van de mams. Ik moet immers 's avonds nog gaan bewegen. De dokter heeft het gezegd. Zelfs mijn puppy-ogen, pruillip, bijna brekende stem en de vraag "helpt dat nu echt wel zoveel?!" konden haar niet van haar stuk brengen.
Niet dat ik niet graag beweeg. Ik doe dat alleen het liefst op muziek, all dressed up, met rode, blauwe en gele lampen die heen en weer flitsen, op een dansvloer, in het weekend, tot 's morgens vroeg.
Bewegen voor een spiegelwand, in de lelijkste en meest lichaamsonvriendelijke outfits, in een koud park, daar waar anderen je werkelijk kunnen bekijken en voorbijstreven, zwetend als een rund en zo rood als een tomaat en eindigend met een stekende hoofdpijn en de vrees dat je zo meteen je laatste adem uitblaast ... daar bedank ik werkelijk met plezier voor. Ik heb wel wat leukers te doen.
Not anymore dus. Ik hang eraan vast. Tips hoe dit in stijl, veel plezier en vooral deugddoend te doen, zijn dan ook werkelijk meer dan welkom. En dat is nog een understatement.
Het verdict moet ik samenvatten tot "alles is piekfijn in orde; je cholesterol is zelfs heel goed", omdat ik het geratel over rode en witte bloedcellen, leverwaarden en reuma-verklikkers amper kon volgen.
Dat zowat alles op zijn niveau zit, is dan ook schitterend nieuws. Alleen... Ik heb nu geen excuus meer om me 's avonds te verheugen op een rustige avond, op mijn glas wijn en op het zelfgebreide dekentje van de mams. Ik moet immers 's avonds nog gaan bewegen. De dokter heeft het gezegd. Zelfs mijn puppy-ogen, pruillip, bijna brekende stem en de vraag "helpt dat nu echt wel zoveel?!" konden haar niet van haar stuk brengen.
Niet dat ik niet graag beweeg. Ik doe dat alleen het liefst op muziek, all dressed up, met rode, blauwe en gele lampen die heen en weer flitsen, op een dansvloer, in het weekend, tot 's morgens vroeg.
Bewegen voor een spiegelwand, in de lelijkste en meest lichaamsonvriendelijke outfits, in een koud park, daar waar anderen je werkelijk kunnen bekijken en voorbijstreven, zwetend als een rund en zo rood als een tomaat en eindigend met een stekende hoofdpijn en de vrees dat je zo meteen je laatste adem uitblaast ... daar bedank ik werkelijk met plezier voor. Ik heb wel wat leukers te doen.
Not anymore dus. Ik hang eraan vast. Tips hoe dit in stijl, veel plezier en vooral deugddoend te doen, zijn dan ook werkelijk meer dan welkom. En dat is nog een understatement.
Hm, in stijl gaan lopen, misschien in het donker, dan? :D
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDoe jezelf een hippe outfit cadeau, zet een paar opzwepende nummers op je I-pod en geniet onderweg van al het natuurlijke en mannelijke schoon. Verlang naar dat heerlijke glaasje wijn dat je achteraf verdiend hebt, naar dat warme deugddoende bad dat je te wachten staat en naar dat zalige gevoel van "Yes, I did it again!". Veel goede moed!
BeantwoordenVerwijderen