Bij het bekijken van hippe sitcoms lijkt het me als bakvis reuzeleuk wanneer je gekleed in stijlvolle, doch lichtklassieke tenu, of course op de onmisbare high heels, van hot naar her moet hollen. Van lunchafspraak naar tekenles, van yoga naar dinner date in the dark, van glam party tot filmuitje met de friends ... Of eender ander zogenaamd op-dit-moment, artyfarty, funkypunky bezigheid.
In real life, waar er geen regisseurs, stylisten en visagisten zijn en waar je de scenarist bent van je eigen agenda, ziet dat er toch wel iets genuanceerders uit. Op ballerina's, met jeans rond de billen, bloesje en truitje erboven vertoef ik eerst de volledige 7u18 minuten op een grijsgetint bureau om aldaar te zweten, geërgerd te raken en toch ook geconcentreerd te werken. Weinig hip aan. Daarna is er tijd voor alle rest. Hipniveau stijgt. En er is veel rest. Most of all, leuke en ontspannende rest. We weten immers allemaal dat het geen zin heeft te hollen, te jagen en te jakkeren om op die leuke en ontspannende "rest" te raken?!?
Om toch te doen alsof ik bovenstaande goed genoeg weet, er niet aan mee doe en wel slimmer ben dan dat, heb ik dit jaar een beetje meer dan anders zitten schuiven in mijn "restagenda". En dus zit ik niet meer wekelijks op grijze, zweterige stoelen aan te kleine, bruine, plakkerige schoolbankjes te luisteren naar en leren over de meest zwierige, sprekende taal der talen. Op minimum een keer per maand na. En die keer geniet ik met volle teugen, zuig ik op, luister ik, ben ik geboeid, wakker doorheen mijn moeheid en voel ik dat het zal lukken. De andere keren zit ik thuis, te schuiven in mijn agenda, om een plekje te maken voor die taal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!