Fluitsignaal

De werkdag zat erop. Comfortabel neem ik plaats in een wagon die iets of wat onaangenaam zuur ruikt. Je kan je dus afvragen hoé comfortabel dat was. Voordat de deuren onder een luid geluid sluiten en de treinbegeleider opstapt, bekijk ik gefascineerd de mensen op het perron.

En dan... was er een fluitsignaal. De deuren sluiten zich. De man in het grijze pak met de kepie/pet op draait iets in een al even muisgrijs bakje. Eén stap, twee stappen... en daar gaat de trein in een slakkengang het station uit... zonder treinbegeleider met kepie/pet. Zijn gezwollen pens liet het hem niet toe aan die snelheid te lopen om de trein te halen; de begeleider die moet lopen om zijn eigen trein te halen!