Eerste vaststelling: het leven als alleenwonende is duur. In plaats van te zagen over "de arme studenten", kunnen ze beter medelijden hebben met "de arme alleenwonenden". Ik heb geen studentenkortingen meer, ik krijg geen zakgeld meer van mijn ouders (nu ja, theoretisch gesproken dan); ik krijg dat nu van mijn baas. Ik moet me nu naast voeding ook allerlei verzekeringen aanschaffen zodat toch wel zeker al mijn stommiteiten gedekt zijn (wat een uitdrukking!) enz. En dan mag ik nog blij zijn dat ik een perskaart heb.
Tweede vaststelling: om sociaal aanvaard te zijn, doe je best iets van sport. Anders zuig je nu of later de "ziekekas" leeg.
Derde vaststelling: ik heb ooit sport een beginnende verslaving (ok, dat is wat zwaar uitgedrukt) voelen worden. Als ik nu niets van uitputtende sport doe, voel ik me met de dag opzwellen. Net alsof er iemand een blaasblag in mijn lichaamsopening steekt en verwoed begint te pompen. Boller en voller word ik precies. Soms is het zo erg dat ik mijn spiegelbeeld niet meer vertrouw.
Eén + twee + drie = Ik begin terug met een conditiesport, deze keer op de goedkope manier: buiten met flodderende sportkledij. Het geld dat ik van vadertje staat ga terugkrijgen (dankuwel!) besteed ik nu liever aan mijn andere uitgaven dan het cadeau te doen aan het fitnesscentrum in de buurt.
Maar na mijn eerste start to run-beurt weet ik weer waarom ik niet buiten wilde gaan lopen, op plaatsen waar iedere geldbesparende jogger wil gaan lopen... Ik zie er namelijk uit als een overrijpe hobbelende tomaat. Ik weet het, ik weet het: mijn ruime herseninhoud vraagt veel bloed, maar tijdens het lopen wil ik mijn gedachten net leeg maken (klinkt minder tuttig dan "ik wil vooral afvallen en strakker worden")! En als ik in die toestand dan ook nog eens medegeldbesparende lopers en wandelende kroost tegenkom, slaat mijn hart over omdat het de taak "ik doe me zo cool en sportief mogelijk voor" erbij moet nemen en dat dat net te veel gevraagd is. Gevolg: hartritmestoornis en sneller buiten adem. En dan maar wachten op die runner's rush.
P.S. Het mag wel duidelijk zijn dat dit topic geen foto krijgt... :)
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderengewoon lopen! ik trek me nu is niks aan van alle mensen rondom mij als ik ga joggen. waarom niet? omdat ik me hard genoeg moet concentreren om geen hartaanval te krijgen ;)
BeantwoordenVerwijderenNadeel is wel dat ik er dus best wel wat ruglast van krijg... ik zal dus op zoek moeten naar een andere conditiesport :(
BeantwoordenVerwijderen